Το παράδοξο του πώς μια αγελάδα παθαίνει νευρικές ανορεξίες

Stylish woman
Από την αρχή της ανθρωπότητας (δεν ήμουν εκεί, μα μου το έχουν πει!), οι γυναίκες ανά την υφήλιο νοιάζονται για την εμφάνισή τους. (Καταγεγραμμένο είναι αυτό κι αντιρρήσεις δε θέλω!) Έφτιαχναν φορέματα με τομάρια στην αρχή, χιτώνες ύστερα, έβαζαν χρώματα σε μάγουλα και σε χείλη (α, τις Σαλώμες!), κρεμούσαν στολίδια στο λαιμό και κοσμούσαν τους καρπούς (ντράγκα ντρουγκ τα βραχιολάκια). Κομψές κι όμορφες οι γυναίκες, κυνηγοί και δημοκράτες οι άντρες.

Κατά το πέρασμα των αιώνων, οι ιστορικές συγκυρίες (τουτέστιν, αν δεν έχουμε να φάμε τι να το κάνουμε το παντεσπάνι;) διαμόρφωναν άλλες κουλτούρες για τη μόδα και το στυλ. Σε μια εποχή που οι περισσότερες γυναίκες ήταν αγρότισσες, οι αριστοκράτισσες μόνο είχαν το χρόνο και τη διάθεση να ασχοληθούν με τη μόδα. Κι επειδή έτσι τις βόλευε (εμ, χαζές μια φορά δεν ήταν!) καθιέρωσαν το λευκό στην επιδερμίδα και το πληρωθικό στους γοφούς. Ταίριαζε άλλωστε αυτή η εικόνα με τα σαλόνια με τις βαριές κουρτίνες όπου σύχναζαν, και τα λουκούλια γεύματα που συχνά παράθεταν. (Με λίγα λόγια, ποιος τις υπολογίζει τις πληβείες;) Καθώς οι γυναίκες περνούσαν από την αγροτική στην αστική ζωή, καθώς η ανέχεια έδινε τη θέση της στο πλουραλισμό, το ηλιοκαμένο δέρμα (από τον καυτό ουρανό της Λούτσας τότενες) και το  σώμα που αδυνάτιζε (όλοι είχαν πια φαγητό, δε χρειάζόταν να φαίνεται στο μπράτσο τους!) πέρναγαν στο προσκήνιο.

Με αυτά και με τα άλλα, φτάσαμε στη σύγχρονη εποχή. (Όπου και μπορώ να σας τα πω από προσωπική εμπειρία τα πράγματα!) Σε μια εποχή που στυλ είναι το τατουάζ στο αυτί του Λάκη, η πλαστική στο στήθος της Τζένης και το λίφτινγκ στο μούτρο της Τατιάνας. Τη σήμερον ημέρα που λέτε αγαπητοί μου, δε μπορείς να προχωράς και χλάπα της χλούπα της να περισσεύουν πάνω σου ρούχα ή άλλα, άντε μην ανοίξω τον στόμα μου! Η σύγχρονη μόδα επιτάσσει να φοράμε ρούχο σε νούμερο -8! Κι εννοείται πως μετά αφιερώνει τηλεοπτικό χρόνο στη σύγχρονη μάστιγα της εποχής, τη νευρική ανορεξία.

Cow
Και τέλος πάντων, ενώ εγώ το καλοκαίρι φοράω μπικίνι που κάπως τσιτώνει στο γοφό, η μάνα μου μού ψήνει μουσακά. Η ομορφιά είναι βέβαια υπόθεση υποκειμενική, μα θέλω επιτέλους να μάθω το τι στ' αλήθεια μου συμβαίνει! Να μουγκανίσω δηλαδή ή να πάρω πολυβιταμίνες; Αυτά τα αντιφατικά μηνύματα πάντα μου δημιουργούσαν μια κάποια σύγχιση...

