Τα κόκκινα χείλη

Επέστρεψα στην πόλη μου και τηλεφώνησα τις προάλλες σε μια φίλη από τα παλιά. Δεν ξέρω γιατί, μη με ρωτάτε. Θα είχα να την δω και 6 χρόνια, μπορεί και 10 να είχαμε να τα πούμε από κοντά, έφυγε, έφυγα, χαθήκαμε. Τέλος πάντων, της τηλεφωνώ, χαίρεται που με ακούει, κανονίζουμε συνάντηση για καφεδάκι.

Έρχεται η ώρα, φοράω εκεί κάτι απλό, πιάνω και τα μαλλιά μου έναν πρόχειρο κότσο (τώρα με τον μικρό έχει χαθεί η ανυσηχία του πώς φαίνομαι, έχω μόνιμα αυτή του δεν προλαβαίνω!), βάζω ένα σανδάλι (καλοκαίρι είναι), παίρνω και το παιδί τσαντάκι, τέλος πάντων πάω. Μετά από λίγο ήρθε, βλέπω το πόδι να βγαίνει από το αυτοκίνητο με τη γόβα του, ακολουθεί το υπόλοιπο με το μίνι του, να' σου κι ο κορμός με το κολιέ του.

"Όχι ρε γαμώτο", σκέφτομαι, "είχα ξεχάσει πόσο σένια ντύνεται αυτή η κοπέλα!" και με το ένα χέρι συμμαζεύω στα γρήγορα την προχειρότητα του κότσου. Στο άλλο κρατάω τον μικρό. Κοιτάω τα πόδια μου, έχω ξεχάσει αν τα νύχια μου παραμένουν βαμμένα, ευτυχώς είχαμε πάει σε έναν γάμο δεν πάνε 20 μέρες.

Κι εκεί που βάζω το παιδί για φοντανιέρα μπας και τραβήξει όλη την προσοχή, εμφανίζεται τσουπ και το πρόσωπο της γόβας. Ε, μα όλα τα υπόλοιπα ωχριούν μπροστά του! Δεν είναι η ομορφιά του, εντάξει δε λέω καλή είναι η κοπέλα, αλλά εκείνο το κόκκινο κραγιόν του. Ένα έντονα κόκκινο κραγιόν βαλμένο μάλλον στα χείλη, μα μου φαινόταν απλωμένο τουλάχιστον από το πιγούνι ως τη μύτη!


Εναέρια ματς μουτς, "Πώς είσαι my dear" της λέω, "Καλά ma cherie" μου απαντάει, "Από εδώ το άτομο", της λέω, "Όνομα και πράγμα", μου απαντάει. Και χαμογελάει. Νομίζω δεν υπήρχε δόντι που να μην είναι βαμμένο κόκκινο με εκείνο το ίδιο έντονο κραγιόν! Δεν ξέρω βέβαια να σας πω με σιγουριά για τους φρονημήτες... "Μπα σε καλό της", σκέφτομαι και πιάνω το παιδί να έχει πάθει ακαμψία. "Τι έχεις παιδί μου;", τον ρωτάω, μου ρίχνει ένα βλέμμα (7 μηνών άνθρωπος) όλο υπονοούμενα "Κλόουν είναι βρε μάνα η κιουρία;", μπερδεύτηκε γιατί έλειπε η μύτη.

Τέλος πάντων, πάμε σε μια μπρασερί. "Μεσιέ πιάσε 2 καπουτσίνο όνε ζάνε και 2 ζάχερ τόρτε να πάνε κάτω τα φαρμάκια", του λέω. Το παιδί είχε μείνει ακόμα να κοιτά μαγνητισμένο, σου λέει μην βγούνε τα τρικ και τα χάσω! "Με συμπάθησε αμέσως, ε;", με ρωτάει η κοπέλα και παρατηρώ πως λίγο από το κραγιόν βρίσκεται στο μικρό δαχτυλάκι του δεξιού της χεριού, "Έτσι είναι αυτός με τις κιουρίες", της απαντάω. Τι να της έλεγα δηλαδή; Πως το παιδί δεν είδε τόσο κόκκινο μαζεμένο ούτε το περασμένο Πάσχα;

Ξεκινάμε την κουβέντα για τα παλιά, για τα καινούρια, για τη δουλειά, για τη ζωή, για τον κάβουρα και το ζουμί του.

