Posts

Showing posts from 2010

Richeine bitte!

Image
Ακούμε αποβραδύς τα νέα των οκτώ, χιόνια, κακοκαιρία και ακυρώσεις πτήσεων από και προς την κεντρική Ευρώπη. Στην Ελλάδα φυσάει νοτιάς, έχει 18 βαθμούς και έχω βγάλει τη μπέμπελη με τις κάλσες. Αύριο πετάμε για Γερμανία, λογίζεται κεντρική Ευρώπη; Τρώμε μια πίτα γύρο χοιρινό να πάει κάτω η ανησυχία... Ξυπνάμε πουρνό-πουρνό με την αυγούλα, σαν τσιμεντόλιθος η πίτα γύρος χοιρινός χτίζει μαντρότοιχο στο στομάχι μου. Φορτώνομαι μια τσάντα χιαστί με τα απαραίτητα, τη βαλίτσα, την τσάντα με τους κουραμπιέδες (τους χειροποίητους) στο χέρι το δεξί και την τσάντα με τα πουράκια Caprice στο αριστερό. Έτοιμοι για το ταξίδι! Εμείς, γιατί το αεροπλάνο είχε άλλα σχέδια. Έκανε πατινάζ στο παγοδρόμιο που είχε στηθεί ειδικά για την περίσταση στο αεροδρόμιο της Φρανκφούρτης, ξεχάστηκε και ήρθε Ελλάδα κάπως αργά. Ενωμεταξύ, χάλασα στο Ελ. Βενιζέλος όσα λεφτά είχα στην τσάντα μου (ευτυχώς δηλαδή που δε χρησιμοποίησα και πιστωτική!) και κατέληξα με 3 τσάντες έξτρα στο κάθε χέρι. Ευτυχώς είχα δώσει τη βαλίτ

Και καλή χρονιά!

Image
Ημερολόγιο 2011 από Σχολείο της Κιμώλου. Διαφορετικό και μάλλον εύστοχο... Μα αν τα παιδιά έχουν τέτοια εικόνα για τον κόσμο μας ...

Χριστουγεννιάτικο δέντρο και πώς να το στολίσετε...

Image
Μέρες που είναι, τα ενδιαφέροντα έχουν ... μετατοπιστεί. Το στόλισες το Χριστουγεννιάτικο δέντρο; Πού να βρω χρόνο καλέ μου άνθρωπε; Και καλά χρόνο να βρω, αν παραλείψω να κοιμηθώ θα βρω. Ενέργεια όμως; Μου κλέβουν κάμποση τα σκασμένα στα εργαστήρια, έχω βαλθεί να μάθω κιθάρα ντράγκα ντρούγκα εξαντλούμαι η άσχετη, πάω μονόμπαντα έτσι που κάθομαι όλη μέρα μπροστά σε έναν υπολογιστή έχω να κάνω πού και πού καμιά άσκηση για τη μέση η παλιόγρια, στο τέλος πέφτω τ' ανάσκελα (ή τα μπρούμυτα διακρίσεις δεν κάνω) και κάνω τάματα για να ξανασηκωθώ! Το δέντρο μας μάρανε; Για το καλό, σου λέει, για να αλλάξει η διάθεσή σου, σου λέει, μέρες που είναι, σου λέει και τέλος πάντων πιο πολύ κουράζομαι να τους ακούω παρά να το στολίσω και να τελειώνουμε! Κι εκεί που είμαι τ' ανάσκελα (μια συνηθισμένη νύχτα) και προσπαθώ να αποφασίσω αν θα κοιμηθώ ή θα κάνω σκοπιά γερμανικό παρέα με το έλατο, μου έρχεται Η ιδέα! Διότι το σώμα παραδίδεται, το μυαλό όμως ποτέ... Γιατί να το στολίσω εγώ το δέντρο κα

