Γράσα, ράσα, κυρίες, πιτσιρίκια, και ποντίκια


Το ήθελαν έτσι οι συνθήκες ή να είναι άραγε αυτός ο χαρακτήρας μου; Από υπομονή έχω μπόλικη, γαϊδούρα η δικιά σου, ανεξάντλητη, να τραβάς τα όρια και σχεδόν να μην φτάνεις σε αδιέξοδο! Υπομονή κι ευγένεια. Σε πολλές περιπτώσεις μου έχει φανεί χρήσιμο αυτό το χαρακτηριστικό, στην εφορία για παράδειγμα, με τους φοιτητές, με κάτι λιμενεργάτες, με κάτι πιτσιρικάδες, με την κα. Κούλα του πάνω ορόφου, ... Δεν ξέρω βέβαια, αν αυτό που εγώ λέω χρήσιμο η κα. Κούλα, ο έφορας, ή ο πιτσιρικάς το λένε 'μ@λ@κί@', αλλά όπως κι αν έχει εγώ τη δουλειά μου την κάνω. Καλέ χωρίς ψυχοφάρμακα. Στις περισσότερες των περιπτώσεων δηλαδή...

Μην τα πολυλογώ, ως φοιτήτρια πολλές φορές προσπάθησα να αυξήσω τα εισοδήματα μου και κατ' επέκταση τα βραδινά σφηνάκια (που σαβουρώναμε) στο μπαρ. Σε μια εταιρία πληροφορικής δούλεψα, μαθήματα ιδιαίτερα έκανα, μαθήματα σε σχολεία δημοτικά, σε γυμνάσια, σε λύκεια, σε ΙΕΚ, σεμινάρια γιατρών και άλλα δημοσίων υπαλλήλων. Ό,τι μπορούσα έκανα δηλαδή κι όλο και κάτι λεφτούλα έπαιρνα. Κι αν δεν τα έκανα σφηνάκια τα έκανα παπούτσια. Και με εκείνα και με τούτα ερχόμουν λοιπόν σε επαφή με πολύ κόσμο. Κι όταν έρχεσαι σε επαφή με τόσο κόσμο, με τόσο διαφορετικό κόσμο, η υπομονή είναι αρετή! Σε σώζει δηλαδή. Από πονοκεφάλους, έλκη, παρεξηγήσεις, αλκοολισμό, κι άλλα ασήμαντα ή σημαντικότερα 'δεινά', ανάλογα με την περίσταση δηλαδή.

Με έστελνε η εταιρία μου να εγκαταστήσω το πρόγραμμα διαχείρισης λιμενικών ταμείων σε ηπερεσίες κι ήταν στα καθήκοντα μου να εκπαιδεύσω τον λιμενεργάτη να το διαχειρίζεται. Ερχόταν ο άτομος με τις γαλότσες και τα γράσα, είχε 15' στη διάθεση του πριν να ξεφορτώσει το επόμενο πλοίο, κι έπινε 2 γουλιές καφέ, άνοιγε το μάτι γαρίδα, ξεβούλωνε το αυτί με το δαχτυλάκι-πατσαβούρα, έκανε το ποντίκι σαρίκι, έπιανε κι ένα φύλλο χαρτί κι έγραφε "Πάω στο Μενού, κάνω ένα κλικ, ανοίγει ένα κουτί και βγαίνει μια χοντρή ... σελίδα για εκτύπωση παραστατικού". Έφτανε το πλοίο και με το ποντίκι-σαρίκι τζίφος και το Μενού και το κουτί κι η χοντρή! "Άι σιχτίρ", έτρεχε στο πλοίο. Και μετά πάμε πάλι από την αρχή μέχρι να μάθουμε να εκτυπώνουμε τη χοντρή.

