Καλεσμένη στας Ευρώπας

Θαρρείς πως γάμος δε λογίζεται δίχως άτομα 300, δίχως ψητά και κλαρινο-ντάουλα; Απατάσαι πλάνην οικτρά! Γιατί ήμουν εκεί και το είδα με τα μάτια μου! Μπορεί να έλειπαν οι θειάδες, οι μπαρμπάδες, ο γιος του μπακάλη, ο κουμπάρος του φούρναρη, να μη φάγαμε αρνί ψητό μήτε γουρνόπουλο στη σούβλα, να μη δώσαμε μάχη επιβίωσης τακούνι με τακούνι στην πίστα, μα γάμος έγινε με παπά και με κουμπάρους. Όχι ένας δηλαδή, μα δυο! Και ήμουν εκεί, και στους δυο, μάρτυρας του μυστηρίου...

Στάση 1η
Στη Ζυρίχη. Πόλη όμορφη, καθαρή, πράσινη, οργανωμένη.


[Ζυρίχη]


Μυστήριο καθολικό σε ναό προτεσταντικό. Λιτός κι απέριττος ο ναός. Το ίδιο κι η διακόσμηση που είχαν διαλέξει οι μελόνυμφοι, ένα κλαρί ελιάς κι ένα λευκό λουλούδι.


[Ναός Μυστηρίου]


Οι 60 (!) καλεσμένοι έφτασαν στην ώρα τους, κάθησαν στη θέση τους κι εκεί τους περίμενε το βιβλίο του μυστηρίου. Άκου πράγματα! Οι μελόνυμφοι σου λέει επιλέγουν τα αποσπάσματα, τις μελωδίες, τα τραγούδια (!) που θα ακουστούν στο Μυστήριο τους. Όχι δηλαδή τυφλοσούρτης, μπείτε σκύλοι αλέστε και δε συμμαζεύεται! Με την καθοδήγηση του ιερέα έχουν επιμεληθεί τα διάφορα τμήματα της λειτουργίας, έχουν επιλέξει τον αναγνώστη-αφηγητή-τραγουδιστή για κάθε κομμάτι, έχουν επιμεληθεί το βιβλίο του μυστηριου. Δηλαδή απολύτως tailored διαδικασία!


[Ναός Μυστηρίου]


Ήρθε η νύφη με τον πατέρα της στις 14:00 ακριβώς, την πήρε από το χερι ο γαμπρός, σηκωθήκαμε από τις θέσεις μας ενόσω το ζευγάρι διέσχιζε την εκκλησία για να πάει μπροστά-μπροστά στις δικές του θέσεις.

Και να ανεβαίνει η φίλη της νύφης να διαβάσει μια προσευχή, και να ανεβαίνει ο αδελφός του γαμπρού να αναγνώσει την προς Κορινθίους κατά Μάρκο επιστολή, και να διαβάζει ο ιερέας το Ευαγγέλιο και να πιάνει την κιθάρα η αρτίστα να τραγουδά λόγια αγάπης. Μπα, περίεργα πράγματα... Δεν πολυκαταλάβαινα κιόλας, μπα πανάθεματα τα γερμανικά, και κοιτούσα σαν πολίτης άλλου πλανήτη!

Μετά τα δαχτυλίδια, σχηματίσαμε όλοι μαζί έναν κύκλο, κρατούσαμε ο ένας τον άλλο και διαβάζαμε το αντίστοιχο απόσπασμα από το βιβλίο (προσευχόμασταν για το ζευγάρι μάλλον, με τα γερμανικά πολλά άκουγα λίγα καταλάβαινα). Μετά έσφιγγε ο ένας το χέρι του άλλου και κάτι έλεγαν, δεν το έπιασα και για να μην πω "Nice to meet you" και γίνω τελείως ρόμπα, προτίμησα να αποσυρθώ με νωχελικά βήματα πρός τα πίσω!

Το μυστήριο τελείωσε, το ζευγάρι κι οι κουμπάροι έμειναν για υπογραφές, οι καλεσμένοι στην είσοδο σχηματίσαμε αψίδα με ήλιους, οι νεόνυμφοι πέρασαν από κάτω ολόχαροι. Τους δώσαμε συγχαρητήρια κι ευχές έξω από το ναό. Στη συνέχεια, οι καλεσμένοι έφυγαν με το τραμ για το εστιατόριο και το ζευγάρι τριγύριζε με τα πόδια για φωτογραφίες στην πόλη.

