Posts

Showing posts from December, 2009

Πέρδικα με λαχανοντολμάδες

Η πόρτα ανοίγει και φσσσστ ... μεταφορά στο χωρο-χρόνο! Ποιός είπε πως αυτά είναι επιστημονική φαντασία; Αίθουσα μεγάλη απλωτή, τραπέζια δεκάδες, τραπεζομάντηλα λευκά ενίοτε με τρύπα από τσιγάρο, διακόσμηση ανύπαρκτη, πίστα για να γίνει μεγάλη ζημιά. "Κέντρο διασκέδασης το 2009" είναι η επίσημη περιγραφή του χώρου και της εποχής. Αυτό πριν να ακουμπήσω την μαγική την πόρτα. Μετά; Φσσστ ... και βρέθηκα σε μπουζούκια της δεκαετίας του '90. Κοίταξα τριγύρω και οι θαμώνες μου το επιβεβαίωσαν. Μαλλί ψιλο-αφανέ οι κυρίες, μια διακριτική χαίτη οι κύριοι. Κομπολόγια περασμένα ωσάν βραχιόλια με συνοδεία μουστακακίων, βάτες παρέα με πούλιες. Σίγουρα κάπου στον χώρο θα είναι ο Ανδρέας. Θα τον ρίξει ο πρόεδρος έναν χορό μόλις εμφανιστεί στην πίστα η Ρίτα. Καθόμαστε. Τον αβόλευτο έχουν οι καρέκλες! Έχει κάτσει η βάτα και κάθομαι κατευθείαν πάνω στο νοβοπάν. Κομμάτια να γίνει, εδώ μιλάμε για πολλά υποσχόμενη βραδιά! Έρχεται το "παιδί" ετών καμιά εξηνταριά. "Τι θα πάρετε;

Το μωρό της οικονομικής κρίσης

Τον τελευταίο χρόνο μένω σε σπίτι με νοίκι (ο πατέρας μου τα φταίει που είναι επενδυτής του πνεύματος) ακριβό (ο εαυτός μου τα φταίει που μεγαλωπιάνεται!), δουλεύω στο δημόσιο (κι ο μισθός τρέχει από τα μπατζάκια μου!) και το έτερον μου ήμισυ είναι απλήρωτο 10 μήνες (με άγνωστο χρόνο αποπληρωμής της εργασίας του). Μάθαμε να μας φτάνει ο μισθός μου μόνο για το νοίκι και 2-3 λογαριασμούς, μειώσαμε τις εξόδους και τα ψώνια μας (έχουμε φτάσει να κάνουμε γενέθλια στα ρούχα μας!) και καταφέραμε (χωρίς κόπο οφείλω να ομολογήσω!) να γεμίσουμε δυο κάρτες visas και άλλη μια american express. Κι ήταν τότε που σταμάτησα κι εγώ να πληρώνομαι όταν φύτεψα εκείνο το αποτυχημένο λεφτό-δεντρο . Λεφτά δεν είδα, αλλά μάσησα πράσινα φύλλα και τουμπανιάστηκα... Μπήκα στο δίλημμα να πάρω δανεικά από την τράπεζα (νοικο-δάνειο δηλαδή). Είπαμε, ο πατέρας επενδύει στο πνεύμα! Α ρε πατέρα με τις φιλοσοφίες σου! Με αυτά τα ιδανικά με μεγάλωσες και σε λίγο θα ψάχνω συνταγές με κύριο συστατικό τα βιβλία... Κι εκεί,

Είμαι πίσω κι είμαι Δρ. :)

