Παρέα με τα σύννεφα

-
Κοιμήθηκα εχθές το βράδυ με τη μουσική να παίζει και το μυαλό μου να ταξιδεύει σε εικόνες, χρώματα και αγκαλιές... Σχεδόν το πίστεψα, περίμενα πως θα σηκωθώ και θα είμαι κάπου αλλού...

Σήμερα ξύπνησα και όλα έξω ήταν γκρι! Ευτυχώς που έβαψα το δωμάτιο και όλα μέσα ήταν πορτοκαλί! Έβαλα και την κίτρινη την μπλούζα μου τη ζωηρή, 2-3 όμορφες σκέψεις και βγήκα. Ήρθα στο γραφείο αποφασισμένη να είμαι παραγωγική! Έχουν περάσει ήδη 3 ώρες και ακόμα να ξεκινήσω... Κοιτάω έξω από το παράθυρο τα σύννεφα που ταξιδεύουν, που παίρνουν χρώματα και σχήματα, που μεταμορφώνονται... Σκέφτομαι να το σκάσω! Να το σκάσω από το γραφείο, να βρω παρέα καλή, να παραγγείλω ρόφημα ζεστό και να χαθώ με συζητήσεις, χρώματα και μουσικές...

Είναι η αρχή του χειμώνα που μου τα κάνει αυτά? Νιώθω πως τα έχω κάπως χαμένα... Βάρος στις τσέπες μου κρεμώ να κατέβω να προσγειωθώ, αλλά συνεχίζω εκεί να ταξιδεύω σε εικόνες, μουσικές και αγκαλιές...

Comments

  1. marianaoniceMon Oct 20, 02:39:00 PM

    Καλημέρα!! Καλή εβδομάδα!
    Πέτα το βάρος από τις τσέπες!
    Είναι όμορφο να πετά κανείς έστω και με τη φαντασία του!!

    ReplyDelete
  2. VADMon Oct 20, 05:39:00 PM

    Να το σκας πότε-πότε,αλλά μήπως σε πλάκωσε πολύ νωρίς η θλίψη του χειμώνα;
    Καλή εβδομάδα...

    ReplyDelete
  3. Γκερμανό μετανάστηMon Oct 20, 08:20:00 PM

    Αααααααχχχχχ,

    βαρύς ο αναστεναγμός...
    κι εδώ μια από τα ίδια...
    ίδιες σκέψεις κάνω κι εγώ... αν είχα βλογ θα ανέβαζα ένα κείμενο να έρθει και να δέσει με το δικό σου...

    Καλή εβδομάδα και από μένα από το βροχερό Σααρβρούκιον...

    ReplyDelete
  4. FriTue Oct 21, 10:42:00 AM

    @marianaonice
    Όμορφο είναι, αλλά μερικές φορές με δυσκολεύει στην επικοινωνία με τους γύρω... Και δεν το συζητώ καθόλου πως η παραγωγικότητα στη δουλειά πάει περίπατο! :D

    @vad
    Λες πως είναι η θλίψη του χειμώνα αυτό που μου συμβαίνει? Η αλήθεια είναι ότι είμαι παιδί του ήλιου και με το που κρύβεται μου λείπει πολύ! Νομίζω όμως πως μερικές ακτίνες αρκούν για να μου φτιάξουν τη διάθεση. Και μερικά χαμόγελα αρκούν... Αυτό βέβαια δε σημαίνει πως θα προσγειωθώ!

    @katerina
    Μην αναστενάζεις καλή μου! Όλα καλά και όλα φωτεινά είναι αν έτσι θέλουμε να τα βλέπουμε!;) Δεν είμαστε και κοντά να πιούμε το καφεδάκι μας και να χαθούμε παρέα σε συζητήσεις, χρώματα και μουσικές...

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Νέο ξεκίνημα σε νέους τόπους

