Καθημερινές ιστορίες: χαμογελάστε παρακαλώ!

Η πόρτα ανοίγει και φσσσστ ... μεταφορά στο χωρο-χρόνο! Ποιός είπε πως αυτά είναι επιστημονική φαντασία; Αίθουσα μεγάλη απλωτή, τραπέζια δεκάδες, τραπεζομάντηλα λευκά ενίοτε με τρύπα από τσιγάρο, διακόσμηση ανύπαρκτη, πίστα για να γίνει μεγάλη ζημιά. "Κέντρο διασκέδασης το 2009" είναι η επίσημη περιγραφή του χώρου και της εποχής. Αυτό πριν να ακουμπήσω την μαγική την πόρτα. Μετά; Φσσστ ... και βρέθηκα σε μπουζούκια της δεκαετίας του '90. Κοίταξα τριγύρω και οι θαμώνες μου το επιβεβαίωσαν. Μαλλί ψιλο-αφανέ οι κυρίες, μια διακριτική χαίτη οι κύριοι. Κομπολόγια περασμένα ωσάν βραχιόλια με συνοδεία μουστακακίων, βάτες παρέα με πούλιες. Σίγουρα κάπου στον χώρο θα είναι ο Ανδρέας. Θα τον ρίξει ο πρόεδρος έναν χορό μόλις εμφανιστεί στην πίστα η Ρίτα. Καθόμαστε. Τον αβόλευτο έχουν οι καρέκλες! Έχει κάτσει η βάτα και κάθομαι κατευθείαν πάνω στο νοβοπάν. Κομμάτια να γίνει, εδώ μιλάμε για πολλά υποσχόμενη βραδιά! Έρχεται το "παιδί" ετών καμιά εξηνταριά. "Τι θα πάρετε;...

Τον τελευταίο χρόνο μένω σε σπίτι με νοίκι (ο πατέρας μου τα φταίει που είναι επενδυτής του πνεύματος) ακριβό (ο εαυτός μου τα φταίει που μεγαλωπιάνεται!), δουλεύω στο δημόσιο (κι ο μισθός τρέχει από τα μπατζάκια μου!) και το έτερον μου ήμισυ είναι απλήρωτο 10 μήνες (με άγνωστο χρόνο αποπληρωμής της εργασίας του). Μάθαμε να μας φτάνει ο μισθός μου μόνο για το νοίκι και 2-3 λογαριασμούς, μειώσαμε τις εξόδους και τα ψώνια μας (έχουμε φτάσει να κάνουμε γενέθλια στα ρούχα μας!) και καταφέραμε (χωρίς κόπο οφείλω να ομολογήσω!) να γεμίσουμε δυο κάρτες visas και άλλη μια american express. Κι ήταν τότε που σταμάτησα κι εγώ να πληρώνομαι όταν φύτεψα εκείνο το αποτυχημένο λεφτό-δεντρο . Λεφτά δεν είδα, αλλά μάσησα πράσινα φύλλα και τουμπανιάστηκα... Μπήκα στο δίλημμα να πάρω δανεικά από την τράπεζα (νοικο-δάνειο δηλαδή). Είπαμε, ο πατέρας επενδύει στο πνεύμα! Α ρε πατέρα με τις φιλοσοφίες σου! Με αυτά τα ιδανικά με μεγάλωσες και σε λίγο θα ψάχνω συνταγές με κύριο συστατικό τα βιβλία... Κι εκεί, ...

Ετοιμάστηκα και πήγα μπροστά στους επτά. Ντυμένη σοβαρά αλλά και κομψά, όχι όμως υπερβολικά. Στρατηγικής θέμα... Υπολογιστής, διαφάνειες, προτζέκτορας, όλα έτοιμα και πάμε! Η καρδιά μου νόμισα πως θα σπάσει! Για τις 2-3 πρώτες διαφάνειες. Ξεχάστηκα μετά... Πώς να μην ξεχαστώ? Η διαδικασία ξεκίνησε στις 11:20 και τελείωσε στις 14:30. Έλιωσε η μάσκαρα από την αγωνία της τόση ώρα! Εγώ μόνο που κουράστηκα λίγο στο τέλος... Της είπα να κρατηθεί να μη γίνουμε ομαδικά ρεζίλι, οι βλεφαρίδες μου κι εγώ. Τρεις ώρες μπροστά στους επτά και μετά, άλλα δεκαπέντε λεπτά έξω από την αίθουσα να τους περιμένω να συνεδριάσουν. Ψόφησα από το κρύο! Το κομψό δεν ήταν καθόλου ζεστό... Η πόρτα άνοιξε και αυτομάτως χαρακτηρίστηκα Δρ. Να θυμηθώ να αλλάξω το κουδούνι! Νομίζει κανείς πως τρεις ώρες είναι πολλές? Ακολουθήσαν άλλες τέσσερις σε γνωστή ψαροταβέρνα με όχι και τόσο γνωστά φαγκριά. Στην πραγματικότητα για πρώτη φορά τα βλέπαμε. Αυτό δε μας εμπόδισε να τα φάμε! Κι είπαν για τα φανταρικά τους (μα αυτοί οι ...

Περίπου 6 χρόνια πριν Παίρνω την απόφαση να ξεκινήσω διδακτορικό. Ούτε εγώ καταλαβαίνω πώς! Να παρατείνω τη φοιτητική ζωή θέλω μάλλον... Περίπου 4 χρόνια πριν Τα λεφτά της υποτροφίας (κλασσικά) δε μου φτάνουν. Κάνω 100 διαφορετικές δουλειές για να επιβιώσω. Όπως είναι φυσικό, όλες μισές... Περίπου 2 χρόνια πριν Μια ευκαιρία για συνεργασία. Την αρπάζω. Βρίσκομαι για 10 μήνες στη Γερμανία. Το Ινστιτούτο φημισμένο. Οι άνθρωποι έμπειροι. Με παρασύρουν... Προς τα πάνω. Για πρώτη φορά πιστευώ πως κάτι πάει να γίνει... Περίπου 8 μήνες πριν "Η δουλειά φαίνεται ολοκληρωμένη", λέει ο δάσκαλος. "Επιτέλους!", σκέφτομαι εγώ. Αρχίζω το γράψιμο... Κείμενα που πάνε μπρος και πίσω. Ακολουθούν μουτζούρες, διορθώσεις, εκνευρισμοί. Περίπου 2 εβδομάδες πριν Χτυπάει το τηλέφωνο. Ο αριθμός μάλλον γνωστός. Απαντάω με απορία στη φωνή... Ο δάσκαλος από την άλλη πλευρά. "Βρε βρε σαν τα χιόνια!", σκέφτομαι. Μας έχει φάει η e-επικοινωνία... "Είναι ώρα", μου λέει, "ώρα ν...