Νομίζω λοιπόν, πως είναι η ώρα να αφήσουμε την ιστορία της ανθρωπότητας (πρόφαση ήταν άλλωστε, ποιος νοιάστηκε στ' αλήθεια;) και να πιάσουμε τη δικη μου. Από την αρχή!

Ως παιδί ήμουν πάντα καλοφάγανο και στρουμπουλό. Οι γονείς (κι ο περίγυρος αν είχε τα θάρρητα) μου τόνιζαν με κάθε ευκαιρία πως πρέπει να αδυνατίσω. Ενώ η μάνα μου ξεφούρνιζε με κάθε ευκαιρία (και χωρίς) σπανακόπιτες, καρυδόπιτες, κουλούρια, και δε συμμαζεύεται πασπαλισμένο με λιπαρά και θερμίδες. Στη μεγάλη λαμαρίνα! Μα πάντα σπιτικό, όχι τίποτα βλακείες απ' έξω!

Πήγα γυμνάσιο μετά και κάπως άρχισα να ντρέπομαι γιατί το τζην μου ήταν κάπως μεγαλύτερο νούμερο από αυτό των άλλων παιδιών. Δεν έγινε και κάτι θα μου πείτε. Έλα όμως που μου το επεσήμαναν οι γονείς σε κάθε ευκαιρία! Μετά βέβαια μου έφερναν κέικ την ώρα που διάβαζα γιατί η ζάχαρη βοηθάει στη συγκέντρωση.

Μπερδευόμουν το λοιπόν η νεαρά η κορασίδα. Δεν υπήρχε τότενες βλέπετε και το TLife να στείλω την απορία μου στους ειδικούς να βρω μιαν άκρη. Θα τους έγραφα κάτι σαν: "Αγαπητοί μου, όλοι με λένε στρουμπουλή, μα με ταΐζουν κάμποσο. Πείτε μου τι να κάνω; Στη στήλη σας θα με κατατάσσατε ως αγελάδα ή μήπως θα βάζατε έναν ειδικό να μου πει για τη νευρική ανορεξία; Αυτά τα αντιφατικά πάντα μου δημιουργούν μια κάποια σύγχιση..."

Τέλος πάντων, φοιτήτρια έφυγα από το σπίτι με την αυτοπεποίθηση μου να παριστάνει τη σφουγγαρίστρα. Ένα καλοκαίρι γύρισα στη μάνα μου με 28 κιλά λιγότερα. (Σάμπως ο έρωτας έφταιγε, ή να ήταν που δε χόραγε λαμαρίνα στο μικρό μου το φούρνο;) Έχασε το χρώμα της η μάνα μου και για πρώτη φορά στη ζωή μου τη θυμάμαι να μη μιλάει. Ο πατέρας μου μού έστιψε έναν κουβά πορτοκάλια σε χυμό κι ενώ περίμενε να τον πιω ξέθαβε κάτι αποκόμματα για να μου διάβασει τι είναι η νευρική ανορεξία. Ήταν ενημερωμένος άνθρωπος, όχι κανένας αναχρονιστικός! Του είπα για το BMI μου και τον διαβέβαιωσα για την καλή μου υγεία, αλλά μετά μου έφερε ένα ποτήρι γάλα και δυο φέτες ψωμί με μέλι.

Πέρασαν τα χρόνια, έβαλα πίσω 3-4 κιλά, κάπου εκεί τα βρήκαμε. Ή τέλος πάντων στο περίπου...

Δέκα και χρόνια έχουν περάσει από τότε. Οι γονείς πιστεύουν πως τρώω λίγο αν δε δεχτώ συμπλήρωμα στο πιάτο ή τουλάχιστον ένα γλυκάκι μετά το φαγητό. Πάντα έχουν εύκαιρο εντωμεταξύ το απόκομμα για τη νευρική ανορεξία. Έτσι για να με κρατάνε σε εγρήγορση. Και στην τηλεφωνική μας επικοινωνία, η κουβέντα περιστρέφεται γύρω από τις ερωτήσεις "Τι έφαγες σήμερα; Και για βραδινό;" και την παρατήρηση "Δεν τρως όμως καθόλου φρούτα!".  

