Πορτογαλίας συνέχεια...

Και αφού είδαμε τη Λισσαβώνα, ήρθε η ώρα να την αφήσουμε πίσω μας. Να πάμε για δουλειά επιτέλους! Με λεωφορείο κατευθυνόμαστε προς τα νότια, σειρά έχει η Βιλαμούρα και το συνέδριο, ο λόγος για τον οποίο κάναμε αυτό το ταξίδι...

Και βρέθηκα εγώ κάπως έτσι:




να πρέπει να μπω σε ένα ξενοδοχείο κάπως έτσι:




Ζήτησα ένα ποτήρι νερό να πάνε κάτω τα σύνδρομα κατωτερότητας, έβγαλα τα παπούτσια να μη λερώσω τα χαλιά κι έψαξα στο πορτοφόλι μου να βρω χοντρά για τον γκρουμ.
Μόνο όταν βρέθηκα στο δωμάτιο με κλειστή την πόρτα πίσω μου κατάφερα να αναπνέυσω πάλι...
Η ανάσα μου κόπηκε βέβαια μόλις τράβηξα τις κουρτίνες και είδα τη θέα:






Η αυτού μεγαλειώτης ο Ατλαντικός μου έγνευσε συγκαταβατικά και κάπως ηρέμησα...
Εκατοντάδες πουλιά στην ακτή, που έκαναν διάλειμμα στο ταξίδι τους για το νότο, μου έδωσαν ένα από τα πιο όμορφα θεάματα που έχω δει ποτέ!
Τα ακριβά κότερα στη μαρίνα μου θύμησαν γιατί εγώ (όταν πληρώνω από την τσέπη μου) κάνω διακοπές στα ενοικιαζόμενα διαμερίσματα της κυρά-Τασούλας με θέα το κοτέτσι.
Τώρα όμως άλλος πληρώνει ;)
Έβγαλα τα ρούχα, έβαλα το μαγιό, φόρεσα το μπουρνούζι που βρήκα στο δωμάτιο και πήρα το ασανσέρ για το τζακούζι... Μεγαλεία!


Λίγο ακόμα ακόμα στη Λισσαβώνα, περίπατος χωρίς σκοπό, 2-3 δώρα για τους δικούς μας.... Σάββατο απόγευμα είναι και σε λίγες ώρες πετάμε για την Ελλάδα.

Κι εκεί στους στενούς κι ανηφορικούς δρόμους του κάστρου πετύχαμε ένα ζευγάρι να βγάζει τις γαμήλιες φωτογραφίες του. Ένας τύπος γύρω στα 60 με δερμάτινα και μηχανή προσέφερε χαμογελαστός τα "αξεσουάρ" του για τις ανάγκες της φωτογράφισης:




Λίγο πιο κάτω βρεθήκαμε μπροστά στην επιγραφή "URINOL". Κι αυτό αποτέλεσε την απάντηση στο ερώτημα που περιτριγύριζε το μυαλό μας! Στους Πορτογάλους αρέσει τελικά ο ... φρέσκος αέρας:




Και πριν να βραδιάσει για τα καλά, ανακαλύψαμε μια εσωτερική αυλή, με μπόλικες γλάστρες και μπουγάδες. Μου έφερε στο μυαλό ελληνική ταινία της δεκαετίας του 50':



Καλώς σας βρήκαμε! :)

Comments

  1. πολύ ανθρώπινη η γνωριμία που μας πρόσφερες με την πορτογαλία!
    και μου άρεσε!

    ReplyDelete
  2. Καλώς μας ήρθες ria :)
    Ευχαριστώ για το όμορφο σχόλιο, χαίρομαι που σου άρεσε...

    ReplyDelete
  3. Συνεχίζω να ζηλεύω!!!! Welcome back λοιπόν και εύχομαι σύντομα νέο ταξίδι!

    ReplyDelete
  4. ΤΕΛΕΙΑ ΟΛΑ.ΖΗΛΕΥΩΩΩΩΩ!!ΚΑΛΗ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΜΕ ΠΟΛΛΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ.ΝΑ ΠΕΡΝΑΣ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ ΦΙΛΗ ΜΟΥ.

    ReplyDelete
  5. Σύντομα και σε άλλες πόλεις της Ευρώπης!

    Ομορφη η Λισσαβώνα. Είνια μέσα στο πρόγραμμα για ταξίδια του 2010. Από τις φωτογραφίες π[ου ανέβασες θεωρώ ότι αξίζει μία επίσκεψη, αν και μου έχουν πει ότι το Οπορτο είναι πολύ καλύτερο.

    ReplyDelete
  6. Πόσο μ αρέσουν όλα αυτά, φτώχια καταραμένη η Πορτογαλία!
    Να περνάς καλά και να απολαμβάνεις το ταξίδι! :)

    ReplyDelete
  7. καλωςηρθες
    εγω δεν ζηλευω γιατι απο την πολυ ζηλια θα παω και εγω !!!! και θα σας δειξω αχαχχα

    φιλακι βρε

    ReplyDelete
  8. @Γιώργος Τ.
    Δεχόμαστε αιτήσεις για συμμετοχή στο επόμενο "συνέδριο" ;)
    Καλώς σας βρήκα κι ευχαριστώ για τις ευχές!

    @JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS
    Μια χρά ήταν όλα κι απο ευχάριστες αναμνήσεις άλλο τίποτα!
    Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές, να είσαι χαμογελαστός σου εύχομαι ;)

    @NdN
    Κοντεύω να την εξαντλήσω την Ευρώπη NdN (λέμε τώρα!) και σκέφτομαι πως πρέπει σιγά-σιγά να επεκτείνομαι σε άλλες ηπείρους ;)
    Η Λισσαβώνα δεν είναι η ομορφότερη πόλη που έχω επισκεφτεί, έχει όμως έναν αέρα ιδιαίτερο και κάτι γραφικό σε πολλές γωνιές της.
    Στο Πόρτου δεν προλάβαμε να πάμε αν και ήταν κοντά στη Βιλαμούρα...
    Νομίζω πάντως πως αξίζει τον κόπο να νοικιάσει κανείς αυτοκίνητο και να επισκεφτεί τόσο τα νότια παράλια της χώρας όσο και τα χωριά στα βόρεια. Οι άνθρωποι κι η κουλτούρα τους νομίζω πως αξίζουν μια επίσκεψη!

    ReplyDelete
  9. @Μάγισσα Κίρκη
    Φτώχια καταραμένη, δε θα το έλεγα, αλλά σίγουρα η ανοργανωσιά και η "αρπαχτή" τους χαρακτηρίζει. Λίγο-πολύ σαν Ελληνάρες δηλαδή...

    @Skouliki
    Άντε-άντε Skoulikάκι, με το καλό να πας και να μας δειξεις! ;)

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Νέο ξεκίνημα σε νέους τόπους

Είμαι η Μαίρη Παναγιωταρά

Κάνε Διάλεξη και θα δεις!