Το βοδάκι μμμ


Έλα παραδέξου το, είσαι κι εσύ ένας από εμάς, από αυτούς που παιδιά μετρούσαμε τους ρόμβους στο πάτωμα για να περάσει η ώρα, που μεγαλώνοντας χρησιμοποιούσαμε ραβασάκια για να μιλάμε κρυφά με τους συμμαθητές. Απλά παραδέξου το, δεν είναι ντροπή! Ως ενήλικες, επαγγελματίες, σοβαροί (κι άλλα σοβαροφανή επίθετα) έχουμε μάθει να προσποιούμαστε καλύτερα τους ακροατές (δεν μπορείς πια να ανοίγεις το στόμα ωσάν κροταλίας, ολόκληρος μαντράχαλος!), κρατάμε σημειώσεις (που συνήθως είναι τα ψώνια για το σούπερ μάρκετ), παρατηρούμε όλο ζωντάνια την αίθουσα (και μετράμε πόσοι από τους παριστάμενους έχουν βαμμένα μαλλιά), ή κοιτάμε στα μάτια τον ομιλητή μας (και στην καλύτερη περίπτωση μετράμε πόσες φορές είπε κάποια χαρακτηριστική του λέξη). Πώς να το κάνουμε; Οι ομιλίες είναι βαρετές! Συνήθως... Ειδικά άμα προέρχονται από αρχές, τουτέστιν διευθυντές, προέδρους, νομάρχες, δημάρχους,... Κατάλαβες τι εννοώ, μακριά από εμάς κι ας είναι και ρόμπες, my precious ώτα.

Είναι όμως κάποιες φορές που ανεβαίνει εκεί επάνω ο ομιλητής και σε κάνει να κρέμεσαι από τα χείλη του, σε παρασέρνει, θέλεις να τα ακούσεις όλα, να ανοίξεις τα αυτιά σου, το μυαλό σου, την καρδιά σου! Δε σε νοιάζουν πια οι ρόμβοι στο πάτωμα, μήτε το κομοδινί μαλλί του μπροστινού, τα ψώνια στο σούπερ μάρκετ, ή το πόσες φορές άκουσες τη λέξη 'έτσι'. Είναι φορές που ο ομιλητής είναι ρήτορας, σε παίρνει και σε πάει βρε αδελφέ!

Ήταν πρωί θυμάμαι και πήγα στην εκκλησία. Από τις σπάνιες φορές, το μολογώ. Για κοινωνικό event ήταν, τουτέστιν πένθος. Βαρύ το κλίμα, αμηχανία, θλίψη, δε θέλω να το συζητήσω αυτό. Τελείωσε η λειτουργία, δε νομίζω πως άκουσα πολλά, μέτρησα ρόμβους αρκετές φορές. Και τότε ήταν που ο ιερέας βγήκε στο βήμα. Περιμένεις να ακούσεις τα τυπικά που λέγονται σε αυτές τις περιπτώσεις, άντε και λίγα παραπάνω για να σε πιάσει η μέση σου από την ορθοστασία. Είναι η τυπική περίπτωση που λες 'ωχ' και κάνεις υπομονή ή διακριτικά υποχωρείς από την πίσω πόρτα.


Όταν όμως ο ιερέας βάζει το ένα χέρι στην τσέπη, στηρίζεται με το άλλο σε μια εικόνα αριστερά του και ξεκινάει λέγοντας "Αυτή εδώ θα είναι η μεγαλύτερη ομιλία της καριέρας μου" ενώ είναι 60 χρονών, σου τραβάει την προσοχή, πώς να το κάνουμε; Ας μείνω, σκέφτεσαι, έχει προοπτικές ο ομιλητής. Και πράγματι είχε!

Τα γραφόμενα παρακάτω είναι αποκλειστικά έμπνευση του ομιλητή, χρησιμοποιώ δικές του εκφράσεις, τα σχόλια μου τα παραθέτω σε παρένθεση.

----------
Αρχίζοντας ήλπισε να μας ευχαρίστησε η ψαλμωδία (αλλιώς τι; θα μας δώσει τα λεφτά μας πίσω;) από τους ψάλτες (τους δεξιούς, αριστερούς δεν είχε) και αν όχι απόλυτα να είμαστε επιεικείς καθώς εκεί είναι χωριό (αυτό δεν είναι δικαιολογία πάτερ και το ξέρεις!).