Μετά από ένα τραμ και ένα τελεφερίκ φτάσαμε στο εστιατόριο. Ο εξωτερικός χώρος ήταν πανέμορφος, μέσα σε πάρκο με καταπληκτική θέα στην πόλη!


[Ζυρίχη - Θέα από το εστιατόριο]


Ήπιαμε απεριτίφ, το συνοδεύσαμε με καναπεδάκια, γράψαμε ευχετήριες καρτ-ποστάλ για το ζευγάρι. Κάποιοι από τους φίλους του ζευγαριού φούσκωσαν δεκάδες κόκκινα μπαλόνια από όπου με κορδέλες κρεμάσαμε τις καρτ-ποστάλ μας.


[Μπαλόνια με ευχές για το ζευγάρι]


Τα μπαλόνια πέταξαν ψηλά μόλις εμφανίστηκε το ζευγάρι. Μα σου λέει πως όποιος, σε αυτή ή σε άλλη πόλη, βρει το μπαλόνι ταχυδρομεί την κάρτα στους νεόνυμφους. Έτσι το ζευγάρο έχει να λαμβάνει ευχές για πολύ καιρό μετά...

Μετά την ομαδική φωτογραφία και το πέταγμα της ανθοδέσμης, μπήκαμε στην αίθουσα. Διακόσμηση με γούστο, art de la table όχι αστεία!


[Χώρος εστιατορίου]


Καθήσαμε στη θέση μας, το φαγητό άρχισε να φτάνει. Ο σεφ ήταν καλλιτέχνης, καλύτερο φαγητό σε όψη και νοστιμιά δεν είχα δει ούτε γευτεί! Συγγνώμη μαμά! Είμαι και χωριατόπαιδο, τα έχουμε ξαναπεί αυτά, μα εκείνη η κουζίνα έβαλε τα στάνταρ πολύ ψηλά! Γιάμι, μόνο που το σκέφτομαι...

Το δείπνο κράτησε αρκετή ώρα (αν όχι ώρες), οι νεόνυμφοι πέρασαν από 'δοκιμασίες' και στη συνέχεια όλοι μαζί κατεβήκαμε έναν όροφο για να βρεθούμε σε χώρο με μπαρ, ζωντανή μπάντα και πίστα χωρού. Παραγγείλαμε τα κοκτείλ μας, χορέψαμε πολύ, κάπου ενδιάμεσα το ζευγάρι έκοψε την τούρτα. Μετά τις 2:30 ευτυχισμένοι και ικανοποιημένοι φύγαμε για τα κρεβάτια μας...

Στάση 2η
Στη Βενετία. Πόλη διαφορετική, ξεχωριστή, γεμάτη, ζωντανή.


[Βενετία]


Μυστήριο καθολικό στον μεγαλύτερο ναό της πόλης, St. Giovani e Paolo. Ένας ναός μουσείο, γεμάτος με δημιουργίες γνωστών καλλιτεχνών. Η διακόσμηση που είχαν διαλέξει οι μελόνυμφοι κισσός και λευκά λουλούδια.


[Ναός Μυστηρίου]


Οι περίπου 60 καλεσμένοι έφτασαν στην ώρα τους, κάθησαν στη θέση τους, εκεί τους περίμενε το βιβλίο του μυστηρίου. Φυσικά κι εδώ tailored η διαδικασία. Μόνο που αυτός ο γαμπρός έστεκε όρθιος δίπλα από τις δικές τους θέσεις.


[Ναός Μυστηρίου]


Ήρθε η νύφη με τον πατέρα της στις 10:30 ακριβώς, όλοι σηκωθήκαμε, διέσχισαν την τεράστια εκκλησία κι είχαμε χρόνο να την θαυμάσουμε, την παρέδωσε στο γαμπρό κι εκείνος ολοσυγκίνητος την πήρε από το χέρι.

Την διαδικασία τώρα την ήξερα, δεν καταλάβαινα ιταλικά, μα ήξερα πως ήταν μια λειτουργία κομμένη και ραμμένη για αυτό το ζευγάρι.

