Κοντεύω τα 40, λίγο είναι αυτό;

Να σας συστήθω από την αρχή. Κοντεύω τα 40 κι έχω αυχενικό. Ο καλός μου τα έχει ήδη πατήσει κι έχει διαλυμένα γόνατα. Παλιά κάναμε ερωτικό μασάζ, τώρα του κάνω εντριβές με voltaren και μου βάζει τακτικά Λέοντος. Έχουμε αφήσει στην άκρη τα πάθη και τους έρωτες για να μην βρεθούμε στα αζήτητα εν μια νυκτί. Είμαι εργαζόμενη μάνα με δυο μικρά παιδιά, καλώς σας βρήκα ξανά!

Θέλω να γράφω ιστορίες, αλλά έχω καλή δικαιολογία που δεν το κάνω.

Η μέρα μου ξεκινάει κάπου στις 6:30 το πρωί και τελειώνει γύρω στη 1 τη νύχτα, μια Μαίρη Παναγιωταρά κανονική δηλαδή μόνο που άνθρωπος δε θέλει να μου πιάνει και τον κω, αν εξαιρέσουμε την εφορία και τη ΔΕΗ. Οι κάρτες μου είναι υπέρ-χρεωμένες κι όμως, έχω να αγοράσω καινούριο ζευγάρι παπούτσια σχεδόν έναν ολόκληρο χρόνο, οποία κατάντια! Εγώ, που έχω στο πατάρι 70 ολόκληρα ζευγάρια!

Στο πατάρι είναι τα 68, τα δυο τα φοράω εναλλάξ καθημερινά και τα έχω αφημένα πίσω από την εξώπορτα για ευκολία. Ένα ημίμποτο κι ένα αθλητικά, και τα δυο κάζουαλ και τα δυο φλατ. Αλλά ξέρετε τρέξιμο που ρίχνω η μάνα; Πού να πάω χρυσή μου με την 12/ποντη; Να βγάλω κανένα γοφό να έχουμε άλλα; Με τζην κι αθλητικό λοιπόν, σε μόνιμη βάση. Το πρωί παίζουμε τόμπολα με τους αξύριστος φοιτητές μου στα εργαστήρια, τα απογεύματα και τα ΣΚ ολόκληρα κυνηγητό και μπάλα με τα καμάρια μου στις πλατείες. Να τους χαίρομαι αμφότερους!

Μου αρέσει, μην το πάρετε στραβά, δεν παραπονιέμαι. Αλλά εκείνο το ζευγάρι ιταλικά μαύρα μποτάκια με χοντρό 10/ποντο τακούνι πολύ μου έχουν λείψει, πώς να το κάνουμε; Και η τσάντα η λίγο μικρή σε γκρενά. Πού να την πάω όμως; Χρειαζόμαστε ανά πάσα στιγμή 2 μπουκάλια νερό, μωρομάντηλα, πάνες, 3 ζευγάρια γυαλιά ηλίου, 2 σκούφους, αντιηλιακό, μαρκαδόρους, μπισκότα, μια ντουζίνα αυτοκινητάκια, πορτοφόλι, πιπίλες δυο για σιγουριά, μπάλα, 2 αλλαξιές ρούχα-εσώρουχα... Πάει άκλαφτη η τσαντούλα η γκρενά, παίρνω μπακ-πακ στους ώμους και είμαι σίγουρη, από εκείνα τα καλά που είναι και για κάμπινγκ.

Ξέρω τι σκέφτεσαι, τι τα θες καλή μου όλα αυτά, δεν πας για πόλεμο! Εμ, έλα όμως που μια φορά δεν τους κουβάλησα δεύτερα ρούχα κι ο γιος γύρισε επάνω του (κατά λάθος) ένα ποτήρι νερό ενώ η κόρη πήγε κι έπεσε μετά (κατά μεγάλο λάθος) μέσα στο συντριβάνι! Μέχρι να τα γυρίσω σπίτι είχαν κοκαλώσει και τα δυο! Κι εκείνη την άλλη φορά που δεν τους πήρα καθόλου παιχνίδια και μαρκαδόρους, θυμήθηκαν ότι ήθελαν να καθίσουν σε καφετέρια και δεν είχα με τι να τα απασχολήσω και μας πέταξε έξω άρων-άρων ο μπουφετζής.