Μετά έκανα σεμινάρια σε δημόσιους υπαλλήλους, που είχαν προ πολλού περάσει τα πρώτα 'ήντα', που μέχρι να μάθουν να ανοίγουν το ρημάδι το Word είχα προλάβει να πλέξω 10 μέτρα κασκόλ! Που δεν ξέρω και να πλέχω δηλαδή! "Έλα κυρία απ' αυτούλα μου να τα πούμε πάλι από την αρχή, πατάω αυτό το ωραίο μπλε που βλέπω πάνω στην οθόνη, είδες τι ωραίο που είναι;", με κοιτούσε η κυρία απ' αυτούλα, έσκυβε στην τσάντα της, έβγαζε κουλουράκια και μου πρόσφερε ένα να 'πάρω τα πάνω μου'. Με 30 ώρες σεμινάριο, δεν ξέρω τι έμαθε η κυρία απ' αυτούλα από Word, εγώ πάντως τσίμπησα 2 κιλάκια για πλάκα!


Σε κάποια άλλη φάση, έκανα μάθημα 'Χρήση Υπολογιστών' σε ένα ΙΕΚ στο τμήμα 'Εκκλησιαστικών Σπουδών'. Θεός φυλάξοι δηλαδή! Ρασοφόροι 40χρονοι μαθητές με ελλιπείς γνώσεις (γενικά και ειδικά) κι εγώ στα 20 (και κάτι) με περίσσιο μαλλί. Ο παπά-Τάδε, πρώην αοιδός σε πανηγύρια της Θεσσαλίας, που είχε μόλις βρει την παπαδιά του, την παντρεύτηκε, κι ακολούθησε το δρόμο του Κυρίου. Ο παπά-Δείνα, πρώην ταξιτζής, πολύτεκνος, που αποφάσισε να κάνει στροφή στην καριέρα του. Ο παπά-ΤρίαΠουλάκιαΚάθονται, απόφοιτος τρίτης δημοτικού κι ο Θεός βοηθός μας. Και πες μου τώρα εσύ, πώς πιάνεις το χέρι του Παπά-ΤρίαΠουλάκιαΚάθονται να του δώσεις την αίσθηση της κίνησης του ποντικιού και του διπλού κλικ; Πιάνεις έτσι απλά, ή πρώτα σκύβεις, φιλάς, "Ευλόγησον Πάτερ", και πιάνεις μετά; Ένα ολόκληρο 6/μηνο ζήσαμε μεγάλες στιγμές!

Στο Δημοτικό, τα των μικρών τάξεων έπαιζαν Ζορό με τα ποντίκια και τα των μεγαλύτερων τάξεων μου έκαναν προξενιό με τον Μουσικό. Μέχρι να μάθουν να κάθονται στην καρέκλα και να κάνουν τον 'Πέρη και την Κάτια' στον υπολογιστή, είχα εγώ μάθει εντωμεταξύ πώς βοηθάνε ένα 6/χρονο αγοράκι να κάνει τσίσα, πώς ξεμπλέκουν μια κοτσίδα από τα δάχτυλα ενός αγριεμένου συμμαθητή της, και πώς μπορεί κανείς να περπατάει ενώ επάνω του κρέμονται 5 πιτσιρίκια ταυτόχρονα.

Και τέλος πάντων, κατέληξα να διδάσκω στο Πανεπιστήμιο. Μου αρέσει η δουλειά μου. Και οι φοιτητές μου. Με δοκιμάζουν συχνά, αλλά είπαμε υπομονή ανεξάντλητη...

Κι ένα ωραίο πρωί έπαθα αναλαμπή! Τόσο κόσμο προσπάθησα να εκπαίδευσα, μα να μου το ζητάει η μάνα μου τον τελευταίο χρόνο κι εγώ ως τώρα να αδιαφορώ; Ε, μα δεν είναι σωστό! Δηλαδή να ξέρει να το χειρίζεται το μηχάνημα η κάθε τυχάρπαστη κυρία και η μάνα μου, που το παιδί της δουλεύει στο Πανεπιστήμιο, να μην έχει ιδέα; "Μάνα, ήρθε η ώρα να κάνω την επιθυμία σου πραγματικότητα. Από αύριο αρχίζουμε μαθήματα!"

Κάναμε μια ολόκληρη ώρα εχθές, βάλαμε το ποντίκι σκουλαρίκι, και καταλήξαμε να βλέπουμε φωτογραφίες της ξενιτεμένης αδελφής μου. Θα συνεχίσω να προσπαθώ, μα φοβάμαι, πολύ φοβάμαι. Μπας κι αποδειχθεί πως η υπομονή δεν είναι αξίωμα...