Το μυστήριο τελείωσε, το ζευγάρι κι οι κουμπάροι έμειναν για υπογραφές, οι καλεσμένοι στην είσοδο προμηθευτήκαμε ρύζι, οι νεόνυμφοι δέχτηκαν τα πυρά μας. Τους δώσαμε συγχαρητήρια κι ευχές έξω από το ναό. Λίγες φωτογραφίες (ακόμα και με τουρίστες!) και στη συνέχεια όλοι μαζί επιβιβαστήκαμε σε βαπορέτο για το νησί της λιμνοθάλασσας που είχαν επιλέξει οι νεόνυμφοι για το γεύμα. Ο εξωτερικός χώρος ήταν πανέμορφος, μέσα σε πάρκο με όμορφα συντριβάνια!


[Εξωτερικός χώρος εστιατορίου]


Αυτό το γαμήλιο τραπέζι γεύμα ξεκίνησε και δείπνο κατέληξε! Είναι τρελοί αυτοί οι Ιταλοί με τα antipasti, τα primo και τα secondi πιάτα τους! Μαζί με τη γαμήλια τούρτα μας σέρβιραν συνολικά 9 διαφορετικά πιάτα!!! Σαν κοιλαράδες γυρνούσαμε στο πάρκο, τάχα μου να χαζέψουμε την ομορφιά της φύσης, μα ψάχνοντας αφορμή να ξεκουμπώσουμε κανένα κουμπί για να φάμε και το επόμενο και το επόμενο και το επόμενο πιάτο. Μας έκαναν θρεφτάρια το λοιπόν, μας έδωσαν μπομπονιέρα και μετά μας αποχαιρέτισαν, δεν έχουν έθιμο να χορεύουν στα μέρη τους σου λέει. Πήγαμε κι εμείς για σόδα και μια πρόχειρη βόλτα στη Βενετία, ωιμέ βάρος!


[Βενετία]


Τους παντρέψαμε τους φίλους μας, χαρήκαμε μαζί τους, το απολαύσαμε. Χωρίς υπερβολές, χωρίς πολλά στρας, χωρίς πυροτεχνήματα και φανφάρες. Μα δε θυμάμαι, τόνισα πως εκεί στον άλλο πλανήτη ο γάμος γίνεται κυρίως για το ζευγάρι; Να ζήσετε παιδιά! Όμορφη εμπειρία...

Comments

  1. Πανέμορφες και οι δύο πόλεις! Ιταλικο γάμο παρακολούθησα στην Νάπολι, αλλά και εγώ είδα και δεύτερο. Στην Αγγλία, αλλά λίγα θυμάμαι γιατί από ήμουν πιωμένος από το προηγούμενο βράδυ (και εγώ και ο γαμπρός και ο πατερας και ο αδερφός της νύφης) και απλά περίμενα το reception για να συνεχίσω να πίνω! Σοβαρά πάντως ο δεύτερος ήταν όπως περιγράφεις και τους δικούς σου.

    ReplyDelete
  2. Eλα,μωρε΄,αν εξαιρέσουμε τις νεοαμερικανιές των νεοελλήνων(και γω δεν τα παω),γάμος χωρίς "πάμε στα κλαρίνα" γίνεται;Βρέθηκα σε γάμο προσφατα όπου αντί για νεόφερτα βαλς κλπ,κλπ,το νεανικότατο ζευγάρι άνοιξε το χορό, μ'ενα αυθεντικότατο ηπειρώτικο αντικριστό!Τι καλύτερο;;;
    Να ζήσουνε....

    ReplyDelete
  3. Μα πως τα κατάφερες και συνδύασες να δεις 2 γάμους στο εξωτερικό; Ωραίες εμπειρίες όμως. Μπράβο άντε και στα ... βαφτίσια τώρα:)
    Α ναι μην το ξεχάσω, καλό φθινόπωρο!

    ReplyDelete
  4. Πολύ μου άρεσε η περιγραφή! Και αυτό με τις καρτ-ποστάλ, πάρα πολύ. :-) (Έχω κι εγώ, βέβαια, την ίδια απορία με τον Βασίλη.)

    Να ζήσουνε οι φίλοι σου!