Η πεθερούλα βέβαια, κάθε που με βλέπει, μου ζητάει να κάνω μια στροφή. Με κοιτάει διεξοδικά, ειδικά από πίσω (εκεί τα παίρνω τα άτιμα που δε μπορώ να ρουφιχτώ!), κι αποφαίνεται "Καλή είσαι τώρα, μην πάρεις κιλά". Αυτό τις περιόδους που οι γονείς ιδανικά θα ήθελαν να με μπουκώνουν διπλή μερίδα. Ή "Έχει τσιτώσει το παντελόνι, αν έχανες λίγο θα σου έστρωνε καλύτερα". (Ούτε προπονήτρια μου στην ενόργανη να ήτανε!) Αυτό όταν οι γονείς χαμογελούν ικανοποιημένοι γιατί "έστρωσε το μούτρο μου". Όταν παντρεύτηκα δε, αμέσως μετά την ευχή της, μου έδωσε την πολύτιμη συμβουλή (ή μήπως να ήταν απειλή;) να μην αφεθώ κι απλώσω.

Και τέλος πάντων, ενώ η μάνα μου μού ψήνει μουσακά, σε μια εβδομάδα από τώρα είναι ο γάμος του κουνιάδου κι εγώ έχω να κάνω στροφή. Η ομορφιά είναι βέβαια υπόθεση υποκειμενική θα μου πείτε, μα θέλω επιτέλους να μάθω το τι αλήθεια μου συμβαίνει! Να μουγκανίζω ή να παίρω πολυβιταμίνες; Αυτά τα αντιφατικά μηνύματα πάντα μου δημιουργούσαν μια κάποια σύγχιση... Κι είναι κι αυτός ο μουσακάς που μου έχει σπάσει τη μύτη!

Comments

  1. Να τους γράψεις όλους στα αφράτα κι αχνιστά ψωμάκια από το φούρνο με πολύ βούτυρο και μέλι, κι αν σου λένε τίποτα, να τους λες πως αγαπάς τον εαυτό σου όπως κι αν είναι, κι αν αυτοί σε θέλουν αλλιώς, να σε κλωνοποιήσουν και να κακοποιήσουν δίχως φόβο και αιδώ το αντίγραφο σου! Και επίσης, μακριά από τβ, περιοδικά και λοιπές σαχλαμάρες που θεωρούν ομορφιά τα κόκκαλα που ξεπετάγονται. Beauty is in the eye of the beholder :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Καλέ ναι, από την εφηβεία μου ως το σήμερα το έχω φιλοσοφήσει το πράγμα, η αυτοπεποίθηση μου τώρα σκουπίζει ταβάνια!:-) Σιγά να μην σκάσω για τον γοφό που τον έχω και πληθωρικό. Άλλωστε γιατί να σκάσω; Για καλό τον αφήνω σε αυτές τις διαστάσεις ;-)
      Απλά στιγμές-στιγμές αναρωτιέμαι πως γίνεται να συμβαίνουν δυο αντιφατικά πράγματα ταυτόχρονα... Αλλά είπαμε η ομορφιά είναι υποκείμενική.
      Καλημέρα!

      Delete
    2. Για εμάς που είμαστε λογικοί άνθρωποι και το βιώνουμε εκ των....έξω, είναι αντιφατικό, αλλά για τους ίδιους είναι δύο διαφορετικά πράγματα: πρέπει να είσαι αδύνατος αλλά και ταυτόχρονα υγιής. Βγάλε άκρη τώρα!
      Καλή εβδομάδα!

