Καθημερινές ιστορίες: χαμογελάστε παρακαλώ!

Ούι, ούι, ούι, μια ολόκληρη γαλοπούλα κατάπια, τόσες μέρες πέρασαν κι ακόμα ολόκληρη τη βλέπεις στην κοιλιά μου. Έφαγα, έφαγα, έφαγα, θα έσκαγα στο τέλος η γυναίκα! Η ξαδέλφη μου με είδε και αναφώνησε "τσίτα-μπόμπα"! Μετά κοιτάξαμε προσεκτικά την κατάστση του αφαλού, οριακά ακόμα τον λες προς τα μέσα πως είναι. Αλλά για στάσου, μπας και δε φταίει το φαγητό; Εδώ που τα λέμε, και μεταξύ μας να μη μείνει δε με πειράζει, δεν ήταν και τόσο μεγάλο το πτηνό! Άσε που για κότα μου το έδωσε η θεια-Γιαννούλα. Τι ψυχή έχει ένα κοτερό; Και μάλιστα ψητό! Αλλά από την άλλη το νούμερο στη ζυγαριά αυξάνει συνεχώς κι η μέση μου (που μόνο μέση δεν τη λες πια) όλο και φαρδαίνει! Φτάσαμε να χρειάζομαι για να τυλιχτώ ένα μέτρο, πάλι καλά που η μεζούρα έχει ως το ενάμισο και πάλι χαλαρή την έχω. Τέλος πάντων, στις γιορτές κυρίως τρώγαμε. Από παιδί θυμάμαι το είχαμε στην οικογένεια μου αυτό το ... χόμπυ να το πω; Πρώτα άγχος για το τι θα φάμε και μετά άγχος για το πώς θα χωνέψουμε αυτό που φά...

Καλέ δεν έχω γιορτάσει ποτέ γενέθλια στο e-στέκι μου! Μα φέτος κλείνει τα 5 χρόνια λειτουργίας του, και το 5 είναι στρογγυλό και μου φαίνεται σημαντικό, κρίμα είναι να το αφήσουμε να περάσει κουτουρού! Τι να κάνω κι εγώ; Έφερα μερικούς νοματαίους και μου έκαναν μιαν ανακαίνιση, έφτιαξα και γλυκάκι ειδικά για την περίσταση. Περάστε για κέρασμα λοιπόν, είστε όλοι ευπρόσδεκτοι! Γνώρισα πολλούς ανθρώπους και διάβασα πολλές ιστορίες με αφορμή τούτο το e-στέκι, έκανα ταξίδια σε κόσμους μέσα από λέξεις και εικόνες, όμορφα τα πέρασα αλήθεια.... Σας ευχαριστώ που μου κρατήσατε τόσο ζεστή συντροφιά :-)

Κι άκουσα εχθές μια κουβέντα ανθρώπων μεγάλων, που στη ζωή δεν τα βρήκανε (ή δεν τα κάνανε;) εύκολα, να λένε: - Έφτασε το Πάσχα, μεγάλη γιορτή... - Ε, και τι θες να κάνουμε τώρα; - Να σκεφτούμε τα λάθη μας, να ζητήσουμε συγχώρεση! - Χα, από το Θεό; Ο Θεός μας είπε καλημέρα και μας ξέχασε μετά! - Τι τον νοιάζει το Θεό; Από τους ανθρώπους, από τους ανθρώπους μας... Καλή Ανάσταση!

