Καθημερινές ιστορίες: χαμογελάστε παρακαλώ!

Καλέ ήρθε ο νέος έτος, τα μάθατε; Και πού είμαι εγώ τόσο καιρό; Κόντεψα να χάσω τις εξελίξεις! Αλλά ζούσα κοσμοϊστορικά γεγονότα, δεν προλάβαινα να ασχοληθώ με αυτά τα απλά συνηθισμένα. Κατ' αρχήν ήρθαν και μου σκάσανε όλες οι προθεσμίες μέσα στο μήνα Δεκέμβριο. "Βρε παιδιά, τώρα που όλοι στολίζουνε κι αγαπιούνται;" "Τώρα", σου λέει, "τρέχα να προλάβεις κι άσε τις δικαιολογίες!" Και ξεκίνησα να προλάβω κάτι αξιολογήσεις και κάτι δημοσιεύσεις, κι ήρθαν και σκάσανε μετά οι προθεσμίες για να φάω μια πιατέλα κουραμπιέδες ως το τέλος του έτους. Χωμένη στη ζάχαρη άχνη ως τα μπούνια, έσβηνε και κένταγε η κόρη το μαντήλι, ντήλι, ντήλι, ντήλι, ένα πράγμα. Ενδιάμεσα, και λίγες ώρες πριν να γεννηθεί (για πολλοστή φορά) ο τέτοιες μέρες τιμώμενος, φώναξα και μια αρμαθιά φίλους στο σπίτι και μου στόλισαν το δέντρο. Δηλαδή λίγο αποκριάτικο τους βγήκε, αλλά παράπονο δεν έχω ήταν πολύ πρόθυμα τα παιδιά! Κάπως έτσι με βρήκε το τέλος του δώδεκα... Για την αλλαγή του χ...

- Παντρεύεται η πρώην μου, μου λέει ο καλός μου. Θέλεις να πάμε στο γάμο; - Ποια πρώην σου αγάπη μου που έχουμε σχέση μια αιωνιότητα και μια μέρα; Αυτή που πιανόσασταν χέρι-χέρι στο δημοτικό; - Ε, αυτή. - Ε, τότε να πάμε. Είμαι πολιτισμένη εγώ! (Λέμε τώρα... Αλλά μια σιγουριά την είχα, δεν ξέρει και πιάνο ο δικός μου, πώς θα παίξει το Follow your heart;) Και ντύνομαι και σενιάρομαι, γιατί μπορεί η αιωνιότητα να είναι πολύ, αλλά δε θα επιτρέψω η πρώην να είναι πιο όμορφη από εμένα! Έβαλα τα σέα μου, έβαλα τα μέα μου, μέχρι και κομμωτήριο πήγα η αχτένιστη να στρώσω την αφάνα! Η πρώην τυχαίνει να είναι και οικογενειακή φίλη, οπότε μαντέψτε ποιος άλλος ήταν καλεσμένος; Η πεθερούλα φυσικά! Και ο κουνιάδος και η συννυφάδα (αλλά αυτοί δεν πειράζει!). Έξω τους ρίξαμε τους ανθρώπους τόσοι νοματέοι! Το λοιπόν, κινάμε και φτάνουμε στην εκκλησία. Έριχνε και ψιλόβροχο, να' σου η δικιά σου αγκαζέ με την πεθερούλα κάτω από την ίδια ομπρέλα για να μη χαλάσει το μαλλί. Είχα και ένα άγχος γ...

Κάνει το μπάνιο της (ζεστό-ζεστό και χαλαρωτικό), βάζει κρέμες κι αρώματα (μμμμ...), φοράει το καλό της φόρεμα (σικ, γιατί είναι κορίτσι από σπίτι), κάνει ένα αστραφτερό μακιγιάζ (προς Θεού, όχι υπερβολικό!), και σκαρφαλώνει στις ολοκαίνουριες γόβες της (12πόντες, καστόρινες, τέλειες!). Χαμόγελο (αληθινό), τον σύζυγο αγκαζέ, κι έτοιμη για την αλλαγή του χρόνου! Αυτός, αυτή, η αδελφή, η μητέρα, κι ο πατέρας καταφθάνουν σε κοσμικό κέντρο. Για φέτος ο χρόνος θα τους βρει οικογενειακά και έξω καρδιά! Στο μαγαζί η ατμόσφαιρα εορταστική (και από καπνούς καθαρή!), το φαγητό πολύ καλό, το σέρβις εξαιρετικό και η ορχήστρα ζωντανή. Δυο άξιες λόγου παρατηρήσεις: - Η ορχήστρα έχει προσανατολισμό δημοτικό και στα μέρη τους το κλαρίνο "βαράει" εναλλάξ καλαματιανό και τσάμικο. Καλές οι παραδόσεις, αλλά μια κάποια ποικιλία στην μουσική θα ήταν ευχάριστη στο αυτί... - Το κέντρο, η μουσική, τα φαγητά, το γαμπριάτικο κοστούμι του λεγάμενου, όλα μοιάζουν με την ημέρα τους. Το μόνο που έλειπε...

