Ένα παιδί μετράει τα άστρα

Κι έλεγε η πεθερά, όταν έβλεπε ότι αλλού βαρούν τα όργανα, "Αν σκέφτεστε το οικονομικό, πάρτε το εσείς απόφαση κι όλα τα έξοδα, γιατρός και μαιευτήριο, είναι δικά μου!". Σε εκείνες τις αγωνιώδεις της στιγμές (πως δε θα γίνει γιαγιά) αναπολούσε "Αααχ, εγώ όταν γένναγα τους γιους μου μονόκλινο πλήρωνε ο πεθερός σου!", για να συμπληρώσει μετά έντρομη με το ανεκδιήγητο "Εσύ σε τρίκλινο να γεννήσεις, ένιωθα πολύ μόνη!".

Ε, γέννησε η κοπέλα κι έφτασε η δικιά σου με ένα μάτσο γλαβιόλες, τελεία. Δηλαδή τι; Να δώσουνενε μια στο γιατρό, μισή στον αναισθησιολόγο, μια στις μαίες, δυο στο μαιευτήριο, να τους μείνουν και τρεισίμιση να βάλουνε στο βάζο, κομπλέ. Ανοιχτοχέρα!

Τέλος πάντων, όλα καλά πήγαν, γεννήθηκε ο υιός με το προαποφασιμένο όνομα, πάει ο πατέρας να τον δηλώσει στο ληξιαρχείο, "Μπουχλουμπής Μπουχλουμπόπουλος", τους λέει. "Α, χρειάζεται να είναι παρούσα και η μάνα για το 'Μπουχλουμπής'", του λένε. "Γιατί μόνο για αυτό;", απορεί ο πατέρας. Τον κοίταξαν πολύ λοξά και κατάλαβε. "Είναι τ'ανάσκελα με 50 πόντους τομή", τους απαντάει. "Να την χαίρεται!", του λένε και γράφουν στα χαρτιά του παιδιού 'Μπουχλουμπόπουλος Αβάφτιστο Άρρεν', τη σύχγρονη κοινωνία μου μέσα! (Η απείρου κάλους ιστορία που μετά ήθελαν να φύγουν οικογενειακά για Γερμανία και χρειαζόταν διαβατήριο το 'Αβάφτιστο' δεν είναι του παρόντος)

Τις 4 μέρες που έμειναν στο μαιευτήριο κρέμασαν ταμπέλα "ανοίξαμε και σας περιμένουμε", πέρασαν να τους δουν όλοι, γνωστοί κι άγνωστοι. Βασικά, όποιος έβλεπε φως έμπαινε, βρήκαν αφορμή να δουν ο ένας τον άλλο, καιρό είχαν να πουν τα νέα τους. Συνωστίζονταν καμιά δεκαριά μέσα στο δωμάτιο (ήταν που δεν χωρούσαν παραπάνω) και έκαναν πηγαδάκια. Αν ήθελε η μάνα να ταίσει το μωρό, αν έκλαιγε αυτό, αν νύσταζε η άλλη, αδιάφορο, μην είναι τούτοι οι γονείς εκτός από χαμένοι κι αγενείς! (Στο σημείο αυτό, επιτρέψτε στη μαθηματική μου φύση, να κάνω την παρατήρηση πως το τακτ στους ανθρώπους είναι αντίστροφα ανάλογο με την ηλικία τους. Κλείνει η παρένθεση.)


Εντωμεταξύ, εκείνο το μωρό πραγματικά διαφωνούσε με την απόφαση του γιατρού να το βγάλει στο δέκατο μήνα (κι όχι στα 18 του χρόνια!). Έδειχνε έντονα τη δυσφορία του κλαίγοντας συνέχεια και μένοντας άγρυπνο τις περισσότερες ώρες μέρας και νύχτας. Η μάνα, μεταξύ παυσίπονων κι ακινησίας, τα είχε τελείως χαμένα. Ο πατέρας φάνηκε κάπως πιο ψύχραιμος σε εκείνη τη φάση. Θα ήταν το σκατς ον δε ρόκς που μιλούσε, δεν εξηγείται αλλιώς!