Ήρθε ο καινούριος μήνας. Παρέα με βροχές και χειμωνιάτικη διάθεση. Είπα για μια στιγμη να μπω στο πνεύμα των γιορτών. Να στολίσω και να χαρώ (με τα μάτια μου να κάνουν καρδούλες στο χρώμα του γκι). Η σκέψη εξαφανίστηκε σα λαμποργκινι με τέρμα το γκάζι... Τι να γίνει? Οι καινούριοι μήνες έρχονται παρέα με κάτι συνοδούς αναποδιασμένους τελείως! Τα πόδια σου κόβονται μόνο που τους σκέφτεσαι, πού χώρος για καρδούλες στο χρώμα του γκι? Λογαριασμοί, νοίκι, κάρτες, άδειο ψυγείο και ... ω του θαύματος άδειες τσέπες! Για δυο μήνες απλήρωτη εγώ, για καμιά δεκαριά μήνες απλήρωτο το έτερον μου ήμισυ. Τι να κάνω η γυναίκα? Έχω δοκιμάσει να φυτέψω λεφτό-δεντρο, αλλά δεν πιάνει το κόλπο. Όλο κάτι πράσινα φύλλα βγάζει. Άφαντοι οι καρποί! Και όλο ακούω γύρω μου για ανθρώπους που κάνουν αποταμίευση. Εγώ ούτε 5 ευρώ το μήνα δε μπορώ να ρίξω στον κουμπαρά! Και είναι κι ωραιότατος, ροζ με αυτάκια και σγουρή ουρά... Μα να έχουν στην άκρη 150.000 ευρώ??? Εγώ ούτε 150 φασόλια δε μπορώ να έχω στην άκρη. Έρχοντ...

Με φιλοξενούμενους δυο πολύ καλούς φίλους το περάσαμε αυτό το Σαββατοκύριακο. Τους δείξαμε την πόλη, καθήσαμε παρέα στο τζάκι, ήπιαμε καφέδες κι είπαμε πολλά, επισκεφτήκαμε τα ορεινά χωριά... Κι εκεί στην πλατεία της Στεμνίτσας, με έναν ήλιο λαμπερό να μπλέκεται ευχάριστα στα τεράστια πλατάνια, κάπου ανάμεσα στο τσίπουρο και το μεζέ, που μας άνοιγαν την όρεξη λίγο πριν από το γεύμα, το ρίξαμε στη φιλοσοφία. Μάλλον θα έφταιγαν οι μυρωδιές από τα ψητά... Κατηγορίσαμε τους Έλληνες γιατί τα πάντα στη ζωή τους περιστρέφονται γύρω από το φαγητό, γιατί δε χαίρονται τη φύση αρκετά, γιατί τις Κυριακές αντί να πάνε για περπάτημα σε όμορφα μονοπάτια ψάχνουν με το αυτοκίνητο νόστιμα ψητά. Αντιπαραβάλλαμε την ελληνική κουλτούρα με την εκείνη από την κεντρική και βόρεια Ευρώπή, βρήκαμε αρνητικά πολλά στην ελληνική νοοτροπία, τελειώσαμε το τσίπουρο (και το μεζέ!) και ψάξαμε να βρούμε ταβέρνα για το γεύμα... Άμα ο άνθρωπος είναι κοιλιόδουλος, μια κουβέντα πώς στο καλό να τον αλλάξει? Εσείς περπατάτε κ...

Και αφού είδαμε τη Λισσαβώνα, ήρθε η ώρα να την αφήσουμε πίσω μας. Να πάμε για δουλειά επιτέλους! Με λεωφορείο κατευθυνόμαστε προς τα νότια, σειρά έχει η Βιλαμούρα και το συνέδριο, ο λόγος για τον οποίο κάναμε αυτό το ταξίδι... Και βρέθηκα εγώ κάπως έτσι: να πρέπει να μπω σε ένα ξενοδοχείο κάπως έτσι: Ζήτησα ένα ποτήρι νερό να πάνε κάτω τα σύνδρομα κατωτερότητας, έβγαλα τα παπούτσια να μη λερώσω τα χαλιά κι έψαξα στο πορτοφόλι μου να βρω χοντρά για τον γκρουμ. Μόνο όταν βρέθηκα στο δωμάτιο με κλειστή την πόρτα πίσω μου κατάφερα να αναπνέυσω πάλι... Η ανάσα μου κόπηκε βέβαια μόλις τράβηξα τις κουρτίνες και είδα τη θέα: Η αυτού μεγαλειώτης ο Ατλαντικός μου έγνευσε συγκαταβατικά και κάπως ηρέμησα... Εκατοντάδες πουλιά στην ακτή, που έκαναν διάλειμμα στο ταξίδι τους για το νότο, μου έδωσαν ένα από τα πιο όμορφα θεάματα που έχω δει ποτέ! Τα ακριβά κότερα στη μαρίνα μου θύμησαν γιατί εγώ (όταν πληρώνω από την τσέπη μου) κάνω διακοπές στα ενοικιαζόμενα διαμερίσματα της κυρά-Τασούλας με θέα το...

