Καθημερινές ιστορίες: χαμογελάστε παρακαλώ!

... αγαπητοί μου φίλοι, Με 'έστεψαν' πρωθυπουργό οι φίλες Blogger_girl και Κοκκινοσκουφίτσα . Πρωθυπουργό για μια ημέρα... Τη γλίτωσα την πολιτική εκστρατεία, τους μπαλκονάτους λόγους και τις θεατρικές χειραψίες και βρέθηκα ξαφνικά να τα κοιταώ όλα αφ' υψηλού. Πιο όμορφα μοιάζουν όλα από εδώ επάνω, πιο όμορφα και πιο εύκολα... Κορίτσια μπορώ να μείνω στην καρέκλα μου για πολύ? Αν δεθώ μήπως? Μέχρι να εξετάσετε το αίτημά μου, ας ορίσω και τους υπουργούς μου... Να μη λέτε πως δεν κάνω και τίποτα!:Ρ Υπουργός Παιδείας : Δικαιωματικά και χωρίς πολλά λόγια η αγαπητή Άσπα . Άσπα συγχαρητήρια, απλά σκέψου πως μεγάλωσε κάπως η οικογένεια και συνέχισε να κάνεις αυτό που ξέρεις;) Υπουργός Πολιτισμού : Φυσικά θα είναι ο VaD . Ένας άνθρωπος με παιδεία, μόρφωση και ευαισθησία. Αν δεν είναι αυτά πολιτισμός τότε ποιά είναι? Υπουργός Υγείας και Πρόνοιας : Η αγαπητή Sweet December , που κάποια ατυχία την έκανε να περάσει δύσκολα, ο δυνατός της χαρακτήρας και το χαμογελό της όμως την έβγαλαν...

Βγαίνω να κάνω έναν περίπατο την Παρασκευή το βράδυ στην πόλη μου, στην μικρή γραφική μου πόλη... Τα πράγματα όμως είναι διαφορετικά αυτήν την φορά... Οι δρόμοι δεν είναι τόσο οικείοι, τους νιώθω μάλλον φορτωμένους και βρώμικους. Όλες οι κολώνες, οι στύλοι, τα δέντρα, ο,τιδήποτε μακρόστενο τέλος πάντων είναι καλυμμένο με τεράστιες αφίσες, και δυο και τρεις αφίσες άμα χωράνε στο ύψος. Φυσικά οι αφίσες πάνε δυο-δυο, για να κοιτάνε και μπρος και πίσω, να μπορείς να τις δεις από όποια κατεύθυνση κι αν έρχεσαι... Ψάχνω να βρω το ο,τιδήποτε, έστω και κάτι μικρό, που να μην έχει χαθεί πίσω από τις αφίσες. Τίποτα! Τέτοια αφισορύπανση δεν έχω ματαδεί!!! Νιώθω πως αν μείνω για λίγο ακίνητη κάποιος θα πεταχτεί πίσω από τον μπλε τον κάδο (τρομάρα μας για οικολόγοι!) και θα μου κολλήσει αφίσα και μπρος μου και πίσω μου. Για να μπορούν να τις δουν από όποια κατεύθυνση και αν έρχονται... Και ας μην είμαι τόσο μακρόστενη εγώ... Προχωράω πιο κάτω, σκύβω να μην βρω στις αφίσες (και ας είμαι τρεις σπιθα...

