Posts

Showing posts from 2014

Τα κόκκινα χείλη

Image
Επέστρεψα στην πόλη μου και τηλεφώνησα τις προάλλες σε μια φίλη από τα παλιά. Δεν ξέρω γιατί, μη με ρωτάτε. Θα είχα να την δω και 6 χρόνια, μπορεί και 10 να είχαμε να τα πούμε από κοντά, έφυγε, έφυγα, χαθήκαμε. Τέλος πάντων, της τηλεφωνώ, χαίρεται που με ακούει, κανονίζουμε συνάντηση για καφεδάκι. Έρχεται η ώρα, φοράω εκεί κάτι απλό, πιάνω και τα μαλλιά μου έναν πρόχειρο κότσο (τώρα με τον μικρό έχει χαθεί η ανυσηχία του πώς φαίνομαι, έχω μόνιμα αυτή του δεν προλαβαίνω!), βάζω ένα σανδάλι (καλοκαίρι είναι), παίρνω και το παιδί τσαντάκι, τέλος πάντων πάω. Μετά από λίγο ήρθε, βλέπω το πόδι να βγαίνει από το αυτοκίνητο με τη γόβα του, ακολουθεί το υπόλοιπο με το μίνι του, να' σου κι ο κορμός με το κολιέ του. "Όχι ρε γαμώτο", σκέφτομαι, "είχα ξεχάσει πόσο σένια ντύνεται αυτή η κοπέλα!" και με το ένα χέρι συμμαζεύω στα γρήγορα την προχειρότητα του κότσου. Στο άλλο κρατάω τον μικρό. Κοιτάω τα πόδια μου, έχω ξεχάσει αν τα νύχια μου παραμένουν βαμμένα, ευτυχώς είχαμ

Όσα δε φέρνει ο πελαργός

Image
Έρχεται κάποια στιγμή που αναζητάς το τηλέφωνο του πελαργού, μπορεί να φταίει που πλησιάζεις τα 35 (ή μήπως τα έχεις περάσει 3-4 χρόνια τώρα;), ή που έχεις βαρεθεί να ακούς εδώ και μια δεκαετία (πίσω από την πλάτη σου) να σε αποκαλούν "καημένη", ή που όλοι οι φίλοι σού δίνουν ραντεβού σε παιδότοπους μα δε σε συνοδεύουν ποτέ σε εκείνη την καινούρια μπυραρία, ή ακόμα που η κυρά-Απαυτούλα έκανε το τρίτο της παιδί, εσύ άκληρη θα μείνεις; Και το καλείς το πτηνό, πολύ εξυπηρετικό δε μπορώ να πω, και πριν προλάβεις να το συνειδητοποιήσεις χτυπά το κουδούνι, ανοίγεις την πόρτα, και το πλασματάκι το βρίσκεις στο πρώτο το σκαλί μέσα στο πανί να σε κοιτά σχεδόν παρακλητικά. "Πόσο πολύ μπορεί να μου αναστατώσει τη ζωή 50 πόντους πλασματάκι;", σκέφτεσαι και το παίρνεις μέσα. Βρε ταχύτητα ο άτιμος ο πελαργός! Πριν να το ακουμπήσεις, χτυπά και πάλι το κουδούνι. - Παρακαλώ! - Από τη φορτωτική είμαστε... - Δεν παρήγγειλα κάτι! - Ανοίξτε παρακαλώ κυρία μου κι έχουμε κι άλλες παραδόσε

Ταξίδι στας Ανατολάς. Πάλι!

Image
Πολυαγαπημένη μου αδελφή, Μόλις πριν από λίγο εφτασα στον προορισμό μου μετά από περίπου 24 ώρες στο δρόμο.  Όλα καλά, πες το στους γονείς να μην ανησυχούν. Νυσάφι πια με αυτήν την Κίνα! Εγώ άφησα την Ελλάδα για να ξενιτευτώ στην Ελβετία, μετανάστης με στυλ (και σεξ απίλ, αλλά αυτό δεν είναι της παρούσης) κι αυτοί οι σιχαμένοι οι εργοδότες μου, λες και το κάνουν επίτηδες, κάθε τρεις και λίγο με ξαποστέλνουν στην Κίνα. Βρε άι σιχτίρ, δεν τους μπορώ άλλους Κινέζους, κιτρίνισε το μάτι μου! Και το δέρμα μου! Γιατί ήλιος εδώ δε με βλέπει, τον έχει πάει περίπατο η μόλυνση. Βρε άι σιχτίρ! Τέλος πάντων, άλλα ήθελα να σου πω... Πάω που λες στο αεροδρόμιο της Ζυρίχης στην ώρα μου, μια κυρία. Για να πνίξω τον πόνο μου έκανα λίγο σόπιν καθώς περίμενα, μη με ρωτάς δε θυμάμαι τι πήρα. Κι επίσης, δεν κράτησα την απόδειξη να δω αν πλήρωσα πολλά. Αρχίζει το μπόαρντιν, παίρνω τις σακούλες μου και πάω στο γκέιτ να κάνω τη δουλειά μου. Με φωνάζει μιαν ξυνούλα από το γκισέ, "Ωχ Παναγία μου, θα μου

Εορταστικό πρόγραμμα με απ' όλα

Image
Ούι, ούι, ούι, μια ολόκληρη γαλοπούλα κατάπια, τόσες μέρες πέρασαν κι ακόμα ολόκληρη τη βλέπεις στην κοιλιά μου. Έφαγα, έφαγα, έφαγα, θα έσκαγα στο τέλος η γυναίκα! Η ξαδέλφη μου με είδε και αναφώνησε "τσίτα-μπόμπα"! Μετά κοιτάξαμε προσεκτικά την κατάστση του αφαλού, οριακά ακόμα τον λες προς τα μέσα πως είναι. Αλλά για στάσου, μπας και δε φταίει το φαγητό; Εδώ που τα λέμε, και μεταξύ μας να μη μείνει δε με πειράζει, δεν ήταν και τόσο μεγάλο το πτηνό! Άσε που για κότα μου το έδωσε η θεια-Γιαννούλα. Τι ψυχή έχει ένα κοτερό; Και μάλιστα ψητό! Αλλά από την άλλη το νούμερο στη ζυγαριά αυξάνει συνεχώς κι η μέση μου (που μόνο μέση δεν τη λες πια) όλο και φαρδαίνει! Φτάσαμε να χρειάζομαι για να τυλιχτώ ένα μέτρο, πάλι καλά που η μεζούρα έχει ως το ενάμισο και πάλι χαλαρή την έχω. Τέλος πάντων, στις γιορτές κυρίως τρώγαμε. Από παιδί θυμάμαι το είχαμε στην οικογένεια μου αυτό το ... χόμπυ να το πω; Πρώτα άγχος για το τι θα φάμε και μετά άγχος για το πώς θα χωνέψουμε αυτό που φά