Καθημερινές ιστορίες: χαμογελάστε παρακαλώ!

Ξεκίνησα για εκδρομή... Σάββατο μεσημέρι. Με καλή παρέα, σύμμαχο τον καιρό, μαγιό στο πορτ μπαγκάζ. Ακόμη μια βουτιά πριν το καλοκαίρι να φύγει! Γύθειο ο προορισμός μας... Διαβάζει κάποιος στο δίκτυο για το Γύθειο: "Το Γύθειο είναι μία μικρή πόλη της Λακωνίας, αλλά η μεγαλύτερη της Μάνης. Η αρχιτεκτονική του και η ατμόσφαιρα της πόλης είναι η τυπική θαλασσινή ατμόσφαιρα των ελληνικών τοπίων, όπως επίσης και αυτή των ελληνικών νησιών. Η μεγάλη παραλία του με τα ταβερνάκια, τα ουζερί και τα ψαράδικα, τα απλωμένα χταπόδια στον ήλιο, η διαρκής κίνηση των καικιών και των άλλων πλοιαρίων, τα αμφιθεατρικά χτισμένα σπίτια συνθέτουν την γραφικότητά του. [...] Σημάδι ολοφάνερο της ευρωστίας του, τα όμορφα νεοκλασσικά κυρίως κτίσματα και τα πέτρινα ψηλά σπίτια, που χτίστηκαν κατά τα αστικά πρότυπα, αμφιθεατρικά, στο βουνό Κούμαρος. [...]" Και ίσως να ήταν κάποτε αλήθεια: Γύθειο, Μάρτιος 2008 Αυτή τη φορά πάντως, σαν άλλη πόλη μου φάνηκε, σαν άλλη εποχή. Την 'τυπική θαλασσινή ατμόσφα...

Πολλα συνέβησαν τον τελευταίο καιρό, πολλά... Άλλα αναπάντεχα, άλλα πιεστικά, άλλα προγραμματισμένα και μερικά λίγα διασκεδαστικά. Αυτά τα τελευταία τα κρατάω φυσικά! Ο μήνας ξεκίνησε, και συνεχίστηκε δηλαδή, με προθεσμίες να τρέχουν. Κι εγώ να τις έχω πάρει στο κατόπι με φόρμες κι αθλητικά. Αμφέβαλλα πολλές φορές για τη φυσική μου κατάσταση... Και ξαφνικά διαπιστώνω πως δυο ολόκληρες εβδομάδες είχαν φύγει! Μα επιτέλους, ήμουν ακόμα με τις φόρμες και τα αθλητικά! Νευρίασα, κάποιο απόγευμα βάζω στα μάγουλα το ροζ της συστολής και χτυπάω διστακτικά την ξύλινη πόρτα. Πριν να το καταλάβω, το όνομά μου με καλλιγραφικά πήγε και θρονιάστηκε στο μαθητολόγιο της σχολής, εγώ πήρα σολφέζ, κιθάρα και ύφος 'θα είμαι η καλύτερη μαθήτρια', κι έκανα το πρώτο μου μάθημα μουσικής! Εκεί πάνω στον ενθουσιασμό, έπεσε τηλέφωνο 'sos-παράτατα όλα και τρέχα'! Οπότε τι να κάνω κι εγώ; Έτρεξα! Και βρέθηκα στην Αθήνα να περιμένω σε σαλονάκι δερμάτινο τον γιατρό να βγει και να μου πει. Δε μπορώ να ...

Θαρρείς πως γάμος δε λογίζεται δίχως άτομα 300, δίχως ψητά και κλαρινο-ντάουλα; Απατάσαι πλάνην οικτρά! Γιατί ήμουν εκεί και το είδα με τα μάτια μου! Μπορεί να έλειπαν οι θειάδες, οι μπαρμπάδες, ο γιος του μπακάλη, ο κουμπάρος του φούρναρη, να μη φάγαμε αρνί ψητό μήτε γουρνόπουλο στη σούβλα, να μη δώσαμε μάχη επιβίωσης τακούνι με τακούνι στην πίστα, μα γάμος έγινε με παπά και με κουμπάρους. Όχι ένας δηλαδή, μα δυο! Και ήμουν εκεί, και στους δυο, μάρτυρας του μυστηρίου... Στάση 1η Στη Ζυρίχη. Πόλη όμορφη, καθαρή, πράσινη, οργανωμένη. [ Ζυρίχη ] Μυστήριο καθολικό σε ναό προτεσταντικό. Λιτός κι απέριττος ο ναός. Το ίδιο κι η διακόσμηση που είχαν διαλέξει οι μελόνυμφοι, ένα κλαρί ελιάς κι ένα λευκό λουλούδι. [ Ναός Μυστηρίου ] Οι 60 (!) καλεσμένοι έφτασαν στην ώρα τους, κάθησαν στη θέση τους κι εκεί τους περίμενε το βιβλίο του μυστηρίου. Άκου πράγματα! Οι μελόνυμφοι σου λέει επιλέγουν τα αποσπάσματα, τις μελωδίες, τα τραγούδια (!) που θα ακουστούν στο Μυστήριο τους . Όχι δηλαδή τυφλοσούρτη...