Καθημερινές ιστορίες: χαμογελάστε παρακαλώ!

Σε πολλούς δεν αρέσει αυτή η γιορτή, είμαι μάλλον ένας από αυτούς. Δε χρειάζεται ταμπέλες ο έρωτας για να υπάρξει, χρειάζεται αλήθεια, την αλήθεια μας... Αυτή τη φορά όμως, ας δούμε τη μέρα ως μια αφορμή για να θυμηθούμε. Να θυμηθούμε πως είμαστε ερωτευμένοι, πως έχουμε φίλους, πως έχουμε όνειρα, πως έχουμε λόγους για να χαμογελάμε. Η καθημερινότητα τελευταία όλο και πιο συχνά μας κλέβει τέτοιες θυμίσεις...

Πώς να σωπάσω μέσα μου την ομορφιά του κόσμου; Ο ουρανός δικός μου η θάλασσα στα μέτρα μου Πώς να με κάνουν να τον δω τον ήλιο μ'άλλα μάτια; Στα ηλιοσκαλοπάτια Μ' έμαθε η μάνα μου να ζω... Στου βούρκου μέσα τα νερά ποια γλώσσα μου μιλάνε αυτοί που μου ζητάνε να χαμηλώσω τα φτερά; Στίχοι: Κώστας Κινδύνης Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος

Κάνει το μπάνιο της (ζεστό-ζεστό και χαλαρωτικό), βάζει κρέμες κι αρώματα (μμμμ...), φοράει το καλό της φόρεμα (σικ, γιατί είναι κορίτσι από σπίτι), κάνει ένα αστραφτερό μακιγιάζ (προς Θεού, όχι υπερβολικό!), και σκαρφαλώνει στις ολοκαίνουριες γόβες της (12πόντες, καστόρινες, τέλειες!). Χαμόγελο (αληθινό), τον σύζυγο αγκαζέ, κι έτοιμη για την αλλαγή του χρόνου! Αυτός, αυτή, η αδελφή, η μητέρα, κι ο πατέρας καταφθάνουν σε κοσμικό κέντρο. Για φέτος ο χρόνος θα τους βρει οικογενειακά και έξω καρδιά! Στο μαγαζί η ατμόσφαιρα εορταστική (και από καπνούς καθαρή!), το φαγητό πολύ καλό, το σέρβις εξαιρετικό και η ορχήστρα ζωντανή. Δυο άξιες λόγου παρατηρήσεις: - Η ορχήστρα έχει προσανατολισμό δημοτικό και στα μέρη τους το κλαρίνο "βαράει" εναλλάξ καλαματιανό και τσάμικο. Καλές οι παραδόσεις, αλλά μια κάποια ποικιλία στην μουσική θα ήταν ευχάριστη στο αυτί... - Το κέντρο, η μουσική, τα φαγητά, το γαμπριάτικο κοστούμι του λεγάμενου, όλα μοιάζουν με την ημέρα τους. Το μόνο που έλειπε...

Επειδή είναι ζήτημα χρόνου να μεταμορφωθώ σε εξαιρετική κιθαρίστρια! Και φυσικά επειδή το βιντεάκι είναι τουλάχιστον ... εμπνευσμένο ;) Το τραγούδι δεν το σχολιάζω καν!

