Fri - μανάδες: Νοκ-άουτ υπέρ των μανάδων φυσικά!

Θυμάστε που τις προάλλες μου ήρθε μια ακατανίκητη επιθυμία να κάνω μαθήματα υπολογιστών στη μητέρα μου; Αναλογίζεστε φαντάζομαι την κρίση που πέρασε η σχέση μας... Ε, από τότε επιδεινώθηκα! Και το μέλλον μου πια μοιάζει... Αχ, τι να πω; Ας βάλει ο μεγαλοδύναμος ένα χεράκι μπας κι έχω αύριο δίχως βαλεριάνα. Αν και χορταράκια του Θεού είναι όλα, ας μην τα καταδικάζουμε...

Που λέτε, έτσι αυθόρμητη που είμαι (ώρες-ώρες αυτό με έχει βάλει σε μπελάδες μεγάλους, μα όλο και ξεχνιέμαι το φελέκι μου και μου ξεφεύγουν νεράκι γάργαρο τα αυθόρμητα!) λέω σε μια παρέα: "Η μάνα μου πήρε μεγάλη χαρά με τα μαθήματα υπολογιστών και να που τώρα μπαίνει, ψάχνει, βρίσκει. Βρε λέτε να έκανα μαθήματα και σε άλλες μανάδες;"

Μα αγαπητοί μου τις μανάδες μην τις υποτιμάτε ποτέ, οι μανάδες έχουν αυτιά και στην πλάτη, οι μανάδες είναι απούσες και ταυτόχρονα πανταχού παρούσες!

Τετάρτη βράδυ ήτανε θυμάμαι που είπα εκείνο το αυθόρμητο, Πέμπτη πρωί, δε θυμάμαι αν είχα πλυθεί, καφέ πάντως δεν είχα σίγουρα πιει, ήταν μόλις χτύπησε το τηλέφωνο του σπιτιού.
- "Παρακαλώ;", με βραχνή φωνή εγώ.
- "Καλημέρα σας, είμαι η Τάδε, από το Σύλλογο κυριών Δείνα, ευχαριστούμε για την προσφορά, δεχόμαστε να μας κάνετε δωρεάν μαθήματα υπολογιστών, ποτέ αρχίζουμε;", με μια ανάσα από την άλλη γραμμή.
Τάβλα εγώ, σέκος, τ´ ανάσκελα, πώς να σας το πω;
- "Ε, εγώ ξέρετε, μια ιδέα είχα, δεν, χμ", γρύλισα κάτι ακατάσχετα μέσα από τα δόντια.
Μα το νερό άμα μπει στο αυλάκι, πώς να γυρίσει πίσω;

Και καταλήξαμε σήμερα εγώ με 16 τον αριθμό μανάδες, όλες μαζί στον ίδιο χώρο! Το εχετε πάθει ποτέ; Ε, επουδενί μην το επιχειρήσετε μόνοι στο σπίτι!
Α, και το σημαντικότερο ξέχασα! Μπροστά στις μανάδες δεν υπήρχε πλάστης, όχι, ούτε βελόνες, ούτε καφές. Υπολογιστής υπήρχε, ένας για την καθεμιά! Μάλιστα!
Ε, τι άλλο να σας πω; Αν επιμένετε να το δοκιμάσετε, να ξέρετε πως την βαλεριάνα την πίνετε σε δόσεις, μια πριν κι όσο πιο συχνά μπορείτε ανανεώνετε κατά τη διάρκεια!

Και που λέτε σήμερα μάθαμε πολλά πράματα, θάματα σπουδάματα! Μάθαμε πως το ποντίκι δεν είναι αυτό που παλεύει με τη γάτα, πως υπαρχουν παράθυρα που δε χρειάζονται πλύσιμο με Άζαξ, πως οι σημειώσεις μας μπορεί να διορθωθούν χωρίς να κάνουμε μουτζούρες, και πως τα γράμματα δεν είναι με τη σειρά στο πληκτρολόγιο γιατί αυτός που εφηύρε τους υπολογιστές ήταν σπασικλάκι!

Και τέλος το αποφάσισα, θα κάνω ασκήσεις ανώδυνου τοκετού ως την άλλη Δευτέρα, ό,τι ξέρει κανείς καλό είναι σε κάθε περίπτωση... ;-)

Υ.Γ. Για να μην παρεξηγηθώ, θαυμάζω το κουράγιο τους και την επιμονή τους!
Από υπομονή υστερούν λιγουλάκι, αλλά ποιος μπορεί να είναι τέλειος;

Αφιερωμένο σε όλες τις μανάδες που τόσο αγαπάμε να "πειράζουμε"...