Όλο το καλοκαίρι στην Πελοπόννησο τρελαινόμαστε με τα πανηγύρια! Γιορτές στις πλατείες των χωριών, στα προαύλια των σχολείων και στις εκκλησιές στους περίβολους... Με αφορμή τους Αγίους ή την παραγωγή προϊόντων έχουμε και λέμε, γιορτή Πέτρου και Παύλου, Αγιών Αποστόλων, γιορτή του σκόρδου, Μαρίνας, γιορτή της μελιτζάνας, Ηλία, Παρασκευής, Παντελή, γιορτή της πατάτας, Μεταμόρφωση του Σωτήρος, κτλ., με αποκορύφωμα τη γιορτή της Παναγιάς. Συνεχείς οι αφορμές και κάθε εβδομάδα του καλοκαιριού ο κόσμος μαζεύεται στα χωριά, στήνονται τραπέζια πλαστικά με τραπεζομάντηλα χάρτινα, καταφθάνουν μικροπωλητές, έρχονται οργανοπαίχτες και στήνονται γλέντια μέχρι το πρωί! Από νωρίς την παραμονή της γιορτής του Αγίου μπαίνουν τα τραπέζια κι οι καρέκλες στον κεντρικό χώρο. Κατά μήκος του δρόμου που συνδέει την εκκλησία με την πλατεία, ή την εκκλησία με το χωριό, οι μικροπωλητές στήνουν πάγκους κι απλώνουν την πραμάτεια τους. Μπαίνουν στο πλάι οι γεννήτριες και συνδέονται δεκάδες φώτα. Όταν έρθει η ώρα η...

Η πόρτα ανοίγει και φσσσστ ... μεταφορά στο χωρο-χρόνο! Ποιός είπε πως αυτά είναι επιστημονική φαντασία; Αίθουσα μεγάλη απλωτή, τραπέζια δεκάδες, τραπεζομάντηλα λευκά ενίοτε με τρύπα από τσιγάρο, διακόσμηση ανύπαρκτη, πίστα για να γίνει μεγάλη ζημιά. "Κέντρο διασκέδασης το 2009" είναι η επίσημη περιγραφή του χώρου και της εποχής. Αυτό πριν να ακουμπήσω την μαγική την πόρτα. Μετά; Φσσστ ... και βρέθηκα σε μπουζούκια της δεκαετίας του '90. Κοίταξα τριγύρω και οι θαμώνες μου το επιβεβαίωσαν. Μαλλί ψιλο-αφανέ οι κυρίες, μια διακριτική χαίτη οι κύριοι. Κομπολόγια περασμένα ωσάν βραχιόλια με συνοδεία μουστακακίων, βάτες παρέα με πούλιες. Σίγουρα κάπου στον χώρο θα είναι ο Ανδρέας. Θα τον ρίξει ο πρόεδρος έναν χορό μόλις εμφανιστεί στην πίστα η Ρίτα. Καθόμαστε. Τον αβόλευτο έχουν οι καρέκλες! Έχει κάτσει η βάτα και κάθομαι κατευθείαν πάνω στο νοβοπάν. Κομμάτια να γίνει, εδώ μιλάμε για πολλά υποσχόμενη βραδιά! Έρχεται το "παιδί" ετών καμιά εξηνταριά. "Τι θα πάρετε;...

Κάνω χρόνια χορό... Καλά μη φανταστείτε τίποτα φαντεζί και επαγγελματικό! Μπορεί να είμαι καλή, μπορεί και όχι. Εγώ πάντως συνεχίζω να κάνω χορό επειδή με διασκεδάζει, με εκτονώνει, επειδή με εκφράζει η κίνηση, και ίσως επειδή τα 'παίρνω' εύκολα. Μια φορά μου δείχνεις το βήμα και πάει το έμαθα! Δε με έχει αποπάρει και κανένας δάσκαλος να μου ρίξει το ηθικό οπότε συνεχίζω ακάθεκτη να κάνω χορό... Ξεκίνησα από μικρή ηλικία με παραδοσιακά. Οι γονείς μου με έστειλαν για να μάθω να παίρνω τα πόδια μου σε κανέναν γάμο και να μην κάθομαι βιδωμένη στην καρέκλα. Πού να ήξεραν οι άνθρωποι πως δε θα με μάζευαν καθόλου στην καρέκλα μετά? Τι να πω? Δεν το ελέγχω! Είναι μάλλον στα γονίδια αυτό που μου συμβαίνει, μιας και συμβαίνει και στην αδελφή μου και στις ξαδέλφες μου. Πώς να το περιγράψω? Είναι κάτι σαν 'Βάλατε μουσική? Φέρτε μου πίστα και αφήστε με εκεί μέχρι να λιώσει η πατούσα!' :) Μεγαλώνοντας είπα να στραφώ σε κάτι διαφορετικό. Είπαμε πως τα παίρνω και εύκολα οπότε ένιωθα ...