Αγροτουριστικό θέρετρο σε χαμηλή τιμή

Image
ελιά η, ουσ [elá]: 1. αειθαλές, καρποφόρο δέντρο με στενά, επιμήκη φύλλα, πράσινα από τη μια επιφάνειά τους και υπόλευκα από την άλλη, που καλλιεργείται για τους εδώδιμους καρπούς του· ελαιόδεντρο: Άγρια / ήμερη ~. Kλαδεύω τις ελιές. Έχει ένα κτήμα με διακόσιες ελιές. Ραβδίζω / τινάζω την ~, για να μαζέψω τους καρπούς της. Γέρικη ~. Ξύλο ελιάς. Kλαδί ελιάς. 2. ο καρπός αυτού του δέντρου· ελαιόκαρπος: Λάδι ελιάς, ελαιόλαδο. Kουκούτσι / πυρήνας ελιάς. Ελιές τσακιστές / πράσινες / ξιδάτες / χαραχτές. Nόστιμες ελιές. ελίτσα η YΠΟKΟΡ [μσν. ελιά < ελία < αρχ. ἐλαία με συνίζ. για αποφυγή της χασμ.· ελ(ιά) -ίτσα] Ελαιόδενδρα σωρός και ελαιόκαρπους να δει το μάτι σου! Mπόλικα από δαύτα αυτό το Σαββατοκύριακο... Καλλιεργεί ο πατέρας μου τα καρποφόρα δέντρα με τα στενά, επιμήκη φύλλα, πράσινα από τη μια επιφάνειά τους και υπόλευκα από την άλλη, και αυτή είναι η περίοδος συγκομιδής των εδώδιμων καρπών τους. Μαζευτήκαμε 11 νοματέοι, ζωή να έχουμε: 1. Ο πατέρας μου με ένα αλυσιδοπρίονο στο

Χωρίς Ugg στην Αράχωβα

Image
Δρόμο παίρνω δρόμο αφήνω, το κόβω για 2/ήμερο στην Αράχωβα. Της μόδας σου λέει, η Μύκονος του χειμώνα σου λέει. Μύκονο δεν έχω πάει, ας πάω τουλάχιστον στην Αράχωβα να νιώσω της μόδας. Περνάω βουνά, περνάω λαγκάδια, περνάω πόλεις και χωρία και φτάνω στο σημείο εκείνο που την έχεις πιάτο την Αράχωβα και είναι όμορφη πανάθεμά την! Αράχωβα Σκεπές με κεραμίδια, ένα παλιό καμπαναριό, χωριό σε αρμονία με τη φύση. Είναι βέβαια μέχρι να μπεις στο χωριό... Αλλά ας μην προτρέχω! Φτάνω το λοιπόν στην Αράχωβα, μιλάμε για πολύ χαρά! Μπαίνοντας στο χωριό πέφτω σε ένα μικρό μποτιλιάρισμα, στενοί οι δρόμοι σκέφτομαι, ίσως κάποιο μαγαζάκι να ξεφορτώνει, τρελή υπομονή! Τσούκου τσούκου το διασχίζω το χωριό, οδηγώ ακόμα λίγο για να φτάσω κάπως πιο εκεί, στο ενοικιαζόμενο σπιτάκι μας. Μπα βρε κίνηση η Αράχωβα! Τακτοποιούμαι, παίρνω βαθιές ανάσες στον φρέσκο αέρα και βουρ ξανά για το χωριό. Εμ, τσάμπα έκανα τόσο δρόμο; Αν ήθελα να κοιμηθώ καθόμουν και στο σπίτι μου! Άντε να δούμε λοιπόν πώς είναι να είμαι σ