Ένα ωραίο πρωί μάζεψαν το μωρό και τα μπογαλάκια τους κι επέστρεψαν στο σπίτι. Κλείνοντας την πόρτα ένιωσαν για μια στιγμή ότι όλα ήταν όπως πρώτα. Για μια στιγμή. Αμέσως μετά κατάλαβαν ότι αυτό ήταν μια μεγάλη μπαρούφα. Το Αβάφτιστο άρχισε να κλαίει και σταμάτησε ξανά περίπου όταν έκλεισε τους 6 μήνες. Εμ, τότε έπρεπε να το γεννήσεις κυρά μου, τίποτα δεν ξέρουν αυτοί οι γιατροί!

Επιπλέον, άρχισαν όλοι να έχουν γνώμη. Πράγμα που δεν είναι κακό δηλαδή, αν την κρατούν για τον εαυτό τους. Στην προκειμένη περίπτωση όμως, αποφάσισαν να την εκφράζουν στο ζευγάρι σε τακτά χρονικά διαστήματα, όπως για παράδειγμα καμιά δεκαριά φορές την ημέρα. Ο καθένας!

"Κρυώνει το μωρό, ντύστο πιο ζεστά για να νιώθει όπως στην κοιλιά της μάνας του και να μην κλαίει" (άτιμε γιατρέ, εσύ και οι ιδέες σου να ξεγεννάς τις γυναίκες!)
"Ζεσταίνεται το παιδάκι, δεν το βλέπεις, πώς να ηρεμήσει;"(κάτι ξέρουν οι Σκανδιναβοί που τα έχουν και κοιμούνται έξω στο χιόνι)
"Μην τρως αγγούρι, πειράζει το μωρό" (οκ, άλλωστε μπορεί να έχει άλλη χρησιμότητα)
"Πιες βαρβιτουρικά, τον ηρεμούν" (αν ήταν νόμιμα...)
"Πεινάει το παιδί, φτιάξτου μια μοσχαρίσια να πάρει τα πάνω του!" (ε, ναι, όλο γάλα, γάλα, γάλα, το βαρέθηκε)
"Τον παραταΐζεις και πονάει η κοιλίτσα του, άμα έχει ενόχληση κοιμάται ο άνθρωπος;" (ναι, αφού πιεί σόδα)

"Κρυώνει κορίτσι μου το μωρό σου, τι δεν καταλαβαίνεις;" (γιατί πρέπει να επιμένεις!) 
"Έχετε λέμε πολύ ζέστη στο σπίτι σας, πάει και τέλος!" (σύμφωνα με ποιο ISO;) 

 Τι να κάνει η έρμη η μάνα; Να κοιμηθεί μια ώρα ήθελε, μόνο αυτό! (Τι; Να λουστεί και να φάει στο τραπέζι καθιστή; Χα, αυτά νεξτ γίαρ!) Το έντυνε το μωρό, το έγδυνε ξανά, έκοψε τις σαλάτες, άρχισε τα ελαφριά, έτρωγε ένα βόδι τη φορά, μετά έπινε σόδες, έριχνε έξτρα κουβέρτα στο παιδί, κι άνοιγε τα πορτοπαράθυρα να μπει ο κρύος αέρας. Τις διαφημίσεις της μέσα δηλαδή, που δείχνουν ζουμπουρλούδικα ξανθά μωρά να κοιμούνται γαλήνια. Τις πήρε και τις πάνες η έρμη, και τα βούτυρα, και τα γιαούρτια, τίποτα δε δούλεψε! 

Κι εκείνο τέλος πάντων, ήταν ένα παιδί μετράει τα άστρα, και τα σύννεφα, και τα πετούμενα του ουρανού, και γενικά σε εγρήγορση μη χάσει καμιά εξέλιξη. Κι εκείνης ήρθαν και κατέβηκαν οι μαύροι κύκλοι ως το σαγόνι της, το μαλλί έγινε ράστα δεμένο στην κορυφή του κεφαλιού της, και για να βγουν εκείνες οι γκρι φόρμες από πάνω της χρειαζόταν σπάτουλα. 

