Πάσχα...

-
Κι άκουσα εχθές μια κουβέντα ανθρώπων μεγάλων, που στη ζωή δεν τα βρήκανε (ή δεν τα κάνανε;) εύκολα, να λένε:

- Έφτασε το Πάσχα, μεγάλη γιορτή...
- Ε, και τι θες να κάνουμε τώρα;
- Να σκεφτούμε τα λάθη μας, να ζητήσουμε συγχώρεση!
- Χα, από το Θεό; Ο Θεός μας είπε καλημέρα και μας ξέχασε μετά!
- Τι τον νοιάζει το Θεό; Από τους ανθρώπους, από τους ανθρώπους μας...


Καλή Ανάσταση!

Happy Easter

Comments

  1. NasiaSat May 04, 09:38:00 PM

    οι μεγάλοι θυμούνται....εμείς;;
    καλό Πάσχα!

    ReplyDelete
    Replies
    1. FriMon May 13, 10:11:00 AM

      Έλα μου ντε!
      Χρόνια πολλά και καλά Nasia :-)

      Delete
  2. mahler76Sat May 04, 11:21:00 PM

    καλή Ανάσταση, με υγεία πάνω από όλα. να περάσεις τέλεια ό,τι κι αν κάνεις αύριο :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. FriMon May 13, 10:12:00 AM

      Καλά ήταν, πέρασε κι αυτό, τώρα επιστροφή στην εργασία. Καιρός μου ήταν! :-)
      Χρόνια πολλά και καλά να έχουμε!

      Delete
  3. ola de palabras...Fri May 10, 07:46:00 PM

    Πάσχα ήταν και πέρασε!
    Έτη πολλά και καλή επιστροφή στις εργασίες μας!

    ReplyDelete
    Replies
    1. FriMon May 13, 10:13:00 AM

      Εμ, δε θα πέρναγε;
      Άντε να μας δω να μπαίνουμε τώρα σε ρυθμούς εργασίας και ... δίαιτας! :-Ρ
      Χρόνια πολλά Αθηνά! :-)

      Delete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Κάνε Διάλεξη και θα δεις!

-
Image
Γράφτηκαν κι είναι 110, ζωή να έχουν! Βγήκε το πρόγραμμα κι είμαι η πρώτη τους, τώρα αυτό είναι για καλό; Ετοιμάστηκα μέρες πριν, σκέφτηκα πολλές φορές πώς θα μπω, τι θα πω, πώς θα τους το πω, η πρώτη εντύπωση διαμορφώνει συμπεριφορές. Ξύπνησα νωρίς με έναν κόμπο. Στο στομάχι και στο λαιμό. Δύο κόμπους δηλαδή. Χρόνια την κάνω αυτή τη δουλειά, αλλά η 'πρεμιέρα' είναι πάντα κάπως. Έχω συνηθίσει και σε άλλα μεγέθη, κακά τα ψέματα! Είμαι στα εργαστήριά μου, με 20-30 άτομα, να τους δείχνω, να με ρωτάνε, να κάνουμε παρέα πιο πολύ, αλλά αυτό... Διάλεξη σε 110 πρωτοετείς! Και μάλιστα η πρώτη τους! Με έλουσε ένας ιδρώτας. Κρύος θα ήταν... Πλύθηκα, ντύθηκα, βάφτηκα. Ελαφρά, μη με νομίσουν για καμιά κιτς παλιόγρια! Έχω πάθει και μια θλάση (αυτό είναι άλλη ιστορία, θα σας την πω μια των ημερών) και πάω κούτσα-κούτσα σαν λίγο από ψωράλογο. Αυτό με μάρανε τώρα να σκεφτούν πως έχω το ένα πόδι πιο κοντό από το άλλο. Ποιος θα τους μαζέψει μετά το μυαλό στα ουσιώδη; Και λέει, εκεί που μπαίν...
Read more

Νέο ξεκίνημα σε νέους τόπους

-
Αρχικά θα πρέπει ίσως να εξηγήσω την μακρόχρονη απουσία μου, θα το κάνω κάποια στιγμή. Λίγο πιο μετά. Δεν ήταν σίγουρα η έλλειψη έμπνευσης. Ούτε χαμόγελων, ούτε αστείων περιστατικών στη ζωή μου. Και ούτε για μια στιγμή δε σταμάτησα να ψάχνω τι θετική πλευρά, ακόμα και στα κάπως δύσκολα. Οκ, έπαθα κάτι στομαχικές και κάτι άλλες αγχώδεις διαταραχές στο ενδιάμεσο, αλλά ψιλοπράγματα. Το σημαντικό είναι ότι είμαστε άπαντες καλά. Κι αποφάσισα να γυρίσω. Ελπίζω για πολύ! Γιατί συμβαίνουν συνέχεια πράγματα, καθημερινές ιστορίες, μικρές στιγμές χαράς, άλλες θυμού κι έντασης, κι εκείνες της θλίψης. Κι αν δεν ψάξουμε να βρούμε την αστεία, την πιο ανάλαφρη πλευρά, ειδικά αυτών των τελευταίων, θα μας παρασύρουν σε μονοπάτια που καθόλου δε μου αρέσουν. Έχω εντωμεταξύ, βρεθεί σε άλλους τόπους, μαζί με το έτερον μου ήμισυ, με τα δυο μας παιδιά (9 και 7 ετών πια), και με τους γονείς μου (αυτό κι αν είναι τεράστιο κεφάλαιο 😉). Σπίτι διπλοκατοικία, αυλές, δέντρα, ξύλα, ταράτσες, λινάτσες, λιόπανα, φύλλα...
Read more

Όνειρο ζω; Μη με ξυπνάτε!

-
Image
Κάπου μεταξύ ύπνου και ξύπνιου, δεν ξέρω τι ώρα είναι, δε μπορώ να αποφασίσω αν πρέπει να ξυπνήσω ή αν μπορώ να αφεθώ. Το έτερον μου ήμισυ αναπνέει λίγο βαριά, ήχος στα όρια του καθησυχαστικού και του ενοχλητικού, αυτό μπορεί να μου κοστίσει τη συνέχεια του ύπνου μου. Τον σκουντάω λίγο, είναι μόλις 6 το πρωί, βολεύομαι καλύτερα, τελικά νυστάζω ακόμα... Και ξάφνου  - Τοκ-τοκ - Τοκ-τοκ; Από πού έρχεται τώρα αυτό; - Είμαι κι εγώ εδώ και είμαι ξύπνιο. Δε φταίω, δεν ξέρω τι ώρα είναι, μπορεί να με παρέσυρε το κάπου μεταξύ του ύπνου σου και του ξύπνιου σου. - E; Δεν πήγε το μυαλό μου με την πρώτη, δεν είναι σε εγρήγορση οι σκέψεις στις 6 το πρωί. Μα μετά κατάλαβα. Ήταν εκείνο το πλασματάκι που μεγαλώνει. Έχει δηλαδή γίνει δυνατό τώρα και μπορεί να κάνει αισθητή την παρουσία του; Καλώς το! Ανακάθησα, έβαλα τα χέρια μου στην κοιλιά μου, και τα δυο, εκείνο χόρευε, ή σάμπως να έπαιζε κουτσό; Έκατσα ακίνητη. Δεν ήξερα τι άλλο να κάνω. Η κοιλιά μου παλλόταν σε μη ...
Read more