Μετά ευχήθηκε στους πενθούντες να ζήσουν να τον θυμούνται τον άνθρωπο (με συνοπτικές διαδικασίες αυτές οι τυπικούρες, γεια σου priest που βάση δίνεις στα σημαντικά!).

(Κι άρχισε η δική του μεγάλη στιγμή!) Με αφορμή την παραβολή με τους δέκα λεπρούς, που ο Jesus τους θεράπευσε όλους και μόνο ο ένας από αυτούς επέστρεψε για να τον ευχαριστήσει, ο ομιλητής μάς είπε πως είμαστε όλοι αμαρτωλοί (τι εννοεί, ξέρει κάτι που εγώ δεν είπα;), κι εγώ κι εσύ κι αυτός ο ίδιος (ε, όχι!), πως οι αμαρτίες όλες συγχωρούνται (open-minded ο priest!), μία μόνο έχει το ακαταλόγιστο. (Επική μουσική, λίγη χρονοκαθυστέρηση, ο ιδρώτας να ρέει από την αγωνία), αυτή η αμαρτία φίλοι μου πιστοί είναι η αχαριστία. Σου λέει αν σου δώσει ο συνάνθρωπος σου ένα κομμάτι ψωμί κι εσύ δεν του πεις ευχαριστώ είσαι κάθαρμα, το κατάλαβες; Αν ο γείτονας σε ωφελήσει κάπως κι εσύ τον κουτσομπολέψεις ο Άγιος Πέτρος σου την κλείνει την πύλη στα μούτρα. Δηλαδή ακόμα και τίποτα καλό να μην λάβεις από τον μπάρμπα-Μπρίλιο άμα πεις κάτι αρνητικό για αυτόν είσαι βρωμόψυχος και μπροστά σου θα το βρεις. Το κατάλαβες καλύτερα τώρα; Αν είσαι αχάριστος ούτε που θέλει να σε ξέρει ο priest, ο Jesus κι ο πατέρας αυτού. Μικρόψυχε, αμαρτωλέ, κάθαρμα, απολίτιστε, απόβρασμα της κενωνίας! (Και καθώς κουνάει τα χέρια του ο ομιλητής, βλέπουμε τους ιριδισμούς του ρούχου κάτω από το φως του πολυελαίου, εμείς κι αυτός ο ίδιος, φαίνεται πράγματι πολύ ευχαριστημένος με το αποτέλεσμα.)

Και για να καταλάβουν και οι απλοί άνθρωποι πόσο σημαντικό είναι να μην είμαστε αχάριστοι, o priest έφερε ένα παράδειγμα από το ζωικό το βασίλειο. Το ξέρουμε όλοι πως εμείς οι άνθρωποι θεωρούμαστε ανώτεροι από τα ζα, έτσι δεν είναι; (Αυστηρό βλέμμα και εναέρια κίνηση του χεριού.) Ας το σκεφτούμε λίγο, ακόμα και τα ζα εκφράζουν την ευγνωμοσύνη τους, ας πράξουμε ανάλογα λοιπόν. Το νου σας ρεμάλια! Έχεις κοτερά, μια γελάδα, ένα γαϊδούρι, ας του συγχωρεθεί η έκφραση, ένα βόιδι βρε αδελφέ, κι όταν το ταΐσεις ή το χαϊδέψεις αυτό ευχαριστημένο σε κοιτάει (κατάματα ή με συστολή;) και σου λέει μμμμ (η κοτούλα κο, το πουλάκι τσίου, κ.ο.κ.) από ευγνωμοσύνη, ο άνθρωπος δεν είναι άξιος να πει μια καλή κουβέντα δηλαδής; Φτου σας γαϊδούρια, συγχωρέστε του την έκφραση, καθάρματα, αμαρτωλοί! Φτάνει, πολλά είπε, τώρα όλοι για καφέ και κονιάκ. Μην αργείτε τέκνα, έχει να πάει και σε μια κοπή πίτας στο καπάκι.
----------

Δεν ξέρω τι άτομο είναι αυτός ο priest, αλλά αποδείχθηκε θαυμάσιος ομιλητής. Οι πενθούντες έσκασαν στα γέλια, το κοινό ζωήρεψε, και οι γιαγιάδες αναφώνησαν "Καλά τα είπες παππούλη". "Είχα μεγάλα κέφια τέκνα μου!". Θα ήταν ως φαίνεται λόγω του event...