Γράμμα

[Κάθε ομοιότητα με πραγματικές καταστάσεις ή πρόσωπα είναι τυχαία...] Γράμμα: Αγαπητή κυρία Friούλα μου, Με λένε Καμύ (με εκείνον το κουλτουριάρη Γάλλο φιλόσοφο καμία σχέση) και είμαι φοιτήτρια εδώ και καμιά 7ετία σε μια μικρή πόλη της Ελλάδας. Δεν είμαι από αυτούς τους αιώνιους φοιτητές, απλά απολαμβάνω τόσο τη φοιτητική μου ζωή που το τραβάω το ζήτημα όσο μπορώ... Είναι και η πόλη που το κάνει όλο αυτό τόσο εξαιρετικό. Τι να σου πρωτοπώ; Πως βλέπω πρόβατα απεναντί μου καθώς παίζω τάβλι στο κυλικείο, πως ακούω θαυμάσιους ήχους από το πεδίο βολής ενόσω παρακολουθώ τα μαθήματα μου, πως έρχομαι στο πανεπιστήμιο κάνοντας πατινάζ στους δρόμους της πόλης κατά τους χειμερινούς μήνες; Μα είναι όλα μαζί που δίνουν αυτή τη θαυμαστή διάσταση στην πόλη... Αχ, μου αρέσει να περπατάω με τις ώρες στα γραφικά σοκάκια της! Γραφικά γίνονται όχι για τα κτίρια της, από τον κόσμο που συναντώ εκεί. Για παράδειγμα, τον κύριο με το άσπρο μαλλί πιασμένο σε κοτσίδα, με κοστούμι και με καπέλο, με γούνα λεοπάρ

Guitar

Επειδή είναι ζήτημα χρόνου να μεταμορφωθώ σε εξαιρετική κιθαρίστρια! Και φυσικά επειδή το βιντεάκι είναι τουλάχιστον ... εμπνευσμένο ;) Το τραγούδι δεν το σχολιάζω καν!

Ο ρελές ο μπλες

Image
Άτομο λαϊκό, με την καλή την έννοια! Μόρτης, με ελαφριά αραίωση στα άνω στρώματα, με στοιχεία μάγκα στα χαμηλότερα διαζώματα: βλέμμα αεικίνητο, ζωσμένο μπλουζάκι, κομπολογάκι, περπατησιά 'είμαι άρχοντας'... Φύλακας σε χτίριο ο περί αυτού ο λόγος κύριος. Κι είναι παντού, με αφορμή τη δουλειά. Και τους ξέρει όλους, καλά, με αφορμή τη δουλειά. Και τα γνωρίζει όλα, έχει και καλό μνημονικό! Βολικό αυτό... Με τούτα κι εκείνα, αν θες πληροφορίες για τον καινούριο μελαχρινό ρωτάς τον φύλακα. Αν θες πληροφορίες για τον καιρό πάλι ρωτάς τον φύλακα. Αν δε θυμάσαι τι φορούσες χτες τότε φυσικά ρωτάς τον φύλακα. Εξυπηρετικός! Δεν είναι όμως μόνο καλός στη δουλειά του. Είναι πάνω από όλα άνθρωπος ο φύλακας. Με το 'α' κεφαλαίο! Έχει χρόνο να ακούσει τον πόνο σου και να ... ενημερώσει τους υπόλοιπους σχετικά. Έχει τη διάθεση να σε παρηγορήσει, "Μικρή η πόλη μας, ε; Βγαίνουτε, βγαίνουτε;". Να σε κοιτάξει και να σε ψυχολογήσει, "Δεν έχει σχέσση το κοριτσσάκι, ε; Φαίνεται ξε

Πράγματα που με κάνουν να ντρέπομαι...

