Καθημερινές ιστορίες: χαμογελάστε παρακαλώ!

Καλέ δε λέω για τον Σεπτέμβρη που θα μας έρθει, πού να ξέρω από τώρα τι θα γίνει η γυναίκα, τον προηγούμενο θυμήθηκα εχθές στον ύπνο μου κι είδα εφιάλτη. Τι τα θέλω και τα θυμάμαι θα μου πεις, ε αυτά με θέλουν και με θυμούνται. Αλλά δε μου τη χαλάνε τη ζαχαρένια μου, άι σιχτίρ! Ήταν 8 Αυγούστου (στο περίπου), παραθερίζαμε στο νησί, κι ήμουν αραχτή (λέμε τώρα, όσο αραχτή μπορεί να είναι μάνα με 1,5 και 3 χρονών παιδιά) σε έναν υπαίθριο παιδότοπο (κατάλαβες δηλαδή διασκέδαση, αχ πού είναι εποχές που δεν σήκωνα τον απ' αυτό μου όλη μέρα από τα τρέντι τα μπητς τα μπαρς;) κι έπινα πίνα πορτοκαλάντα (γιατί τα καμάρια μου πάντα θέλουν χυμό, αλλά ποτέ δεν τον τελειώνουν, 5 ευρώ κόστιζε ο άτιμος!). Τα παιδιά μας μαλλιοτραβιόντουσαν έπαιζαν με κάτι άλλα σκασμένα καλά παιδάκια εντός της περίφραξης (ούτε που τα ξέραμε, όσο η αυλόπορτα παρέμενε κλειστή καλά ήταν, δεν παθαίνουν τίποτα), εγώ είχα καθίσει πλάτη για να μη βλέπω και τα λέγαμε με τον καλό μου, ενώ περιμέναμε κάποιους φίλους μας (...

Στέκομαι στην αρχή του άλλοτε πιο μακρυνού δρόμου πρωτεύουσας, τον δρόμο Λήδρα, κοιτάω πέρα μακριά, μια πόλη που μόλις ξυπνούσε. Μόλις έχω φτάσει στο νησί, δεν ήξερα τι να περιμένω, δεν ήξερα τι με περίμενε να το δω... Νότια πίσω μου ένα κομμάτι από τα μεγάλα μεσαιωνικά τείχη που έκτισαν κάποτε οι Ενετοί, το παλιό κτίριο του Δημαρχείου, οι ίσως το ίδιο παλιοί ψηλοί φοίνικες. Βόρεια μπροστά μου ο μεγάλος πεζόδρομος, με τα ρολά από τα μαγαζιά μόλις να ανεβαίνουν, με τα λουλούδια να παίρνουν τη θέση τους πλάι από τις εισόδους, τους καταστηματάρχες να βγάζουν την πραμάτεια τους, και κάποιους πλανόδιους μουσικούς να ετοιμάζονται να δώσουν την καθημερινή τους παράσταση. Μα δεν είναι τα κτίρια, δεν είναι οι μυρουδιές από τους φούρνους και τα γαλακτοπωλεία, δεν είναι οι άνθρωποι που τραγουδούν μόλις μιλούν. Η Λευκωσία δεν είναι μονάχα αυτά. Διασχίζοντας τον πεζόδρομο βλέπεις να σμίγει το πολύ παλιό με το μοντέρνο, η καλαισθησία με την έπαρση του νεοπλουτισμού, το παραδοσιακά...

Να φταίει άραγε που δουλεύω με αυτά τα μηχανήματα του διαβόλου (που έλεγε η γιαγιά μου η Τσεβή) και μετά την εργασία δεν ήθελα τούτο το καλοκαίρι ούτε να τα βλέπω, να φταίει που το έριξα στις αθλοπαιδιές κι όλο τον Ιούλιο έτρεχα (ωσάν την κατσίκα) στα γήπεδα, να φταίει που πέρασα σχεδόν όλο τον Αύγουστο μέσα (ή μήπως ήταν κάτω;) στο νερό, ή μήπως που τα ενοικιαζόμενα της κυρά-Μαριγούλας στη Νότια Κρήτη δεν είχαν WiFi; Δεν ξέρω τι ήταν από όλα (ή αν συνέβησαν όλα μαζί) αλλά φίλοι μου (όπως καταλάβατε) τρόμαξα να το ανοίξω τούτο εδώ τον χώρο. Αράχνες έπιασε, σας έχασα εσάς, με χάσατε κι εμένα... Φόρεσα φακιόλι σήμερα πρωί-πρωί, πήρα φτερό, κι έφτασα. Ένα ξεσκόνισμα, ένα μικρό σφουγγάρισμα, καλά μη φανταστείτε, όσα βλέπει η πεθερά έκανα εκεί επάνω-επάνω. Και τώρα που είπα πεθερά, ποιος μου ευχήθηκε αυτό το καλοκαίρι, ποια νεράιδα καλή ήρθε και μου φύσηξε χρυσόσκονη; Τέτοια συγκυρία ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα! Πάμε στο πατρικό τους αντρούς μου και ω, τι κόσμος μαγικός, η πεθερούλα έλε...