Comments

  1. Fri, wraia ola auta, alla exeis polu eleuthero xrono mou fainetai, na sou pasarw ton mikro na tou kaneis kanena baby sitting? :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Λες, ε; Για φέρτον από εδώ, έχει χιονίσει κιόλας θα στον κάνω expert στο σκι πριν να περπατήσει ;-)

      Delete
  2. Αν υποψιαστώ ότι η κότα που έβαλα στο βλογ μου θα μου φερθεί με αχαριστία θα την σφάξω και θα την βράσω, ενώ δεν είναι στις προθέσεις μου!
    Πάντως ο πριστ δικαίωσε αυτό που λέει ο λαός "Δεν γίνεται γάμος χωρίς κλάμα και κηδεία χωρίς γέλια"!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ε, όχι την καημένη την κοτούλα! Είμαι σίγουρη ότι θα σου το κάνει ένα 'κο' και θα πει κι ευχαριστώ :-Ρ
      Πάντως ο priest αποδείχθηκε άτομο από τα λίγα, αφού λέω να το καθιερώσω τις Κυριακές...

      Delete
  3. Σίγουρα με έπεισε πάντως ο πάτερ να ξαναεπισκεφτώ τον οίκο του (Του?). :P

    Να σου πω, και εγώ αγχώθηκα εκεί με τις αμαρτίες...βρε λες η μόνη αμαρτία που δε συγχωρεί ο αρχηγός να είναι βουλιμία; (σκέφτηκα!). Αχαριστία...ανακούφιση!

    Η ανακούφιση βέβαια κράτησε λίγο. Στην επόμενη στροφή που εμφανίστηκαν κάτι κότες, και κάτι βόδια κλπ. το μυαλό ταξίδεψε σε κάτι γιουβέτσια και σε κάτι λεμονάτα που κατανάλωσα αχόρταγα και σίγουρα αχάριστα... Θυμίστε μου την επόμενη φορά που ua ψήσω γαλοπούλα να της κάνω ένα "γλου-γλου" από ευγνωμοσύνη :P

    ReplyDelete
    Replies
    1. Μα κι εμένα το ίδιο! Ραντεβού κάθε Κυριακή στις 9, είναι καλά;

      Κι εγώ είχα τεντώσει τα αυτιά μου! Ειδικά στο σημείο που με σιγουριά είπε πως είμαστε όλοι αμαρτωλοί, σκέφτηκα πως κάτι ξέρει που δε θα έπρεπε και περίμενα εναγωνίως για την αποκάλυψη! Στη βουλιμία ομολογώ πως το μυαλό μου δεν πήγε, αλλά δεν ήταν λάθος συλλογισμός...

      Βρε συ, ο priest έκανε σοβαρό κήρυγμα κι εσύ πάλι το φαγητό σκεφτόσουν; Είσαι γαϊδούρα τελικά, συγχώρα μου την έκφραση! :-Ρ

      Delete
    2. συνηθως ειναι πληκτικοι, αλλα που και που κατι φωτισμενα "νεα" μυαλα μπορει να κανουν την εκπληξη

      Delete
    3. Φωτισμένος, χμμ, ας τον αποκαλούμε καλύτερα χιουμορίστα :-)

      Delete
  4. Χαχα! Καλώς σε βρήκα! Εγώ για έναν τέτοιο παπά έφυγα από την κηδεία του πατέρα μου! Δεν άντεξα τις φαμφάρες του και βγήκα έξω! Ευτυχώς το πέρασαν για συναισθηματική φόρτιση οι παριστάμενοι κι εγώ απλά έκανα την πάπια. Εχεις τον πόνο σου, έχεις και τους παπαδες να συνδικαλίζονται...εκείνη την εποχή, είχαν θέματα σπουδαία να λύσουν και δεν ρητόρευαν περι ηθικής!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Καλώς μας ήρθες!
      Ευτυχώς οι πενθούντες σε αυτήν την περίπτωση το είδαν ευκαιρία να γελάσει το χειλάκι τους...
      Τι τα ψάχνεις; Άμα ο άνθρωπος έχει βήμα σπάνια σκέφτεται να μην το χρησιμοποιήσει!