Comments

  1. Να αρχισεις να φοβάσαι όταν η μάνα σου κάνει λογαριασμό σε skype , facebook και twitter και αρχισει να ζηταει βοηθεια για να στησει και webcam :D

    ReplyDelete
    Replies
    1. Λες να φτάσουμε τόσο μακριά; Αυτό θα σημαίνει πως μιλάμε ακόμα! :-)

      Delete
  2. Αξίωμα, αξίωμα..δεν το συζητώ!

    Και μιας που το συζητάμε, έχω έναν φαδέρα, μετά τα τρίτα "ήντα", που πολεμά να στείλει sms από τότε που πάτησε τα δεύτερα! Μήπως να το έκανες "γκρουπάκι" το μάθημα? :P

    ReplyDelete
    Replies
    1. Χμ, πολύ το παιδεύει ο φαδέρας το sms! Η μητέρα η δική μου το έμαθε μοναχή της αυτό και σχετικά σύντομα. Άρα καλά είμαι... :-)
      Τι να πω λοιπόν; Να το κάνω το γκρουπάκι, αλλά με μάθημα μόνο 1 ώρα την εβδομάδα, γιατί υπομονή, υπομονή, αλλά όλα τα πράγματα έχουν και τα όριά τους! :-Ρ

      Delete
  3. Έχω προσπαθήσει να μάθω στη Βασιλομήτωρ να στέλνει μηνύματα στο κινητό 1.000.000 φορές. Τώρα θέλει να της χαρίσω τον παλιό μου υπολογιστή να φτιάξει facebook για να επικοινωνεί με τις φιλενάδες της. Που σημαίνει ότι πρέπει να της μάθω τα βασικά ΚΑΙ το facebook. Υπομονή ΔΕΝ έχω. Έχεις χρόνο; Με το αζημίωτο φυσικά! :) :) :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Βλέπω πως θα έχει πολύ πέραση το μάθημα στους άνω των 'ήντα'. Για να μαζεύουμε σιγά-σιγά όλα τα ενδιαφερόμενα 'παιδιά' να δούμε τι θα κάνουμε...
      Την τιμή θα την βρούμε... Αν και σε τέτοιες εποχές (και τέτοιες ηλικίες), με βλέπω να γεμίζω με πίτες, κεντήματα, και κιλά. Δεν είναι κακό! :-)

      Delete
    2. και φτιάχνει και μια σπανακόπιτα...

      Delete
    3. Γιάμι!
      Πες να στείλει κανένα κομμάτι για να αποφασίσω αν θα δεχτώ τη μαθήτρια ;-)

      Delete
    4. το κέντημα σε χρειάζεται!! :Ρ

      Delete
    5. Εδώ είπαμε να το δω ως 'πληρωμή', όχι να αρχίσω να το κάνω εγώ!
      Ή λες πως έφτασε η ηλικία; :-Ρ

      Delete
  4. Η μαμά μου ετών 87 είδε το λάπι τόπι μου και είπε γεμάτη ενθουσιασμό: "Θέλω κι εγώ να μάθω". Και θα της έδειχνα τα βασικά, διότι κι εγώ μόνο αυτά γνωρίζω καθώς άργησα να ανακαλύψω το άθλημα και είμαι παντελώς αυτοδίδακτη, αν δεν μου έλεγε μια άλλη μέρα που το είδε κλειστό: "Ωραία επιφάνεια για να κόβω ψωμί, μόνο που είναι μαύρο και με πνίγει. Βγαίνει σε άλλα χρώματα;"

    Καλό μήνα!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Να το ανάβεις και να βάζεις ένα πιο χαρούμενο φόντο να κόβει ψωμί η γυναίκα με χαρά... τς τς τς, όλα εγώ θα στα λέω;

      Delete
    2. Μα κι εσύ μαύρο υπολογιστή; Τα δίκια της έχει η γυναίκα! Άκου λίγο tremens που στα λέει ;-)
      Σούπερ η μαμά! χαχα

