Καθημερινές ιστορίες: χαμογελάστε παρακαλώ!

Σαν άλλος Μέγας Αλέξανδρος. Κι ευτυχώς που το διαπίστωσα έγκαιρα, γιατί αν έπεφτα πάνω στη γοργόνα σου τη Μιμή θα με καταπόντιζε εν μια νυκτί. Και πού να το φανταστώ δηλαδής; Αλλά είδα το πνεύμα σου ολοζώντανο, τα κτίσματα η-χαρά-της-πολυκατοικίας, τα ξενοδοχεία όπου-θέλω-χτίζω, τους λουόμενους έχω-άδεια-για-τα-μπάνια-του-λαού και το κατάλαβα. Σκηνή 1 Ενοικιαζόμενα διαμερίσματα επιπλωμένα κομπλέ: κρεβάτι σουηδικό, στρώμα με-τρυπάει-ο-σουμιές-και-ξυπνάω-με-λουμπάκο, ντουλάπια μουσταρδί, τοίχος μπεζουλί-η-πολυκαιρία-έχει-κάνει-τη-δουλειά-της, κουρτίνα ασορτί, νιπτήρας αχιβάδα, καζανάκι πέφτει-αλυσιδάκι-από-ψηλά, τρία-κομάτια-στο-χιλάρικο στη βεράντα. Ρίχνω κλεφτές ματιές στην δίπλα ‘καμπάνα’, να δω μπας κι ο Κωνσταντάρας κάνει διατάσεις. Σκηνή 2 Ιδιοκτήτρια καμπάνων επιπλωμένων κομπλέ: μαύρο πανελόνι νάυλον-έχω-βγάλει-καντύλες, μπλούζα μαύρη ασορτί, μαλλί όσα-παίρνει-ο-άνεμος, παπούτσι με-ζεσταίνει-στους-μείον-είκοσι-κι-ας-έχει-συν-σαράντα, ύφος κακόμοιρο, δόντια δυο-στη-χάση-και-τρία-σ...

Όλο το καλοκαίρι στην Πελοπόννησο τρελαινόμαστε με τα πανηγύρια! Γιορτές στις πλατείες των χωριών, στα προαύλια των σχολείων και στις εκκλησιές στους περίβολους... Με αφορμή τους Αγίους ή την παραγωγή προϊόντων έχουμε και λέμε, γιορτή Πέτρου και Παύλου, Αγιών Αποστόλων, γιορτή του σκόρδου, Μαρίνας, γιορτή της μελιτζάνας, Ηλία, Παρασκευής, Παντελή, γιορτή της πατάτας, Μεταμόρφωση του Σωτήρος, κτλ., με αποκορύφωμα τη γιορτή της Παναγιάς. Συνεχείς οι αφορμές και κάθε εβδομάδα του καλοκαιριού ο κόσμος μαζεύεται στα χωριά, στήνονται τραπέζια πλαστικά με τραπεζομάντηλα χάρτινα, καταφθάνουν μικροπωλητές, έρχονται οργανοπαίχτες και στήνονται γλέντια μέχρι το πρωί! Από νωρίς την παραμονή της γιορτής του Αγίου μπαίνουν τα τραπέζια κι οι καρέκλες στον κεντρικό χώρο. Κατά μήκος του δρόμου που συνδέει την εκκλησία με την πλατεία, ή την εκκλησία με το χωριό, οι μικροπωλητές στήνουν πάγκους κι απλώνουν την πραμάτεια τους. Μπαίνουν στο πλάι οι γεννήτριες και συνδέονται δεκάδες φώτα. Όταν έρθει η ώρα η...

... όχι και τόσο ευχάριστη. Αξίζει να ρίξουμε μια 'κοντινή' ματιά. by NicosReth

Με αφορμή την ανάρτηση της Zekia και ένα τελάρο βερίκοκα ευλαβικά βαλμένο στο ψυγείο με κατέκλυσαν θυμίσεις από τα καλοκαίρια τα παλιά... Ο παππούς μάς είχε αφήσει νωρίς, ήμουν δεν ήμουν τεσσάρων χρονών, κι η γιαγιά 'ξεχειμώνιαζε' μαζί μας. Κάθε χρόνο, τέτοιος καιρός θα ήταν, ίσως και λίγο πρωτίτερα, είχαν μόλις τελειώσει τα σχολεία, ο μπαμπάς μας είχε αγοράσει τις "Χαρούμενες Διακοπές", είχαμε φορτώσει τα ρούχα, τα μαγιό και τη γιαγιά και φέυγαμε για το χωριό. Ήταν η περίοδος συγκομιδής των βερικόκων! Συνοδηγός η γιαγιά, πάντα, γυναίκα επιβλητική. Στο πίσω κάθισμα η μαμά, η αδελφή μου κι εγώ. Σε όλη τη διαδρομή η γιαγιά κρατούσε μια poly-bag με φρυγανιές, τις μασουλούσε σε όλο το ταξίδι, για να μην ζαλίζεται έλεγε. Κάτι θα ήξερε... Η μαμά κι η αδελφή ζαλίζονταν και ξεζαλίζονταν δέκα φορές μέχρι να φτάσουμε στο χωριό, κρατούσαν poly-bag για άλλο πράγμα εκείνες. Φτάναμε, ξεφορτώναμε, η μαμά κι η γιαγιά πιάνανε τις δουλειές, να ξεβρωμίσουνε το σπίτι και την αυλή. Ο μεγ...