Άσε χρυσό μου να έχω μαζί εγώ το μπαμ-πακ μου κι αχρείαστο να' ναι. Εννοείται ότι όλες τις υπόλοιπες φορές που το κουβαλάω δε χρησιμοποιούμε τίποτα από εκεί μέσα! Άντε μόνο τα νερά και τα λεφτά. Και τις πιπίλες η κόρη όταν έχει νεύρα, πράγμα που της συμβαίνει συχνά. Πριν βάλει πιπίλα συνήθως μονολογεί "Μα τις ζάντες!". Τσαμπουκάς η κόρη, ερωτήλος ο γιος. Ή φύση ποιητική, δεν ξέρω ακόμα τι από τα δυο. Τις προάλλες πάντως, όταν επέστρεψε από το αποκριάτικο πάρτυ του σχολείου αυτό που βρήκε να μου πει ήταν "Η Τάδε ήταν πολύ όμορφη σήμερα, μια κούκλα, πριγκίπισσα κανονική, την είδα και μου κόπηκε η ανάσα!" Έτρωγα και κόντεψα να πνιγώ η γυναίκα! Περί ων ο λόγος, 2 ετών η κόρη και 4 σε λίγες μέρες ο γιος. Έχω ακόμα να ακούσω! Κι έχω τον καλό μου να λέει συνεχώς ότι τον καταπιέζω γιατί δεν τον αφήνω λέει να τρώει ένα μασούρι σαλαμάκι την ημέρα. Να ανεβάσει και χοληστερίνη να τον κυνηγάω με το χάπι! Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Αυτά.

Οπότε θέλω να γράψω και να διαβάσω, μα δεν προκάνω χρυσό μου, άντε στο καλό μου πια! Φαντάζομαι ότι η συνέπεια στο γράψιμο θα αποκατασταθεί μαζί με την επαναφορά μου στις αγορές. Των παπουτσιών ντε!

Σε αφήνω χρυσό μου, έχω να βάλω σκούπα, έχω και να αποκρέψω, έχω και να νηστέψω, έχω και να πετάξω αετό. Με τις υγείες μας!

Comments

  1. Τα παλιά καλά μπλογκοχρόνια,που γραφαμε,γραφαμε,γραφαμε και τελειωμό δεν ειχαμε... Βρε πώς αλλάζουν οι καιροί!!Αντε,βρες μας στα φεϊσμπούκια τωρα :)) Νά'σαι καλά,βρε νεομανούλα!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Καλώς σας βρήκα VAD, ευχαριστώ για τη θερμή υποδοχή! :)
      Το fb έχει καταπιεί ό,τι ιστορία μπορεί να σκεφτόμαστε κι όποιο ελεύθερο χρόνο μπορεί να έχουμε (ή να μην έχουμε), το βαρέθηκα κι είπα να επιστρέψω στα κλασσικά, ας δούμε αν θα το καταφέρω...
      Καλημέρα, καλή σαρακοστή!

      Delete
  2. εγραψα ενα σχολιο ,κοπηκε το ιντερνετ και χαθηκε...μεχρι κι αυτο ζαλιστηκε με την επαναφορα σου!Μα τι παθαμε ολοι και εμφανιστηκαμε ομαδικα ,γιατι εχω κι αλλους που εσκασαν μυτη!Ευτυχως γιατι θα χαναμε και τον VAD ,που δεν αντεχει οσους εμειναν ,γιατι τους εχει πιασει η
    ''φιλολογική βραδια '' !Η μπλογκογειτονια απαιτει ''κοινωνικη βραδια'' ,τουτεστιν κουτσομπολιο ,με την καλη την εννοια χαχαχαχα
    Καλά να περασετε !

    ReplyDelete
    Replies
    1. Νάσια,βρε ζιζάνιο,,άσε και κανεναν ήσυχο!!! :) Ακόμη μια φορά,στα σοβαρά αυτη τη φορά,προσωπικά έγραψα ό,τι ειχα να γραψω,τελειωσε και το Χαρτούμ,δεν εχει θεματα,ε,να μη γινομαι βαρετός,ποιήματα να γραφω δεν ξερω,"κατασκευες","δημιουργίες",χάντρες,κομπολόγια, να κάνω και να πουλάω,δεν ξερω,με την κουζίνα δεν τά'χω καλά :) να λεω στη μια και στην άλλη,"αχ.χρυσή μου,με συγκίνησες" και τετοια παρόμοια μελίρρυτα,δεν το μπορω,οπότε λάκισα απ'τα μπλόγκια....αυτο ειναι όλο...αλλά σας βλέπω ,όταν γραφετε,δεν προκειται να χάσω επεισόδιο απο παλιές καλές μπλογκέρισσες...

      Delete
    2. Αναταραχή κι αντάρα με την επιστροφή μου, έτσι είμαι εγώ βαρύς τύπος, σαν ελέφαντας! :-P
      Χάρηκα που επέστρεψα, είναι πολλά τα ευτράπελα που ζω και δεκάδες οι ιστορίες που τριγυρνάνε στο κεφάλι μου κάθε βράδυ που ξαπλώνω, μακάρι να καταφέρω να τις γράψω και να γελάσουμε παρέα. Καλό μας κουτσομπολιό λοιπόν! ;)
      Σε ευχαριστώ για το καλωσόρισμα!

      Delete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Νέο ξεκίνημα σε νέους τόπους

Είμαι η Μαίρη Παναγιωταρά

Κάνε Διάλεξη και θα δεις!