Ποιο μητρικό ένστικτο, ποια αγαλλίαση, ποια χαμόγελα αιώνιας ευτυχίας; Από την αϋπνία κόντευε να μην ακούει το μωρό της να κλαίει, πώς να ακούσει το μητρικό της ένστικτο και πράσινα άλογα; Ίσως πάλι η κοπέλα να ήταν ανίκανη να γίνει μάνα. Ναι, αλλά ας της έδιναν ένα τεστ να κάνει πριν. Έχασε κι εκείνο το τουρνουά τένις. Δηλαδή τι να το κάνει που κάπως τη συμπάθησε η πεθερά και της έδωσε γλαδιόλες; 

Ήρθε η μέρα όμως, που σαν κάτι να άλλαξε... Βρε μπας κι έπινε κι αυτή κρυφά σκατς ον δε ρόκς;

συνεχίζεται...

Comments

  1. σε παρακαλώ πολύ ,δωσε μου το τηλέφωνο της πεθεράς ,θέλω ιδιαιτερα μαθήματα ,πληρωνω όσο όσο!

    Δεν έχω επισκεφτεί καμια φίλη μου στο μαιευτηριο και δεν καταλαβαίνω το σκεπτικό όσων πάνε! Εμένα τα νευρα μου καθε φορά ,μες στο μαυρο μου το χάλι να πρέπει να δεχτω και επισκεψεις !Αλλά και μετά στο σπίτι που έρχονταν ,ήθελα να ουρλιαξω! Απλυτη , νεροχυτης χαμός ,σπιτι άνω κάτω ,δεν μπορουσα να περπατησω με την καισαρικη στα διδυμα και να μου έρχονται ;;;
    Και ξερεις ποιες μου έρχονταν; Αυτες που ειχαν μάνα και πεθερά να τους μαγειρευουν ,να τους κρατανε τα παιδια και όλες τις δουλειες! Κουραση δεν ξερουν τι σημαινει!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Χαχα, να μάθω από την κοπέλα τις πληροφορίες κι ευχαρίστως να στο δώσω. Ελπίζω μόνο η πεθερά να μη χρειαστεί να σε περάσει από κάστινγκ για να σε κάνει φίλη!

      Βρε να την επισκεφτείς τη γυναίκα στο μαιευτήριο δε λέω, πήγαινε, δώσε τις ευχές σου, το δώρο σου τέλος πάντων κι άντε στα εφτά καλά του Θεού. Όχι όμως να θρονιαστείς πάνω από το κεφάλι της και μάλιστα να ανοίξεις κουβεντούλα ψιλή με τους υπόλοιπους για την πολιτική και την οικονομία. Χάθηκαν τα καφέ του κόσμου δηλαδή; Όσο για τις επισκέψεις στο σπίτι, τον πρώτο καιρό θα έπρεπε να έχουν απαγορευτεί εκ νόμου! ;)

      Delete
  2. Κλαίω απ τα γέλια!!
    Εχω την νύφη μου που έχει δυο μηνών μωρό κι όπως καταλαβαίνεις τό έχω όλο το σκηνικό "της ώρας".. (όχι.. όχι.. δεν πηγαίνω όλη την ώρα.. όλες όλες δυο φορές πήγα κι αυτό αφού τηλεφώνησα και ρώτησα πρώτα.. ούτε δίνω συμβουλές.. άντε ίσως καναδυο φορές να είπα την άποψή μου.. τί; να μην την πω;)..

    ReplyDelete
    Replies
    1. ω!! δεν ήξερα ότι ως πεθερά έπρεπε να πάω γλαδιόλες! σιτ!.. την πάτησα!

      Delete
    2. Α, ώστε έχεις κι εσύ νύφη... Για δώσε το τηλέφωνο της να την πάρω μπας και μου δώσει έμπνευση για ακόμα μερικές ιστορίες! :-P

      Όσο για τις γλαδιόλες ούτε εγώ το ήξερα. Λες να συνηθίζεται ή έτυχε που ήταν η πεθερά της γαλαντόμα;

      Delete
  3. Εγώ θα έβριζα στο μαιευτήριο αν μου μαζεύονταν όλοι!
    οκ δεν έγινα μάνα η καψερή, μια σκωληκοειδή απόφυση έβγαλα .... την ίδια την μάνα μου την έδιωξα στη μία τα ξημερώματα!