      Delete
    3. Και καλό μας μήνα φυσικά! :-)

      Delete
  5. σε περιμενω και στο σπιτακι μου να τα λεμε και απο εκει και εγω ασχετη ειμαι με το πισι μου αλλα προσπαθω μωρε να μαθω κατι

    ReplyDelete
    Replies
    1. Να σου δείξω κι εσένα καλέ! Εδώ πάμε να γίνουμε σύλλογος ολάκερος, σε ένα παραπάνω μέλος θα τα χαλάσουμε; :-)

      Delete
  6. Na ferw fake i-pad mias kai epistrefw se 2 ebdomades?? me ti othoni les na boleutei, 7,8 i 10''?

    i aderfi sou... :-P

    ReplyDelete
    Replies
    1. Φέρε κι ένα δεύτερο που χω στραβωθεί με το iphone να βλέπω ταινίες στο τράινο, θα με υποχρεώσεις. 10άρα παρακαλώ, θα το εκτιμούσα αφάνταστα!

      Delete
    2. Φέρε όσα μαϊμού i-pad χωράει η βαλίτσα! Με 10'' ίντσες είναι μια χαρά! :-Ρ
      Εδώ ετοιμάζω ολόκληρο fun club, να μην μοιράσω δηλαδή από ένα welcome present στα 'παιδιά'; ;-)
      Κράτα φυσικά κι ένα έξτρα για τον αξιαγάπητο tremens, μην του χαλάμε τα χατίρια!

      Delete
  7. Καλό μήνα και καλά κουράγια! Εγώ τον αδερφό μου διάβαζα ιστορία όταν πήγαινε γυμνάσιο και είχε φάει το ξύλο της αρκούδας... δεν κάνω για καθηγητής...

    ReplyDelete
    Replies
    1. Εγώ πάλι όταν διάβαζα την αδελφή μου (μαθηματικά), δεν ξέρω πώς τα κατάφερνε, μα εκείνη έμενε να παίζει κι εγώ έφευγα κλαίγοντας από το δωμάτιο! Oh mon dieu, τι μου θύμισες τώρα!
      Μαρή αδελφή, τι έχω περάσει η καημένη με την περίπτωση σου;

      Delete
  8. μπράβο τη μάνα. τουλάχιστον το κανες πράξη. εμένα όλο λέει να της πάρω ένα "λαπτό", να χει κάμερα λέει κ να τα λέμε τα δυο μας. μωρέ δεν έχει άδικο, είναι και καλή μαθήτρια. έκατσα κ της έγραψα βήμα βήμα, μέχρι και πόσες φορές πρέπει να πατήσεις το πλήκτρο 9 του κινητού για να βγει το γράμμα ψ, και για όλα τα πλήκτρα μάλιστα και για όλα τα γράμματα, πριν καμιά δεκαριά χρόνια θα έλεγα (τότε που άρχισε να παίρνει τηλέφωνα απ το κινητό, πιο πριν το είχε διακοσμητικό στην εταζέρα) κ τώρα δε τη φτάνει κανένας στα σμς. πότε τα γράφει πότε τα στέλνει...
    υπομονή κ όλα μαθαίνονται!
    βλέπω πολλούς ενδιαφερόμενους, έκανες σεφτέ τυχερή! θα μάθεις και κέντημα επιτέλους να κλείσει το τρίπτυχο!
    φιλάκια!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Κάτσε να δούμε, έχουμε κάνει 2 μαθήματα όλα κι όλα, μένει δρόμος ακόμα. Αλλά πιστεύω πως θα τα καταφέρει η μάνα στο τέλος, αν έχει λίγη υπομονή (κι αυτή κι εγώ μαζί!:-Ρ)...
      Πάντως ναι, βλέπω πολύ ζήτηση. Να το καθιερώσω λες;
      Όσο για το κέντημα, προς το παρόν το αφήνω στις μαμάδες μας, όπως και το άνοιγμα των φύλλων για την σπανακόπιτα, άσε να υπάρχουν πράγματα που ξέρουν αυτές κι όχι εμείς, καλό είναι;-) Άντε και σου υπόσχομαι (αφού φαγώθηκες!) να μάθω κέντημα άμα ετοιμάζομαι κι εγώ για μανούλα;-)