-
Αρχικά θα πρέπει ίσως να εξηγήσω την μακρόχρονη απουσία μου, θα το κάνω κάποια στιγμή. Λίγο πιο μετά. Δεν ήταν σίγουρα η έλλειψη έμπνευσης. Ούτε χαμόγελων, ούτε αστείων περιστατικών στη ζωή μου. Και ούτε για μια στιγμή δε σταμάτησα να ψάχνω τι θετική πλευρά, ακόμα και στα κάπως δύσκολα. Οκ, έπαθα κάτι στομαχικές και κάτι άλλες αγχώδεις διαταραχές στο ενδιάμεσο, αλλά ψιλοπράγματα. Το σημαντικό είναι ότι είμαστε άπαντες καλά. Κι αποφάσισα να γυρίσω. Ελπίζω για πολύ! Γιατί συμβαίνουν συνέχεια πράγματα, καθημερινές ιστορίες, μικρές στιγμές χαράς, άλλες θυμού κι έντασης, κι εκείνες της θλίψης. Κι αν δεν ψάξουμε να βρούμε την αστεία, την πιο ανάλαφρη πλευρά, ειδικά αυτών των τελευταίων, θα μας παρασύρουν σε μονοπάτια που καθόλου δε μου αρέσουν. Έχω εντωμεταξύ, βρεθεί σε άλλους τόπους, μαζί με το έτερον μου ήμισυ, με τα δυο μας παιδιά (9 και 7 ετών πια), και με τους γονείς μου (αυτό κι αν είναι τεράστιο κεφάλαιο 😉). Σπίτι διπλοκατοικία, αυλές, δέντρα, ξύλα, ταράτσες, λινάτσες, λιόπανα, φύλλα
Read more

Κάνε Διάλεξη και θα δεις!

-
Image
Γράφτηκαν κι είναι 110, ζωή να έχουν! Βγήκε το πρόγραμμα κι είμαι η πρώτη τους, τώρα αυτό είναι για καλό; Ετοιμάστηκα μέρες πριν, σκέφτηκα πολλές φορές πώς θα μπω, τι θα πω, πώς θα τους το πω, η πρώτη εντύπωση διαμορφώνει συμπεριφορές. Ξύπνησα νωρίς με έναν κόμπο. Στο στομάχι και στο λαιμό. Δύο κόμπους δηλαδή. Χρόνια την κάνω αυτή τη δουλειά, αλλά η 'πρεμιέρα' είναι πάντα κάπως. Έχω συνηθίσει και σε άλλα μεγέθη, κακά τα ψέματα! Είμαι στα εργαστήριά μου, με 20-30 άτομα, να τους δείχνω, να με ρωτάνε, να κάνουμε παρέα πιο πολύ, αλλά αυτό... Διάλεξη σε 110 πρωτοετείς! Και μάλιστα η πρώτη τους! Με έλουσε ένας ιδρώτας. Κρύος θα ήταν... Πλύθηκα, ντύθηκα, βάφτηκα. Ελαφρά, μη με νομίσουν για καμιά κιτς παλιόγρια! Έχω πάθει και μια θλάση (αυτό είναι άλλη ιστορία, θα σας την πω μια των ημερών) και πάω κούτσα-κούτσα σαν λίγο από ψωράλογο. Αυτό με μάρανε τώρα να σκεφτούν πως έχω το ένα πόδι πιο κοντό από το άλλο. Ποιος θα τους μαζέψει μετά το μυαλό στα ουσιώδη; Και λέει, εκεί που μπαίν
Read more

Richeine bitte!

-
Image
Ακούμε αποβραδύς τα νέα των οκτώ, χιόνια, κακοκαιρία και ακυρώσεις πτήσεων από και προς την κεντρική Ευρώπη. Στην Ελλάδα φυσάει νοτιάς, έχει 18 βαθμούς και έχω βγάλει τη μπέμπελη με τις κάλσες. Αύριο πετάμε για Γερμανία, λογίζεται κεντρική Ευρώπη; Τρώμε μια πίτα γύρο χοιρινό να πάει κάτω η ανησυχία... Ξυπνάμε πουρνό-πουρνό με την αυγούλα, σαν τσιμεντόλιθος η πίτα γύρος χοιρινός χτίζει μαντρότοιχο στο στομάχι μου. Φορτώνομαι μια τσάντα χιαστί με τα απαραίτητα, τη βαλίτσα, την τσάντα με τους κουραμπιέδες (τους χειροποίητους) στο χέρι το δεξί και την τσάντα με τα πουράκια Caprice στο αριστερό. Έτοιμοι για το ταξίδι! Εμείς, γιατί το αεροπλάνο είχε άλλα σχέδια. Έκανε πατινάζ στο παγοδρόμιο που είχε στηθεί ειδικά για την περίσταση στο αεροδρόμιο της Φρανκφούρτης, ξεχάστηκε και ήρθε Ελλάδα κάπως αργά. Ενωμεταξύ, χάλασα στο Ελ. Βενιζέλος όσα λεφτά είχα στην τσάντα μου (ευτυχώς δηλαδή που δε χρησιμοποίησα και πιστωτική!) και κατέληξα με 3 τσάντες έξτρα στο κάθε χέρι. Ευτυχώς είχα δώσει τη βαλίτ
Read more