Από το σαλονάκι της κλινικής στους αιθέρες της Αττικής
Πολλα συνέβησαν τον τελευταίο καιρό, πολλά... Άλλα αναπάντεχα, άλλα πιεστικά, άλλα προγραμματισμένα και μερικά λίγα διασκεδαστικά. Αυτά τα τελευταία τα κρατάω φυσικά!
Ο μήνας ξεκίνησε, και συνεχίστηκε δηλαδή, με προθεσμίες να τρέχουν. Κι εγώ να τις έχω πάρει στο κατόπι με φόρμες κι αθλητικά. Αμφέβαλλα πολλές φορές για τη φυσική μου κατάσταση...
Και ξαφνικά διαπιστώνω πως δυο ολόκληρες εβδομάδες είχαν φύγει! Μα επιτέλους, ήμουν ακόμα με τις φόρμες και τα αθλητικά! Νευρίασα, κάποιο απόγευμα βάζω στα μάγουλα το ροζ της συστολής και χτυπάω διστακτικά την ξύλινη πόρτα. Πριν να το καταλάβω, το όνομά μου με καλλιγραφικά πήγε και θρονιάστηκε στο μαθητολόγιο της σχολής, εγώ πήρα σολφέζ, κιθάρα και ύφος 'θα είμαι η καλύτερη μαθήτρια', κι έκανα το πρώτο μου μάθημα μουσικής!
Εκεί πάνω στον ενθουσιασμό, έπεσε τηλέφωνο 'sos-παράτατα όλα και τρέχα'! Οπότε τι να κάνω κι εγώ; Έτρεξα! Και βρέθηκα στην Αθήνα να περιμένω σε σαλονάκι δερμάτινο τον γιατρό να βγει και να μου πει. Δε μπορώ να πω, και τη μουσική μου άκουσα και τα φυλλάδιά μου τα διάβασα. Το ξέρατε εσείς πως οι ερωτικές σχέσεις στη ζωή ενός ανθρώπου διαμορφώνονται από τη φροντίδα που λαμβάνει από τον 5ο ως τον 12ο μήνα της ζωής του;
Καλά μάς τα είπε ο γιατρός, δε θυμάμαι βέβαια αν ήταν πριν ή αφού είχε παραλάβει κάμποσα πράσινα... Κι η πεθερά βγήκε παραπατώντας μεν με όρεξη για παϊδάκια δε!
Ήρεμη πια, μπόρεσα να εκμεταλευτώ ένα 2ήμερο στην πρωτεύουσα...
Έκανα βόλτες στη μέση της Πανεπιστημίου, κυκλωμένη από πιτσιρίκια, ζογκλέρ και ποδηλάτες. Όμορφα χρώματα και χαμόγελα στο κέντρο της πόλης...
Πέρασα μια ρομαντική βραδιά (με αφορμή την επέτειο του γάμου μας) σε έναν απλοϊκά όμορφο και ζεστό χώρο. Εξαιρετική λίστα κρασιών και ιδιοκτήτες που σε κέρδιζαν με τη διακριτικότητα, την ευγένεια και τις γνώσεις τους. Ο καλός μου φυσικά υπήρξε ο πρωταγωνιστής, όπως δηλαδή και κάθε βραδιά εδώ και πολλά χρόνια...
Έκανα πτήση με cessna πάνω από την πόλη. Με γυαλί ηλίου και ύφος ρετρό (πώς μπορεί να είναι ένα τέτοιο ύφος;) απόλαυσα τη θέα. Αποφάσισα πως μου πάει η μεγάλη ζωή και ξεκινάω έρανο για ένα ίδιο ιδιωτικό. Από πιλότο είμαι καλυμμένη, ο καλός μου τα πήγε άψογα κι ας ήταν η πρώτη του φορά! Α να μην ξεχάσω, ενα μεγάλο ευχαριστώ στους καλούς μας φίλους που μας το έκαναν δώρο όλο αυτό!
[Θέα από το cessna, σε U-turn 360ο]
Ο μήνας ξεκίνησε, και συνεχίστηκε δηλαδή, με προθεσμίες να τρέχουν. Κι εγώ να τις έχω πάρει στο κατόπι με φόρμες κι αθλητικά. Αμφέβαλλα πολλές φορές για τη φυσική μου κατάσταση...
