Καθημερινές ιστορίες: χαμογελάστε παρακαλώ!

Με φιλοξενούμενους δυο πολύ καλούς φίλους το περάσαμε αυτό το Σαββατοκύριακο. Τους δείξαμε την πόλη, καθήσαμε παρέα στο τζάκι, ήπιαμε καφέδες κι είπαμε πολλά, επισκεφτήκαμε τα ορεινά χωριά... Κι εκεί στην πλατεία της Στεμνίτσας, με έναν ήλιο λαμπερό να μπλέκεται ευχάριστα στα τεράστια πλατάνια, κάπου ανάμεσα στο τσίπουρο και το μεζέ, που μας άνοιγαν την όρεξη λίγο πριν από το γεύμα, το ρίξαμε στη φιλοσοφία. Μάλλον θα έφταιγαν οι μυρωδιές από τα ψητά... Κατηγορίσαμε τους Έλληνες γιατί τα πάντα στη ζωή τους περιστρέφονται γύρω από το φαγητό, γιατί δε χαίρονται τη φύση αρκετά, γιατί τις Κυριακές αντί να πάνε για περπάτημα σε όμορφα μονοπάτια ψάχνουν με το αυτοκίνητο νόστιμα ψητά. Αντιπαραβάλλαμε την ελληνική κουλτούρα με την εκείνη από την κεντρική και βόρεια Ευρώπή, βρήκαμε αρνητικά πολλά στην ελληνική νοοτροπία, τελειώσαμε το τσίπουρο (και το μεζέ!) και ψάξαμε να βρούμε ταβέρνα για το γεύμα... Άμα ο άνθρωπος είναι κοιλιόδουλος, μια κουβέντα πώς στο καλό να τον αλλάξει? Εσείς περπατάτε κ...

Και αφού είδαμε τη Λισσαβώνα, ήρθε η ώρα να την αφήσουμε πίσω μας. Να πάμε για δουλειά επιτέλους! Με λεωφορείο κατευθυνόμαστε προς τα νότια, σειρά έχει η Βιλαμούρα και το συνέδριο, ο λόγος για τον οποίο κάναμε αυτό το ταξίδι... Και βρέθηκα εγώ κάπως έτσι: να πρέπει να μπω σε ένα ξενοδοχείο κάπως έτσι: Ζήτησα ένα ποτήρι νερό να πάνε κάτω τα σύνδρομα κατωτερότητας, έβγαλα τα παπούτσια να μη λερώσω τα χαλιά κι έψαξα στο πορτοφόλι μου να βρω χοντρά για τον γκρουμ. Μόνο όταν βρέθηκα στο δωμάτιο με κλειστή την πόρτα πίσω μου κατάφερα να αναπνέυσω πάλι... Η ανάσα μου κόπηκε βέβαια μόλις τράβηξα τις κουρτίνες και είδα τη θέα: Η αυτού μεγαλειώτης ο Ατλαντικός μου έγνευσε συγκαταβατικά και κάπως ηρέμησα... Εκατοντάδες πουλιά στην ακτή, που έκαναν διάλειμμα στο ταξίδι τους για το νότο, μου έδωσαν ένα από τα πιο όμορφα θεάματα που έχω δει ποτέ! Τα ακριβά κότερα στη μαρίνα μου θύμησαν γιατί εγώ (όταν πληρώνω από την τσέπη μου) κάνω διακοπές στα ενοικιαζόμενα διαμερίσματα της κυρά-Τασούλας με θέα το...

Ταξίδι στην Πορτογαλία, στα κεντρικά για αρχή και λίγο πιο νότια μετά. Για διακοπές στην αρχή και για συνέδριο μετά. Φτάσαμε Σάββατο απόγευμα στη Λισσαβώνα. Μιλήσαμε στο τηλέφωνο με φίλους και δώσαμε ραντεβού σε κεντρική πλατεία. Ξεκινήσαμε όλοι μαζί για να γνωρίσουμε την πόλη... Για αρχή κάναμε βόλτες στα σοκάκια και ανηφορίσαμε σε πλακόστρωτους δρόμους. Θαυμάσαμε τη Λισσαβώνα από ψηλά. Λισσαβώνα Είπαμε τα νέα μας καθώς περπατούσαμε τριγύρω, είχαμε να βρεθούμε πολύ καιρό από κοντά. Κάναμε στάση και φάγαμε φρέσκα ψάρια σε μια όμορφη γωνιά της πόλης. Πήγαμε για ύπνο χαμογελαστοί. Το επόμενο πρωί, ήπιαμε καφέ και φάγαμε γλυκά σε μια Pastelaria. Ξεκινήσαμε για μια μεγάααααλη βόλτα μετά. Για να τα δούμε όλα. Κεντρική αγορά Μονή Αγ. Ιερώνυμου Κήπος Ultramar Πυξίδα στην περιοχή Belem Λεπτομέρεια από τον πύργο του Belem Ο προαύλιος χώρος του πύργου στο Belem Και έτσι περπατώντας και κουβεντιάζοντας μας βρήκε η νύχτα στα στενά της Λισσαβώνας. Παρέα με τα παλιά τα τραμ και τις μυρωδιές από τις...

Δεκαπέντε μήνες πέρασαν από το τελευταίο μας ταξίδι για συνέδριο. Ασυνήθιστα πολύ αυτήν την φορά... Αλλά πού να μας αφήσουν ο ελληνικός στρατός και οι κοινωνικές εκδηλώσεις? Ταξιδεύοντας αυτές τις μέρες έφερα στο μυαλό μου προηγούμενους προορισμούς που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα μείνουν αξέχαστοι... Την Βουδαπέστη με το άγχος του πρώτου συνεδρίου, το Άαρχους που μου φάνηκε να είναι στην άκρη του κόσμου και στη μέση του πουθενά, το Εδιμβούργο με το επιβλητικό κάστρο του, τη Ρώμη που από τότε τη λάτρεψα και ακόμα να την ξεπεράσω, το Τολέδο με την εκπληκτική κουζίνα του, το Σαλβαδόρ με μια έκρηξη πολιτισμών, το Ρίο ντε Τζανέιρο που με έκανε να θέλω να γίνω κάτοικος Βραζιλίας, τη Σιγκαπούρη που στάθηκε εφαλτήριο για να επισκεφτώ την Αυστραλία,... Μετά από όλα αυτά λοιπόν, σειρά αυτές τις μέρες έχει η Πορτογαλία! Ακόμα ένα ταξίδι, ακόμα ένα συνέδριο, ακόμα μια φορά ερευνητές (δε βάζω και το χέρι μου στη φωτιά!:-)) από όλον τον κόσμο μαζεμένοι για να συζητήσουν μεγάλες ιδέες. Λέμε τώρ...