Οι προθέσμιες εξέπνευσαν, ο καιρός έφτιαξε και οι φοιτητικές εκλογές στάθηκαν η αφορμή για βόλτα με καλή παρέα. Στο Ναύπλιο έφτασε η χάρη μας! Λουσμένο από τον ήλιο μας υποδέχτηκε... Η πόλη από το μώλο Περπατήσαμε στο λιμάνι πλάι στα ήρεμα νερά, μας συνεπήρε το γαλάζιο, καθάρισε ο νους... Την άλλη φορά εκδρομή με μαγιουδάκια στην τσάντα;) Μπούρτζι Μπούρτζι Είδαμε τους ψαράδες να φτάνουν με τις τράτες τους... Καλή ψαριά! Φρέσκα ψάρια Θυμηθήκαμε πως είναι να είσαι παιδί κοιτώντας τους πιτσιρίκους να παίζουν μπάλα στην κεντρική πλατεία... Πόσα πολλά παιδιά! Πλατεία Συντάγματος Xωθήκαμε στα στενά της παλιάς πόλης και μας συνεπήρε το χρώμα της βοκαμβίλιας, είχε πλημμυρίσει όλα τα μπαλκόνια! Τι κρίμα που τέλειωσε η μπαταρία της μηχανή μου τόσο σύντομα...

Με έχει καλέσει εδώ και πάααααααρα πολύ καιρό το skoulikάκι να συμμετάσχω σε blog-οπάιχνιδο. Σόρυ καλό μου skoulikάκι για την καθυστέρηση, δεν αδιαφορώ, χρόνο απλά δε βρίσκω... Κλέβοντας λίγο χρόνο από τη δουλειά λοιπόν (τώρα που δεν κοιτάει η κακιασμένη από τη γωνία) ας κάνουμε ένα μουσικό διάλειμμα. Τα τραγούδια που διαλέγω είναι αυτά που μου θυμίζουν στιγμές, εκείνα που με έχουν κάνει να ερωτευτώ, εκείνα που με κάνουν να ταξιδεύω... Ελπίζω να τα καταφέρω και να ταξιδέψετε και εσείς μαζί μου :) Με τυχαία σειρά έχουμε και λέμε: 1. Βράδυ Σαββάτου Στίχοι: Χρήστος Κυριαζής Μουσική: Χρήστος Κυριαζής Εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου 2. Πριγκιπέσσα Στίχοι, Μουσική, Εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας 3. Πριν το τέλος (Το τραινάκι) Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου Μουσική: Lucio Battisti Εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου 4. Ερωτόκριτος Στίχοι: Βιτσέντζος Κορνάρος Μουσική: Παραδοσιακό Eκτέλεση: Νίκος Ξυλούρης 5. Ο Προσκυνητής Στίχοι, Μουσική, Εκτέλεση: Αλκίνοος Ιωαννίδης 6. Το μαχαίρι Στίχοι: Νίκος Κα...

Είναι ανελέητη, με βλέμμα δύστροπο, σχεδόν κακό, έχει ανοίξει το στόμα της διάπλατα και δείχνει τα αιχμηρά της δόντια, περιμένει στη γωνία κρυμμένη στη σκιά... Περιμένει και όταν έρθει η ώρα ένα χραπ! θα κάνει, θα μου ορμήξει και θα με κατατροπώσει! Ανελέητη! Έχοντας το βλέμμα της αδιάκριτο και δύστροπο στραμμένο επάνω μου, κάθομαι ήσυχα-ήσυχα με μια κούπα καφέ να μου κρατάει συντροφιά από το μεσημέρι, και ας έχει βραδιάσει πια. Κοιτάζω την οθόνη του υπολογιστή εδώ και ώρες... Ο σβέρκος μου πιάστηκε πιά! Ευτυχώς που το ραδιόφωνο παίζει σιωπηλά, γεμίζει το χώρο με ήχους και νιώθω πως έχω λίγη συντροφιά... Πού θα πάει? Θα ξεκουμπιστεί να φύγει, να με αφήσει στην ησυχία μου και στους ρυθμούς τους άλλους τους κανονικούς. Αυτούς που πίνεις το πρωινό σου καθιστός, δουλεύεις κάποιες ώρες, έχεις το απογεύμα λίγο χρόνο να σου αφιερώσεις και το βράδυ πηγαίνεις για ύπνο πριν να καταρεύσεις. Τώρα το μόνο που κάνω, έχοντας την εδώ απέναντι μου, είναι να κάθομαι μπροστά στον υπολογιστή όλες τις ώρες...