Καλέ ήρθε ο νέος έτος, τα μάθατε; Και πού είμαι εγώ τόσο καιρό; Κόντεψα να χάσω τις εξελίξεις! Αλλά ζούσα κοσμοϊστορικά γεγονότα, δεν προλάβαινα να ασχοληθώ με αυτά τα απλά συνηθισμένα. Κατ' αρχήν ήρθαν και μου σκάσανε όλες οι προθεσμίες μέσα στο μήνα Δεκέμβριο. "Βρε παιδιά, τώρα που όλοι στολίζουνε κι αγαπιούνται;" "Τώρα", σου λέει, "τρέχα να προλάβεις κι άσε τις δικαιολογίες!" Και ξεκίνησα να προλάβω κάτι αξιολογήσεις και κάτι δημοσιεύσεις, κι ήρθαν και σκάσανε μετά οι προθεσμίες για να φάω μια πιατέλα κουραμπιέδες ως το τέλος του έτους. Χωμένη στη ζάχαρη άχνη ως τα μπούνια, έσβηνε και κένταγε η κόρη το μαντήλι, ντήλι, ντήλι, ντήλι, ένα πράγμα. Ενδιάμεσα, και λίγες ώρες πριν να γεννηθεί (για πολλοστή φορά) ο τέτοιες μέρες τιμώμενος, φώναξα και μια αρμαθιά φίλους στο σπίτι και μου στόλισαν το δέντρο. Δηλαδή λίγο αποκριάτικο τους βγήκε, αλλά παράπονο δεν έχω ήταν πολύ πρόθυμα τα παιδιά! Κάπως έτσι με βρήκε το τέλος του δώδεκα... Για την αλλαγή του χ...

Και περάσανε τα χιόνια, πάνε κι οι βροχές, μπήκαν στο πατάρι οι μπότες του σκι, καταχωνιάστηκαν στην ντουλάπα τα βαριά παλτά, ... Αυτό σημαίνει πως ήρθε η άνοιξη: τα δέντρα ανθίζουν, τα λουλούδια μοσχοβολούν, και τα πουλάκια τιτιβίζουν δηλαδή. Και φυσικά ο πεταλούδος ψάχνει την πεταλούδα του και ο μελισσούλος κάνει ματάκια στη μελισσούλα του. Τα ξέρουμε αυτά. Κι η διάθεση πάει και καλυτερεύει, τα μανίκια και τα μπατζάκια πάνε και κονταίνουν, τα ποδαράκια εξωτερικεύουν σιγά-σιγά το είναι τους. Όλα καλά, όλα ανθηρά με λίγα λόγια... Μα τα πράγματα δεν είναι ποτέ έτσι απλά! Μαζί με την άνοιξη έρχεται συνήθως (!) και το Πάσχα. Το έχετε συνδυάσει με όμορφες αναμνήσεις; Με εξοχές, χαρές και πανηγύρια; Ελάτε τώρα, ας είμαστε λίγο ρεαλιστές! Όντως υπάρχει μια μέρα με εξοχές και πανηγύρια, αλλά πόσοι μπορούν να φτάσουν ένα κομμάτι ολόκληρο ως εκείνη τη μέρα και ποιος μπορεί στα αλήθεια να την απολαύσει τελικά; Ας εξηγηθώ για να μην παρεξηγηθώ. Έχει φτιάξει ο καιρός αφενός και έρχεται η μεγά...

Πότε ήρθε ο Δεκέμβρης, πότε περπάτησε (ή μήπως έτρεξε;), και να που σε λίγες μέρες θα φτάσει στο τέλος του κιόλας. Κι ο χρόνος θα μας αποχαιρετήσει μαζί του. Μα πού να τα καταλάβω εγώ όλα αυτά; Από μέρα σε μέρα λίγο χρόνο να κοιμηθώ ψάχνω, αλλά μου τον παίρνουνε που να πάρει! - Fri θα κάνεις ένα έξτρα Εργαστηριακό μάθημα για να καταλάβουν τα παιδιά; - Να κάνω, ευχαρίστως (Λες και δε φτάνουν τόσες ώρες που έχω μάθημα, γκρρρ, που να μην έσωνα!)... Και κόβει η Fri από τον ύπνο της, διαβάζει την papyrous larous britanika (όχι ολόκληρη, μην είμαστε και υπερβολικοί!), ετοιμάζει παραδείγματα, ασκήσεις, γυμναστικές επιδείξεις (κι ό,τι τέλος πάντων αρμόζει στην περίσταση) και πάει στο εργαστήριο για να καταλάβουν τα παιδιά. Κι εκεί είναι μόνο οι αράχνες να πλέκουν ανέμελα τον ιστό τους, οι κόκκοι σκόνης να επιδίδονται ανέμελα στις συζητήσεις τους, και κάπως αργότερα εμφανίζονται ράθυμα 2-3 φοιτητές που ήρθαν για να χαζέψουν τις (σεμνές;) φωτογραφίες της συμφοιτήτριάς τους στο διαδίκτυο. Να ...