Ταξίδι στην Πορτογαλία, στα κεντρικά για αρχή και λίγο πιο νότια μετά. Για διακοπές στην αρχή και για συνέδριο μετά. Φτάσαμε Σάββατο απόγευμα στη Λισσαβώνα. Μιλήσαμε στο τηλέφωνο με φίλους και δώσαμε ραντεβού σε κεντρική πλατεία. Ξεκινήσαμε όλοι μαζί για να γνωρίσουμε την πόλη... Για αρχή κάναμε βόλτες στα σοκάκια και ανηφορίσαμε σε πλακόστρωτους δρόμους. Θαυμάσαμε τη Λισσαβώνα από ψηλά. Λισσαβώνα Είπαμε τα νέα μας καθώς περπατούσαμε τριγύρω, είχαμε να βρεθούμε πολύ καιρό από κοντά. Κάναμε στάση και φάγαμε φρέσκα ψάρια σε μια όμορφη γωνιά της πόλης. Πήγαμε για ύπνο χαμογελαστοί. Το επόμενο πρωί, ήπιαμε καφέ και φάγαμε γλυκά σε μια Pastelaria. Ξεκινήσαμε για μια μεγάααααλη βόλτα μετά. Για να τα δούμε όλα. Κεντρική αγορά Μονή Αγ. Ιερώνυμου Κήπος Ultramar Πυξίδα στην περιοχή Belem Λεπτομέρεια από τον πύργο του Belem Ο προαύλιος χώρος του πύργου στο Belem Και έτσι περπατώντας και κουβεντιάζοντας μας βρήκε η νύχτα στα στενά της Λισσαβώνας. Παρέα με τα παλιά τα τραμ και τις μυρωδιές από τις...

Δεκαπέντε μήνες πέρασαν από το τελευταίο μας ταξίδι για συνέδριο. Ασυνήθιστα πολύ αυτήν την φορά... Αλλά πού να μας αφήσουν ο ελληνικός στρατός και οι κοινωνικές εκδηλώσεις? Ταξιδεύοντας αυτές τις μέρες έφερα στο μυαλό μου προηγούμενους προορισμούς που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα μείνουν αξέχαστοι... Την Βουδαπέστη με το άγχος του πρώτου συνεδρίου, το Άαρχους που μου φάνηκε να είναι στην άκρη του κόσμου και στη μέση του πουθενά, το Εδιμβούργο με το επιβλητικό κάστρο του, τη Ρώμη που από τότε τη λάτρεψα και ακόμα να την ξεπεράσω, το Τολέδο με την εκπληκτική κουζίνα του, το Σαλβαδόρ με μια έκρηξη πολιτισμών, το Ρίο ντε Τζανέιρο που με έκανε να θέλω να γίνω κάτοικος Βραζιλίας, τη Σιγκαπούρη που στάθηκε εφαλτήριο για να επισκεφτώ την Αυστραλία,... Μετά από όλα αυτά λοιπόν, σειρά αυτές τις μέρες έχει η Πορτογαλία! Ακόμα ένα ταξίδι, ακόμα ένα συνέδριο, ακόμα μια φορά ερευνητές (δε βάζω και το χέρι μου στη φωτιά!:-)) από όλον τον κόσμο μαζεμένοι για να συζητήσουν μεγάλες ιδέες. Λέμε τώρ...

Το ότι είμαι χωριατόπαιδο το έχουμε ήδη επισημάνει , να μην επαλαμβανόμαστε... Έλα όμως που σιγά-σιγά αρχίζω να νιώθω και μπαναλαρία! Καλεσμένη σε βάφτιση που λαμβάνει χώρα στην πρωτεύουσα Νο1 Βάζω το φορεματάκι μου με το φουρό, τη γόβα μου την ασορτί και νιώθω έτοιμη να πρωταγωνιστήσω σε ταινία με την Τζ. Καρέζη. Παίρνω το τσαντάκι μου στο χέρι το δεξί και κρατάω τον σύζυγο αλά μπρατσέτα με το αριστερό. Μας φτύνω να μη μας ματιάσω! Φτάνουμε στην ώρα μας, ήταν μόλις 15' με το αυτοκίνητο από το κέντρο. Μόνο που νιώθω πως δε βρίσκομαι στην Αθήνα: δρόμοι φαρδείς, μονοκατοικίες με κήπους, πάρκα, παιδικές χαρές, πράσινο, ιδιωτικά σχολεία... Η Βιέννη η ίδια! Τι έγινε καλέ? Και ο κόσμος? Ήταν το μαλλί από το κομμωτήριο, τα ρούχα μεταξωτά, τα παπούτσια ακριβά. Μπα πανάθεμα τη φτώχια μας! Καλεσμένη σε βάφτιση που λαμβάνει χώρα στην πρωτεύουσα Νο2 Πάω κομμωτήριο, βάζω full skirt και παπούτσι Tsakiris. Παίρνω τσαντάκι ασορτί στο χέρι το δεξί και κρατάω τον σύζυγο αλά μπρατσέτα με το αριστερό....

Αρχίσαμε, αρχίσαμε! Καλή ακαδημαϊκή μας χρονιά! Βάλαμε τις ποδιές μας, πήραμε τις καινούριες μας σάκες, δηλώσαμε μαθήματα και να' μαστε εδώ έτοιμοι να τα μάθουμε πάλι όλα! Πανεπιστήμονες! Αλλάξαμε και 'αφεντικό', ποιός μας πιάνει φέτος! Έφτασαν και οι καινούριοι φοιτητές συν πατεράδων και μανάδων. Αυτοκίνητα, απορίες, εγγραφές... Να και οι παλιοί φοιτητές με τα χέρια στις τσέπες, έσπευσαν να παραγγείλουν καφέ στο κυλικείο :) Το ότι τα εργαστήρια μας θα παραμείνουν για κανένα μήνα ακόμα κλειστά είναι άλλη ιστορία. Οι τεχνικοί μας παραθέριζαν το καλοκαίρι και αποφάσιαν πως τώρα είναι η ώρα να ξηλώσουν την οροφή και να περάσουν κλιματισμό... Το ότι έχουμε ελείψεις σε διδακτικό προσωπικό μια μικρή λεπτομέρεια. Να αρχίσουμε τα μισά μαθήματα τώρα και τα υπόλοιπα σε 2-3 εβδομάδες, δε λέει τίποτα! Με τούτα κι εκείνα μπαίνουμε σιγά-σιγά στη διαδικασία της μάθησης... Μην πέσουμε με τα μούτρα από την αρχή και μας έρθει βαρύ μετά τις καλοκαιρινές μας διακοπές ;)