Ετοιμάστηκα και πήγα μπροστά στους επτά. Ντυμένη σοβαρά αλλά και κομψά, όχι όμως υπερβολικά. Στρατηγικής θέμα... Υπολογιστής, διαφάνειες, προτζέκτορας, όλα έτοιμα και πάμε! Η καρδιά μου νόμισα πως θα σπάσει! Για τις 2-3 πρώτες διαφάνειες. Ξεχάστηκα μετά... Πώς να μην ξεχαστώ? Η διαδικασία ξεκίνησε στις 11:20 και τελείωσε στις 14:30. Έλιωσε η μάσκαρα από την αγωνία της τόση ώρα! Εγώ μόνο που κουράστηκα λίγο στο τέλος... Της είπα να κρατηθεί να μη γίνουμε ομαδικά ρεζίλι, οι βλεφαρίδες μου κι εγώ. Τρεις ώρες μπροστά στους επτά και μετά, άλλα δεκαπέντε λεπτά έξω από την αίθουσα να τους περιμένω να συνεδριάσουν. Ψόφησα από το κρύο! Το κομψό δεν ήταν καθόλου ζεστό... Η πόρτα άνοιξε και αυτομάτως χαρακτηρίστηκα Δρ. Να θυμηθώ να αλλάξω το κουδούνι! Νομίζει κανείς πως τρεις ώρες είναι πολλές? Ακολουθήσαν άλλες τέσσερις σε γνωστή ψαροταβέρνα με όχι και τόσο γνωστά φαγκριά. Στην πραγματικότητα για πρώτη φορά τα βλέπαμε. Αυτό δε μας εμπόδισε να τα φάμε! Κι είπαν για τα φανταρικά τους (μα αυτοί οι

Όταν θες να γελάσεις, μα οι μύες αντιστέκονται...

Περίπου 6 χρόνια πριν Παίρνω την απόφαση να ξεκινήσω διδακτορικό. Ούτε εγώ καταλαβαίνω πώς! Να παρατείνω τη φοιτητική ζωή θέλω μάλλον... Περίπου 4 χρόνια πριν Τα λεφτά της υποτροφίας (κλασσικά) δε μου φτάνουν. Κάνω 100 διαφορετικές δουλειές για να επιβιώσω. Όπως είναι φυσικό, όλες μισές... Περίπου 2 χρόνια πριν Μια ευκαιρία για συνεργασία. Την αρπάζω. Βρίσκομαι για 10 μήνες στη Γερμανία. Το Ινστιτούτο φημισμένο. Οι άνθρωποι έμπειροι. Με παρασύρουν... Προς τα πάνω. Για πρώτη φορά πιστευώ πως κάτι πάει να γίνει... Περίπου 8 μήνες πριν "Η δουλειά φαίνεται ολοκληρωμένη", λέει ο δάσκαλος. "Επιτέλους!", σκέφτομαι εγώ. Αρχίζω το γράψιμο... Κείμενα που πάνε μπρος και πίσω. Ακολουθούν μουτζούρες, διορθώσεις, εκνευρισμοί. Περίπου 2 εβδομάδες πριν Χτυπάει το τηλέφωνο. Ο αριθμός μάλλον γνωστός. Απαντάω με απορία στη φωνή... Ο δάσκαλος από την άλλη πλευρά. "Βρε βρε σαν τα χιόνια!", σκέφτομαι. Μας έχει φάει η e-επικοινωνία... "Είναι ώρα", μου λέει, "ώρα ν

Άδειες τσέπες... Πάλι!

Ήρθε ο καινούριος μήνας. Παρέα με βροχές και χειμωνιάτικη διάθεση. Είπα για μια στιγμη να μπω στο πνεύμα των γιορτών. Να στολίσω και να χαρώ (με τα μάτια μου να κάνουν καρδούλες στο χρώμα του γκι). Η σκέψη εξαφανίστηκε σα λαμποργκινι με τέρμα το γκάζι... Τι να γίνει? Οι καινούριοι μήνες έρχονται παρέα με κάτι συνοδούς αναποδιασμένους τελείως! Τα πόδια σου κόβονται μόνο που τους σκέφτεσαι, πού χώρος για καρδούλες στο χρώμα του γκι? Λογαριασμοί, νοίκι, κάρτες, άδειο ψυγείο και ... ω του θαύματος άδειες τσέπες! Για δυο μήνες απλήρωτη εγώ, για καμιά δεκαριά μήνες απλήρωτο το έτερον μου ήμισυ. Τι να κάνω η γυναίκα? Έχω δοκιμάσει να φυτέψω λεφτό-δεντρο, αλλά δεν πιάνει το κόλπο. Όλο κάτι πράσινα φύλλα βγάζει. Άφαντοι οι καρποί! Και όλο ακούω γύρω μου για ανθρώπους που κάνουν αποταμίευση. Εγώ ούτε 5 ευρώ το μήνα δε μπορώ να ρίξω στον κουμπαρά! Και είναι κι ωραιότατος, ροζ με αυτάκια και σγουρή ουρά... Μα να έχουν στην άκρη 150.000 ευρώ??? Εγώ ούτε 150 φασόλια δε μπορώ να έχω στην άκρη. Έρχοντ