Πολλα συνέβησαν τον τελευταίο καιρό, πολλά... Άλλα αναπάντεχα, άλλα πιεστικά, άλλα προγραμματισμένα και μερικά λίγα διασκεδαστικά. Αυτά τα τελευταία τα κρατάω φυσικά! Ο μήνας ξεκίνησε, και συνεχίστηκε δηλαδή, με προθεσμίες να τρέχουν. Κι εγώ να τις έχω πάρει στο κατόπι με φόρμες κι αθλητικά. Αμφέβαλλα πολλές φορές για τη φυσική μου κατάσταση... Και ξαφνικά διαπιστώνω πως δυο ολόκληρες εβδομάδες είχαν φύγει! Μα επιτέλους, ήμουν ακόμα με τις φόρμες και τα αθλητικά! Νευρίασα, κάποιο απόγευμα βάζω στα μάγουλα το ροζ της συστολής και χτυπάω διστακτικά την ξύλινη πόρτα. Πριν να το καταλάβω, το όνομά μου με καλλιγραφικά πήγε και θρονιάστηκε στο μαθητολόγιο της σχολής, εγώ πήρα σολφέζ, κιθάρα και ύφος 'θα είμαι η καλύτερη μαθήτρια', κι έκανα το πρώτο μου μάθημα μουσικής! Εκεί πάνω στον ενθουσιασμό, έπεσε τηλέφωνο 'sos-παράτατα όλα και τρέχα'! Οπότε τι να κάνω κι εγώ; Έτρεξα! Και βρέθηκα στην Αθήνα να περιμένω σε σαλονάκι δερμάτινο τον γιατρό να βγει και να μου πει. Δε μπορώ να ...

09.06.2010, Πάτρα, Παμπελοποννησιακό Σταδιο, Συναυλία Scorpions. Φτάσαμε λίγο πριν από την έναρξη της συναυλίας (κλασσικοί τύποι που τα κάνουν όλα τελευταία στιγμή!), κοντέψαμε να μη βρούμε πάρκινγκ και να πάρουμε το αυτοκίνητο μέσα στο στάδιο. Ευτυχώς (10 τετράγωνα μακριά) κάτι βρέθηκε και το σώσαμε τελευταία στιγμή. Είχαμε ενθουσιαστεί (χωριατόπαιδα γαρ) μιας και (παρά την όχι και τόσο νεαρή ηλικία μας) ήταν η πρώτη φορά που πηγαίναμε σε μεγάλη συναυλία. Δε θέλω σχόλια για το "μεγάλη". Μόνο σκεφτείτε πως το μέτρο σύγκρισης που έχω είναι η γιορτή της μελιτζάνας στην επάνω Χρέπα. 10 τετράγωνα και 1 φουσκάλα αργότερα φτάσαμε στο στάδιο. Πώς θα την έβγαζα στο όρθιο για τις επόμενες ώρες ούτε που με άνοιζε! Τριγύρω συναντήσαμε τους απαραίτητους πλανόδιους πωλητές με τα απαραίτητα καπελάκια, μπλουζάκια και σημαιάκια. Δεν πήραμε τίποτα, τα οικονομικά μας δεν τα πάνε καλά τελευταία. Και φυσικά συναντήσαμε τους υποχρεωτικούς (ελληνικότατους) πάγκους με όλων των λογιών τα καλούδια: ...

Έχω εξαφανιστεί, εχώ χαθεί από την blog-όσφαιρα! Αυτό υποθέτω πως θα το έχετε ήδη διαπιστώσει... Δε σας βαρέθηκα! Είναι που μάλλον έχω μπλέξει κάπως τον τελευταίο καιρό. Είναι που αλλάζει το πρόγραμμά μου κάθε που μπαίνει ο Σεπτέμβρης, ο Μάρτης κι ο Αύγουστος. Σαν μελλισσούλα κι εγώ;) Αρχίζει η άνοιξη και αποκτώ νέο πρόγραμμα και νέες υποχρεώσεις. Και τη διάθεση να γίνω fit αποκτώ και τρέχω στα γυμναστήρια και χύνω ιδρώτα στους διαδρόμους. Στο τέλος της μέρας τρέμουν τα πόδια και κλείνουν τα βλέφαρα... Το μήνα που μας πέρασε κατάφερα και χώρεσα στο πρόγραμμα και λίγο πολιτισμό: - Παράσταση : Ρώσικες Νύχτες Υπόθεση : Σε ένα σκοτεινό σπίτι στην εξοχή, έξι καταδικασμένοι από την αρρώστια ασθενείς θα παίξουν ένα ρώσικο παιχνίδι κάτω από τις οδηγίες της αιμοδιψούς ιδιοκτήτριας. Σκοπός του η λύτρωση και νικητής ο νεκρός. Τι γίνεται όμως όταν ένας από αυτούς δεν αισθάνεται πια τόσο μελλοθάνατος; Θα καταφέρει άραγε να φυγαδεύσει τη ναρκοληπτική του αγαπημένη πριν τον πάρουν οι σφαίρες; Το δικό...