Από πού να αρχίσω? Δεκάδες εικόνες να γεμίζουν το μυαλό μου, εκατοντάδες αγκαλιές, χίλιες ευχές... Πώς να τα πω όλα με λίγες λέξεις? Θέλω όμως τόσο να τα μοιραστώ! Για να δούμε λοιπόν τι μπορώ να κάνω... Αυτός ο μήνας κύλησε όμορφα, πολύ όμορφα, ήταν νομίζω ο πιο όμορφος μήνας της ζωής μου! Ξεκίνησε με μια πρόβα νυφικού, ένα όμορφο είδωλο στο καθρέπτη και λίγα δάκρυα σε μάτια από αγαπημένα πρόσωπα... Συνεχίστηκε με τον καλό μου να γίνεται νονός και εμένα να τον κοιτάω με έναν πιτσιρίκο γλύκα αγκαλιά! Ρίξαμε πολλούς χορούς εκείνο το βράδυ! Τα επόμενα βράδια μας έβρισκαν συνήθως καθισμένους γύρω από ένα τραπέζι με τα ψαλίδια μας, τα χαρτιά μας, τις κορδέλες μας... Ομάδα εργασίας κανονική! Φτιάξαμε μαρμελάδες, γεμίσαμε και στολίσαμε βαζάκια, δέσαμε πετσέτες, τυπώσαμε ευχαριστήρια σημειώματα, ετοιμάσαμε καλάθια υποδοχής για τους καλεσμένους από μακριά... Όμορφα βράδια, παρέα με μουσική και γεμάτα από ζεστά χαμόγελα. Κι ας πονούσαν τα μάτια από τη νύστα... Στο ενδιάμεσο λίγη δουλειά, λίγες...

Βρε καλώς σας βρήκα! Όλα καλά? Θα περάσω μια βόλτα από τα μέρη σας να δω τι έχασα ;) Πολύ μακριά η απουσία μου από τα blogοδρώμενα αυτό το καλοκαίρι... Μου επιτρέπετε να δικαιολογηθώ? Η ιστορία μου έχει αφετηρία περίπου 2 μήνες πριν, κάπου στα μέσα του Ιούλη. Όπως ξέρετε εφέτος παντρεύομαι (μετά από μία αιωνιότητα και με μία μέρα) τον εκλεκτό της καρδίας μου. Είχαμε λοιπόν την έμπνευση (ποια ανώτερη δύναμη μας την έδωσε ποτέ δε θα μάθω!) να δώσουμε ιδιοχείρως τα προσκλητήρια στους συγγενείς. Μια σωβρακοφανέλα έξτρα και μπανιερά και το δισάκι μου στο πορτ-μπαγκάζ για το δρόμο, για το δρόμο. Και πού δεν πήγαμε! Καλαμάτα, Κατάκολο, Κάτω Αχαϊα, Πάτρα, Βέλο, Αθήνα, Πειραιά, Γλυφάδα, ... Όπως αποδείχτηκε αυτό, εκτός από χρόνο και βενζίνη, απαιτούσε και μια τεράστια όρεξη για φαγητό! Όπου πηγαίναμε σκάγανε πρώτα οι πιατέλες και μετά οι άνθρωποι για να μας υποδεχτούν. Και να οι μουσακάδες και να τα λεμονάτα και να τα κοκκινιστά και να τα γουρνόπουλα... Κυρίως τα γουρνόπουλα που μετά από αυτό τ...

"Ουάου, θα πάω κι εγώ εκεί που συχνάζει κόσμος της καλής της κοινωνίας! Καλέ να πάρω τη Σούλα να της το πω, είμαι και πολύ κουλτούρα τελικά! Τι να βάλω? Να πάω κομμωτήριο? Πώς είπαμε ότι το λένε το έργο που θα δούμε?" Με τα εισητήρια ανά χείρας, το μαλλί τούρλα από το ξύσιμο και τα wedges ανα πόδας έσκασε μύτη η λεγάμενη στο αρχαίο θέατρο Επιδαύρου. Ήταν κατενθουσιασμένη! Στην αρχή... Γιατί μετά έβγαλε 2-3 φουσκάλες στα δάχτυλα. Τα wedges δε βολέυουν για περπάτημα πάνω στα αρχαία. "Μπρος στο στυλ, χαλάλι οι φουσκάλες", σκέφτηκε... Παραπάτησε, πήγε να πέσει 2-3 φορές, κρατήθηκε από το μπράτσο του ματσό. Την κοίταξε εκείνος υποτιμητικά. Εμ, για αυτόν είναι εύκολο! Το trend στους άντρες δεν επιτάσσει 8-ποντη σφήνα! Στη διαδρομή από το πάρκιν προς το θέατρο υπήρχε ομορφιά στο τοπίο. Δέντρα και γαλήνη παντού, ανοίγει το μάτι σου και η καρδιά σου. Ποιός έχει μυαλό τώρα για τοπία? Είχε και κόσμο πολύ, παιδιά, μεγάλους, οικογένειες, ζευγάρια, τουρίστες. "Α να χαθούνε ο...