Μια καταπληκτική αγροτουριστική εμπειρία στο Korinthiakos Agros ! Προνομιακές τιμές για λίγες μόνο μέρες! Με διαμονή στο μοναδικό Villa Cotetsi ... Οι επισκέπτες του Korinthiakos Agros θα βρουν έναν ιδανικό προορισμό που περιλαμβάνει την φιλοξενία στο μοναδικό Villa Cotetsi, μεγάλη γκάμα γαστρονομικών επιλογών, όπως ντόπια αρνιά από φάρμες της περιοχής στο Kir-Thanasis Restaurant and Bar, το steak house της Thias-Elenis (ξεχωρίζει το κοτίσιο φιλέτο από ζώα που εκτρέφονται σε ένα κοντινό λιβάδι με δυόσμο), θεραπείες αναζωογόνησης και ευέξιας σε ντόπιους αγρούς, καθώς και το μπάνιο με λάστιχο σε παραδοσιακή αυλή. Επίσης, θα έχουν την υποχρέωση να βιώσουν την πλούσια πολιτιστική παράδοση και την Ιστορία της Κορινθίας, μέσω του προγράμματος "Αυθεντική Κορινθία". Το πρόγραμμα περιλαμβάνει φυσικές δραστηριότητες, όπως συμμετοχή στην συγκομιδή ελιάς με στρώσιμο ελιόπανου, χτένισμα κλάρας, σάκιασμα ελιάς, μεταφορά σακιών στο λιοτρίβι, κτλ. Στην τιμή περιλαμβάνεται ολιγόλεπτο δ...

Έφαγα τα αρνιά μου, τα κοκορέτσια μου, τα τσουρέκια μου, ήρθα και πρήστηκα κι έγινα σαν ντολμάς. Αυτούς τους ωραίους τους τσουπωτούς... Ευχαριστημένη καθώς ήμουν, ετοίμασα τη βαλίτσα μου, πασχαλινά κουλουράκια, σπιτικές μαρμελάδες και ένα κεφάλι τυρί για πεσκέσια. Aνέβηκα η χωριάτα στο αεροπλάνο με το κοφίνι παραμάσκαλα και φτάσαμε στην Αγγλία παραμονή του γάμου του αιώνα. Σημαιάκια, πανυγηρικό κλίμα, οι φάτσες του ζεύγους παντού! 'May you sign at the wedding book please?', ο Αγγλάρας στο αεροδρόμιο. Μα εγώ δεν είχα καπέλο! Φορτωμένη με το κοφίνι καθώς ήμουν, πήραμε το λεοφωρείο και φτάσαμε στα Αγγλικάς εξοχάς. Φίλοι, αγκαλιές, υποδοχές, 'βρε καλώς τον ντολμα', κτλ. Πρώτη φορά στας Αγγλικάς εξοχάς, πρώτη φορά διαμονή σε british cottage (με τη σωστή προφορά), ευκαιρία για να κάνουμε πράγματα που δεν κάνουν συνήθως οι τουρίστες. As British as it gets, το λοιπόν... Χωρίς καπέλο φυσικά! Παρεπιμπτόντως το τσακίσαν το τυρί οι φίλοι μας, είναι Ιταλοί και ξέρουν ;) Ήπιαμε απογ...

Ακούμε αποβραδύς τα νέα των οκτώ, χιόνια, κακοκαιρία και ακυρώσεις πτήσεων από και προς την κεντρική Ευρώπη. Στην Ελλάδα φυσάει νοτιάς, έχει 18 βαθμούς και έχω βγάλει τη μπέμπελη με τις κάλσες. Αύριο πετάμε για Γερμανία, λογίζεται κεντρική Ευρώπη; Τρώμε μια πίτα γύρο χοιρινό να πάει κάτω η ανησυχία... Ξυπνάμε πουρνό-πουρνό με την αυγούλα, σαν τσιμεντόλιθος η πίτα γύρος χοιρινός χτίζει μαντρότοιχο στο στομάχι μου. Φορτώνομαι μια τσάντα χιαστί με τα απαραίτητα, τη βαλίτσα, την τσάντα με τους κουραμπιέδες (τους χειροποίητους) στο χέρι το δεξί και την τσάντα με τα πουράκια Caprice στο αριστερό. Έτοιμοι για το ταξίδι! Εμείς, γιατί το αεροπλάνο είχε άλλα σχέδια. Έκανε πατινάζ στο παγοδρόμιο που είχε στηθεί ειδικά για την περίσταση στο αεροδρόμιο της Φρανκφούρτης, ξεχάστηκε και ήρθε Ελλάδα κάπως αργά. Ενωμεταξύ, χάλασα στο Ελ. Βενιζέλος όσα λεφτά είχα στην τσάντα μου (ευτυχώς δηλαδή που δε χρησιμοποίησα και πιστωτική!) και κατέληξα με 3 τσάντες έξτρα στο κάθε χέρι. Ευτυχώς είχα δώσει τη βαλίτ...