      Delete
  5. Στα κηρυγματά τους όλοι οι παπάδες ομιλούν περί της αμαρτίας μου κι εγω αναρωτιέμαι παντα και παντηση δεν παιρνω,"ποιος με κάρφωσε,ρε γμτ!!!":)))

    Μετανοείτε,αμαρτωλοί!!!!:)))

    ReplyDelete
    Replies
    1. Σου τα λέω Vad, άκου τον πάτερ και δε θα χάσεις! Αλλιώς ούτε βόιδι δε θα θέλει να σε ξέρει!!! :-) :-)

      Delete
  6. Είχες κέφια σήμερα FRI, κοινώς......έγραψες!
    Την καταευχαριστήθηκα την ανάρτηση σου,και καθώς έχω να πατήσω στην εκκλησία από
    παιδιόθεν, δεν μου δίνεις το όνομα του παπά να βάλει το χεράκι να ξεπλυθούν οι ουκ ολίγες αμαρτίες μου;

    ReplyDelete
    Replies
    1. Μα τώρα με έκανες και κοκκίνισα και τραβάω έτσι τα βλέμματα μακριά από τα όμορφα τα μάτια μου! :-Ρ
      Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
      Κι επειδή δε θέλω να σε αφήσω έτσι, θα ζητήσω την σύσταση του πάτερ και θα σου την στείλω, γενναιόδωρο τον έκοψα, θα τις ξεπλύνει ολωνόνανε τις αμαρτίες.
      Ευχαριστώ και πάλι πάντως (την αχαριστία δεν την ξεπλένει, μην ξεχνιόμαστε!) ;-)

      Delete
  7. Καλά ο πατερ έχει ξεφυγ....Στη κηδεία βρήκε να τα πει αυτά? Μηπως ήταν αχάριστος ο συγχωρεμένος και του τα χε μαζεμένα?

    Οι λόγοι που βγάζουν οι παπάδες στο τέλος είναι ένας καλός λόγος για να βγεις έξω να πάρεις λίγο αέρα...

    ReplyDelete
    Replies
    1. Είχε έμπνευση δε λες; Εγώ τον σκεφτόμουν όταν θα γύρισε σπίτι του, θα κοίταξε την παπαδιά γεμάτος περηφάνια και θα της είπε "Έσκισα σήμερα!"
      Και ναι, θα συμφωνήσω πως οι λόγοι είναι λόγος για φρέσκο αέρα, εκτός κι αν ο πάτερ έχει έμπνευση που είναι κρίμα να την χάσεις ;-)

      Delete
  8. Αυτές οι ομιλίες είναι πολύ κουραστικές,ειδικά αν πρόκειται για παπά.
    Ο συγκεκριμεκνος μάλλον δεν θα είχε που αλλού να πει τον πόνο του και ξέσπασε στο συγχωρεμένο.
    Δε βαρίεσαι!
    Φιλιά:))

    ReplyDelete
    Replies
    1. Σιγά να μη βαριέμαι, εδώ παρακαλούσα να μα πει κι άλλα! ;-)
      Καλώς μας ήρθες...

      Delete
  9. αμαν βρε παιδακι μου προσπαθουσα τοσο καιρο να δω τα σχολια κ τα καταπιε το ιντερνετ!!
    τι να πω, καλα που δεν ακουω κ μετρω τα ψηφιδωτα στους τοιχους οταν πηγαινουμε εκκλησια?.. και δε μπορω να πω πως την αποφευγουμε κιολας.
    πρόσφατα παρευρέθηκα σε μια ομιλία για τη μάνα, από τη χριστιανική αδελφότητα που ανήκουν τ ανέψια μου.εκεί που με γύρισε η βίδα ήταν όταν είπε πως πρέπει να φροντίζουμε και τη πνευματική μας πείνα, όχι μόνον τη σωματική.
    τόσα φράγκα παίρνουν, ζητούν και ρέστα.
    ω χου.
    πολύ τρέντι ο δικός σου ο παπάς πάντως. να μας τον τραβήξεις και σε βίντεο!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Καλέ ναι, θα τον τραβήξω να σας τον δείξω!
      Ή μπορούμε να κανονίσουμε εκδρομή να πάμε όλοι μαζί να τον θαυμάσουμε τον πάτερ ;-)

      Delete
  10. Ειχα αρκετο καιρο να περασω απο εδω αλλα δεν ξεχνω τους μπλοκοφιλους.Ευχομαι να εχεις καλη. φωτεινη εβδομαδα γεμάτη υγεία και χαμογελα!!!!Σιγουρα ειχε εμπνευση :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Σε ευχαριστώ, πάντα αισιόδοξος και με την καλή κουβέντα!
      Καλή σου μέρα :-)

      Delete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Νέο ξεκίνημα σε νέους τόπους

Είμαι η Μαίρη Παναγιωταρά

Κάνε Διάλεξη και θα δεις!