    ReplyDelete
  5. και εμένα μου αρεσει πολυ σεμνότητα των γάμων στο εξωτερικό, εμείς όπως πάντα έχουμε την τάση να υπερβάλλουμε. ο βασικότερο πιστεύω είναι οι καλεσμένοι, όπως αναφέρεις και συ, να είναι λίγοι (σε αριθμό) και καλοί. Απο κει και πέρα όλα κυλάνε όμορφα και για το ζευγάρι και για τους καλεσμένους

    ReplyDelete
  6. @JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS
    Ευχαριστώ για τις όμορφες ευχές σου νεαρέ :)
    Καλώς επέστρεψες λοιπόν, έυχομαι και εσύ να έχεις έναν όμορφο μήνα!

    @VAD
    Μα αυτά είναι που μας χαλάνε, οι νεοαμερικανιές (πολυόροφες τούρτες, κανονάκια με ροδοπέταλα κτλ.) και οι υπερβολές (όσο περισσότερο τόσο καλύτερο!). Σαν να το κάνουμε για τους άλλους το τζέτζελο κι όχι για να το ευχαριστηθούμε εμείς...
    Δεν τα έχω με τα παραδοσιακά μη φανταστείς, κι εμείς το γάμο μας με μπάλο ζευγαρωτό τον ανοίξαμε:) Τίποτα καλύτερο!

    ReplyDelete
  7. @Vassilis
    Είδες; Έτυχε και 2 φίλοι μας (από όταν μέναμε στα ξένα) παντρεύτηκαν με μια εβδομάδα διαφορά, οπότε ένας γάμος το πρώτο Σάββατο στη Ζυρίχη κι ακόμα ένας το επόμενο Σάββατο στη Βενετία. Και φυσικά δε χάσαμε ευκαιρία! Όμορφα ήταν...
    Καλό φθινόπωρο:)

    @M
    Σε ευχαριστώ:)
    Αυτό με τα μπαλόνια κι εμένα μου άρεσε. Αναρωτιέμαι πόσες καρτ-ποστάλ θα λάβει το ζευγάρι...
    Η απάντηση της απορίας σου ακριβώς από πάνω, τυχαιότητα καλή μου :)
    Να ζήσουν τα παιδιά ευτυχισμένα!

    ReplyDelete
  8. @zekia
    Εμείς πιστεύουμε στο "πολύ" σε όλα τα πράγματα, όσο πιο λαμπερό τόσο πιο όμορφο, όσο πιο ακριβό τόσο καλύτερο, και μια φορά παντρεύεσαι ρίξε ένα βεγγαλικό κοκ. Έχουμε ξεχάσει πως μέσα από την απλότητα αναδεικνύεται η ομορφιά...

    ReplyDelete
  9. Ξαδερφούλα, πολύ όμορφη εμπειρία το ταξιδάκι σας!! Σας εύχομαι πολλά ακόμη!!!!

    ReplyDelete
  10. @Vivi
    Ήταν πράγματι όμορφη εμπειρία, βοήθησε κι η πολύ καλή παρέα:)
    Σε ευχαριστούμε για τις ευχές, μακάρι όλοι μας να έχουμε λόγους για χαμόγελα!

    ReplyDelete
  11. καλο !! αυτο ειναι ωραιο να βλεπεις ηθη και εθιμα απο αλλες χωρες

    ReplyDelete
  12. Αυτοί οι γάμοι πια!! Δεν ξέρω πόσο διαδεδομένα είναι τα xamogelakia στη blogosfera αλλά δεν θα μου κάνει εντύπωση αν στον επόμενο γάμο που θα πάω ή στα επόμενα τεύχη των Νύφη, Bride, Wedding, Marriage κλπ γράφουν την καταπληκτική ιδέα των καρτ ποστάλ με μπαλόνια!!!

    Τι να πει κανείς πλέον για τους γάμους.... Το ενδιαφέρον θα ήταν να προχωρήσεις την έρευνά σου με τους ευρωπαίους φίλους σου και να ενημερώσεις μέσω της blogosferas τη διαδικασία που πέρασαν για να οργανώσουν τον γάμο τους. Τράβηξαν την ίδια ταλαιπωρία που θα τραβούσε ένα ζευγάρι στην Ελλάδα για να κανονίσει αυτή τη μέρα;

    Περιμένω να δω μόνο αν η οικονομική κρίση θα μας κάνει να επαναπροσδιορίσουμε την διαδικασία γάμος. Μπορεί να βγει και κάτι καλό από αυτήν την κρίση... Εγώ ελπίζω μιας και δεν έχω οργανώσει ακόμα τον δικό μου γάμο!!