Ποιά είναι τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν (συνήθως) τις διακοπές; Διασκέδαση, ξεκούραση, ξεγνοισιά, χαλάρωση; Αυτά είχε στο μυαλό της καθώς έφτιαχνε τη βαλίτσα. Έβαλε μέσα τα μαγιό, το παρεό και το αντηλιακό και βουρ στο λιμάνι μέσα στο καράβι. Παρέα με το έτερον της ήμισυ και την κουμπάρα πήρανε το θαλάσσιο δρόμο για το νησί. Με κέφια, σχέδια και 5-6 σαντουιτσάκια στην τσάντα γιατί το ταξίδι ήτανε μακρύ. Φτάσανε, ολίγον κουρασμένοι, ολίγον πεινασμένοι, πανέτοιμοι για διακοπές! Τους περίμενε η μητέρα του καλού της, παρέα με κεφτέδες, τηγανητές πατάτες και τη Ρόζα (που στη χώρα της τη λένε Λόσκα, μετά από τόσο καιρό αμφιβάλλω αν το θυμάται πια). Φιλιά, αγκαλιές, καλωσορίσματα κι ένα βουνό κεφτέδες για τα παιδιά τα ταξιδεμένα, τα κουρασμένα και τα ολίγον πεινασμένα. Φάγανε και ξεραθήκανε, άλλος τ' ανάσκελα, άλλος τα μπούμπουρα. Το πρωί, μαζί με το στρωμένο τραπέζι, τη μαρμελάδα και το τυρί, τους περίμενε το πρόγραμμα της εβδομάδας. Πότε θα πάνε πού, με ποιον, τι θα φάνε, αν θα φάνε, α...

Με αφορμή την ανάρτηση της Zekia και ένα τελάρο βερίκοκα ευλαβικά βαλμένο στο ψυγείο με κατέκλυσαν θυμίσεις από τα καλοκαίρια τα παλιά... Ο παππούς μάς είχε αφήσει νωρίς, ήμουν δεν ήμουν τεσσάρων χρονών, κι η γιαγιά 'ξεχειμώνιαζε' μαζί μας. Κάθε χρόνο, τέτοιος καιρός θα ήταν, ίσως και λίγο πρωτίτερα, είχαν μόλις τελειώσει τα σχολεία, ο μπαμπάς μας είχε αγοράσει τις "Χαρούμενες Διακοπές", είχαμε φορτώσει τα ρούχα, τα μαγιό και τη γιαγιά και φέυγαμε για το χωριό. Ήταν η περίοδος συγκομιδής των βερικόκων! Συνοδηγός η γιαγιά, πάντα, γυναίκα επιβλητική. Στο πίσω κάθισμα η μαμά, η αδελφή μου κι εγώ. Σε όλη τη διαδρομή η γιαγιά κρατούσε μια poly-bag με φρυγανιές, τις μασουλούσε σε όλο το ταξίδι, για να μην ζαλίζεται έλεγε. Κάτι θα ήξερε... Η μαμά κι η αδελφή ζαλίζονταν και ξεζαλίζονταν δέκα φορές μέχρι να φτάσουμε στο χωριό, κρατούσαν poly-bag για άλλο πράγμα εκείνες. Φτάναμε, ξεφορτώναμε, η μαμά κι η γιαγιά πιάνανε τις δουλειές, να ξεβρωμίσουνε το σπίτι και την αυλή. Ο μεγ...

