Γράμμα
[Κάθε ομοιότητα με πραγματικές καταστάσεις ή πρόσωπα είναι τυχαία...] Γράμμα: Αγαπητή κυρία Friούλα μου, Με λένε Καμύ (με εκείνον το κουλτουριάρη Γάλλο φιλόσοφο καμία σχέση) και είμαι φοιτήτρια εδώ και καμιά 7ετία σε μια μικρή πόλη της Ελλάδας. Δεν είμαι από αυτούς τους αιώνιους φοιτητές, απλά απολαμβάνω τόσο τη φοιτητική μου ζωή που το τραβάω το ζήτημα όσο μπορώ... Είναι και η πόλη που το κάνει όλο αυτό τόσο εξαιρετικό. Τι να σου πρωτοπώ; Πως βλέπω πρόβατα απεναντί μου καθώς παίζω τάβλι στο κυλικείο, πως ακούω θαυμάσιους ήχους από το πεδίο βολής ενόσω παρακολουθώ τα μαθήματα μου, πως έρχομαι στο πανεπιστήμιο κάνοντας πατινάζ στους δρόμους της πόλης κατά τους χειμερινούς μήνες; Μα είναι όλα μαζί που δίνουν αυτή τη θαυμαστή διάσταση στην πόλη... Αχ, μου αρέσει να περπατάω με τις ώρες στα γραφικά σοκάκια της! Γραφικά γίνονται όχι για τα κτίρια της, από τον κόσμο που συναντώ εκεί. Για παράδειγμα, τον κύριο με το άσπρο μαλλί πιασμένο σε κοτσίδα, με κοστούμι και με καπέλο, με γούνα λεοπάρ ...