Καθημερινές ιστορίες: χαμογελάστε παρακαλώ!

Ακούμε αποβραδύς τα νέα των οκτώ, χιόνια, κακοκαιρία και ακυρώσεις πτήσεων από και προς την κεντρική Ευρώπη. Στην Ελλάδα φυσάει νοτιάς, έχει 18 βαθμούς και έχω βγάλει τη μπέμπελη με τις κάλσες. Αύριο πετάμε για Γερμανία, λογίζεται κεντρική Ευρώπη; Τρώμε μια πίτα γύρο χοιρινό να πάει κάτω η ανησυχία... Ξυπνάμε πουρνό-πουρνό με την αυγούλα, σαν τσιμεντόλιθος η πίτα γύρος χοιρινός χτίζει μαντρότοιχο στο στομάχι μου. Φορτώνομαι μια τσάντα χιαστί με τα απαραίτητα, τη βαλίτσα, την τσάντα με τους κουραμπιέδες (τους χειροποίητους) στο χέρι το δεξί και την τσάντα με τα πουράκια Caprice στο αριστερό. Έτοιμοι για το ταξίδι! Εμείς, γιατί το αεροπλάνο είχε άλλα σχέδια. Έκανε πατινάζ στο παγοδρόμιο που είχε στηθεί ειδικά για την περίσταση στο αεροδρόμιο της Φρανκφούρτης, ξεχάστηκε και ήρθε Ελλάδα κάπως αργά. Ενωμεταξύ, χάλασα στο Ελ. Βενιζέλος όσα λεφτά είχα στην τσάντα μου (ευτυχώς δηλαδή που δε χρησιμοποίησα και πιστωτική!) και κατέληξα με 3 τσάντες έξτρα στο κάθε χέρι. Ευτυχώς είχα δώσει τη βαλίτ...

Ημερολόγιο 2011 από Σχολείο της Κιμώλου. Διαφορετικό και μάλλον εύστοχο... Μα αν τα παιδιά έχουν τέτοια εικόνα για τον κόσμο μας ...

Μέρες που είναι, τα ενδιαφέροντα έχουν ... μετατοπιστεί. Το στόλισες το Χριστουγεννιάτικο δέντρο; Πού να βρω χρόνο καλέ μου άνθρωπε; Και καλά χρόνο να βρω, αν παραλείψω να κοιμηθώ θα βρω. Ενέργεια όμως; Μου κλέβουν κάμποση τα σκασμένα στα εργαστήρια, έχω βαλθεί να μάθω κιθάρα ντράγκα ντρούγκα εξαντλούμαι η άσχετη, πάω μονόμπαντα έτσι που κάθομαι όλη μέρα μπροστά σε έναν υπολογιστή έχω να κάνω πού και πού καμιά άσκηση για τη μέση η παλιόγρια, στο τέλος πέφτω τ' ανάσκελα (ή τα μπρούμυτα διακρίσεις δεν κάνω) και κάνω τάματα για να ξανασηκωθώ! Το δέντρο μας μάρανε; Για το καλό, σου λέει, για να αλλάξει η διάθεσή σου, σου λέει, μέρες που είναι, σου λέει και τέλος πάντων πιο πολύ κουράζομαι να τους ακούω παρά να το στολίσω και να τελειώνουμε! Κι εκεί που είμαι τ' ανάσκελα (μια συνηθισμένη νύχτα) και προσπαθώ να αποφασίσω αν θα κοιμηθώ ή θα κάνω σκοπιά γερμανικό παρέα με το έλατο, μου έρχεται Η ιδέα! Διότι το σώμα παραδίδεται, το μυαλό όμως ποτέ... Γιατί να το στολίσω εγώ το δέντρο κα...