Καθημερινές ιστορίες: χαμογελάστε παρακαλώ!

Η φύση ανθίζει και το εκκλησάκι παίρνει χρώμα. Ένα εκκλησάκι που στέκει δεκαετίες πάνω από το χωριό. Ένα εκκλησάκι που το ακολουθούν ιστορίες και εικασίες. Και που κι αυτό με τη σειρά του παρακολουθεί γενιές και γενιές. Το εκκλησάκι της Παναγίας γιορτάζει την Παρασκευή μετά το Πάσχα. Όλο το χωριό φοράει τα καλά του και φτάνει ως εκεί με τις λαμπάδες ανά χείρας. Το έθιμο λέει πως τις αφήνεις στο εκκλησάκι αυτή τη μέρα της γιορτής για τύχη καλή... Παλαιότερα, μετά το τέλος της λειτουργίας στήνονταν γλέντια. Παντού απέξω και γύρω από την εκκλησία. Με όλες τις οικογένειες του χωριού. Και κάθε παρέα έβγαζε κουβέρτες, έφερνε ψητά, έβγαζε σπιτικά κρασιά. Μέχρι αργά το απόγευμα καρτούσαν τα γλέντια! Όσο περνούν τα χρόνια ο κόσμος φεύγει μετά τη λειτουργία. Έχουν μείνει κανα-δυο παρέες μόνο να κουβαλάνε ψητά και σπιτικά κρασιά. ... Μαζευτήκαμε πολλοί με όλο μας τον εξοπλισμό: κάρβουνα και ψησταριές και παϊδάκια και ψητά και σπιτικά κρασιά. Φάγαμε πολύ, ήπιαμε πολύ, γελάσαμε ακόμα περισσότερο. Ρ...

Από μαθητές ξεκίνησαν να είναι παρέα. Νεαροί με κοντοπαντέλονα, ρόδες και ξυλίκια. Μια χούφτα παιδιά, μια άλλη εποχή... Σε δρόμους χωμάτινους, σε παραλίες δίχως ξαπλώστρες, σε πλατείες γεμάτες. Έκλεβαν κοτόπουλα, μου είπαν, από την αυλή της γειτόνισσας και τα έκαναν ρεφενέ. Οι γονείς τους ήταν αγρότες. Αυτοί έκαναν όνειρα για μια καλύτερη ζωή. Κάποιοι πήγαν για σπουδές, μοιράζονταν δωμάτια, διέσχιζαν με τα πόδια την Αθήνα ολόκληρη. Κάποιοι πήραν αγροτικά αυτοκίνητα, ανέλαβαν την περιουσία και περίμεναν τους υπόλοιπους να επιστρέψουν στο χωριό. Συχνά πυκνά έβρισκαν αφορμές να μαζεύονται όλοι μαζί και να πίνουν κάτιτις. Έζησαν τη Χούντα, έκαναν τα πρώτα τους επαγγελματικά βήματα στη μεταπολίτευση, βρήκαν γυναίκες, συστρατεύτηκαν με τον Αντρέα ή πήγαν από την άλλη πλευρά. Έγιναν άνθρωποι διαφορετικοί. Πολύ συχνά έβρισκαν αφορμές να μαζεύονται και να κάνουν ρεφενέ. Έκαναν παιδιά κι οι γονείς τους μεγάλωσαν πολύ. Είχαν υποχρεώσεις διαφορετικές. Τα Σ/Κ πήγαιναν συστηματικά στο χωριό για να π...

Παιδί μικρό θυμάμαι που οι γονείς μας μας πήγαιναν στην παιδική χαρά. Παίζαμε, τρέχαμε, πέφταμε, ... Εκείνοι κάθονταν στο τραπεζάκι τους. Κάτω από τα δέντρα. Ουζάκι στο τραπέζι, μεζές με οδοντογλυφίδα και 2 fanta μπλε. Να μας περιμένουν για όταν θα διψάσουμε... Τα Σάββατα το βράδυ βγαίναμε όλη η οικογένεια σε ταβέρνα. Μαζί με κουμπάρους και φίλους. Κι όσο πηγαίναμε σχολείο ο πατέρας μου δε μας αρνήθηκε ποτέ εκδρομές. Ημερήσιες, εκπαιδευτικές, ... Και κάναμε χαρά οι μαθητές! Γιατί ξέραμε πως στην επιστροφή θα σταματούσαμε στην ντίσκο. Τα καλοκαίρια παίρναμε αμπάριζα τα πανηγύρια. Γουρνόπουλο και μπύρες για τους μεγάλους, σουβλάκια και αγορές για τους μικρούς. Τρελαινόμασταν στην μπαλαρίνα μέχρι που ο κόσμος να γυρνάει και να μην μπορούμε να σταθούμε στα πόδια μας. Έγινα φοιτήτρια. Οι γονείς μου μου βρήκαν σπίτι και το επίπλωσαν κομπλέ. Και κάθε μήνα έφταναν τα λεφτά για το νοίκι και τα έξοδα. Με έφταναν για να κάνω και τις βόλτες μου φυσικά;) Βρήκα πηγή εσόδων μετά το πτυχίο και το ανακ...