Image
Ξεκίνησα για εκδρομή... Σάββατο μεσημέρι. Με καλή παρέα, σύμμαχο τον καιρό, μαγιό στο πορτ μπαγκάζ. Ακόμη μια βουτιά πριν το καλοκαίρι να φύγει! Γύθειο ο προορισμός μας... Διαβάζει κάποιος στο δίκτυο για το Γύθειο: "Το Γύθειο είναι μία μικρή πόλη της Λακωνίας, αλλά η μεγαλύτερη της Μάνης. Η αρχιτεκτονική του και η ατμόσφαιρα της πόλης είναι η τυπική θαλασσινή ατμόσφαιρα των ελληνικών τοπίων, όπως επίσης και αυτή των ελληνικών νησιών. Η μεγάλη παραλία του με τα ταβερνάκια, τα ουζερί και τα ψαράδικα, τα απλωμένα χταπόδια στον ήλιο, η διαρκής κίνηση των καικιών και των άλλων πλοιαρίων, τα αμφιθεατρικά χτισμένα σπίτια συνθέτουν την γραφικότητά του. [...] Σημάδι ολοφάνερο της ευρωστίας του, τα όμορφα νεοκλασσικά κυρίως κτίσματα και τα πέτρινα ψηλά σπίτια, που χτίστηκαν κατά τα αστικά πρότυπα, αμφιθεατρικά, στο βουνό Κούμαρος. [...]" Και ίσως να ήταν κάποτε αλήθεια: Γύθειο, Μάρτιος 2008 Αυτή τη φορά πάντως, σαν άλλη πόλη μου φάνηκε, σαν άλλη εποχή. Την 'τυπική θαλασσινή ατμόσφα

Από το σαλονάκι της κλινικής στους αιθέρες της Αττικής

Image
Πολλα συνέβησαν τον τελευταίο καιρό, πολλά... Άλλα αναπάντεχα, άλλα πιεστικά, άλλα προγραμματισμένα και μερικά λίγα διασκεδαστικά. Αυτά τα τελευταία τα κρατάω φυσικά! Ο μήνας ξεκίνησε, και συνεχίστηκε δηλαδή, με προθεσμίες να τρέχουν. Κι εγώ να τις έχω πάρει στο κατόπι με φόρμες κι αθλητικά. Αμφέβαλλα πολλές φορές για τη φυσική μου κατάσταση... Και ξαφνικά διαπιστώνω πως δυο ολόκληρες εβδομάδες είχαν φύγει! Μα επιτέλους, ήμουν ακόμα με τις φόρμες και τα αθλητικά! Νευρίασα, κάποιο απόγευμα βάζω στα μάγουλα το ροζ της συστολής και χτυπάω διστακτικά την ξύλινη πόρτα. Πριν να το καταλάβω, το όνομά μου με καλλιγραφικά πήγε και θρονιάστηκε στο μαθητολόγιο της σχολής, εγώ πήρα σολφέζ, κιθάρα και ύφος 'θα είμαι η καλύτερη μαθήτρια', κι έκανα το πρώτο μου μάθημα μουσικής! Εκεί πάνω στον ενθουσιασμό, έπεσε τηλέφωνο 'sos-παράτατα όλα και τρέχα'! Οπότε τι να κάνω κι εγώ; Έτρεξα! Και βρέθηκα στην Αθήνα να περιμένω σε σαλονάκι δερμάτινο τον γιατρό να βγει και να μου πει. Δε μπορώ να

Καλεσμένη στας Ευρώπας

Image
Θαρρείς πως γάμος δε λογίζεται δίχως άτομα 300, δίχως ψητά και κλαρινο-ντάουλα; Απατάσαι πλάνην οικτρά! Γιατί ήμουν εκεί και το είδα με τα μάτια μου! Μπορεί να έλειπαν οι θειάδες, οι μπαρμπάδες, ο γιος του μπακάλη, ο κουμπάρος του φούρναρη, να μη φάγαμε αρνί ψητό μήτε γουρνόπουλο στη σούβλα, να μη δώσαμε μάχη επιβίωσης τακούνι με τακούνι στην πίστα, μα γάμος έγινε με παπά και με κουμπάρους. Όχι ένας δηλαδή, μα δυο! Και ήμουν εκεί, και στους δυο, μάρτυρας του μυστηρίου... Στάση 1η Στη Ζυρίχη. Πόλη όμορφη, καθαρή, πράσινη, οργανωμένη. [ Ζυρίχη ] Μυστήριο καθολικό σε ναό προτεσταντικό. Λιτός κι απέριττος ο ναός. Το ίδιο κι η διακόσμηση που είχαν διαλέξει οι μελόνυμφοι, ένα κλαρί ελιάς κι ένα λευκό λουλούδι. [ Ναός Μυστηρίου ] Οι 60 (!) καλεσμένοι έφτασαν στην ώρα τους, κάθησαν στη θέση τους κι εκεί τους περίμενε το βιβλίο του μυστηρίου. Άκου πράγματα! Οι μελόνυμφοι σου λέει επιλέγουν τα αποσπάσματα, τις μελωδίες, τα τραγούδια (!) που θα ακουστούν στο Μυστήριο τους . Όχι δηλαδή τυφλοσούρτη