Καλέ έρχεται το Πάσχα, πάρτε το χαμπάρι! Σας θέλω σε ετοιμότητα, μη σας βλέπω απαθείς! Κι εγώ στη αρχή έτσι αψήφιστα το είχα πάρει, μα με προσγείωσε η πραγματικότητα στην ... σκληρή πραγματικότητα. Τέτοιες μεγάλες γιορτές σημαίνουν μεγάλες συγκινήσεις και κρούουν τον κώδωνα της ετοιμότητας! Για να είμαι ειλικρινής, φορούσα ωτασπίδες στην αρχή, κοιμόμουν τον ύπνο μου γαλήνια. Μα ήρθε αυτή η ρημάδα η πραγματικότητα, απρόσκλητη η γαϊδούρα, και μου τις τράβηξε βίαια. Με άρπαξε από τους ώμους και με ταρακούνησε. Τώρα που το θυμήθηκε, τρεχάτε ποδαράκια μου! Πήρα ανάσα και βούτηξα στα βαθιά. Δεν ξέρω πόσο θα κρατήσω την αναπνοή μου ή αν θα σκάσω στο τέλος, θα δείξει το μέλλον. Το άμεσο... Και την έχω πάνω από το κεφάλι μου και με έχει φάει η μουρμούρα: 1. Νοείται Πάσχα χωρίς να έχεις κάνει γενική καθαριότητα; Κι εγώ λέω πως νοείται. Αμ δεν είναι έτσι, σου λέει! Γιατί θα σου έρθει μια επίσκεψη το πεθερικό. Κι εσύ τι; Θα έχεις τζάμι φιμέ στο σαλόνι ή θα έχεις αφήσει τη σαύρα να γυρνάει ελέυθερη...

Και φτάσαμε στη Γερμανία κι από εκείνη τη στιγμή άρχισε η αντίστροφη μέτρηση της ανθρώπινης εμφάνισής μας... Μας υποδέχτηκαν οι φίλοι μας στο Saarbrücken με ζεστές αγκαλιές και με ζεστό φαγητό. Ανταποδώσαμε τις αγκαλιές και φάγαμε, όλη μέρα νηστικοί με μια ληγμένη μπύρα είμασταν. Ξεκουραστήκαμε και το πρωί, η πρώτη εικόνα που αντίκρυσα με έκανε να πεταχτώ από το κρεβάτι, έριξα και μια σπρωξιά στο διπλανό μου τον υπναρά, αλλά πού να συγκινηθεί αυτός, μόνο όταν του μίλησα για πρωινό πήρε το κορμί του και εμφανίστηκε στην κουζίνα, για να ανταπεξέλθει στο κρύο καλέ! Φορέσαμε εξοπλισμό φουλ-κομπλέ μετά και πήραμε τους δρόμους. Η πόλη στολισμένη για τις γιορτές, στο κέντρο η υπάιθρια χριστουγεννιάτικη αγορά έδινε μια παραμυθένια ατμόσφαιρα. Περπατούσαμε τριγύρω όλη μέρα σχεδόν, άγγιζα τα πάντα σαν μικρό παιδί, τα ξύλινα παιχνίδια, τα χειροποίητα στολίδια, χάζευα τα ζαχαρωτά, ήθελα να αγοράσω όλους τους καρυοθραύστες της αγοράς, πήρα μόνο τους μισούς. Ενδιάμεσα ήπιαμε Glühwein (ζεστό κρασάκι ...