Το βράδυ κοιμηθήκαμε σε σοφίτα με θέα τα αστέρια. Όμορφο σπίτι, με κήπο και λουλούδια. Και με σκάλα εσωτερική πολύ-πολύ στενή! Έτσι μας είπαν πως είναι τα σπίτια στην Ολλανδία. Να θες να ανέβεις τη σκάλα και να σε πιάνει κλειστοφοβία ένα πράγμα! Δε διευκρίνισαν μέχρι ποια ηλικία μένουν οι Ολλανδοί σε τούτα τα σπίτια. Σκέφτομαι πως η γιαγιά μου δε θα έκανε καν τον κόπο να ανέβει, θα την έβγαζε στον κήπο... Το άλλο πρωί ξεκούραστοι και φρέσκοι πήραμε τους δρόμους της πόλης, με ξεναγούς τους φίλους μας... Μια πόλη με σπίτια μάλλον ομοιόμορφα και μάλλον χαμηλά, με σκεπές, με πολλά παράθυρα για να μπαίνει το φως, δίχως κουρτίνες πολλά από αυτά. Μια πόλη με χώρους ανοιχτούς, με κυρίαρχο στοιχείο το νερό και κυρίαρχα αντικείμενα τα ποδήλατα. Σου δημιουργεί μια αίσθηση ελευθερίας αυτή η πόλη. Και με κόσμο πολύ, ντόπιους και τουρίστες. Μια πόλη ζωντανή... Κατά μήκος των καναλιών υπάρχουν δέντρα πολλά και φυσικά θέσεις για πάρκινγκ ποδηλάτων. Πάρα πολλές! Τα κανάλια δεν έχουν ευχάριστο χρώμα, μα...

Και αφού είδαμε τη Λισσαβώνα, ήρθε η ώρα να την αφήσουμε πίσω μας. Να πάμε για δουλειά επιτέλους! Με λεωφορείο κατευθυνόμαστε προς τα νότια, σειρά έχει η Βιλαμούρα και το συνέδριο, ο λόγος για τον οποίο κάναμε αυτό το ταξίδι... Και βρέθηκα εγώ κάπως έτσι: να πρέπει να μπω σε ένα ξενοδοχείο κάπως έτσι: Ζήτησα ένα ποτήρι νερό να πάνε κάτω τα σύνδρομα κατωτερότητας, έβγαλα τα παπούτσια να μη λερώσω τα χαλιά κι έψαξα στο πορτοφόλι μου να βρω χοντρά για τον γκρουμ. Μόνο όταν βρέθηκα στο δωμάτιο με κλειστή την πόρτα πίσω μου κατάφερα να αναπνέυσω πάλι... Η ανάσα μου κόπηκε βέβαια μόλις τράβηξα τις κουρτίνες και είδα τη θέα: Η αυτού μεγαλειώτης ο Ατλαντικός μου έγνευσε συγκαταβατικά και κάπως ηρέμησα... Εκατοντάδες πουλιά στην ακτή, που έκαναν διάλειμμα στο ταξίδι τους για το νότο, μου έδωσαν ένα από τα πιο όμορφα θεάματα που έχω δει ποτέ! Τα ακριβά κότερα στη μαρίνα μου θύμησαν γιατί εγώ (όταν πληρώνω από την τσέπη μου) κάνω διακοπές στα ενοικιαζόμενα διαμερίσματα της κυρά-Τασούλας με θέα το...

Ταξίδι στην Πορτογαλία, στα κεντρικά για αρχή και λίγο πιο νότια μετά. Για διακοπές στην αρχή και για συνέδριο μετά. Φτάσαμε Σάββατο απόγευμα στη Λισσαβώνα. Μιλήσαμε στο τηλέφωνο με φίλους και δώσαμε ραντεβού σε κεντρική πλατεία. Ξεκινήσαμε όλοι μαζί για να γνωρίσουμε την πόλη... Για αρχή κάναμε βόλτες στα σοκάκια και ανηφορίσαμε σε πλακόστρωτους δρόμους. Θαυμάσαμε τη Λισσαβώνα από ψηλά. Λισσαβώνα Είπαμε τα νέα μας καθώς περπατούσαμε τριγύρω, είχαμε να βρεθούμε πολύ καιρό από κοντά. Κάναμε στάση και φάγαμε φρέσκα ψάρια σε μια όμορφη γωνιά της πόλης. Πήγαμε για ύπνο χαμογελαστοί. Το επόμενο πρωί, ήπιαμε καφέ και φάγαμε γλυκά σε μια Pastelaria. Ξεκινήσαμε για μια μεγάααααλη βόλτα μετά. Για να τα δούμε όλα. Κεντρική αγορά Μονή Αγ. Ιερώνυμου Κήπος Ultramar Πυξίδα στην περιοχή Belem Λεπτομέρεια από τον πύργο του Belem Ο προαύλιος χώρος του πύργου στο Belem Και έτσι περπατώντας και κουβεντιάζοντας μας βρήκε η νύχτα στα στενά της Λισσαβώνας. Παρέα με τα παλιά τα τραμ και τις μυρωδιές από τις...