Καθημερινές ιστορίες: χαμογελάστε παρακαλώ!

Θυμάστε που τις προάλλες μου ήρθε μια ακατανίκητη επιθυμία να κάνω μαθήματα υπολογιστών στη μητέρα μου; Αναλογίζεστε φαντάζομαι την κρίση που πέρασε η σχέση μας... Ε, από τότε επιδεινώθηκα! Και το μέλλον μου πια μοιάζει... Αχ, τι να πω; Ας βάλει ο μεγαλοδύναμος ένα χεράκι μπας κι έχω αύριο δίχως βαλεριάνα. Αν και χορταράκια του Θεού είναι όλα, ας μην τα καταδικάζουμε... Που λέτε, έτσι αυθόρμητη που είμαι (ώρες-ώρες αυτό με έχει βάλει σε μπελάδες μεγάλους, μα όλο και ξεχνιέμαι το φελέκι μου και μου ξεφεύγουν νεράκι γάργαρο τα αυθόρμητα!) λέω σε μια παρέα: "Η μάνα μου πήρε μεγάλη χαρά με τα μαθήματα υπολογιστών και να που τώρα μπαίνει, ψάχνει, βρίσκει. Βρε λέτε να έκανα μαθήματα και σε άλλες μανάδες;" Μα αγαπητοί μου τις μανάδες μην τις υποτιμάτε ποτέ, οι μανάδες έχουν αυτιά και στην πλάτη, οι μανάδες είναι απούσες και ταυτόχρονα πανταχού παρούσες! Τετάρτη βράδυ ήτανε θυμάμαι που είπα εκείνο το αυθόρμητο, Πέμπτη πρωί, δε θυμάμαι αν είχα πλυθεί, καφέ πάντως δεν είχα σίγο...

Σάββατο 8:00. Σε ένα παλιό 3άρι στο κέντρο της Αθήνας. Το ξυπνητήρι χτυπάει μα εγώ νυστάζω ακόμα. Κάτι οι μπύρες, κάτι η ποικιλία κρεατικών (για ανθρώπους-γίγαντες), κάτι το ξενύχτι δεν το άφησαν να ξεκουραστεί το κορμί (και τι κορμί!)... Το κλείνω (το ξυπνητήρι), σηκώνομαι, σέρνοντας τις σαγιονάρες μπαίνω στο μπάνιο. Αναρωτιέμαι ποιος κανονίζει βάφτιση Σάββατο πρωί! Σίγουρα οι φίλοι μας, για αυτό δεν είχα περιθώριο να αδιαφορήσω και να αλλάξω πλευρό. Κάνω το μπάνιο μου και συνέρχομαι, ξυπνάω τον καλό μου (πάντα 'δε' προλαβαίνει και λέει άμα χτυπάει το ξυπνητήρι, δεν είναι αδικία που είμαι συνέχεια 'πρω';), μας φτιάχνω καφέδες. Παίρνουμε το πρωινό μας, ντύσιμο, βάψιμο, φόρτωμα αποσκευών στο αυτοκίνητο, και βουρ για Ανατολικά προάστια. Σάββατο 11:30. Σε μια εκκλησία στα Ανατολικά προάστια. Φτάνουμε κάπως νωρίς. Πάντα το παθαίνουμε αυτό, φταίει το μόνιμο άγχος μας πως (ως γνήσια επαρχιοτόπουλα) θα χαθούμε και θα καθυστερήσουμε. Καλύτερα έτσι, έχει άφθονο πάρκινγκ... Χ...