    Εξάλλου να μην ξεχνάμε το μεγάλο δίδαγμα που έδωσε η ταινία Sex and the City (No. 1)....

    Κατά τ'άλλα είμαι σίγουρη ότι το ταξίδι σας ήταν τέλειο!!! Άντε και στα επόμενα!!

    ReplyDelete
  13. @Skouliki
    Ήταν διαφορετικό, μα όμορφο σαν εμπειρία. Βοήθησε φυσικά κι η καλή παρέα, και το απολαύσαμε :)

    @α-κουμπ
    Αυτοί οι γάμοι, δε λες τίποτα! Ήμαρτον και ξανά ήμαρτον! Παντρεύτηκα πρόσφατα (σχετικά), είπα να το κρατήσω σε χαμηλό προφίλ το όλο σκηνικό, μα δεν είναι κι εύκολο. Μπαίνεις στο χορό και χορεύεις όπως σου βαράνε, οι γονείς, τα μαγαζιά, η συνήθεια...

    Έκανα μια μικρή έρευνα, κάνοντας ερωτήσεις στους ευρωπαίους φίλους μου, και, αν και είχαν κι αυτοί τα θεματάκια τους, είναι πιο απλή σαν διαδικασία ο γάμος εκτός Ελλάδας. Λες να έρθω σε επαφή με ελληνικά γαμο-περιοδικά και να τους βάλω ιδέες; Ή θα με κυνηγήσουν οι εμπορικοί σύλλογοι; Ίσως η κρίση να είναι η λύση. Μα δε βάζω και το χέρι μου στη φωτιά!

    Και ναι, το ταξίδι μας ήταν τέλειο, οργανώνουμε ήδη το επόμενο. Κι ας μην έχουμε γάμο για αφορμή ;)

    Άντε και στα δικά σου! Σε ευρωπαϊκά πρότυπα ;)

    ReplyDelete
  14. Κάθε τόπος έχει τα δικά του.... Εμείς πάλι τους γάμους τους κάνουμε για να περάσουν καλά οι άλλοι και όχι αυτοί που παντρεύονται.....
    Το καθένα έχει τη χάρη του όμως.....
    Την καλημέρα μου!!!!!

    ReplyDelete
  15. Από τους άδειους, χωρίς κανένα στολίδι ναούς της Ελβετίας -θεωρείται άλλωστε η πατρίδα του Προτεσταντισμού- στις παραφορτωμένες, σαν μπαρόκ θεατρικό σκηνικό εκκλησιές της Βενετίας: Πολύ, πολύ όμορφα.

    Πάντως, σου το ομολογώ, ότι και οι δικοί μας, οι παραδοσιακοί γάμοι, με τα σόγια και τα όργανα, μου αρέσουν πολύ!

    ReplyDelete
  16. @stavroulazerva
    Κάθε τόπος έχει τα δικά του... Κι τους γάμους θα έπρεπε να τους κάνουμε για να περάσουν καλά το ζευγάρι και οι καλεσμένοι του. Στην Ελλάδα νομίζω πως κάπου έχουμε χάσει τις ισορροπίες...
    Και τη δική μου καλημέρα Σταυρούλα :)

    @fvasileiou
    Διαφορετικά πράγματα, όμορφη εμπειρία...
    Κι εμένα μου αρέσουν τα όργανα και οι παραδόσεις και τα σόγια! Διαφωνώ με το δήθεν, το 'δείχνεσθαι', τις υπερβολές, το 'να βγάλουμε την υποχρέωση', κτλ. της ελληνικής νεοκουλτούρας. Το αυθεντικό είναι εκείνο που μου λείπει...
    Καλή σου μέρα :)