      Delete
  9. βάλε με και μένα στο γκρουπ!!!δεν ξέρω αν με διαβασες ,δεν ξέρω να βάλω και λινκ,πήγαινε στον Οκτώβρη ,στο Επιμόρφωση να με καμαρώσεις...κρύβω κι άλλα τόσα χαχαχαχα
    εντωμεταξύ τώρα που με στέλνουν Κάσο ,χάνω το σεμινάριο γιατί τελειώνει 9 Νοέμβρη και τα λεφτά γιατί ως αναπληρώτρια δεν έχω την κάρτα ανεργίας....
    αλλά εμείς οι μανάδες φταίμε για την ειρωνεία σας ,που σας μεγαλώσαμε μες στην τεχνολογία απο τα γεννοφάσκια σας ,ενώ εμείς είδαμε τηλεόραση πρώτη φορά στο τέλος του Δημοτικού!Υπομονή ,κυρία μου ,βέβαια ΥΠΟΜΟΝΗ!!!!!!!
    τα μαθήματα να ξεκινήσουν το Καλοκαίρι ,παρακαλώ!
    καλή συνέχεια!(http://nasiasblog2012.blogspot.gr/2012/10/blog-post_13.html)λες να το πέτυχα;

    ReplyDelete
    Replies
    1. Καλέ τα διάβασα τα χαΐρια σου τις προάλλες, αλλά εσύ είσαι προχωρημένη, πρέπει να σε βάλω σε γρουπάκι άλλο, όχι με τους τόσο αρχάριους ;-)
      Κι όχι καμία ειρωνεία, δε με συμφέρει, αφενός γιατί εσείς ξέρετε να κάνετε πράγματα για τα οποία ιδέα δεν έχω, κι αφετέρου οι τεχνολογίες πάνε κι έρχονται σε καμιά δεκαετία οι γνώσεις μου θα είναι ήδη ντεμοντέ! ;-)
      Καλή εβδομάδα Nasia :-)

      Delete
    2. Και το link δεν το πολυ-πέτυχες, θα το θεωρήσω απλά 'ατυχία' ;-)

      Delete
  10. Γεια σου Fri!. Όπως πάντα απολαυστική. Το κλασσικό λάθος που κάνουμε εμείς είναι ότι το παίζουμε έξυπνοι και ειδήμονες, αλλά αμελούμε ότι κάποτε και η δική μας τεχνολογική μπογιά θα περάσει. Τα παιδιά μας και οι επόμενες γεννιές γενικότερα θα μας αντιμετοπίζουν όχι πολύ διαφορετικά. Όσα φτυχία και γκάνζετς να έχουμε!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Λες δεν το ξέρω; Για αυτό κι εγώ δεν κοροϊδεύω και προσπαθώ να βοηθήσω! ;-)
      Καλημέρα και καλή εβδομάδα!

      Delete
  11. Εγώ έκανα μαθήματα στην κολόνα του σπιτιού και μονίμως έψαχνε τον κέρσορα στον τοίχο του σαλονιού.
    Ήταν σίγουρος ότι δεν βρίσκεται στην επιφάνεια και κάναμε ομηρικούς καυγάδες μέχρι να τον πείσω ότι είναι εντός του pc.
    Αφού μου έβγαλε την ψυχή, τώρα πρωί πρωί πιάνει πόστο στο pc και δεν μπορώ να πιάσω σειρά.
    χα,χα!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Χμ, αυτό με τον τοίχο του σαλονιού κάπως περίεργο μου ακούστηκε, αλλά και πάλι αφού τον έπεισες να ψάχνει εντός του pc όλα καλά! χαχα
      Οπότε τέλεια δασκάλα η xristin, τέλειος μαθητής η κολόνα του σπιτιού, και διακρίνω την ανάγκη αγοράς δεύτερου pcιού ;-)

      Delete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Νέο ξεκίνημα σε νέους τόπους

Είμαι η Μαίρη Παναγιωταρά

Κάνε Διάλεξη και θα δεις!