Ακούμε αποβραδύς τα νέα των οκτώ, χιόνια, κακοκαιρία και ακυρώσεις πτήσεων από και προς την κεντρική Ευρώπη. Στην Ελλάδα φυσάει νοτιάς, έχει 18 βαθμούς και έχω βγάλει τη μπέμπελη με τις κάλσες. Αύριο πετάμε για Γερμανία, λογίζεται κεντρική Ευρώπη; Τρώμε μια πίτα γύρο χοιρινό να πάει κάτω η ανησυχία... Ξυπνάμε πουρνό-πουρνό με την αυγούλα, σαν τσιμεντόλιθος η πίτα γύρος χοιρινός χτίζει μαντρότοιχο στο στομάχι μου. Φορτώνομαι μια τσάντα χιαστί με τα απαραίτητα, τη βαλίτσα, την τσάντα με τους κουραμπιέδες (τους χειροποίητους) στο χέρι το δεξί και την τσάντα με τα πουράκια Caprice στο αριστερό. Έτοιμοι για το ταξίδι! Εμείς, γιατί το αεροπλάνο είχε άλλα σχέδια. Έκανε πατινάζ στο παγοδρόμιο που είχε στηθεί ειδικά για την περίσταση στο αεροδρόμιο της Φρανκφούρτης, ξεχάστηκε και ήρθε Ελλάδα κάπως αργά. Ενωμεταξύ, χάλασα στο Ελ. Βενιζέλος όσα λεφτά είχα στην τσάντα μου (ευτυχώς δηλαδή που δε χρησιμοποίησα και πιστωτική!) και κατέληξα με 3 τσάντες έξτρα στο κάθε χέρι. Ευτυχώς είχα δώσει τη βαλίτ...

Μέρες που είναι, τα ενδιαφέροντα έχουν ... μετατοπιστεί. Το στόλισες το Χριστουγεννιάτικο δέντρο; Πού να βρω χρόνο καλέ μου άνθρωπε; Και καλά χρόνο να βρω, αν παραλείψω να κοιμηθώ θα βρω. Ενέργεια όμως; Μου κλέβουν κάμποση τα σκασμένα στα εργαστήρια, έχω βαλθεί να μάθω κιθάρα ντράγκα ντρούγκα εξαντλούμαι η άσχετη, πάω μονόμπαντα έτσι που κάθομαι όλη μέρα μπροστά σε έναν υπολογιστή έχω να κάνω πού και πού καμιά άσκηση για τη μέση η παλιόγρια, στο τέλος πέφτω τ' ανάσκελα (ή τα μπρούμυτα διακρίσεις δεν κάνω) και κάνω τάματα για να ξανασηκωθώ! Το δέντρο μας μάρανε; Για το καλό, σου λέει, για να αλλάξει η διάθεσή σου, σου λέει, μέρες που είναι, σου λέει και τέλος πάντων πιο πολύ κουράζομαι να τους ακούω παρά να το στολίσω και να τελειώνουμε! Κι εκεί που είμαι τ' ανάσκελα (μια συνηθισμένη νύχτα) και προσπαθώ να αποφασίσω αν θα κοιμηθώ ή θα κάνω σκοπιά γερμανικό παρέα με το έλατο, μου έρχεται Η ιδέα! Διότι το σώμα παραδίδεται, το μυαλό όμως ποτέ... Γιατί να το στολίσω εγώ το δέντρο κα...

Όλο το καλοκαίρι στην Πελοπόννησο τρελαινόμαστε με τα πανηγύρια! Γιορτές στις πλατείες των χωριών, στα προαύλια των σχολείων και στις εκκλησιές στους περίβολους... Με αφορμή τους Αγίους ή την παραγωγή προϊόντων έχουμε και λέμε, γιορτή Πέτρου και Παύλου, Αγιών Αποστόλων, γιορτή του σκόρδου, Μαρίνας, γιορτή της μελιτζάνας, Ηλία, Παρασκευής, Παντελή, γιορτή της πατάτας, Μεταμόρφωση του Σωτήρος, κτλ., με αποκορύφωμα τη γιορτή της Παναγιάς. Συνεχείς οι αφορμές και κάθε εβδομάδα του καλοκαιριού ο κόσμος μαζεύεται στα χωριά, στήνονται τραπέζια πλαστικά με τραπεζομάντηλα χάρτινα, καταφθάνουν μικροπωλητές, έρχονται οργανοπαίχτες και στήνονται γλέντια μέχρι το πρωί! Από νωρίς την παραμονή της γιορτής του Αγίου μπαίνουν τα τραπέζια κι οι καρέκλες στον κεντρικό χώρο. Κατά μήκος του δρόμου που συνδέει την εκκλησία με την πλατεία, ή την εκκλησία με το χωριό, οι μικροπωλητές στήνουν πάγκους κι απλώνουν την πραμάτεια τους. Μπαίνουν στο πλάι οι γεννήτριες και συνδέονται δεκάδες φώτα. Όταν έρθει η ώρα η...