    ReplyDelete
  17. αχ αχ! θα σκάσω απ τη ζήλια μου!! γιατί να μη παντρεύομαι κ εγώ στας Ευρώπας όπου όλα είναι λιτά κι απέριττα? κ να αναγκάζομαι να κάνω ολόκληρο μπαλ μασκε για τα σογια και τις φιλες-φιδια? που αμα δε τους καλέσεις όλους, υπάρχει παρεξήγηση κ δε θα σε καλέσουν ούτε αυτοί.. προσωπικά στα παλαιά των υποδημάτων μου αλλά ξέρεις εσύ!
    χώρια τα έξοδα! άσε! μόνο που σκέφτομαι πόσα θέλει με πιάνει ρίγος, τρέμουλο, πυρετός!
    να σας ζήσουν λοιπόν! κ πάντα τέτοια και καλύτερα!

    ReplyDelete
  18. Ο ναος στη Ζυριχη υπεροχος!
    Ταινια μου θυμισε :D
    Θα προτιμουσα κατι τετοιο παρα τα δικα μας πατροπαραδοτα νταβαντουρια! Σιγουρα αγαπω τις παραδοσεις και τα εθιμα μας, αλλα νομιζω οτι στο θεμα γαμος εστω, υπερβαλουμε συνεχως... Το θεμα ειναι το μυστηριο οχι το γλεντι που ακολουθει...
    Τελοσπαντων, ο,τι και να πω δεν χρειαζεται :P

    Πολυ ομορφο το μπλογκ σου
    και το nick σου;)

    Τα φιλιά μου, θα τα λεμε=]]

    ReplyDelete
  19. @NdN
    Δεν ξέρω τι συνέβει και το σχόλιο σου είχε μπει τσουπ στα spam. Το είδα σήμερα και το έσωσα :)
    Και αναρωτιέμαι εγώ και λέω, μήπως πίνεις πολύ εσυ;

    ReplyDelete
  20. @maria
    χαχα, μα μπαλ μασκέ; Αυτό δεν το είχα ξανακούσει!
    Αλλά ναι, παίζει πολύ παρεξήγηση στον ελληνικό γάμο, ποιους θα καλέσεις, με ποιους θα τους βάλεις να καθήσουν, πόσο μπροστά θα είναι το τραπέζι τους, πόσα δευτερόλεπτα θα τους χαμογελάσεις κτλ. Και τα λεφτά τζιζ! τι να το κάνεις, έτσι μας έμαθαν. Προσάρμοσε το λίγο στα γούστα σου, ξέρεις εσύ. Στο τέλος θα το απολαύσεις ;)

    @Free Spirit
    Καλώς μας ήρθες :) Κι ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
    Το nick είναι παρατσούκλι που μου είχαν κολλήσει στο πανεπιστήμιο...
    Στο γάμο το μυστήριο είναι σημαντικό, μα το γλέντι είναι διασκεδαστικό. Πώς θα θυμάσαι μετά τον άντρα σου να κάνει στριπτίζ; χαχα
    Τα φιλιά μου :)

    ReplyDelete
  21. δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει οι "ελληνικοί γάμοι" να κοστίζουν μια περιουσία για τα γλέντια, να μην μένει κανένας ευχαριστημένος (γιατί η χαρτοπετσέτα ήταν κόκκινη, το τραπεζομάντηλο ήταν 2 cm πιο κοντό και το κρασί δεν ήταν Αβέρωφ... και η νύφη πως είναι έτσι σαν να την τράκαρε σε περίπτερο? κ τον γαμπρό τον πήρε για τα λεφτά του.... κτλ)

    Εχω ακούσει άπειρα περιστατικά που "δεν έιχαν να φάνε" και πουλούσαν χωράφια για να παει στον γαμο ο Σαλέας. και μετά απο 5 -8 -9 -14 κτλ χρόνια να χωρίσουν χωρίς να έχουν ακόμα ξεχρεώσει τον γάμο.

    Μου άρεσε πολύ το ποστ σου. Μακάρι να είχαμε και εμέις τέτοια νοοτροπία χωρίς την κατινιά που πιανει μερικούς αν δεν τους καλέσουν στον γάμο τους.

    ΚΑΛΗΜΕΡΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Νέο ξεκίνημα σε νέους τόπους

Είμαι η Μαίρη Παναγιωταρά

Κάνε Διάλεξη και θα δεις!