      Delete
  2. Κοίτα την ώρα της στροφής να φοράς κάτι που να σε κολακεύει έτσι κι αλλιώς (για να αποφύγεις άτυχα σχόλια) και μετά συνέχισε όπως αγαπά η ψυχούλα σου.
    Φιλιά :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Βρε ό,τι και να φοράω κόβει πολύ το μάτι της πεθερούλας, τι νόμισες;
      Ευτυχώς όμως αυτή την περίοδο, λόγω της κατάστασής μου, έχω το αλάθητο, ό,τι θέλω τρώω κι ό,τι θέλω κάνω. Τόσα χρόνια την περίμενε αυτήν την κατάσταση άλλωστε ;-)

      Καλή σου μέρα!

      Delete
  3. Μπορεί τώρα που θα περάσεις στην κατηγορία Γονιός να καταλάβεις την παράνοια και αντιφατικότητα που τους διέπει.. μπορεί και όχι.. αλλά τουλάχιστον έχεις κάτι να ελπίζεις.. Φιλιά στη μούρη!!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Χμ λες, ε; Ευτυχώς που μου το επισήμανες! Θα απαντηθούν επιτέλους όλα τα αναπάντητα που με βασανίζουν τόσα χρόνια! Λες τελικά να παίζει σεμινάριο για όλους τους γονείς;

      Φιλιά και καλημέρες!

      Delete
  4. αχαχαχαχα! Έλιωσα!
    Αυτό με τους γονείς νομίζω όλοι το περνάμε!
    Να ακούς τις δικές σου ανάγκες θα έλεγα εγώ...
    Φιλιά πολλά!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ε, αυτό κάνω! Αν άκουγα όσα έλεγαν οι γονείς θα είχα φορέσει ήδη αυτή την άσπρη μπλουζίτσα με τα μακριά μανίκια ;-)

      Καλημέρα!

      Delete
  5. σε όλους μας αρεσει το μουγκάνισμα ,αλλά κυρίως για εμάς και την υγεια μας δεν πρέπει να το παρακάνουμε....να σκάνε κι οι οχτροί μας !! χαχαχαχα

    ReplyDelete
    Replies
    1. Αααχ και είναι τόσο λυτρωτικό το μουγκάνισμα! Με τις υγείες μας! :-) :-)
      Καλή σου μέρα Nasia!

      Delete
  6. Τι κορίτσι είσαι εσύ Fri!
    Μου έφτιαξες την μέρα!!
    Λοιπόν εγώ λέω να μουγκανίσω μου ταιριάζει απόλυτα!
    Πολλά φιλιά!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Πολύ χαίρομαι αν τα κατάφερα :-)
      Εμπρός λοιπόν, για το κίνημα προς το ελεύθερο μουγκάνισμα!
      Πολύ καλημέρα σου!

      Delete
  7. Αμάν ρε Fri, πως να σε πάρω στα σοβαρά, όταν έχω τόση ώρα που γελάω με......τον κουβά με την πορτοκαλάδα;;; Αχαχαχα! Κάνε ότι γουστάρεις! Τέλος!! Μ αρέσει που λες (στην προηγούμενη ανάρτηση στο σχόλιο σου) ότι δεν δίνεις σημασία. Ε! Απόδειξε το! Γλυκά φιλάκια! :))))

    ReplyDelete
    Replies
    1. Δεν είναι σοβαρό ο κουβάς με την πορτοκαλάδα; Υπερβιταμίνωση κόντεψα να πάθω εκείνη την ημέρα!!! :-Ρ

      Καλέ δε δίνω σημασία, λες να πεινάω και να κάθομαι να λιμοκτονώ ή να μην πεινάω και να κάθομαι να παίρνω maalox για να καταφέρω τις μερίδες της μάνας μου; (αν κι εχθές με τον μουσακά που είχε φτιάξει ήμουν οριακά :-$ )

      Απλά, κάθε φορά που έχω να επισκεφτώ την πεθερούλα σκέφτομαι τη στροφή και με πιάνουν τα φιλοσοφικά μου. Έμπνευση τουτέστιν η πεθερούλα! ;-)

      Καλή εβδομάδα κορίτσι!