Έφαγα τα αρνιά μου, τα κοκορέτσια μου, τα τσουρέκια μου, ήρθα και πρήστηκα κι έγινα σαν ντολμάς. Αυτούς τους ωραίους τους τσουπωτούς... Ευχαριστημένη καθώς ήμουν, ετοίμασα τη βαλίτσα μου, πασχαλινά κουλουράκια, σπιτικές μαρμελάδες και ένα κεφάλι τυρί για πεσκέσια. Aνέβηκα η χωριάτα στο αεροπλάνο με το κοφίνι παραμάσκαλα και φτάσαμε στην Αγγλία παραμονή του γάμου του αιώνα. Σημαιάκια, πανυγηρικό κλίμα, οι φάτσες του ζεύγους παντού! 'May you sign at the wedding book please?', ο Αγγλάρας στο αεροδρόμιο. Μα εγώ δεν είχα καπέλο! Φορτωμένη με το κοφίνι καθώς ήμουν, πήραμε το λεοφωρείο και φτάσαμε στα Αγγλικάς εξοχάς. Φίλοι, αγκαλιές, υποδοχές, 'βρε καλώς τον ντολμα', κτλ. Πρώτη φορά στας Αγγλικάς εξοχάς, πρώτη φορά διαμονή σε british cottage (με τη σωστή προφορά), ευκαιρία για να κάνουμε πράγματα που δεν κάνουν συνήθως οι τουρίστες. As British as it gets, το λοιπόν... Χωρίς καπέλο φυσικά! Παρεπιμπτόντως το τσακίσαν το τυρί οι φίλοι μας, είναι Ιταλοί και ξέρουν ;) Ήπιαμε απογ...

ελιά η, ουσ [elá]: 1. αειθαλές, καρποφόρο δέντρο με στενά, επιμήκη φύλλα, πράσινα από τη μια επιφάνειά τους και υπόλευκα από την άλλη, που καλλιεργείται για τους εδώδιμους καρπούς του· ελαιόδεντρο: Άγρια / ήμερη ~. Kλαδεύω τις ελιές. Έχει ένα κτήμα με διακόσιες ελιές. Ραβδίζω / τινάζω την ~, για να μαζέψω τους καρπούς της. Γέρικη ~. Ξύλο ελιάς. Kλαδί ελιάς. 2. ο καρπός αυτού του δέντρου· ελαιόκαρπος: Λάδι ελιάς, ελαιόλαδο. Kουκούτσι / πυρήνας ελιάς. Ελιές τσακιστές / πράσινες / ξιδάτες / χαραχτές. Nόστιμες ελιές. ελίτσα η YΠΟKΟΡ [μσν. ελιά Ελαιόδενδρα σωρός και ελαιόκαρπους να δει το μάτι σου! Mπόλικα από δαύτα αυτό το Σαββατοκύριακο... Καλλιεργεί ο πατέρας μου τα καρποφόρα δέντρα με τα στενά, επιμήκη φύλλα, πράσινα από τη μια επιφάνειά τους και υπόλευκα από την άλλη, και αυτή είναι η περίοδος συγκομιδής των εδώδιμων καρπών τους. Μαζευτήκαμε 11 νοματέοι, ζωή να έχουμε: 1. Ο πατέρας μου με ένα αλυσιδοπρίονο στο χέρι, ένα πριόνι κι ένα κλαδευτήρι στην κωλότσεπη. 2. Η αδελφή του πατέρ...

Πολλα συνέβησαν τον τελευταίο καιρό, πολλά... Άλλα αναπάντεχα, άλλα πιεστικά, άλλα προγραμματισμένα και μερικά λίγα διασκεδαστικά. Αυτά τα τελευταία τα κρατάω φυσικά! Ο μήνας ξεκίνησε, και συνεχίστηκε δηλαδή, με προθεσμίες να τρέχουν. Κι εγώ να τις έχω πάρει στο κατόπι με φόρμες κι αθλητικά. Αμφέβαλλα πολλές φορές για τη φυσική μου κατάσταση... Και ξαφνικά διαπιστώνω πως δυο ολόκληρες εβδομάδες είχαν φύγει! Μα επιτέλους, ήμουν ακόμα με τις φόρμες και τα αθλητικά! Νευρίασα, κάποιο απόγευμα βάζω στα μάγουλα το ροζ της συστολής και χτυπάω διστακτικά την ξύλινη πόρτα. Πριν να το καταλάβω, το όνομά μου με καλλιγραφικά πήγε και θρονιάστηκε στο μαθητολόγιο της σχολής, εγώ πήρα σολφέζ, κιθάρα και ύφος 'θα είμαι η καλύτερη μαθήτρια', κι έκανα το πρώτο μου μάθημα μουσικής! Εκεί πάνω στον ενθουσιασμό, έπεσε τηλέφωνο 'sos-παράτατα όλα και τρέχα'! Οπότε τι να κάνω κι εγώ; Έτρεξα! Και βρέθηκα στην Αθήνα να περιμένω σε σαλονάκι δερμάτινο τον γιατρό να βγει και να μου πει. Δε μπορώ να ...