Σε διακοπές μετά μητρός, βουλγάρας και κουμπάρας

Image
Ποιά είναι τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν (συνήθως) τις διακοπές; Διασκέδαση, ξεκούραση, ξεγνοισιά, χαλάρωση; Αυτά είχε στο μυαλό της καθώς έφτιαχνε τη βαλίτσα. Έβαλε μέσα τα μαγιό, το παρεό και το αντηλιακό και βουρ στο λιμάνι μέσα στο καράβι. Παρέα με το έτερον της ήμισυ και την κουμπάρα πήρανε το θαλάσσιο δρόμο για το νησί. Με κέφια, σχέδια και 5-6 σαντουιτσάκια στην τσάντα γιατί το ταξίδι ήτανε μακρύ. Φτάσανε, ολίγον κουρασμένοι, ολίγον πεινασμένοι, πανέτοιμοι για διακοπές! Τους περίμενε η μητέρα του καλού της, παρέα με κεφτέδες, τηγανητές πατάτες και τη Ρόζα (που στη χώρα της τη λένε Λόσκα, μετά από τόσο καιρό αμφιβάλλω αν το θυμάται πια). Φιλιά, αγκαλιές, καλωσορίσματα κι ένα βουνό κεφτέδες για τα παιδιά τα ταξιδεμένα, τα κουρασμένα και τα ολίγον πεινασμένα. Φάγανε και ξεραθήκανε, άλλος τ' ανάσκελα, άλλος τα μπούμπουρα. Το πρωί, μαζί με το στρωμένο τραπέζι, τη μαρμελάδα και το τυρί, τους περίμενε το πρόγραμμα της εβδομάδας. Πότε θα πάνε πού, με ποιον, τι θα φάνε, αν θα φάνε, α

Ανδρέα ζεις, εσύ τους οδηγείς!

Image
Σαν άλλος Μέγας Αλέξανδρος. Κι ευτυχώς που το διαπίστωσα έγκαιρα, γιατί αν έπεφτα πάνω στη γοργόνα σου τη Μιμή θα με καταπόντιζε εν μια νυκτί. Και πού να το φανταστώ δηλαδής; Αλλά είδα το πνεύμα σου ολοζώντανο, τα κτίσματα η-χαρά-της-πολυκατοικίας, τα ξενοδοχεία όπου-θέλω-χτίζω, τους λουόμενους έχω-άδεια-για-τα-μπάνια-του-λαού και το κατάλαβα. Σκηνή 1 Ενοικιαζόμενα διαμερίσματα επιπλωμένα κομπλέ: κρεβάτι σουηδικό, στρώμα με-τρυπάει-ο-σουμιές-και-ξυπνάω-με-λουμπάκο, ντουλάπια μουσταρδί, τοίχος μπεζουλί-η-πολυκαιρία-έχει-κάνει-τη-δουλειά-της, κουρτίνα ασορτί, νιπτήρας αχιβάδα, καζανάκι πέφτει-αλυσιδάκι-από-ψηλά, τρία-κομάτια-στο-χιλάρικο στη βεράντα. Ρίχνω κλεφτές ματιές στην δίπλα ‘καμπάνα’, να δω μπας κι ο Κωνσταντάρας κάνει διατάσεις. Σκηνή 2 Ιδιοκτήτρια καμπάνων επιπλωμένων κομπλέ: μαύρο πανελόνι νάυλον-έχω-βγάλει-καντύλες, μπλούζα μαύρη ασορτί, μαλλί όσα-παίρνει-ο-άνεμος, παπούτσι με-ζεσταίνει-στους-μείον-είκοσι-κι-ας-έχει-συν-σαράντα, ύφος κακόμοιρο, δόντια δυο-στη-χάση-και-τρία-σ