Και ξαφνικά διαπιστώνω πως δυο ολόκληρες εβδομάδες είχαν φύγει! Μα επιτέλους, ήμουν ακόμα με τις φόρμες και τα αθλητικά! Νευρίασα, κάποιο απόγευμα βάζω στα μάγουλα το ροζ της συστολής και χτυπάω διστακτικά την ξύλινη πόρτα. Πριν να το καταλάβω, το όνομά μου με καλλιγραφικά πήγε και θρονιάστηκε στο μαθητολόγιο της σχολής, εγώ πήρα σολφέζ, κιθάρα και ύφος 'θα είμαι η καλύτερη μαθήτρια', κι έκανα το πρώτο μου μάθημα μουσικής!
Εκεί πάνω στον ενθουσιασμό, έπεσε τηλέφωνο 'sos-παράτατα όλα και τρέχα'! Οπότε τι να κάνω κι εγώ; Έτρεξα! Και βρέθηκα στην Αθήνα να περιμένω σε σαλονάκι δερμάτινο τον γιατρό να βγει και να μου πει. Δε μπορώ να πω, και τη μουσική μου άκουσα και τα φυλλάδιά μου τα διάβασα. Το ξέρατε εσείς πως οι ερωτικές σχέσεις στη ζωή ενός ανθρώπου διαμορφώνονται από τη φροντίδα που λαμβάνει από τον 5ο ως τον 12ο μήνα της ζωής του;
Καλά μάς τα είπε ο γιατρός, δε θυμάμαι βέβαια αν ήταν πριν ή αφού είχε παραλάβει κάμποσα πράσινα... Κι η πεθερά βγήκε παραπατώντας μεν με όρεξη για παϊδάκια δε!
Ήρεμη πια, μπόρεσα να εκμεταλευτώ ένα 2ήμερο στην πρωτεύουσα...
Έκανα βόλτες στη μέση της Πανεπιστημίου, κυκλωμένη από πιτσιρίκια, ζογκλέρ και ποδηλάτες. Όμορφα χρώματα και χαμόγελα στο κέντρο της πόλης...
Πέρασα μια ρομαντική βραδιά (με αφορμή την επέτειο του γάμου μας) σε έναν απλοϊκά όμορφο και ζεστό χώρο. Εξαιρετική λίστα κρασιών και ιδιοκτήτες που σε κέρδιζαν με τη διακριτικότητα, την ευγένεια και τις γνώσεις τους. Ο καλός μου φυσικά υπήρξε ο πρωταγωνιστής, όπως δηλαδή και κάθε βραδιά εδώ και πολλά χρόνια...
Έκανα πτήση με cessna πάνω από την πόλη. Με γυαλί ηλίου και ύφος ρετρό (πώς μπορεί να είναι ένα τέτοιο ύφος;) απόλαυσα τη θέα. Αποφάσισα πως μου πάει η μεγάλη ζωή και ξεκινάω έρανο για ένα ίδιο ιδιωτικό. Από πιλότο είμαι καλυμμένη, ο καλός μου τα πήγε άψογα κι ας ήταν η πρώτη του φορά! Α να μην ξεχάσω, ενα μεγάλο ευχαριστώ στους καλούς μας φίλους που μας το έκαναν δώρο όλο αυτό!
teleiaaaaaa fwtoooooo!!!
ReplyDeleteΜια χαρά σε βρήσκω!!!!!
ReplyDeleteΦιλιά πολλά και καλησπέρες!!!!
Ομορφα...
ReplyDeleteβγαλε τις φορμες και ζησε! Εκτος βεβαια αν θες να κανεις γυμναστικη!
Η θεα απο ψηλά όλα τα λεφτά!
Αλλά και η Πανεπιστημίου ε; Κουκλα!
φιλιά πολλά
Χαίρομαι που είχες παρέα τον άντρα σου όταν γελούσες... :)
ReplyDeleteΦιλάκια
Να καταθέσω τον οβολό μου για το...Τσεσνα;:)))
ReplyDeleteΑριθμό λογαριασμού ,παρακαλώ:)))
Ελεήστε,τυφλοί,τον ανοιχτομάτη:)))
@Anonymous
ReplyDeleteΕυχαριστώ! Έχω κι άλλες ουου από εκεί ψηλά ;)
@stavroulazerva
Ό,τι μπορώ κάνω Σταυρούλα, άλλωστε είμαι αιθεροβάμων, αυτό είναι γνωστό ;)
Την καλημέρα μου!
@(Cou) Coula
ReplyDeleteΑυτό έκανα Coula, τις έβγαλα, και έβαλα την κιθάρα για αρχή και το cessna για τη συνέχεια ;)
Η θέα από ψηλά πανέμορφη κι η αμεσότητα από το cessna σου έκοβε την ανάσα!