Η φύση ανθίζει και το εκκλησάκι παίρνει χρώμα. Ένα εκκλησάκι που στέκει δεκαετίες πάνω από το χωριό. Ένα εκκλησάκι που το ακολουθούν ιστορίες και εικασίες. Και που κι αυτό με τη σειρά του παρακολουθεί γενιές και γενιές. Το εκκλησάκι της Παναγίας γιορτάζει την Παρασκευή μετά το Πάσχα. Όλο το χωριό φοράει τα καλά του και φτάνει ως εκεί με τις λαμπάδες ανά χείρας. Το έθιμο λέει πως τις αφήνεις στο εκκλησάκι αυτή τη μέρα της γιορτής για τύχη καλή... Παλαιότερα, μετά το τέλος της λειτουργίας στήνονταν γλέντια. Παντού απέξω και γύρω από την εκκλησία. Με όλες τις οικογένειες του χωριού. Και κάθε παρέα έβγαζε κουβέρτες, έφερνε ψητά, έβγαζε σπιτικά κρασιά. Μέχρι αργά το απόγευμα καρτούσαν τα γλέντια! Όσο περνούν τα χρόνια ο κόσμος φεύγει μετά τη λειτουργία. Έχουν μείνει κανα-δυο παρέες μόνο να κουβαλάνε ψητά και σπιτικά κρασιά. ... Μαζευτήκαμε πολλοί με όλο μας τον εξοπλισμό: κάρβουνα και ψησταριές και παϊδάκια και ψητά και σπιτικά κρασιά. Φάγαμε πολύ, ήπιαμε πολύ, γελάσαμε ακόμα περισσότερο. Ρ...

Το ξέρω ότι έχουμε ακόμη πολύ πρόσφατη την γευση της γαλοπούλας και του κουραμπιέ, μα τι να κάνουμε που το φεγγάρι μας τα έφερε έτσι φέτος ώστε να πρέπει ήδη να σκεφτόμαστε τα αρνιά και τα κόκκινα αυγά; Ως γνωστοί κοιλιόδουλοι, ακόμα και με τα 5 επιπλέον κιλά μας από τις γιορτές που μόλις τελείωσαν, δεν πρόκειται να αφήσουμε ευκαιρία για φαγητό να πάει χαμένη!!! Τηλέφωνα πάνε κι έρχονται για το αυριανό τσίκνισμα: "Πού θα φάμε; Τι θα φάμε; Πότε θα ψωνίσουμε; Πόσα θα ψωνίσουμε;" Μπα πανάθεμά μας! Το κουμπί του παντελονιού με πιέζει αφόρητα κι η λίστα για αύριο ένα καλάθι θα το γεμίσει στο σούπερ-μάρκετ! Μήπως να ντυθώ Γουρούνα για να είμαι μέσα στο κλίμα; Τουλάχιστον δε θα πιέζομαι όταν θα 'τσιμπάω' το κάτιτις μου... Και τους κουραμπιέδες που έχουν περισσέψει από τα Χριστούγεννα να τους προσφέρω μετά τα μπριζολίδια για γλυκό ή δεν ταιριάζουν; Και πού να τους κρύψω δηλαδής που έχουν θρονιαστεί πάνω στην τραπεζαρία και δεν λένε να ξεκουμπιστούν; Να τους φάω πάντως ως αύρ...

Να' μαστε πάλι εδώ... Περάσατε καλά? Χρόνια πολλά με υγεία μας εύχομαι! Κρήτη έφτασε η χάρη μου για Πάσχα! Κατεβήκαμε με το έτερον μου ήμισυ και πήγαμε στο πατρικό του. Με ανοιχτές αγκάλες μας περίμεναν ο κουνιάδος και η μητέρα. Αυτές είναι υποδοχές;) Να μείνουμε 7 μέρες είχαμε κανονίσει, κάποια δυσάρεστα συνέβησαν και μείναμε 10 τελικά, πήρα υπερβολικές δόσεις οικογενειακής θαλπωρής. Ουφ!:) Τη Μεγάλη Εβδομάδα νήστευα, πήγαινα εκκλησία και έπινα καφέ με τη μητέρα. Κορίτσι για σπίτι δηλαδή, τύπος και υπογραμμός! Έτσι όμως, είχανε να λένε τα καλύτερα οι γυναίκες στο χωριό;) Όσο περνούσαν οι μέρες άρχισε να με πιάνει μαύρη πείνα! Πόσα φρούτα και ψωμί να φας δηλαδής? Προτιμούσα να μην τρώω τίποτα το λοιπόν και να ονειρεύμαι τσουρέκια, γαρδούμπες και κούπες με γάλα. Μαρτύριο μου φάνηκαν οι 2-3 τελευταίες μέρες, ειδικά εκεί που έκοψα και το λάδι, αλλά τότε ήταν που μπήκα σε τζήν παντελόνι νούμερο 29 και αναθάρρησα! Οι λεπτομέρειες της Μεγάλης Εβδομάδας έχουν να κάνουν ως εξής. Τη Μ. Τετά...