Μα σε λιγάκι το κραγιόν άρχισε να απλώνεται παντού, στο φλιτζάνι του καφέ, στο αφρόγαλο, στην πετσέτα, στο κουταλάκι, στο πιάτο, στην τόρτε... Κι ακόμα κατακόκκινα τα χείλη! Δεν έβλεπα πια τίποτα άλλο, μετά βίας μπορούσα να ανταπεξέλθω στη συζήτηση, συνεχώς αναρωτιόμουν πότε θα σταματήσει αυτό το κραγιόν να ξεβάφει και να βάφει. Αν ήταν κραγιόν τελικά...

Χαιρετηθήκαμε κι έμεινα να γελάω μοναχή μου, το άτομο με κοίταξε με απορία "Τι έγινε βρε μάνα, πότε έχασα το τρικ;".

Comments

  1. Δε παίζεσαι!!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Μμμ, σε λίγο θα μας πεις πως δεν τρώγομαι κιόλας!
      Καλή εβδομάδα :)

      Delete
  2. Xαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα!!!!!!!!
    Απολαυστικότατη περιγραφή.
    Διάβαζα και είχα σκάσει στα γέλια.
    Καλά το παιδί τσαντάκι με πέθανε.
    Είσαι φοβερή μην μασάς τίποτα από κλόουν άλλο τίποτα στις μέρες μας.
    Κάποιες γυναίκες έχουν μπερδέψει την κομψότητα και την περιποίηση με την καρακιτσαρία.
    Απορώ πως άντεξες σε όλο τον καφέ και δεν έσκασες στα γέλια!
    Πολλά φιλιά και ειδικά στο παιδί τσαντάκι!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Φίλησα το παιδί τσαντάκι 2 φορές να είμαστε σίγουρες, ευχαριστεί λέει για τις γλύκες :)
      Επιπλέον, σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια κι αν τα πούμε από κοντά άβαφη να έρθεις!

      Τώρα αν και πόσο άντεξα στη διάρκεια του καφέ η ψυχούλα μου το ξέρει, που όλο έκανα πως έψαχνα για μωρομάντηλα και κρυβόμουν πίσω από το καρότσι του παιδιού ;)

      Delete
  3. Να ρθει να μου βάψει έναν τοίχο που τον ήθελα κόκκινο καιρό τώρα...

    ReplyDelete
    Replies
    1. Τώρα αυτό πώς να της το πω διακριτικά; Μήπως να της το θέσω ως "έχω ένα καλό παιδί, θέλει να σε γνωρίσει;"
      Τα φιλιά μου!

      Delete
  4. Γέλασα τόσο πολύ, καίτοι, η κυρία μου είναι τόσο αναγνωρίσιμη :)))) Είναι η απίθανη εξιστόρηση σου!!! Να σου πω έχω και μια απορία, Βιέννη πήγατε για καφέ;;;; Φιλί γλυκό στο άτομο, που έμεινε με την όρεξη, μα το show δεν ολοκληρώθηκε!!! Σε φιλώ πολύ!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Σε ευχαριστώ Ειρήνη :)
      Όχι, δεν πήγαμε Βιένη για καφέ, έβαλα εκεί από μόνη μου λίγα καλολογικά στοιχεία να δώσω έναν ευρωπαϊκό αέρα ντε!
      Τα φιλιά μου...

      Delete
  5. αυτο το κόκκινο κραγιόν ειναι απωθημένο μου! Ποτε δεν έχω βάλει !

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ούτε εγώ Nasia, λες για αυτό να μου βγήκε σε αρνητισμό; :)

      Delete
  6. Χαχαχαχα!!!! Να σαιμκαλα, γελασα απόψε!!!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Αυτός ήταν ο στόχος ;)
      Την καλημέρα μου...

