Πάσχα λέμε, ακούει κανείς;

Καλέ έρχεται το Πάσχα, πάρτε το χαμπάρι! Σας θέλω σε ετοιμότητα, μη σας βλέπω απαθείς!

Κι εγώ στη αρχή έτσι αψήφιστα το είχα πάρει, μα με προσγείωσε η πραγματικότητα στην ... σκληρή πραγματικότητα. Τέτοιες μεγάλες γιορτές σημαίνουν μεγάλες συγκινήσεις και κρούουν τον κώδωνα της ετοιμότητας! Για να είμαι ειλικρινής, φορούσα ωτασπίδες στην αρχή, κοιμόμουν τον ύπνο μου γαλήνια. Μα ήρθε αυτή η ρημάδα η πραγματικότητα, απρόσκλητη η γαϊδούρα, και μου τις τράβηξε βίαια. Με άρπαξε από τους ώμους και με ταρακούνησε. Τώρα που το θυμήθηκε, τρεχάτε ποδαράκια μου! Πήρα ανάσα και βούτηξα στα βαθιά. Δεν ξέρω πόσο θα κρατήσω την αναπνοή μου ή αν θα σκάσω στο τέλος, θα δείξει το μέλλον. Το άμεσο...

Και την έχω πάνω από το κεφάλι μου και με έχει φάει η μουρμούρα:

1. Νοείται Πάσχα χωρίς να έχεις κάνει γενική καθαριότητα;
Κι εγώ λέω πως νοείται. Αμ δεν είναι έτσι, σου λέει! Γιατί θα σου έρθει μια επίσκεψη το πεθερικό. Κι εσύ τι; Θα έχεις τζάμι φιμέ στο σαλόνι ή θα έχεις αφήσει τη σαύρα να γυρνάει ελέυθερη στο μπάνιο; Και με πείθει, δε λέω, αλλά δε θέλω! Να κάνω πως λείπω;

2. Νοείται Πάσχα χωρίς να φτιάξεις γλυκά;
Δηλαδή πως την έχεις δει τώρα, σου λέει. Ένα τσουρέκι, λίγα κουλούρια, τίποτα δε θα φτιάξεις; Τελείως άχρηστη είσαι δηλαδής; Εσύ δεν προέρχεσαι από σπίτι; Και στην (πολύ λογική) απάντηση πως και οι φουρναραίοι πρέπει να ζήσουν κι αυτοί, η μάνα πέφτει να πεθάνει που δεν έκανε κορίτσια άξια στην κοινωνία. Είναι κι αυτή η ρημάδα η κρίση στη μέση... Α ρε μάνα, τι τους ήθελα τους γάμους;

3. Νοείται Πάσχα χωρίς δώρα;
Τώρα εδώ τι να πω; Όταν βάφτιζα παιδάκια ήταν καλά και τώρα να κάνω πως δεν τα ξέρω; Α ρε Γιωργάκη τι μας έκανες! Φέρε ρε πίσω το δώρο του Πάσχα, αλητήριε, έχουμε υποχρεώσεις ρε!

4. Νοείται Πάσχα χωρίς να έχεις χάσει κιλά;
Εμ, βέβαια και νοείται! Δείτε εμένα τα τελευταία δε-θυμάμαι-πόσα χρόνια. Αφρατέυω και πάω και θα έρθει η ώρα που θα είμαι έτοιμη για τη σούβλα. Τις συναντήσεις με το πεθερικό φομάμαι κάπως, αλλά όταν το θυμάμαι (πως πρέπει να κάνω δίαιτα) δεν προλαβαίνω να γίνω Καγιά. Φτου στα μούτρα μου η φαγάνα! Δε φτάνει που θα έχω το τζάμι φιμέ, θα έχω και τον απ' αυτό μου πλατεία. Πες κάτι στη μητέρα αγάπη μου!

5. Νοείται Πάσχα χωρίς 5 σετ γονέων;
Γιατί θα είναι οι δικοί μου, θα είναι οι δικοί σου, θα είναι εκείνοι οι θείοι που τα παιδιά τους υπήρξαν προνοητικά και μετανάστευσαν... Που ανάθεμα την ώρα που γύρισα από τη Γερμανία! Τα έχουμε πει αυτά, μην επαναλαμβάνομαι... Και "φέρε στο θείο λίγο κρασί Friούλα", το πεθερικό με ύφος όλο γλύκα-φτου-χοντρή-αλλά-αφού-στραβώθηκε-ο-γιος-μου, "δε θα προσφέρεις στην πεθερά μια γαρδούμπα", η μάνα με ύφος πόσο-αχαϊρευτη-κόρη-έχω-τελος-πάντων-τίποτα-δε-μου-πήρε, "ποιος θα κόψει τα τυριά;", ο πατέρας με ύφος δε-σηκώνω-αναβολές, "γειά σου ρε ανιψιά, έλα να ρίξεις ένα χορό", ο θείος με ύφος αφού-είμαι-ακόμα-στον-κόσμο-αυτό-θα-το-κάψω-και-φέτος. Πόσες ώρες είπαμε πως απέχει η Αστραλία; Να πάρω το ντέφι μου και να εξαφανιστώ η αρκούδα!