Ακούω μουσική στο ραδιόφωνο, μου αρέσει πιο καλά από τα CDs και τα mp3s, δεν ξέρω τι θα έρθει μετά, με εκπλήσσει ευχάριστα συνήθως... Μεσημέρι καλοκαιριού, τα παράθυρα ανοιχτά, τα στόρια να κάνουν παιχνίδι με τον ήλιο, η ζέστη να προσπαθεί να τρυπώσει αναμεσά τους και ήχοι από τα τζιτζίκια να ανακατέυονται με τους ραδιοφωνικούς τους ήχους. Νιώθω τυχερή που το γραφείο μου είναι στην εξοχή, με θέα λίγα δέντρα και ένα εξωκκλήσι... Γέρνω πίσω στην καρέκλα, θα νομίζει κανείς πως είμαι εδώ... Μα εγώ με βάρκα το τραγούδι βρίσκομαι μακριά, κάποια χιλιόμετρα μακριά... Θυμάμαι την αυλή της γιαγιάς, το γιασεμί της, τα γεμιστά της, το κρυφτό με τα παιδιά της γειτονιάς... Θυμάμαι τις αγκαλιές, τις ερημικές παραλίες, τη δροσιά του νερού κάτω από έναν ολόλαμπρο ήλιο... Θυμάμαι τις συναυλίες, τα τραγούδια, τα χαμόγελα τις ζεστές νύχτες του καλοκαιριού... Θυμάμαι την παρέα κάτω από ένα αλμυρίκι, προσατευμένη από την παχιά σκιά του... Με βάρκα το τραγούδι... Σου τηλεφωνώ Οι εφτά νάνοι Τι είναι αυτό π...

Αυτό προσπάθησαν να μας πείσουν τα μέλη της θεατρικής ομάδας Συλλόγος Εκπαιδευτικών Π.Ε. Νομού Αρκαδίας . Πιστέυω πως τα κατάφεραν :) Ήταν μια πολύ όμορφη προσπάθεια, με απλά σκηνικά, προσεγμένα κοστούμια, ενδιαφέρουσα σκηνοθεσία και καλές ερμηνείες! Η θεατρική ομάδα Μέλη της εκπαιδευτικοί του νομού Αρκαδίας, συστάθηκε το 2003. Για 7 συνεχόμενα χρόνια ανεβάζει κάθε Ιούνιο παραστάσεις προσεγμένες, με μεράκι, που καταφέρνουν να αποσπούν το χειροκρότημα του κοινού. Η υπόθεση Δύο ζευγάρια που δε μπορούν να αποκτήσουν παιδί και ένας Εβραίος που σώθηκε από το Άουσβιτς θα συναντηθούν στα δύσκολα χρόνια της κατοχής για να ζήσουν τις αληθινές τους, προσωπικές, κωμικοτραγικές στιγμές. Μια κωμωδία με φόντο δραματικές ζωές. Επτά συνηθισμένοι άνθρωποι, χωρίς να το γνωρίζουν, θα βιώσουν το "θαύμα", θα ξεγελάσουν την τραγωδία και θα πάρουν την εκδίκηση τους από την ιστορία, γράφοντας μια μικρότερη δική τους. Τα πρόσωπα Μίμης - Πάνος Ηλιόπουλος Χριστίνα - Έφη Καγιούλη Βαγγέλης - Σπύρος Βαρδο...

Παρέλαβα σήμερα με ένα πλατύ χαμόγελο το Βραβείο Αξιαγάπητου Blog! Ευχαριστώ πολύ για την τιμή που μου κάνανε τους Σταυρούλα , Carina και everything53 . Ξαφνικά γέμισε το blog μου αγαλματάκια, μου φαίνεται θα φτιάξω βιτρίνα να τα εκθέτω... Ή να συγκρατήσω τον ενθουσιασμό μου? Μη γίνω ξαφνικά και αλαζόνας και αρχίσουν να καταυθάνουν ζαρζαβατικά αντί για βραβεία! Οι κανόνες του βραβείου είναι: 1. Δεχτείτε αυτό το βραβείο, αναρτήστε το στο blog σας μαζί με το όνομα του ατόμου που σας βράβευσε (το link και το blog). 2. Απονείμετε το βραβείο αυτό σε άλλα 15 αξιαγάπητα blogs. 3. Θυμηθείτε να επικοινωνήσετε με τους bloggers και ενημερώστε τους ότι τους επιλέξατε γι’αυτό το βραβείο. Ανάρτησα με πολύ χαρά το βραβείο και τώρα πρέπει να διαλέξω 15 αξιαγάπητα blogs. Αυτό είναι το δύσκολο κομμάτι, ποιόν να πρωτοδιαλέξω? Νομίζω πως θα κινηθώ με γνώμονα ποιοί μου φαίνονται αξιαγάπητοι, μα δεν έχουν ακόμα παραλάβει το βραβείο (από όσο μπορώ να δω στα blog τους)... Θα ήταν χαρά μου να δεχτούν το '...

Με καλοκαιρινή διάθεση και e-tickets ανά χείρας πήραμε το αυτοκίνητο μας και τσουπ φτάσαμε στο Θέατρο Μπαντμιντον την Πέμπτη το απόγευμα μία περίπου ώρα πριν από την έναρξη της παράστασης. Ήταν η πρεμιέρα του έργου " Η Όπερα της Πεντάρας ", μιούζικαλ των Μπέρτολντ Μπρεχτ και Κουρτ Βάιλ, σε σκηνοθεσία Θ. Μουμουλίδη . Ενώ περιμέναμε στο φουαγιέ με τον καλό μου είδαμε πολλούς ηθοποιούς (και πολιτικούς) να φτάνουν στο θέατρο. Σκέφτηκα να πάρω ύφος και να νιώσω σπουδαία μιας και η τύχη μου με έφερε ανάμεσα σε τόσους διασήμους. Αναρωτήθηκα για λίγο αν και πότε θα φτάσουν οι καμέρες (όπως συνηθίζεται σε πρεμιέρες) και αν με δει η μαμά μου στην TV. Αμέσως μετά προβληματίστηκα γιατί δεν είχα βάλει εκείνο το όμορφο φορεματάκι μου το κοραλί που θα έγραφε καλά στην κάμερα και μπορεί να έβγαινε μετά κανένας στυλίστας σε εκπομπή και να μου βάλει 6 γιατί το χρώμα από το ρούχο μου ήταν θαμπό. Μα πρώτη φορά στην TV και να μην έχω προετοιμαστεί! Οι κάμερες τελικά δεν έφτασαν, οι ηθοποιοί μόν...

