Καθημερινές ιστορίες: χαμογελάστε παρακαλώ!

Κάνω χρόνια χορό... Καλά μη φανταστείτε τίποτα φαντεζί και επαγγελματικό! Μπορεί να είμαι καλή, μπορεί και όχι. Εγώ πάντως συνεχίζω να κάνω χορό επειδή με διασκεδάζει, με εκτονώνει, επειδή με εκφράζει η κίνηση, και ίσως επειδή τα 'παίρνω' εύκολα. Μια φορά μου δείχνεις το βήμα και πάει το έμαθα! Δε με έχει αποπάρει και κανένας δάσκαλος να μου ρίξει το ηθικό οπότε συνεχίζω ακάθεκτη να κάνω χορό... Ξεκίνησα από μικρή ηλικία με παραδοσιακά. Οι γονείς μου με έστειλαν για να μάθω να παίρνω τα πόδια μου σε κανέναν γάμο και να μην κάθομαι βιδωμένη στην καρέκλα. Πού να ήξεραν οι άνθρωποι πως δε θα με μάζευαν καθόλου στην καρέκλα μετά? Τι να πω? Δεν το ελέγχω! Είναι μάλλον στα γονίδια αυτό που μου συμβαίνει, μιας και συμβαίνει και στην αδελφή μου και στις ξαδέλφες μου. Πώς να το περιγράψω? Είναι κάτι σαν 'Βάλατε μουσική? Φέρτε μου πίστα και αφήστε με εκεί μέχρι να λιώσει η πατούσα!' :) Μεγαλώνοντας είπα να στραφώ σε κάτι διαφορετικό. Είπαμε πως τα παίρνω και εύκολα οπότε ένιωθα ...

Κάποιος καλός κύριος είχε κέφια πρωί-πρωί! Άκου που σου λέω! Ή μήπως να ήτανε κυρία? Πήρε μεγάλα σακιά με βαμβάκι, σκαρφάλωσε στις ταράτσες των σπιτιών, και άρχισε να το κόβει σε τούφες και να το σκορπίζει το βαμβάκι του... Και κοίτα, βαμβάκι παντού, βαμβάκι να αιωρείται πάνω από ολόκληρη την πόλη! Μεγάλες τούφες από βαμβάκι να χορεύουν ρυθμικά στον ουρανό, να κάνουν φιγούρες και τελικά να προσγειώνονται σαν άλλες 'Μαίρη Πόπινς' στις στέγες και στους δρόμους... Κοιτάει κανείς το χορό του βαμβακιού και νομίζει πως η πόλη έχει γεμίσει με ήχους! Είχε κέφια ο άτιμος ο κύριος (ή μήπως να ήτανε κυρία?) και θέλησε να μας κάνει να χαρούμε πρωί-πρωί... Γύρισα κάποια χρόνια πίσω σήμερα, τότε που ακόμα ήμουνα παιδί... Σε εκείνα τα πρωινά που ξυπνούσα για το σχολείο και έξω από το παράθυρό μου έβλεπα χιόνι παντού, χιόνι να πέφτει κάτασπρο και να μεταμορφώνει την πόλη σε μεγάλο ζαχαρωτό... Τρέλαινόμασταν όλα τα παιδιά να παίξουμε με το χιόνι! Μποτούλες ζεστές, μπουφάν χοντρά και μακριά, σκο...

Έλειψα αρκετές μέρες από την παρέα μας... Τι να κάνω? Δε με αφήσανε να πάρω ανάσα! Ταξίδια τη μια, οικογενειακές συγκεντρώσεις την άλλη, επαγγελματικές συναντήσεις την τρίτη,... Ουφ, με φάγανε τη γυναίκα! Με φάγανε οι δρόμοι, η ορθοστασία και το χαμόγελο ευγενείας! Αυτό το τελευταίο είναι όπως ο πλυθηντικός ευγενείας, το χρησμοποιείς γιατί έτσι πρέπει. Χαμόγελο που κολλάει στη μούρη ό,τι και να ακούς, πάει παρέα με συγκατανεβατικό γνέψιμο, και συνήθως ακολουθείται από εσωτερικά γρυλίσματα... "Έφτιαξα επίσημο φαγητό μιας και θα ερχόσουν! Λαχανοντολμάδες!", η πεθερούλα. Χαμόγελο ευγενείας εγώ (παρέα με συγκατανεβατικό γνέψιμο φυσικά), και γρύλισμα του στυλ "Τώρα τι κάνουμε που σιχαίνομαι το λάχανο μαγειρεμένο?". "Χμ, μάλλον καλή είσαι τώρα... Βέβαια αν έχανες και κανένα κιλό ακόμα καλό θα σου έκανε!", η φίλη της πεθερούλας. Χαμόγελο ευγενείας εγώ (παρέα με συγκατανεβατικό γνέψιμο φυσικά), κοκκινιστά και γαλακτομπούρεκα να τριγυρνούν στο μυαλό μου και σκέψει...

Δεν καθόμαστε, δεν προλαβαίνουμε! Πού πας βρε φιλαράκι με την εφημερίδα παραμάσχαλα? Έχεις ελεύθερο χρόνο? Και εγώ γιατί δεν έχω καθόλου! Πιστεύω πως πρέπει να επιβληθεί κομμουνισμός στον ελεύθερο χρόνο, να τον μοιραζόμαστε ισάξια μεταξύ μας! Αλλιώς δε με βλέπω καλά... Σας αφήνω, δεν προλαβαίνω λέμε! Την καλησπέρα μου σε όλους:) p.s. Όποιος γνωρίζει τη φόρμουλα επιμήκυνσης της μέρας παρακαλώ να επικοινωνήσει άμεσα μαζί μου!