      Delete
  8. Έχασες 28 κιλά;
    Εγώ πασχίζω να χάσω 4-5 και μου βγαίνει η ψυχή!
    Εδώ και τώρα θέλω την μέθοδο αδυνατίσματος!
    Και μην ακούω για έρωτες γιατί εγώ είμαι μονίμως ερωτευμένη και τα 4-5 κιλά δεν λένε να φύγουν.
    Μάλλον είναι ερωτευμένα μαζί μου.
    Δεν εξηγείται αλλιώς.
    Τις φιλούρες μου

    ReplyDelete
    Replies
    1. Τα έχασα, μα ήμουν πολύ νέα τότε, τώρα μετράω και τα γραμμάρια!
      Η μέθοδος; Σταμάτησα να τρώω ότι μπορεί να χαρακτηριστεί "βλακεία", τουτέστιν πίτσες, σουβλάκια (παίζουν πολύ στη φοιτητική διατροφή αυτά), ζάχαρη, και το έριξα στη γυμναστική. Κάθε μέρα γυμναστήριο (πλην ΣΚ) έριχνα τόνους ιδρώτα σε διάδρομο και ομαδικά προγράμματα. Τι να σου κάνει πια αυτό το θεσπέσιο κορμί; Ήρθε κι έλιωσε! ;-)
      Αλλά ήμουν πολύ νέα τότε...

      Καλή σου εβδομάδα!

      Delete
  9. Αχ αυτοί οι γονείς!!! Πάντα αυτοαναιρούμενοι.. Οι δικοί μου όποτε τους λέω ότι ξεκίνησα γυμναστήριο αντιδρούν λες και τους είπα ότι ξεκίνησα ναρκωτικά. Οτι ξεκίνησα διαιτα δεν εχω τολμήσει να το ξεστομίσω ακόμα...Καλύτερα να του πω ότι ξεκίνησα βίζιτες...

    ReplyDelete
    Replies
    1. χαχα, καλό!
      Τι να τους κάνεις που ανησυχούν για όλα; Πως να τους εξηγήσεις ότι υπερβάλουν όταν δεν έχουν διάθεση να το καταλάβουν;

      Delete
  10. Είσαι θηλυκός Τσιφόρος. Άνετα εκδίδονται σε βιβλίο οι ιστοριούλες. Τα φιλιά μας από Κρήτη. Γ-Κ

    ReplyDelete
    Replies
    1. Μην υπερβάλουμε κιόλας! :-$
      Και τα δικά μου φιλιά...

      Delete
  11. (✿ ♥‿♥) ♫(✿ ♥‿♥) ♫(✿ ♥‿♥) ♫(✿ ♥‿♥) ♫(✿ ♥‿♥) ♫(✿ ♥‿♥) ♫ Mετά απο πολύ καιρό λογω στρατου είπα να μπω στο σπιτικο μου για να σας ευχηθω!!Γιορτες ερχονται και περνω απο το σπιτικό σου να ευχηθω ΚΑΛΑ ΜΑΓΙΚΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ γεμάτα υγεία-αγάπη - ευτυχια.Οι Αγιες μέρες ας απαλύνουν τον πόνο σε οσους υποφέρουν και ας δώσουν σε όλους μας οτι πιο ανθρώπινο υπάρχει για να νιώσουμε όμορφα!!(✿ ♥‿♥) ♫(✿ ♥‿♥) ♫(✿ ♥‿♥) ♫(✿ ♥‿♥) ♫(✿ ♥‿♥) ♫(✿ ♥‿♥) ♫Eξαιρετικη η αναρτηση σου!!!!Κάνε οτι εσυ αγαπας περισσοτερο!!!

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Νέο ξεκίνημα σε νέους τόπους

Είμαι η Μαίρη Παναγιωταρά

Κάνε Διάλεξη και θα δεις!