Χαρωπά τα δυο μου χέρια τα κτυπώ

"Χαρωπά τα δυο μου χέρια τα κτυπώ.
Χαρωπά τα δυο μου χέρια τα κτυπώ.
Μιας και είμαι εγώ παιδί ξέρω πάντα να γελώ,
χαρωπά τα δυο μου χέρια τα κτυπώ..."

Έτσι χαρωποί, με καιρό ευνοϊκό, ξεκίνησε μια παρέα φίλων, αγόρια και κορίτσια, παιδιά τριάντα και κάτι ψιλά οι περισσότεροι, 2 αυτοκίνητα γεμάτα από ακόμα εργένηδες και παρά λίγο εργένηδες.

Ήταν νωρίς το πρωί, καθώς διέσχιζαν τον δρόμο ανάμεσα σε δέντρα και μυρωδιές της φύσης τα αυτοκίνητα αναπηδούσαν στο ρυθμό της χαράς τους.

Έφτασαν στην ώρα τους, συστήθηκαν με τον οδηγό της αποστολής, κατευθύνθηκαν στη συνέχεια στο χώρο της καρνταρόμπας. Οι στολές τούς περίμεναν κάνοντας ηλιοθεραπεία.



Τις έβαλαν, εφαρμοστές καθώς ήταν αμέσως αναδείχτηκαν τα γραμμωμένα τους κορμιά. Ρουφήχτηκαν για τις 2-3 φωτογραφίες, μα πώς να σωθεί η κατάσταση;

Φόρτωσαν τη βάρκα τους στο τζιπ, μετά από μερικά χιλιόμετρα είχαν φτάσει στο σημείο της έναρξης. Το ποτάμι τους περίμενε κρύο και φουσκωμένο, μες στα νέυρα!

"Ήταν ένα μικρό καράβι,
ήταν ενά μικρό καράβι
που ήταν α-α-α-άταξιδευτο
οεοέ οε οε..."

Η βάρκα πήρε τη θέση της στο ποτάμι, η παρέα πήρε τη θέση της στη βάρκα και τσουπ έτοιμοι για τη μεγάλη κατάβαση! Κουπί στα γρήγορα, συγχρονισμός, συντονισμός, καμιά φωτογραφία στα πεταχτά, γέλια πολλά.

Για άγνωστη μέχρι στιγμής αιτία, μέλη της παρέας βουτούσαν συχνά πυκνά για βυθοσκόπηση. Αφού επιβεβαίωναν πως όλα είναι πολύ κρυά μέσα στο ποτάμι, οι υπόλοιποι τους τραβούσανε ξανά στη βάρκα.

Στη μέση της διαδρομής, ακολούθησαν βουτιές από ψηλό βράχο, για να επιβεβαιώσουν οι υπόλοιποι της παρέας τα ευρήματα των πρώτων εξερευνητών. Τα νέρα ήταν όντως πολύ κρύα!



Ήπιαν όλοι καφε με κονιάκ πριν να πάρουν πάλι τα κουπιά στο χέρι και δυναμικά να συνεχίσουν την κατάβαση.

Μερικοί καταρράκτες στη συνέχεια έκλεψαν την παράσταση. Η παρέα πάντως επιβεβαίωσε θριαμβευτικά την ικανότητά της στο κουπί.



Στο τέλος, τα αγόρια της παρέας φορτώθηκαν τη βάρκα στους ώμους κι ανέβηκαν την πλαγιά για να συναντήσουν το τζιπ. Έφτασαν στην κορυφή ξεφυσώντας. Αυτό ήταν πραγματικά δύσκολη αποστολή!

Έβγαλαν τις στολές, τα σώματα τους ένιωσαν πολύ καλύτερα μέσα στα στεγνα τους ρούχα.

Μα η ενέργειά και η διάθεση της παρέας καλά κρατούσε. Για να εξαντληθεί λίγο αργότερα όταν δέθηκε με σχοινιά κατάβασης και έπεσε από μια γέφυρα 40 μέτρων. Ακόμα τρέμω!



"Τα περάσαμε όμορφα, όμορφα, όμορφα.
Τα περάσαμε όμορφα και τούτη τη φορά!"