    Το άλλο που όλοι ξέρουν τα πάντα; απαπα!
    Κι έχασες και το τένις .
    οκ να χαρώ εν τέλει που δεν έγινα μάνα;

    ReplyDelete
    Replies
    1. Όλοι σου λέω, όλοι, και να πηγαίνει το στόμα τους μπούρου-μπούρου συνέχεια! Από ότι μου είπε η κοπέλα της ιστορίας μας δηλαδή... ;)

      Αυτή η ξερολίαση πολύ μου τη δίνει γενικά και ειδικά! Ας μην ανοίξω το στόμα μου..
      Και η χαμένη καριέρα στο τένις... Αν κι έχω πολλές χαμένες καριέρες εμένα που με βλέπεις, στο τένις, στο σκι, στην κιθάρα, στο θέατρο. Ταλέντα από τα λίγα, μην τα συζητάς!

      Όσο για το αν πρέπει να χαρείς, κάθε τι έχει τα καλά και τα περίεργα του (ας το πω έτσι, μη με κράξουν οι υπόλοιπες μάνες!). Στην αρχή το να αποκτήσεις παιδί είναι κυρίως περίεργα, μετά όμως τα θετικά υπερισχύουν :)

      Delete
  4. Αυτή την πεθερά θα αρχίσω να τη βλέπω στον ύπνο μου...και να δεις που θα μου φέρει και γλαδιόλες!
    Οι επισκέψεις στο μαιευτήριο δεν με πείραζαν, μια κι ήταν σε συγκεκριμένες ώρες, παρακαλούσα μάλιστα να έρθουν όλοι εκεί, γιατί μετά στο σπίτι είναι τα δύσκολα!
    Και να σκεφτείς κάθε φορά δυο μέρες έκανα να σηκώσω κεφάλι από το μαξιλάρι χωρίς να ζαλίζομαι και μετά μετακόμιζα και στη μάνα μου για δυο εβδομάδες, μέχρι να μπορώ να πάρω τα πόδια μου (αναιμία μέχρι εκεί που δεν πάει και που πριν τις γέννες, με εντολή ιατρού έκανα (έκαναν στο νοσοκομείο δηλαδή) αφαίμαξη σε γνωστούς και φίλους για παν ενδεχόμενον...ο γιατρός μου περίμενε το χειρότερο κάθε φορά)!

    Μπορώ να σε διαβάζω συνέχεια...πέθανα στο γέλιο!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Χαχα, με τις υγείες σου αν γίνει όντως έτσι!!! :)

      Ωχ τι τράβηξες κι εσύ η μάνα, και μετά σου λέει "νιώθω να πετάω στα σύννεφα από τη μητρότητα" κι εμείς οι θνητές έχουμε τύψεις που μας έχει πλακώσει ένας τοίχος ολάκερος!

      Σε ευχαριστώ για τον ενθουσιασμό σου, έχεις τα φιλιά μου!

      Delete
  5. Αχ, πάτησα και το λινκ και διάβασα και την ανάρτηση την παλιά. Στην αρχή αγχώθηκα, μετά ίσιωσα γιατι τα παιδάκια ειναι ψυχούλες!
    Υτο με το μαιευτήριο καταντά αηδία που μαζευονται 25 ατομα σε ενα δωματιο που εχει μωρά! Νεογέννητα! Το ακόμη χειρότερο ειναι να επεμβαινει ολος ο κόσμος, γιατι απλα ξέρει καλυτερα από εσενα. Δε λεω, θα ρωτήσεις, αλλά δεν ντρέπεσαι στο κάτω κάτω για να σε συμβουλεύουν από μόνοι τους... Ε, μα... Δεν ξέρω γιατί το εχω παρει τοσο πατριωτικα...αληθεια..

    ReplyDelete
    Replies
    1. Η "παλιά" ιστορία είναι για να σε πιάνει λίγο ένας πανικός, αλλά πάντα για καλό σκοπό ;)
      Τι τα θες; Ο κόσμος δεν βάζει λιγάκι το μυαλό του να σκεφτεί (κι εγώ μάλλον το ίδιο θα κάνω) και σε βγάζουν από τα ρούχα σου! Έτσι όμως έχουμε αφορμές να λέμε ιστορίες, ε;
      Καλό μήνα κορίτσι! :)

      Delete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Νέο ξεκίνημα σε νέους τόπους

Είμαι η Μαίρη Παναγιωταρά

Κάνε Διάλεξη και θα δεις!