Η Πανεπιστήμιου κάτι παραπάνω από απολαυστική! Πότε θα την κάνουν πεζόδρομο;
Καλή σου μέρα!
@astakoulis
ReplyDeleteΚι εγώ χαίρομαι astakouli!
Και το καλό είναι πως το συνήθες είναι να τον εχω πλάι μου όταν γελάω ;)
@VAD
Να κι ένας καλός άνθρωπος που αμέσως κατάλαβε τον πόνο και την ανάγκη του συνανθρώπου του! Εύγε Βασίλη! Συγκινήθηκα τώρα...
Σε ποια τράπεζα σε βολεύει ο αριθμός λογαριασμού;
Aκούστε,Χριστιανοί!Το πήρε σοβαρά:))Εν μέσω κρισης Να σου στειλω το δικο μου λογαριασμό να καταθεσεις για ενισχυση του...πάσχοντος συν-μπλογγερά;:))
ReplyDelete@VAD
ReplyDeleteχαχα
Ακούστε Χριστιανοί! Μου έκανε πλάκα, και τώρα μου κόβει τα φτερά!
Αχ βρε Βασίλη, λέμε και τίποτα να διασκεδάζουμε τη φτώχια μας:) Εδώ σκεφτόμαστε να κόψουμε το αυτοκίνητο γιατί δεν έχουμε λεφτά για βενζίνη, το cessna μου έλειπε! Αν πάντως έχεις κανένα 'ψιλικό' να μου δώσεις για ποδήλατο, δε θα πω όχι ;)
κι εγώ σκέπτομαι να ανταλλάξω το κότερο με ένα τσέσνα... γιατί δε με συμφέρει, τα διπλά ξοδεύω μέσω θαλάσσης. να μου γνωρισεις κανα πιλοτο, ποτέ δε ξέρεις που θα μου χρειαστεί..
ReplyDeleteνα σας ζήσει το μωρό! αν κατάλαβα καλα δηλαδη. κ στα δικά σας βεβαίως βεβαίως.. σας εύχομαι τα καλύτερα για την επέτειο κ να ακολουθήσουν κ άλλες πολλές πολλές κ να είστε πάντα τόσο ερωτευμένοι!
και ζγα ζγα να βγάζεις τ αθλητικά..
Λένε πως θα την κάνουν άμεσα!
ReplyDeleteΠαντως και το λιγο που την ζησαμε ως πεζοδρομο ηταν θεϊκά!
φιλιά
@maria
ReplyDeleteΆντε καλέ, κάνε την αλλαγή! Άλλωστε το τσέσνα είναι πιο βολικό, δε χρειάζεται θάλασσα για να σε πάει, μόνο ουρανό, κι ο ουρανός υπάρχει παντού! ;)
Δεν ήτανε μωράκι, μια μικροεπέμβαση ήταν. Αλλά πήγε καλά, πιστέυω... Σε μπέρδεψε το "μητέρα" στο κείμενο, το έκανα "πεθερά" για να είμαι ακριβής :)
Ευχαριστώ για τις ευχές! Άντε κι εσύ να πας σύντομα κοντά στον καλό σου!
Θα τα ωγάλω τα αθλητικά, που θα πάει; Λες να μην τελειώσουν ποτέ οι προθεσμίες και οι υποχρεώσεις;
Την καλησπέρα μου :)
@(Cou) Coula
ReplyDeleteΛένε! Θα γίνει;
Άντε να δούμε κάτι να προχωράει σε αυτόν τον τόπο...
Φιλιά!
Όλα είναι τόσο γλυκά, πολύχρωμα και όμορφα. Και χαίρομαι που δεν μαύρισαν από τα πράσινα του γιατρού.
ReplyDeleteΦαντάζομαι θα τρέχεις με πιο ελαφριά την καρδιά σου τώρα...
αυτες οι μικρες στιγμες κανουν την ζωη μας να κυλουν ομορφη και ενδιαφερον
ReplyDelete@fvasileiou
ReplyDeleteΌπως τα λες, όλα μπορεί να είναι χαρούμενα! Αρκεί εμείς να τα βλέπουμε έτσι;) Κι αν μας το επιτρέπουν και οι συνθήκες ακόμα καλύτερα!
@Skouliki
Αυτές οι μικρές στιγμές κάνουν τη ζωή να έχει νόημα...