      Delete
  7. Αν υπάρξει δεύτερη φορά συνεύρεσης και σού 'ρθει πάλι ως κλόουν, βγάλε στο χαλαρό ένα μωρομάντηλο και δός της το λέγοντας: "Αχ, βρε πουλάκι μου, κάτι έφαγες μάλλον και το στόμα σου είναι κατακόκκινο. Να, πάρε να σκουπιστείς λίγο". Χιχιχιχιχιχιχιχιχιχι !!!

    Φιλιά στο ατομάκι :-)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ναι, σωστά, τι το κουβαλάω ολόκληρο πακέτο μαζί μου; Αν κι όπως το είδα, το πακέτο θα τελειώνε και το κόκκινο κραγιόν ακόμα στα χείλη θα έμενε ;)

      Τα έδωσα τα φιλιά, το ατομάκι σε ευχαριστεί πολύ!

      Delete
  8. Οι φωτογραφίες είναι σκέτη παραπληροφόρηση... Και υπέροχες!! Αλλά μάλλον δεν είδε αυτές το ατομάκι... Την επόμενη φορά κανονισε με κάποιο τρόπο να δει και τα τρικ!! Πετα της μπαλάκια...Δεν ειναι να μένουν απωθημένα στο παιδι!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. ΥΓ. Δεν λες πάλι καλά που ήταν εναέρια τα ματς μουτς..

      Delete
    2. Παραπλανητικές οι φωτογραφίες όντως αγαπητή μου, για να σας παρασύρω στην ανάγνωση ;)
      Όχι δεν είδε αυτά τα χείλη το άτομο, αλλιώς θα λέγαμε άλλα τώρα, επαινετικά!
      Καλέ άμα της πετάξω μπαλάκια δε νομίζεις θα την προσβάλω, μην είμαι και τελείως γουρούνα! Καταφέραμε κι αποφύγαμε όμως τους αλλήλους-χρωματισμούς με τα εναέρια, καλά δεν το κάναμε;
      Καλή σου μέρα :)

      Delete
  9. Μα γιατι σας ενοχλούν τα κόκκινα χειλη;Ακόμα και η λαική παραδοση τα υμνει :)
    https://www.youtube.com/watch?v=8jE_zU-itOo

    ReplyDelete
    Replies
    1. Καλέ δε με ενοχλούν τα κόκκινα χείλη, μην κοιτάς τις φωτογραφίες που έβαλα για να σας δελεάσω ;)
      Μιλάμε για τον κόκκινο χαμό εδώ!

      Delete
  10. Πράγματι παραπλανητικές η φωτό σου γιατί αν είχε αυτές τις χειλάρες η κοπελιά θα γυάλιζε το μάτι του μικρού σου και ας είναι ακόμη μικρό(το μάτι λέμε).χα,χα,χα,χα
    Τις φιλούρες μου

    ReplyDelete
    Replies
    1. Μα ναι, θα γυάλιζε και πώς θα τον μάζευα μετά!
      Αααχ, κι από τώρα με σκέφτομαι με τον πλάστη και την παντόφλα!

      Delete
  11. Οπως το περιγράφεις στο κείμενο κι εγώ θα είχα χαζέψει....γιατί στις φωτο δεν είναι άσχημα χείλη.
    Μου θύμισε κάτι που είχα διαβάσει σ' ένα βιβλίο, άντρας ο συγγραφέας.
    Με προβλημάτισες πάντως.....
    Πότε έπαψα να δίνω τόση σημασία στην εμφάνιση μου;........

    Πολλά φιλάκια και καλό μήνα:))

    ReplyDelete
    Replies
    1. Στις φωτογραφίες είναι πανέμορφα τα χείλη, δεν το συζητώ!
      Για πες, ποιο βιβλίο; Τι σου θύμησα;

      Γιατί σε προβλημάτισα; Το απέξω δεν είναι το παν! Αν και σε όποιον αρέσει η περιποίηση δεν είναι κατακριτέο...

      Πολλά φιλιά!