Πανηγύρι, το παραδοσιακό

Image
Όλο το καλοκαίρι στην Πελοπόννησο τρελαινόμαστε με τα πανηγύρια! Γιορτές στις πλατείες των χωριών, στα προαύλια των σχολείων και στις εκκλησιές στους περίβολους... Με αφορμή τους Αγίους ή την παραγωγή προϊόντων έχουμε και λέμε, γιορτή Πέτρου και Παύλου, Αγιών Αποστόλων, γιορτή του σκόρδου, Μαρίνας, γιορτή της μελιτζάνας, Ηλία, Παρασκευής, Παντελή, γιορτή της πατάτας, Μεταμόρφωση του Σωτήρος, κτλ., με αποκορύφωμα τη γιορτή της Παναγιάς. Συνεχείς οι αφορμές και κάθε εβδομάδα του καλοκαιριού ο κόσμος μαζεύεται στα χωριά, στήνονται τραπέζια πλαστικά με τραπεζομάντηλα χάρτινα, καταφθάνουν μικροπωλητές, έρχονται οργανοπαίχτες και στήνονται γλέντια μέχρι το πρωί! Από νωρίς την παραμονή της γιορτής του Αγίου μπαίνουν τα τραπέζια κι οι καρέκλες στον κεντρικό χώρο. Κατά μήκος του δρόμου που συνδέει την εκκλησία με την πλατεία, ή την εκκλησία με το χωριό, οι μικροπωλητές στήνουν πάγκους κι απλώνουν την πραμάτεια τους. Μπαίνουν στο πλάι οι γεννήτριες και συνδέονται δεκάδες φώτα. Όταν έρθει η ώρα η

Μια άλλη πλευρά της καθημερινότητας...

... όχι και τόσο ευχάριστη. Αξίζει να ρίξουμε μια 'κοντινή' ματιά. by NicosReth

Η αυλή της κυρά-Τσεβής

Image
Με αφορμή την ανάρτηση της Zekia και ένα τελάρο βερίκοκα ευλαβικά βαλμένο στο ψυγείο με κατέκλυσαν θυμίσεις από τα καλοκαίρια τα παλιά... Ο παππούς μάς είχε αφήσει νωρίς, ήμουν δεν ήμουν τεσσάρων χρονών, κι η γιαγιά 'ξεχειμώνιαζε' μαζί μας. Κάθε χρόνο, τέτοιος καιρός θα ήταν, ίσως και λίγο πρωτίτερα, είχαν μόλις τελειώσει τα σχολεία, ο μπαμπάς μας είχε αγοράσει τις "Χαρούμενες Διακοπές", είχαμε φορτώσει τα ρούχα, τα μαγιό και τη γιαγιά και φέυγαμε για το χωριό. Ήταν η περίοδος συγκομιδής των βερικόκων! Συνοδηγός η γιαγιά, πάντα, γυναίκα επιβλητική. Στο πίσω κάθισμα η μαμά, η αδελφή μου κι εγώ. Σε όλη τη διαδρομή η γιαγιά κρατούσε μια poly-bag με φρυγανιές, τις μασουλούσε σε όλο το ταξίδι, για να μην ζαλίζεται έλεγε. Κάτι θα ήξερε... Η μαμά κι η αδελφή ζαλίζονταν και ξεζαλίζονταν δέκα φορές μέχρι να φτάσουμε στο χωριό, κρατούσαν poly-bag για άλλο πράγμα εκείνες. Φτάναμε, ξεφορτώναμε, η μαμά κι η γιαγιά πιάνανε τις δουλειές, να ξεβρωμίσουνε το σπίτι και την αυλή. Ο μεγ

