Καθημερινές ιστορίες: χαμογελάστε παρακαλώ!

Καλέ έρχεται το Πάσχα, πάρτε το χαμπάρι! Σας θέλω σε ετοιμότητα, μη σας βλέπω απαθείς! Κι εγώ στη αρχή έτσι αψήφιστα το είχα πάρει, μα με προσγείωσε η πραγματικότητα στην ... σκληρή πραγματικότητα. Τέτοιες μεγάλες γιορτές σημαίνουν μεγάλες συγκινήσεις και κρούουν τον κώδωνα της ετοιμότητας! Για να είμαι ειλικρινής, φορούσα ωτασπίδες στην αρχή, κοιμόμουν τον ύπνο μου γαλήνια. Μα ήρθε αυτή η ρημάδα η πραγματικότητα, απρόσκλητη η γαϊδούρα, και μου τις τράβηξε βίαια. Με άρπαξε από τους ώμους και με ταρακούνησε. Τώρα που το θυμήθηκε, τρεχάτε ποδαράκια μου! Πήρα ανάσα και βούτηξα στα βαθιά. Δεν ξέρω πόσο θα κρατήσω την αναπνοή μου ή αν θα σκάσω στο τέλος, θα δείξει το μέλλον. Το άμεσο... Και την έχω πάνω από το κεφάλι μου και με έχει φάει η μουρμούρα: 1. Νοείται Πάσχα χωρίς να έχεις κάνει γενική καθαριότητα; Κι εγώ λέω πως νοείται. Αμ δεν είναι έτσι, σου λέει! Γιατί θα σου έρθει μια επίσκεψη το πεθερικό. Κι εσύ τι; Θα έχεις τζάμι φιμέ στο σαλόνι ή θα έχεις αφήσει τη σαύρα να γυρνάει ελέυθερη...

"Χαρωπά τα δυο μου χέρια τα κτυπώ. Χαρωπά τα δυο μου χέρια τα κτυπώ. Μιας και είμαι εγώ παιδί ξέρω πάντα να γελώ, χαρωπά τα δυο μου χέρια τα κτυπώ..." Έτσι χαρωποί, με καιρό ευνοϊκό, ξεκίνησε μια παρέα φίλων, αγόρια και κορίτσια, παιδιά τριάντα και κάτι ψιλά οι περισσότεροι, 2 αυτοκίνητα γεμάτα από ακόμα εργένηδες και παρά λίγο εργένηδες. Ήταν νωρίς το πρωί, καθώς διέσχιζαν τον δρόμο ανάμεσα σε δέντρα και μυρωδιές της φύσης τα αυτοκίνητα αναπηδούσαν στο ρυθμό της χαράς τους. Έφτασαν στην ώρα τους, συστήθηκαν με τον οδηγό της αποστολής, κατευθύνθηκαν στη συνέχεια στο χώρο της καρνταρόμπας. Οι στολές τούς περίμεναν κάνοντας ηλιοθεραπεία. Τις έβαλαν, εφαρμοστές καθώς ήταν αμέσως αναδείχτηκαν τα γραμμωμένα τους κορμιά. Ρουφήχτηκαν για τις 2-3 φωτογραφίες, μα πώς να σωθεί η κατάσταση; Φόρτωσαν τη βάρκα τους στο τζιπ, μετά από μερικά χιλιόμετρα είχαν φτάσει στο σημείο της έναρξης. Το ποτάμι τους περίμενε κρύο και φουσκωμένο, μες στα νέυρα! "Ήταν ένα μικρό καράβι, ήταν ενά μικρ...