Καθημερινές ιστορίες: χαμογελάστε παρακαλώ!

Πολυαγαπημένη μου αδελφή, Μόλις πριν από λίγο εφτασα στον προορισμό μου μετά από περίπου 24 ώρες στο δρόμο.  Όλα καλά, πες το στους γονείς να μην ανησυχούν. Νυσάφι πια με αυτήν την Κίνα! Εγώ άφησα την Ελλάδα για να ξενιτευτώ στην Ελβετία, μετανάστης με στυλ (και σεξ απίλ, αλλά αυτό δεν είναι της παρούσης) κι αυτοί οι σιχαμένοι οι εργοδότες μου, λες και το κάνουν επίτηδες, κάθε τρεις και λίγο με ξαποστέλνουν στην Κίνα. Βρε άι σιχτίρ, δεν τους μπορώ άλλους Κινέζους, κιτρίνισε το μάτι μου! Και το δέρμα μου! Γιατί ήλιος εδώ δε με βλέπει, τον έχει πάει περίπατο η μόλυνση. Βρε άι σιχτίρ! Τέλος πάντων, άλλα ήθελα να σου πω... Πάω που λες στο αεροδρόμιο της Ζυρίχης στην ώρα μου, μια κυρία. Για να πνίξω τον πόνο μου έκανα λίγο σόπιν καθώς περίμενα, μη με ρωτάς δε θυμάμαι τι πήρα. Κι επίσης, δεν κράτησα την απόδειξη να δω αν πλήρωσα πολλά. Αρχίζει το μπόαρντιν, παίρνω τις σακούλες μου και πάω στο γκέιτ να κάνω τη δουλειά μου. Με φωνάζει μιαν ξυνούλα από το γκισέ, "Ωχ Παναγία μου, θα μου...

Ούι, ούι, ούι, μια ολόκληρη γαλοπούλα κατάπια, τόσες μέρες πέρασαν κι ακόμα ολόκληρη τη βλέπεις στην κοιλιά μου. Έφαγα, έφαγα, έφαγα, θα έσκαγα στο τέλος η γυναίκα! Η ξαδέλφη μου με είδε και αναφώνησε "τσίτα-μπόμπα"! Μετά κοιτάξαμε προσεκτικά την κατάστση του αφαλού, οριακά ακόμα τον λες προς τα μέσα πως είναι. Αλλά για στάσου, μπας και δε φταίει το φαγητό; Εδώ που τα λέμε, και μεταξύ μας να μη μείνει δε με πειράζει, δεν ήταν και τόσο μεγάλο το πτηνό! Άσε που για κότα μου το έδωσε η θεια-Γιαννούλα. Τι ψυχή έχει ένα κοτερό; Και μάλιστα ψητό! Αλλά από την άλλη το νούμερο στη ζυγαριά αυξάνει συνεχώς κι η μέση μου (που μόνο μέση δεν τη λες πια) όλο και φαρδαίνει! Φτάσαμε να χρειάζομαι για να τυλιχτώ ένα μέτρο, πάλι καλά που η μεζούρα έχει ως το ενάμισο και πάλι χαλαρή την έχω. Τέλος πάντων, στις γιορτές κυρίως τρώγαμε. Από παιδί θυμάμαι το είχαμε στην οικογένεια μου αυτό το ... χόμπυ να το πω; Πρώτα άγχος για το τι θα φάμε και μετά άγχος για το πώς θα χωνέψουμε αυτό που φά...