Νοικοκυρά σε απόγνωση

Image
Ανοίγω την πόρτα και τις βλέπω να έχουν στήσει πάρτυ. Πάρτυ κανονικό καλέ! Με μουσική και χορούς, και δώστου να στροβιλίζονται ανέμελες. Ούτε που τις απασχόλησε η παρουσία μου. Τελείως ξεδιάντροπες! Κι οι άλλες οι κυρίες (φτου) να κρέμονται επιδεικτικά. Λες κι εγώ δε ζω εκεί. Λες και δεν τους έχω δώσει να καταλάβουν πως με ενοχλούν. Να φύγετε να πάτε αλλού! Βάζω τη φόρμα μου, τη σαγιονάρα μου, πιάνω το μαλλί κοτσίδα. Έτσι για να τους τη σπάσω! Φέρνω όλα τα εργαλεία και απλώνομαι. Για να δούμε τώρα ποια είναι η κυρία του σπιτιού; Και κάπως έτσι ξεκίνησα. Με ήλιο, φακιόλι και ποδιά ανάμεσα σε σκόνες, αράχνες και τόνους από ασιδέρωτα. Και κατέληξα με σκοτάδι, σκούπα και φακιόλι, και τα ασιδέρωτα ήταν ακόμα εκεί! Τον ατέλειωτο! Τον ατέλειωτο! Και να πεις πως δεν ασχολούμαι με το ρημαδόσπιτο! Συνέχεια κάτι κάνω και αυτό συνέχεια με προδίδει! Σκούπισα καλά-καλά, επιτέθηκα με μανία κυρίως κάτω από τον καναπέ. Έβγαλα ένα κουβάρι από δαύτες, σκόνες, σκόνες, σκόνες. Μα πού χωράνε όλες εκεί; Μετ

Ποδηλατάδα στην εξοχή

Image
Μετά το πρωινό μας πήραμε τέσσερα άτομα τα δύο ποδήλατα που υπήρχαν στο σπίτι και πήγαμε ποδαράτα για να νοικιάσουμε άλλα δυο. Η μέρα μας ήταν αφιερωμένη σε ποδηλατάδα στην ολλανδική εξοχή! Αν και Μάιος είχαμε βάλει τα μπουφάν μας, το κρύο ήταν πολύ. Είχαμε πάρει και τη φωτογραφική μας μηχανή και φυσικά όλη μας την καλή διάθεση... Έξω από το μαγαζί βρίσκονταν παρκαρισμένα μερικές δεκάδες ποδήλατα στη σειρά. Η κοπέλα στο ταμείο μάς έδωσε κλειδιά για δύο από αυτά. Χρειάστηκε να την ενοχλήσουμε αρκετές φορές (και να μας δώσει αρκετά κλειδιά) μέχρι να το πάρω απόφαση πως η σέλα του πιο "χαμηλού" ποδηλάτου μού έφτανε αρκετά πιο πάνω από το ύψος της μέσης! Μα δηλαδή! Εγώ φταίω που δεν είμαι 1.90; Να ζητήσετε τα ρέστα από τη μάνα μου και τον πατέρα μου, τα γονίδια που μου έδωσαν και το φαγητό που με τάιζαν! Τώρα πώς στο καλό θα έκανα ολλανδικό ποδήλατο; Ανάθεμα την τύχη μου δηλαδή, που αν είχε σώμα κι αυτή κοντή θα ήταν! Σκαρφάλωσα πρώτα στο πεζοδρόμιο και μετά σε ένα παγκάκι για να