Τα λέει ο Λαζόπουλος (και επιμένει) για τις εμμονές τις γριάς, αλλά και ο γέρος δε σου πάει πίσω! Με διαφορετική θεματολογία (και φρασεολογία) βέβαια σε σχέση με τη γριά, αλλά άμα του κολλήσει κάτι στο μυαλό, τρέχα να του το ξεκολλήσεις μετά... Βρε, θα μείνει εκεί στο μυαλό του εις τους αιώνες των αιώνων! Άσε που ό,τι πιστεύει το διεκδικεί, το αμύνεται, το φωνάζει! Μπορεί και να το υπερβάλει κάπως, αλλά τι να τον κάνεις? (Σημ.: Όταν λέω γέρος δεν αναφέρομαι σε κάποιον συγκεκριμένα, αλλά στο σύνολο τους.) Την αφορμή την αποκόμισα αυτό το Σάββατο και η ιστορία μου έχει ως εξής. Το Σάββατο που μόλις μας πέρασε το τράβαγε η μέρα το γήπεδο. Είχε ωραίο καιρό, ήταν απογευματινός ο αγώνας, και έπαιζαν ομάδες Α' Εθνικής μεν, 'low profile' δε, οπότε και φτηνό ήταν το εισιτήριο και δεν προβλέπονταν τίποτα έκτροπα. Γιατί να μην πάμε να δούμε λίγη μπάλα, να στηρίξουμε και την ομάδα της πόλης μας? Σε κάτι ντέρμπι που έχω πάει στο παρελθόν, ντέρμπι σου λέει είναι πλήρωσε ντάγκα της ντούγκ...

Αααααχ αναζωογονητικό που είναι το δροσερό τ' αεράκι! Λάμπει η επιδερμίδα, καθαρίζει το μυαλό, φρεσκάρεται η σκέψη... Δεν το έχετε νιώσει ποτέ? Να θέλετε να την αφήσετε την ατμόσφαιρα την αποπνικτική, να θέλετε να σας χτυπήσει στο πρόσωπο ο δροσερός αεράς? Και μετά να γίνεστε άλλοι άνθρωποι! Είμαι πολύ τυχερή! Εντάξει, όλοι που δουλεύουμε και σπουδάζουμε εδώ είμαστε τυχεροί! Εδώ και 2 μέρες είμαστε τόσο τυχεροί! Και αν όλα πάνε καλά μπορεί να κρατήσει παραπάνω η τύχη μας... Κάθομαι εδώ και δουλεύω και αέρας δροσερός έχει πλημμυρίσει όλο το δωμάτιο. Έλαμψε η επιδερμίδα μου, καθάρισε το μυαλό μου, είναι φρέσκια τώρα πια η σκέψη μου... Είναι τόση η δροσιά! Τα χέρια αποκτούν ένα ελαφρύ γαλάζιο χρώμα, τα νύχια γίνονται μωβ, που άλλωστε είναι και της μόδας, τα πόδια μουδιάζουν σιγά-σιγά, ρίγη περνούν από πάνω εως κάτω στη ραχοκοκαλία μου... Ααααχ τι ωραία δροσιά! Οι διάδρομοι του πανεπιστημίου είναι τόσο φρέσκοι! Οι άνθρωποι έχουν αρχίσει να πηγαίνουν τροχάδην... Έτσι όλοι σε εγρήγορση,...

Παρέα από τα παλιά, από τα μαθητικά τα χρόνια δηλαδή, βρισκόμαστε που και που (οκ συχνά, αλλά για να δώσω ένας ύφος κάπως νοσταλγικό ;)) και πίνουμε τον καφέ μας, λέμε τα νέα μας, πειραζόμαστε, γελάμε,... Άνθρωποι διαφορετικοί, μα τι σημασία έχει? Φύγαμε, σπουδάσαμε, ταξιδέψαμε, είδαμε, και πάλι πίσω εδώ από όπου ξεκινήσαμε να βρισκόμαστε να πιούμε τον καφέ μας, να πούμε τα νέα μας, να πειραχτούμε, να γελάσουμε... Πρώτος από όλους (λόγω ύψους μάλλον) ο Η, δικηγόρος της παρέας. Με προσοχή τα σχόλια παιδιά γιατί ξέρει καλά από δικογραφίες! Από ότι ακούω δηλαδή... Το πιο formal ντύσιμο, ύφος μπλαζέ (όταν κοιτάει άλλους;)), λέει πως τρέχει από πόλη σε πόλη, από γραφείο σε γραφείο, και πως δουλεύει ως αργά... Μα εγώ διαπιστώνω πως πάντα έχει χρόνο για καλή παρέα! Χμ, δε μας τα λέει καλά μου φαίνεται! Εμμονή της παρέας να τον δει γαμπρό στα σκαλιά της εκκλησίας... Έπειτα ο Γ, εν δυνάμει ψυχίατρος (αχρίαστος να είναι!), πνεύμα ανήσυχο, με τάσεις καλλιτεχνικές, ο φιλόσοφος της παρέας. Έχει συν...