Εύχομαι σε όλους χρόνια πολλά και καλά, γεμάτα μόνο από λόγους που θα σας κάνουν να χαμογελάτε! Να περάσετε όμορφα και με καλή παρέα... Ρίξτε και κανένα τσάμικο! Λόγω των ημερών ντε ;) Υ.Γ. Άντε να έρθει η ώρα δώδεκα, κοντεύω να λιποθυμήσω από την πείνα :S

Να'μαι πάλι εδώ! Εύχομαι σε όλους από καρδιάς μια πολύ καλή χρονιά, με υγεία και γεμάτη μόνο από λόγους που θα μας κάνουν να χαμογελάμε! Άργησα κάπως (χμ, 20 μέρες είναι μάλλον παραπάνω από κάπως) να επιστρέψω στην e-παρέα, αλλά μου αρέσει να τραβάω (ή να παρατραβάω:)) τις γιορτές... Για να μη με νομίσετε τεμπέλα, να σημειώσω πως στα εργασιακά μου καθήκοντα επέστρεψα πολύ γρήγορα. Και μάλλιστα με άρπαξαν από τα μαλλιά! Είχα ακόμα τη γλύκα από το μελομακάρονο και μου μίλαγαν για deadlines και έρευνες. Τι να κάνω η έρμη? Ήπια μια γερή δόση νερού να καταπιώ το πνέυμα το εορταστικό, και έπεσα με τα μούτρα στη δουλειά! Ευτυχώς είχαν μείνει κάτι γλυκάκια στην πιατέλα να διασκέδαζουν τον 'πόνο' μου... Τελικά, πρόλαβα την προθεσμία, πήρα και μια ανάσα αυτό το Σαββατοκύριακο και σήμερα εδώ να σας λέω τα νέα μου... Από πού να αρχίσω και πού να τελείωσω? Κατ' αρχήν να καταθέσω μια σιγουρία που νιώθω πως αυτή εδώ θα είναι η χρονιά μου! Είναι που μπήκε πολύ παρεϊστικα, είναι που με ...

Μέρες έχω να βρεθώ εδώ και να σας πω ένα 'γεια'... Φυσικά και δε σας ξέχασα! Στην αρχή είχα παγώσει με όσα συνέβαιναν, όσα έβλεπα και εκείνα που άκουγα... Έπειτα μετακόμισα και συνέχεια βρισκόμουν να ανοίγω κούτες, να στήνω έπιπλα, να φτιάχνω ντουλάπες και να ξεσκονίζω. Στο ενδιάμεσο έπρεπε βέβαια να βοηθάω τη μαμά να κάνει τις ετοιμασίες για τις γιορτές. Μιλάμε για πολύ μελομακάρονο και πολύ κουραμπιέ! Να μην αναφέρω και τις δίπλες... Μας τελείωσε ο χώρος πάνω στα τραπέζια και απλώνουμε τα γλυκά σε συρταρίερες και κρεβάτια! Πάντα στα άκρα της υπερβολής η μαμά :) Θέλω μέσα από την καρδία μου να ευχηθώ σε όλους να περάσουν όμορφα αυτές τις μέρες, να διασκεδάσουν, να είναι με ανθρώπους που αγαπούν και να νιώσουν πραγματικά γεμάτοι! Μακάρι η καινούρια χρονιά να μας φέρει πιο κοντά στο να δούμε τα όνειρα μας με τα μάτια ανοιχτά ;) Καλά χριστούγεννα!!!