Καθημερινές ιστορίες: χαμογελάστε παρακαλώ!

Το πήραμε απόφαση, το έτερον μου ήμισυ και εγώ θα παντρευτούμε! Είπαμε να το κάνουμε το βήμα πριν η σχέση μας να πάρει το εφάπαξ, γιατί κοντεύουμε και πλήρεις ενσήμων... Να είμαι ειλικρινής, η ατάκα της αδελφής μου "Τι περιμένεις? Θα έχεις ρυτίδες στο γάμο σου!" νομίζω πως υπήρξε καταλύτης στην απόφαση μας :) Το είπαμε στους γονείς, μας πέταξαν στα μούτρα ένα "Άντε, καιρός ήτανε!" και μας έδωσαν 50/σέλιδο τετράδιο με ονόματα καλεσμένων. Τα βάλαμε στο excel για να κάνουμε πιο εύκολα το άθροισμα και το delete... Διαλέξαμε κουμπάρα και της το είπαμε, αναφώνησε ένα "Άντε, καιρός ήτανε!" και άρχισε να κάνει οικονομία. Από όταν τη θυμάμαι αναρωτίεται πότε θα το πάρουμε απόφαση για να μας παντρέψει, εχουν ασπρίσει τα μαλλιά της να μας περιμένει. Με την αξία της θα βάλει το χέρι βαθιά στην τσέπη... Κλείσαμε το ναό που πήγαινα από μικρό παιδί (παραδοσιακοί γαρ), 'κοσμική ταβέρνα' και φωτογράφο... Έκλεισα ραντεβού για πρόβα νυφικών, πήγα με συνοδεία αδελφής ...

Να' μαστε πάλι εδώ... Περάσατε καλά? Χρόνια πολλά με υγεία μας εύχομαι! Κρήτη έφτασε η χάρη μου για Πάσχα! Κατεβήκαμε με το έτερον μου ήμισυ και πήγαμε στο πατρικό του. Με ανοιχτές αγκάλες μας περίμεναν ο κουνιάδος και η μητέρα. Αυτές είναι υποδοχές;) Να μείνουμε 7 μέρες είχαμε κανονίσει, κάποια δυσάρεστα συνέβησαν και μείναμε 10 τελικά, πήρα υπερβολικές δόσεις οικογενειακής θαλπωρής. Ουφ!:) Τη Μεγάλη Εβδομάδα νήστευα, πήγαινα εκκλησία και έπινα καφέ με τη μητέρα. Κορίτσι για σπίτι δηλαδή, τύπος και υπογραμμός! Έτσι όμως, είχανε να λένε τα καλύτερα οι γυναίκες στο χωριό;) Όσο περνούσαν οι μέρες άρχισε να με πιάνει μαύρη πείνα! Πόσα φρούτα και ψωμί να φας δηλαδής? Προτιμούσα να μην τρώω τίποτα το λοιπόν και να ονειρεύμαι τσουρέκια, γαρδούμπες και κούπες με γάλα. Μαρτύριο μου φάνηκαν οι 2-3 τελευταίες μέρες, ειδικά εκεί που έκοψα και το λάδι, αλλά τότε ήταν που μπήκα σε τζήν παντελόνι νούμερο 29 και αναθάρρησα! Οι λεπτομέρειες της Μεγάλης Εβδομάδας έχουν να κάνουν ως εξής. Τη Μ. Τετά...

Εύχομαι σε όλους χρόνια πολλά και καλά, γεμάτα μόνο από λόγους που θα σας κάνουν να χαμογελάτε! Να περάσετε όμορφα και με καλή παρέα... Ρίξτε και κανένα τσάμικο! Λόγω των ημερών ντε ;) Υ.Γ. Άντε να έρθει η ώρα δώδεκα, κοντεύω να λιποθυμήσω από την πείνα :S

