Καθημερινές ιστορίες: χαμογελάστε παρακαλώ!

Θυμάστε που τις προάλλες μου ήρθε μια ακατανίκητη επιθυμία να κάνω μαθήματα υπολογιστών στη μητέρα μου; Αναλογίζεστε φαντάζομαι την κρίση που πέρασε η σχέση μας... Ε, από τότε επιδεινώθηκα! Και το μέλλον μου πια μοιάζει... Αχ, τι να πω; Ας βάλει ο μεγαλοδύναμος ένα χεράκι μπας κι έχω αύριο δίχως βαλεριάνα. Αν και χορταράκια του Θεού είναι όλα, ας μην τα καταδικάζουμε... Που λέτε, έτσι αυθόρμητη που είμαι (ώρες-ώρες αυτό με έχει βάλει σε μπελάδες μεγάλους, μα όλο και ξεχνιέμαι το φελέκι μου και μου ξεφεύγουν νεράκι γάργαρο τα αυθόρμητα!) λέω σε μια παρέα: "Η μάνα μου πήρε μεγάλη χαρά με τα μαθήματα υπολογιστών και να που τώρα μπαίνει, ψάχνει, βρίσκει. Βρε λέτε να έκανα μαθήματα και σε άλλες μανάδες;" Μα αγαπητοί μου τις μανάδες μην τις υποτιμάτε ποτέ, οι μανάδες έχουν αυτιά και στην πλάτη, οι μανάδες είναι απούσες και ταυτόχρονα πανταχού παρούσες! Τετάρτη βράδυ ήτανε θυμάμαι που είπα εκείνο το αυθόρμητο, Πέμπτη πρωί, δε θυμάμαι αν είχα πλυθεί, καφέ πάντως δεν είχα σίγο...

Θα μπορούσε να υποθέσει κάποιος με ασφάλεια πως με κέρδισε τούτο το νησί. Δε φταίω εγώ, η ομορφάδα του τα φταίει όλα! Βρε λες να μετοικήσω; Είναι και που δεν τους καταλαβαίνω μόλις μιλάνε οι άτιμοι... Κατέγραψα λοιπόν όλα όσα με κέρδισαν στην Κύπρο. Κι έχουμε και λέμε, κλείσε εισητηρία και μην παραλείψεις επουδενί τα κάτωθι. 1. Να βρεις έναν Κύπριο και απλά να του χαμογελάσεις. Θα σε ξεναγήσει, θα σου ανοίξει το σπίτι του, θα σου δώσει τις φλαούνες του, κι εσύ θα λατρέψεις τη φιλοξενία και την απλοχεριά ενός λαού πριν να το καταλάβεις! (Αν δεν έχεις δικό σου γνωστό let me know, σου δίνω το τηλέφωνο του δικού μου, αποδείχτηκε κελεπούρι :-)) 2. Να φας κολοκοτή με τη συνοδεία δροσερής σπιτικής μανταρινάδας στην πλατεία Φανερωμένης. Θα νιώσεις κομμάτι της πόλης for sure! Και θα δεις με μιας όλα τα trends, το μέρος είναι hot spot σου λέω! 3. Να πιεις κυπριακό καφέ και να κανείς ναργιλέ στο γιαβάσικο καφενείο της λαϊκής γειτονιάς. Θα ζήσεις την απόλυτη εμπειρία χαλάρωσης, "αυ...

Κι άκουσα εχθές μια κουβέντα ανθρώπων μεγάλων, που στη ζωή δεν τα βρήκανε (ή δεν τα κάνανε;) εύκολα, να λένε: - Έφτασε το Πάσχα, μεγάλη γιορτή... - Ε, και τι θες να κάνουμε τώρα; - Να σκεφτούμε τα λάθη μας, να ζητήσουμε συγχώρεση! - Χα, από το Θεό; Ο Θεός μας είπε καλημέρα και μας ξέχασε μετά! - Τι τον νοιάζει το Θεό; Από τους ανθρώπους, από τους ανθρώπους μας... Καλή Ανάσταση!