Ο SKROUTZAKOS μου χάρισε βραβείο φαντασίας. Ευχαριστώ πολύ νεαρέ μου φίλε! Είναι το πρώτο βραβείο μέσω του blog και είμαι ενθουσιασμένη! Το βάζω εδώ δίπλα, στα δεξία και το κοιτάω περήφανη! Θα αναρωτηθώ αργότερα αν το αξίζω... Οι κανόνες υπαγορεύουν: Γράψε 5 πράγματα που σου αρέσουν σε ό,τι καλλιτεχνικό/δημιουργικό κάνεις. Στείλε το βραβείο σε 5 bloggers. "καλλιτέχνης ο [kalitéxnis] θηλ. καλλιτέχνιδα [kalitéxniδa]: 1α. άτομο προικισμένο με ταλέντο, που δημιουργεί σε κπ. τομέα της τέχνης: ~ της ζωγραφικής / της γλυπτικής / της μουσικής. Ο ντα Bίντσι ήταν ένας ιδιοφυής ~. Ο Xαλεπάς ήταν μεγάλος ~. 1β. άτομο που ασχολείται επαγγελματικά με την ερμηνεία ενός θεατρικού, χορευτικού ή μουσικού έργου: ~ του θεάτρου / της όπερας / του μπαλέτου / του πιάνου. 2. χαρακτηρισμός ατόμου που κατασκευάζει κτ. με πολλή επιδεξιότητα, καλαισθησία και ευρηματικότητα, π.χ. για σχεδιαστή μόδας, κομμωτή, επιπλοποιό, μάγειρα κτλ." Δε θεωρώ τον εαυτό μου καλλιτέχνη, απέχω πολύ από την αυστηρή έννοια ...

Μπορεί από το Σεπτέμβριο να εγκατέλειψα το νησί και να εγκλωβίστηκα ανάμεσα σε βουνά, αλλά με την πρώτη ευκαιρία σπεύδω να απολαύσω τη μεγάλη μου αγάπη (μετά το έτερον μου ήμισυ;)), τη θάλασσα... Την περασμένη Κυριακή μια βόλτα στην Ανατολική Πελοπόννησο γύρω από το Λεωνίδιο και ξαναγίναμε παιδιά, πλατσουρίσαμε ολημερίς, παίξαμε τάβλι κάτω από τα αλμυρίκια και απολαύσαμε φρέσκο ψάρι παρέα με έναν κόκκινο ήλιο που βουτούσε σε γαλαζοπράσινα νερά... Πούλιθρα, ~8κμ. νότια από το Λεωνίδιο Παίζοντας τάβλι... Πλάκα, 4κμ. νότια από το Λεωνίδιο Το λιμανάκι της Πλάκας Ένας ψαράς δένει τη βάρκα του... Άποψη από το λιμανάκι και την παραλία της Πλάκας Σεργιάνι στα σοκάκια του χωριού... Παραλία Τηγάνι, ~4κμ. νότια από το Λεωνίδιο Αυτή η παραλία είναι πραγματικά δελεαστική! Το καλοκαίρι είναι εδώ για τα καλά (ή σχεδόν:)) και οι εξορμήσεις στις παραλίες δίνουν και παίρνουν!

... αγαπητοί μου φίλοι, Με 'έστεψαν' πρωθυπουργό οι φίλες Blogger_girl και Κοκκινοσκουφίτσα . Πρωθυπουργό για μια ημέρα... Τη γλίτωσα την πολιτική εκστρατεία, τους μπαλκονάτους λόγους και τις θεατρικές χειραψίες και βρέθηκα ξαφνικά να τα κοιταώ όλα αφ' υψηλού. Πιο όμορφα μοιάζουν όλα από εδώ επάνω, πιο όμορφα και πιο εύκολα... Κορίτσια μπορώ να μείνω στην καρέκλα μου για πολύ? Αν δεθώ μήπως? Μέχρι να εξετάσετε το αίτημά μου, ας ορίσω και τους υπουργούς μου... Να μη λέτε πως δεν κάνω και τίποτα!:Ρ Υπουργός Παιδείας : Δικαιωματικά και χωρίς πολλά λόγια η αγαπητή Άσπα . Άσπα συγχαρητήρια, απλά σκέψου πως μεγάλωσε κάπως η οικογένεια και συνέχισε να κάνεις αυτό που ξέρεις;) Υπουργός Πολιτισμού : Φυσικά θα είναι ο VaD . Ένας άνθρωπος με παιδεία, μόρφωση και ευαισθησία. Αν δεν είναι αυτά πολιτισμός τότε ποιά είναι? Υπουργός Υγείας και Πρόνοιας : Η αγαπητή Sweet December , που κάποια ατυχία την έκανε να περάσει δύσκολα, ο δυνατός της χαρακτήρας και το χαμογελό της όμως την έβγαλαν...

Βγαίνω να κάνω έναν περίπατο την Παρασκευή το βράδυ στην πόλη μου, στην μικρή γραφική μου πόλη... Τα πράγματα όμως είναι διαφορετικά αυτήν την φορά... Οι δρόμοι δεν είναι τόσο οικείοι, τους νιώθω μάλλον φορτωμένους και βρώμικους. Όλες οι κολώνες, οι στύλοι, τα δέντρα, ο,τιδήποτε μακρόστενο τέλος πάντων είναι καλυμμένο με τεράστιες αφίσες, και δυο και τρεις αφίσες άμα χωράνε στο ύψος. Φυσικά οι αφίσες πάνε δυο-δυο, για να κοιτάνε και μπρος και πίσω, να μπορείς να τις δεις από όποια κατεύθυνση κι αν έρχεσαι... Ψάχνω να βρω το ο,τιδήποτε, έστω και κάτι μικρό, που να μην έχει χαθεί πίσω από τις αφίσες. Τίποτα! Τέτοια αφισορύπανση δεν έχω ματαδεί!!! Νιώθω πως αν μείνω για λίγο ακίνητη κάποιος θα πεταχτεί πίσω από τον μπλε τον κάδο (τρομάρα μας για οικολόγοι!) και θα μου κολλήσει αφίσα και μπρος μου και πίσω μου. Για να μπορούν να τις δουν από όποια κατεύθυνση και αν έρχονται... Και ας μην είμαι τόσο μακρόστενη εγώ... Προχωράω πιο κάτω, σκύβω να μην βρω στις αφίσες (και ας είμαι τρεις σπιθα...