Να' μαι λοιπόν, κάπως καθυστερημένα βέβαια, μετά από πρόσκληση της πονηρούλας της Κοκκινοσκουφίτσας (ξέρει αυτή γιατί;)) να πω 5 ταινίες που μου άρεσαν. Έχω ένα θεματάκι όμως: βλέπω πολλές ταινίες μεν, ξεχνάω τίτλους και ονόματα δε! "Πώς την λένε αυτήν την ταινία, που παίζει αυτός ο ομορφούλης ντε?" Χρουτς, χρουτς, ξύσιμο κεφαλιού... Μα είναι πολλές οι ταινίες που μου αρέσουν, ποιές 5 να πρωτοδιαλέξω? 1. Kill Bill by Quentin Tarantino Δε μπορώ να αποφασίσω μεταξύ του I & του II... Γιατί μου αρέσει ο Quentin Tarantino, μου αρέσει η Uma Thurman, ακόμα ακούω το soundtrack... Να επισημάνω πως ο Tarantino είναι μια 'συνήθεια' που έμαθα και απέκτησα από το έτερον μου ήμισυ;) Σε ευχαριστώ! 2. Old Boy by Chan-wook Park Μαθήματα σκηνοθεσίας, σοκαριστική αφήγηση, κόβει την ανάσα... Δε μπορείς να το ξεχάσεις μετά! 3. Monsters Inc. by Jill Culton Γιατί πρώτα από όλα είμαι παιδί;) Μπουου... 4. Léon by Luc Besson Με τον αγαπημένο μου Jean Reno... Αυτή η ταινία μάλλον επ...

Όλο τα 'η Αθήνα με μπερδεύει' και 'τι θέλω εγώ το χωριατόπαιδο ανάμεσα στους πρωτευουσιάνους' είμαι, αλλά όλο τσουπ εκεί τριγυρίζω τελευταία! Το έχω κάνει το πήγαινε-έλα στην πρωτεύουσα Σύνταγμα-Κολωνάκι ένα πράγμα. Να δείτε που στο τέλος θα γίνω πιο πρωτευουσιάνα από τους πρωτευουσιάνους δηλαδής ;) Πήρα το λοιπόν το έτερον μου ήμισυ αγκαζέ, φορτώσαμε και στο αυτοκίνητο το καλαθάκι μας με όλα τα καλούδια και την πολυ-αγαπημένη μας καρό βαλίτσα, και να' μαστε Παρασκευή αργά το βράδυ στην Αθήνα. Το σπίτι της αδελφής μου πάντα ανοιχτό και φιλόξενο μας υποδέχτηκε... Πήγαμε από Παρασκευή βράδυ στην πρωτεύουσα για να πιάσουμε το Σάββατο από το πρωί και να προλάβουμε να κάνουμε τις διάφορες δουλειές μας. Ή έτσι νομίζαμε... Αντί για δουλειές, το Σάββατο γέμισε τελικά από ατέλειωτα σούρτα φέρτα στο κέντρο της πόλης με καλή παρέα! Το πρωί με φίλους από τη Γερμανία που μόλις έφτασαν για πασχαλινές διακοπές στην Ελλάδα. Τι στο καλό δεν αξίζει να αναβάλλεις για λίγες ώρες τις δο...

"Καλάθι μεγάλο γεμάτο με φρέσκα αυγά, λαχανικά εποχής και καμιά κότα μόλις σφαγμένη και ξεπουπουλιασμένη. Βαλίτσα μικρή καρό με 2-3 ρουχαλάκια βαλμένα με τάξη μέσα. Μαλλιά φρεσκολουσμένα και όμορφα χτενισμένα. Τα ρούχα τα καλά μου. Καλέ, πάω στην πρωτεύουσα! Φορτωμένη με το καλάθι, με την καρό τη βαλιτσούλα και το καλό μου το παλτό κατεβαίνω από το ΚΤΕΛ. Μου είπανε να κατέβω στην πλατεία με τα τρένα που πάνε από κάτου μας... Πω πω, πόσος πολύς κόσμος! Πω πω πόσα πολλά αυτοκίνητα! Τόσα πρόβατα εμείς στο χωρίο μας δεν έχουμε! Ωχ! Σκάλες που κουνάνε! Πώς να πατήσω το πόδι μου εκεί? Ας περάσω απέναντι το δρόμο, έχει ταξί, θα του πω να με πάει στης θειάς μου της Ελένης... Μπιιιιιιιιπ, μπιιιιιιιιιπ!!!" Σα φιγούρα από παλιά ελληνική ταινία, αυτό αριβώς νιώθω (ή μήπως δε μένω μόνο στο 'νιώθω'?) όταν επισκέπτομαι την πρωτεύουσα... Και μη γελάτε! Τι να γίνει δηλαδή? Υπάρχουν και παιδιά της επαρχίας, παιδιά που έχουν συνηθίσει να πηγαίνουν με τα πόδια παντού! :Ρ Την επισκέπτομαι...