Καθημερινές ιστορίες: χαμογελάστε παρακαλώ!

Καλέ όχι στο βάραθρο, εκεί άλλωστε θα χρησιμοποιούσα το ρήμα γκεμοτσακίστηκα! Στο βάθρο ανέβηκα για να παραλάβω το 3ο βραβείο στο 12ο παιχνίδι " Παίζοντας με τις λέξεις ". Να, αν δε με πιστεύετε δείτε: Η ιδέα ήταν να φτιάξουμε μια ιστορία που να περιέχει τις λέξεις μπαλαρίνα , πλήκτρο , κάγκελο , τοίχος , αυτοκτονία . Και καλά η μπαλαρίνα είναι κοριτσάκι χαρούμενο που κάνει σκέρτσα με πουέντ, η αυτοκτονία όμως; Βρε τι μου έλαχε; Τι να γίνει, αυτό μου έτυχε αυτό προσπάθησα, κι έφτιαξα την ιστορία με τον πλήρως κατανοητό και εύηχο τίτλο " Βρε θα τις κάψω όλες, φούστες, γόβες και καμιζόλες ". Μεγάλη έμπνευση σας λέω! Το λες βέβαια και παραλήρημα, συνηθισμένα πράγματα για εμένα δηλαδή... Τις 22 ιστορίες που συμμετείχαν και την όλη διεξαγωγή του παιχνιδιού φιλοξένησε με ανοιχτές αγκάλες η Φλώρα , και της αξίζουν συγχαρητήρια για όλη τη δουλειά! Όπως και σε όλους τους διαγωνιζόμενους, νικητές ή όχι! Οι ψήφοι σας και τα καλά σας λόγια είναι μεγάλη τιμή και μεγάλη...

Καλέ δεν έχω γιορτάσει ποτέ γενέθλια στο e-στέκι μου! Μα φέτος κλείνει τα 5 χρόνια λειτουργίας του, και το 5 είναι στρογγυλό και μου φαίνεται σημαντικό, κρίμα είναι να το αφήσουμε να περάσει κουτουρού! Τι να κάνω κι εγώ; Έφερα μερικούς νοματαίους και μου έκαναν μιαν ανακαίνιση, έφτιαξα και γλυκάκι ειδικά για την περίσταση. Περάστε για κέρασμα λοιπόν, είστε όλοι ευπρόσδεκτοι! Γνώρισα πολλούς ανθρώπους και διάβασα πολλές ιστορίες με αφορμή τούτο το e-στέκι, έκανα ταξίδια σε κόσμους μέσα από λέξεις και εικόνες, όμορφα τα πέρασα αλήθεια.... Σας ευχαριστώ που μου κρατήσατε τόσο ζεστή συντροφιά :-)

Κι εκεί που περιμένεις να έρθει το καλοκαίρι, λυσσομανάει ο άνεμος, σε παίρνει και σε σηκώνει (Να θυμηθώ να αναθεωρήσω την άποψή μου περί παραπανίσιων κιλών). Κι εκεί που περιμένεις να πλαντάξεις από την ζέστη Ιούλιο μήνα, έρχεται ψιχάλα που μετά γίνεται μπόρα, σε κάνει να μην ξεχνάς να έχεις μια πρόχειρη ζακετούλα πάντα μαζί (Μπα, μήπως να κυκλοφορώ με βατραχοπέδιλο τώρα πια και στην πόλη;). Κι εκεί που περιμένεις να χαλαρώσεις με παρέα σε έναν καφενέ, σε περιμένουν κάτι μακριές 'to-do' λίστες (Τρομάρα μου έμαθα και το 'to-do'!). Κι εκεί που περιμένεις να ανοίξουν το στόμα τους οι σοφοί και να ακούσεις αποφεύγματα, σε αρπάζει η σαπίλα από τα ρουθούνια και σε κολλάει στον τοίχο (Να θυμηθώ να θυμάμαι πως μόρφωση και παιδεία δεν είναι έννοιες ταυτόσημες). Βρε άι σιχτίρ επιτέλους! Έχουν έρθει τα πάνω κάτω, θέλω να ιδρώσω και κρυώνω, θέλω να αράξω κι όλο πρέπει να τρέχω, θέλω να ακούω τα κύματα κι ακούω τη βροχή, θέλω να φλυαρώ και το ζάρι να κυλάει σε ξύλινο τάβλι και ...