Οι προθέσμιες εξέπνευσαν, ο καιρός έφτιαξε και οι φοιτητικές εκλογές στάθηκαν η αφορμή για βόλτα με καλή παρέα. Στο Ναύπλιο έφτασε η χάρη μας! Λουσμένο από τον ήλιο μας υποδέχτηκε... Η πόλη από το μώλο Περπατήσαμε στο λιμάνι πλάι στα ήρεμα νερά, μας συνεπήρε το γαλάζιο, καθάρισε ο νους... Την άλλη φορά εκδρομή με μαγιουδάκια στην τσάντα;) Μπούρτζι Μπούρτζι Είδαμε τους ψαράδες να φτάνουν με τις τράτες τους... Καλή ψαριά! Φρέσκα ψάρια Θυμηθήκαμε πως είναι να είσαι παιδί κοιτώντας τους πιτσιρίκους να παίζουν μπάλα στην κεντρική πλατεία... Πόσα πολλά παιδιά! Πλατεία Συντάγματος Xωθήκαμε στα στενά της παλιάς πόλης και μας συνεπήρε το χρώμα της βοκαμβίλιας, είχε πλημμυρίσει όλα τα μπαλκόνια! Τι κρίμα που τέλειωσε η μπαταρία της μηχανή μου τόσο σύντομα...

Με έχει καλέσει εδώ και πάααααααρα πολύ καιρό το skoulikάκι να συμμετάσχω σε blog-οπάιχνιδο. Σόρυ καλό μου skoulikάκι για την καθυστέρηση, δεν αδιαφορώ, χρόνο απλά δε βρίσκω... Κλέβοντας λίγο χρόνο από τη δουλειά λοιπόν (τώρα που δεν κοιτάει η κακιασμένη από τη γωνία) ας κάνουμε ένα μουσικό διάλειμμα. Τα τραγούδια που διαλέγω είναι αυτά που μου θυμίζουν στιγμές, εκείνα που με έχουν κάνει να ερωτευτώ, εκείνα που με κάνουν να ταξιδεύω... Ελπίζω να τα καταφέρω και να ταξιδέψετε και εσείς μαζί μου :) Με τυχαία σειρά έχουμε και λέμε: 1. Βράδυ Σαββάτου Στίχοι: Χρήστος Κυριαζής Μουσική: Χρήστος Κυριαζής Εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου 2. Πριγκιπέσσα Στίχοι, Μουσική, Εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας 3. Πριν το τέλος (Το τραινάκι) Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου Μουσική: Lucio Battisti Εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου 4. Ερωτόκριτος Στίχοι: Βιτσέντζος Κορνάρος Μουσική: Παραδοσιακό Eκτέλεση: Νίκος Ξυλούρης 5. Ο Προσκυνητής Στίχοι, Μουσική, Εκτέλεση: Αλκίνοος Ιωαννίδης 6. Το μαχαίρι Στίχοι: Νίκος Κα...

Είναι ανελέητη, με βλέμμα δύστροπο, σχεδόν κακό, έχει ανοίξει το στόμα της διάπλατα και δείχνει τα αιχμηρά της δόντια, περιμένει στη γωνία κρυμμένη στη σκιά... Περιμένει και όταν έρθει η ώρα ένα χραπ! θα κάνει, θα μου ορμήξει και θα με κατατροπώσει! Ανελέητη! Έχοντας το βλέμμα της αδιάκριτο και δύστροπο στραμμένο επάνω μου, κάθομαι ήσυχα-ήσυχα με μια κούπα καφέ να μου κρατάει συντροφιά από το μεσημέρι, και ας έχει βραδιάσει πια. Κοιτάζω την οθόνη του υπολογιστή εδώ και ώρες... Ο σβέρκος μου πιάστηκε πιά! Ευτυχώς που το ραδιόφωνο παίζει σιωπηλά, γεμίζει το χώρο με ήχους και νιώθω πως έχω λίγη συντροφιά... Πού θα πάει? Θα ξεκουμπιστεί να φύγει, να με αφήσει στην ησυχία μου και στους ρυθμούς τους άλλους τους κανονικούς. Αυτούς που πίνεις το πρωινό σου καθιστός, δουλεύεις κάποιες ώρες, έχεις το απογεύμα λίγο χρόνο να σου αφιερώσεις και το βράδυ πηγαίνεις για ύπνο πριν να καταρεύσεις. Τώρα το μόνο που κάνω, έχοντας την εδώ απέναντι μου, είναι να κάθομαι μπροστά στον υπολογιστή όλες τις ώρες...

Το πήραμε απόφαση, το έτερον μου ήμισυ και εγώ θα παντρευτούμε! Είπαμε να το κάνουμε το βήμα πριν η σχέση μας να πάρει το εφάπαξ, γιατί κοντεύουμε και πλήρεις ενσήμων... Να είμαι ειλικρινής, η ατάκα της αδελφής μου "Τι περιμένεις? Θα έχεις ρυτίδες στο γάμο σου!" νομίζω πως υπήρξε καταλύτης στην απόφαση μας :) Το είπαμε στους γονείς, μας πέταξαν στα μούτρα ένα "Άντε, καιρός ήτανε!" και μας έδωσαν 50/σέλιδο τετράδιο με ονόματα καλεσμένων. Τα βάλαμε στο excel για να κάνουμε πιο εύκολα το άθροισμα και το delete... Διαλέξαμε κουμπάρα και της το είπαμε, αναφώνησε ένα "Άντε, καιρός ήτανε!" και άρχισε να κάνει οικονομία. Από όταν τη θυμάμαι αναρωτίεται πότε θα το πάρουμε απόφαση για να μας παντρέψει, εχουν ασπρίσει τα μαλλιά της να μας περιμένει. Με την αξία της θα βάλει το χέρι βαθιά στην τσέπη... Κλείσαμε το ναό που πήγαινα από μικρό παιδί (παραδοσιακοί γαρ), 'κοσμική ταβέρνα' και φωτογράφο... Έκλεισα ραντεβού για πρόβα νυφικών, πήγα με συνοδεία αδελφής ...