Η πόρτα ανοίγει και φσσσστ ... μεταφορά στο χωρο-χρόνο! Ποιός είπε πως αυτά είναι επιστημονική φαντασία; Αίθουσα μεγάλη απλωτή, τραπέζια δεκάδες, τραπεζομάντηλα λευκά ενίοτε με τρύπα από τσιγάρο, διακόσμηση ανύπαρκτη, πίστα για να γίνει μεγάλη ζημιά. "Κέντρο διασκέδασης το 2009" είναι η επίσημη περιγραφή του χώρου και της εποχής. Αυτό πριν να ακουμπήσω την μαγική την πόρτα. Μετά; Φσσστ ... και βρέθηκα σε μπουζούκια της δεκαετίας του '90. Κοίταξα τριγύρω και οι θαμώνες μου το επιβεβαίωσαν. Μαλλί ψιλο-αφανέ οι κυρίες, μια διακριτική χαίτη οι κύριοι. Κομπολόγια περασμένα ωσάν βραχιόλια με συνοδεία μουστακακίων, βάτες παρέα με πούλιες. Σίγουρα κάπου στον χώρο θα είναι ο Ανδρέας. Θα τον ρίξει ο πρόεδρος έναν χορό μόλις εμφανιστεί στην πίστα η Ρίτα. Καθόμαστε. Τον αβόλευτο έχουν οι καρέκλες! Έχει κάτσει η βάτα και κάθομαι κατευθείαν πάνω στο νοβοπάν. Κομμάτια να γίνει, εδώ μιλάμε για πολλά υποσχόμενη βραδιά! Έρχεται το "παιδί" ετών καμιά εξηνταριά. "Τι θα πάρετε;...

Με έχει καλέσει εδώ και πάααααααρα πολύ καιρό το skoulikάκι να συμμετάσχω σε blog-οπάιχνιδο. Σόρυ καλό μου skoulikάκι για την καθυστέρηση, δεν αδιαφορώ, χρόνο απλά δε βρίσκω... Κλέβοντας λίγο χρόνο από τη δουλειά λοιπόν (τώρα που δεν κοιτάει η κακιασμένη από τη γωνία) ας κάνουμε ένα μουσικό διάλειμμα. Τα τραγούδια που διαλέγω είναι αυτά που μου θυμίζουν στιγμές, εκείνα που με έχουν κάνει να ερωτευτώ, εκείνα που με κάνουν να ταξιδεύω... Ελπίζω να τα καταφέρω και να ταξιδέψετε και εσείς μαζί μου :) Με τυχαία σειρά έχουμε και λέμε: 1. Βράδυ Σαββάτου Στίχοι: Χρήστος Κυριαζής Μουσική: Χρήστος Κυριαζής Εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου 2. Πριγκιπέσσα Στίχοι, Μουσική, Εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας 3. Πριν το τέλος (Το τραινάκι) Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου Μουσική: Lucio Battisti Εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου 4. Ερωτόκριτος Στίχοι: Βιτσέντζος Κορνάρος Μουσική: Παραδοσιακό Eκτέλεση: Νίκος Ξυλούρης 5. Ο Προσκυνητής Στίχοι, Μουσική, Εκτέλεση: Αλκίνοος Ιωαννίδης 6. Το μαχαίρι Στίχοι: Νίκος Κα...