      Delete
  12. Καλησπέρα, καλώς σε βρήκα!
    Γέλασα πολύ με την διήγηση.. Δεν έχω βάλει ποτέ κόκκινο κραγιόν (λόγω αυτογνωσίας) και θεωρώ ότι λίγες γυναίκες μπορούν να το υποστηρίξουν με στυλ διακριτικό κι όχι από εκείνο που φωνάζει!
    Καλή συνέχεια με δύναμη και χαμόγελα!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Καλώς μας ήρθες Katerina!
      Δεν ξέρω αν όντως είναι δύσκολο το κόκκινο κραγιόν (δε βάζω καθόλου κραγιόν, είναι της σχολής βαμμένο μάτι), αλλά σίγουρα ήταν αστείο σε τέτοια ποσότητα :)
      Καλή συνέχεια και σε εσένα! Και τα χαμόγελα δεν μας λείπουν, είναι το σύνθημά μας ;)

      Delete
  13. Όταν σε έπλασε ο Θεός
    πρέπει να είχε προφανώωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωως:

    Έμπνευση, μεγάλη έμπνευση
    πρέπει να είχε έμπνευση,
    μεγάλη έμπνευσηηηηηηηηηηηηηηηηηη.

    Φιλιά γλυκά και πάντα τέτοια!! Αχαχα!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Χαχα, εξαιρετικά αφιερωμένο λοιπόν :)

      Πολλά φιλιά και ευχές για μια όμορφη μέρα!

      Delete
  14. Η πρώτη μου απόπειρα σε κόκκινο κραγιόν ήταν τόσο ατυχής (είμαι και νευρική γάτα, αυτό με τα δόντια... σαν τον Κρίστοφερ Λη... πολύ μου στοίχισε, τότε!) που έκτοτε στρεφόμουν σε πιο διακριτικές λύσεις!
    Τελικά, η φίλη σου έφυγε... ξεβάφοντας στο διάβα της;!
    (Το μωρό, συνήλθε από το σοκ;!)

    Καλώς σε βρήκα!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Καλώς μας ήρθες!

      Το παιδί βέβαια και συνήλθε, αφότου επιστρέψαμε σπίτι μας και του έκανα δαχτυλουργικά για να ξεχαστεί ;)

      Αυτό με τη νεαρά που ξεβάφει στο διάβα της πολύ μου άρεσε ως εικόνα...

      Καλή εβδομάδα γάτα μας!

      Delete
  15. Είσαι απίστευτη!!
    Απίστευτη όμως...χαχα!
    Να είσαι καλά!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Σε ευχαριστώ! Μα μη με κάνετε να κοκκινίζω...

      Καλή σου μέρα και καλή εβδομάδα :)

      Delete
  16. Χαχαχα προέκυψε κοκότα η φιλενάδα! Όλοι έχουμε μια τέτοια φιλενάδα....μα θα μπορούσε να βάλει μολιβάκι που δε φεύγει...

    ReplyDelete
    Replies
    1. Εμ, έλα μου ντε! Αλλά μπορεί τότε να μην ήταν τόσο φωτεινή ;)

      Delete
  17. ¸.•*`*•.¸¸✽✤¸¸.•*`*•.¸¸✤✽¸¸.•*`*•.¸¸✽✤¸¸.•*`*•.¸¸✤✽¸¸.•*`*•.¸.¸.•*`*•.¸¸✽✤¸¸.•*`*•.¸¸✤✽(●◡●)✽Οπως καθε χρονο δεν ξεχναω ποτε την μπλοκογειτονια ετσι και φετος περναω απο εδω να σου ευχηθω ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ !!!!¸.•*`*•.¸¸✽✤¸¸.•*`*•.¸¸✤✽¸¸.•*`*•.¸¸✽✤¸¸.•*`*•.¸¸✤✽¸¸.•*`*•.¸.¸.•*`*•.¸¸✽✤¸¸.•*`*•.¸¸✤✽(●◡●)✽

    ReplyDelete
    Replies
    1. Σε ευχαριστώ πολύ!
      Καλή χρονιά να έχουμε, με υγεία και χαρές!

      Delete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Νέο ξεκίνημα σε νέους τόπους

Είμαι η Μαίρη Παναγιωταρά

Κάνε Διάλεξη και θα δεις!