Να' μαστε πάλι εδώ... Περάσατε καλά? Χρόνια πολλά με υγεία μας εύχομαι! Κρήτη έφτασε η χάρη μου για Πάσχα! Κατεβήκαμε με το έτερον μου ήμισυ και πήγαμε στο πατρικό του. Με ανοιχτές αγκάλες μας περίμεναν ο κουνιάδος και η μητέρα. Αυτές είναι υποδοχές;) Να μείνουμε 7 μέρες είχαμε κανονίσει, κάποια δυσάρεστα συνέβησαν και μείναμε 10 τελικά, πήρα υπερβολικές δόσεις οικογενειακής θαλπωρής. Ουφ!:) Τη Μεγάλη Εβδομάδα νήστευα, πήγαινα εκκλησία και έπινα καφέ με τη μητέρα. Κορίτσι για σπίτι δηλαδή, τύπος και υπογραμμός! Έτσι όμως, είχανε να λένε τα καλύτερα οι γυναίκες στο χωριό;) Όσο περνούσαν οι μέρες άρχισε να με πιάνει μαύρη πείνα! Πόσα φρούτα και ψωμί να φας δηλαδής? Προτιμούσα να μην τρώω τίποτα το λοιπόν και να ονειρεύμαι τσουρέκια, γαρδούμπες και κούπες με γάλα. Μαρτύριο μου φάνηκαν οι 2-3 τελευταίες μέρες, ειδικά εκεί που έκοψα και το λάδι, αλλά τότε ήταν που μπήκα σε τζήν παντελόνι νούμερο 29 και αναθάρρησα! Οι λεπτομέρειες της Μεγάλης Εβδομάδας έχουν να κάνουν ως εξής. Τη Μ. Τετά...

Εύχομαι σε όλους χρόνια πολλά και καλά, γεμάτα μόνο από λόγους που θα σας κάνουν να χαμογελάτε! Να περάσετε όμορφα και με καλή παρέα... Ρίξτε και κανένα τσάμικο! Λόγω των ημερών ντε ;) Υ.Γ. Άντε να έρθει η ώρα δώδεκα, κοντεύω να λιποθυμήσω από την πείνα :S

Να' μαι λοιπόν, κάπως καθυστερημένα βέβαια, μετά από πρόσκληση της πονηρούλας της Κοκκινοσκουφίτσας (ξέρει αυτή γιατί;)) να πω 5 ταινίες που μου άρεσαν. Έχω ένα θεματάκι όμως: βλέπω πολλές ταινίες μεν, ξεχνάω τίτλους και ονόματα δε! "Πώς την λένε αυτήν την ταινία, που παίζει αυτός ο ομορφούλης ντε?" Χρουτς, χρουτς, ξύσιμο κεφαλιού... Μα είναι πολλές οι ταινίες που μου αρέσουν, ποιές 5 να πρωτοδιαλέξω? 1. Kill Bill by Quentin Tarantino Δε μπορώ να αποφασίσω μεταξύ του I & του II... Γιατί μου αρέσει ο Quentin Tarantino, μου αρέσει η Uma Thurman, ακόμα ακούω το soundtrack... Να επισημάνω πως ο Tarantino είναι μια 'συνήθεια' που έμαθα και απέκτησα από το έτερον μου ήμισυ;) Σε ευχαριστώ! 2. Old Boy by Chan-wook Park Μαθήματα σκηνοθεσίας, σοκαριστική αφήγηση, κόβει την ανάσα... Δε μπορείς να το ξεχάσεις μετά! 3. Monsters Inc. by Jill Culton Γιατί πρώτα από όλα είμαι παιδί;) Μπουου... 4. Léon by Luc Besson Με τον αγαπημένο μου Jean Reno... Αυτή η ταινία μάλλον επ...

Όλο τα 'η Αθήνα με μπερδεύει' και 'τι θέλω εγώ το χωριατόπαιδο ανάμεσα στους πρωτευουσιάνους' είμαι, αλλά όλο τσουπ εκεί τριγυρίζω τελευταία! Το έχω κάνει το πήγαινε-έλα στην πρωτεύουσα Σύνταγμα-Κολωνάκι ένα πράγμα. Να δείτε που στο τέλος θα γίνω πιο πρωτευουσιάνα από τους πρωτευουσιάνους δηλαδής ;) Πήρα το λοιπόν το έτερον μου ήμισυ αγκαζέ, φορτώσαμε και στο αυτοκίνητο το καλαθάκι μας με όλα τα καλούδια και την πολυ-αγαπημένη μας καρό βαλίτσα, και να' μαστε Παρασκευή αργά το βράδυ στην Αθήνα. Το σπίτι της αδελφής μου πάντα ανοιχτό και φιλόξενο μας υποδέχτηκε... Πήγαμε από Παρασκευή βράδυ στην πρωτεύουσα για να πιάσουμε το Σάββατο από το πρωί και να προλάβουμε να κάνουμε τις διάφορες δουλειές μας. Ή έτσι νομίζαμε... Αντί για δουλειές, το Σάββατο γέμισε τελικά από ατέλειωτα σούρτα φέρτα στο κέντρο της πόλης με καλή παρέα! Το πρωί με φίλους από τη Γερμανία που μόλις έφτασαν για πασχαλινές διακοπές στην Ελλάδα. Τι στο καλό δεν αξίζει να αναβάλλεις για λίγες ώρες τις δο...