Χωρίς Ugg στην Αράχωβα

Δρόμο παίρνω δρόμο αφήνω, το κόβω για 2/ήμερο στην Αράχωβα. Της μόδας σου λέει, η Μύκονος του χειμώνα σου λέει. Μύκονο δεν έχω πάει, ας πάω τουλάχιστον στην Αράχωβα να νιώσω της μόδας. Περνάω βουνά, περνάω λαγκάδια, περνάω πόλεις και χωρία και φτάνω στο σημείο εκείνο που την έχεις πιάτο την Αράχωβα και είναι όμορφη πανάθεμά την!


Αράχωβα

Σκεπές με κεραμίδια, ένα παλιό καμπαναριό, χωριό σε αρμονία με τη φύση. Είναι βέβαια μέχρι να μπεις στο χωριό... Αλλά ας μην προτρέχω!

Φτάνω το λοιπόν στην Αράχωβα, μιλάμε για πολύ χαρά! Μπαίνοντας στο χωριό πέφτω σε ένα μικρό μποτιλιάρισμα, στενοί οι δρόμοι σκέφτομαι, ίσως κάποιο μαγαζάκι να ξεφορτώνει, τρελή υπομονή! Τσούκου τσούκου το διασχίζω το χωριό, οδηγώ ακόμα λίγο για να φτάσω κάπως πιο εκεί, στο ενοικιαζόμενο σπιτάκι μας. Μπα βρε κίνηση η Αράχωβα!

Τακτοποιούμαι, παίρνω βαθιές ανάσες στον φρέσκο αέρα και βουρ ξανά για το χωριό. Εμ, τσάμπα έκανα τόσο δρόμο; Αν ήθελα να κοιμηθώ καθόμουν και στο σπίτι μου! Άντε να δούμε λοιπόν πώς είναι να είμαι στη μόδα... Προτού να φύγω αναρωτιέμαι για την καταλληλότητα της αμφίεσής μου, σκέφτομαι πως πρέπει να είμαι στη μόδα μεν, μα το τοπίο επιβάλλει ένα casual chic ντύσιμο δε. Με ό,τι κι αν σημαίνει το τελευταίο, αποφασίζω πως πληρώ τις προϋποθέσεις και ξεκινάω...

Το λοιπόν η Αράχωβα έχει πολύ κόσμο. Τους παρατηρώ... Αρχίζω κι έχω αμφιβολίες για το δικό μου casual chic! Οι παρατηρήσεις μου έχουν ως εξής: είναι απαραίτος ο σκούφος ο γούνινος (μα έχει 25 βαθμούς, θα τον βάλεις!), για τους άντρες μετράει να φοράνε κάτι σε Gant, για τις γυναίκες παίζει πολύ η μάσκαρα (αν έπαιζε και για τους άντρες θα άρχιζα να ανησυχώ!) και η μπότα Ugg (κατά προτίμηση ροζ χρώματος ή μπεζ που πάει με όλα). Δεν έχω γούνινο σκούφο, και να φανταστείς δεν πήγα ούτε ένα κομμωτήριο πριν να έρθω στο χωριό! Πόσο banal!

Οι δρόμοι έχουν πήξει στα αυτοκίνητα κατά προτίμηση υψηλού κυβισμού, καλέ τζιπ οικολογικά. Αλέκιαστα και παρκαρισμένα στο πεζοδρόμιο έξω από την καφετέρια. Έχει parking πιο κάτω, αλλά ποιος περπατάει τώρα;


Παρκάρισμα στην Αράχωβα

Χαζεύω στα μαγαζάκια ανεβοκατεβαίνοντας στο πεζοδρόμιο για να μην σκονίσω κανένα τζιπ, κάποια από αυτά έχουν 'ντόπιο χαρακτήρα' και πουλάνε γούνινους σκούφους (μιλάμε για πολύ must!), γκλίτσες (πηγαίνουν με το ντόπιο, το 100 χρόνια πριν) και υφαντά κιλίμια (είχε η μάνα μου ένα μπαούλο και τα άφησε να τα φάει ο σκόρος, α ρε μάνα ντιπ επιχειρηματικό μυαλό!), κάποια από αυτά είναι μπακάλικα-κρεοπωλεία-ζαχαροπλαστεία και ό,τι πουλάνε είναι τοπικής παραγωγής, τοπική λιχουδιά και από τοπικές πρώτες ύλες, κάποια από αυτά (τα πιο πολλά) είναι ταβέρνες και καφέ (η φύση ανοίγει την όρεξη!). Η ώρα είναι τέτοια που τα καφέ είναι γεμάτα από κόσμο. Για αυτό έρχεται ο κόσμος εδώ, για να χαλαρώσει...

Μπαίνω σε ένα από αυτά... Έχει ήδη στολίσει για Χριστούγεννα. Με χαλάνε εκείνοι οι 25 βαθμοί, αλλά από την άλλη Νοέμβριος μήνας ταιριάζει η ατμόσφαιρα τως Χριστουγέννων. Παραγγέλνω έναν καφέ, τον απολαμβάνω κοιτάζοντας τριγύρω. Ούτε ένας διάσημος στο χώρο! Τι στο καλό Μύκονος είναι αυτή; Η Ugg και το Gant πάντως δε με έχουν προδώσει...

Το κλασσικό στις εκδρομές των Ελλήνων ποιο είναι; Να σηκωθούν από την καφετέρια όλοι μαζί και να πάνε στην ταβέρνα όλοι μαζί. Και μετά να αναρωτιούνται φυσικά γιατί είναι αργό το service! Ε, αυτό έκανα κι εγώ! Ή είσαι της μόδας ή αν κοροϊδεύεις άντε στο σπιτάκι σου κι άσε μας ήσυχους! Παραγγέλνω φαγητό, διέκρινα στο πιάτο μου την τίμια ελληνική κουζίνα με μια έκφραση γαλλικής φινέτσας, το έφαγα, το πλήρωσα, ένιωσα της μόδας και πήρα τα γύρω βουνά. Να δούμε και κάτι άλλο δηλαδής!

Το βράδυ κλασσικά επέστρεψα, επειδή δεν είχα κάτι από τα υπόλοιπα μαζί μου έβαλα μόνο μάσκαρα για να είμαι στο κλίμα. Και όχι τίποτε άλλο, μα είχε πέσει η θερμοκρασία και τον σήκωνε τον γούνινο τον σκούφο! Τόσα μαγαζάκια με 'ντόπιο χαρακτήρα' δεν αξιώθηκα να αγοράσω έναν το πρωί! Τέλος πάντων ας έχει, πρώτη μου φορά άλλωστε στα κοσμικά. Μπήκα σε μπαρ, μιλάμε για κατάσταση ξεπατικούρα από περιοδικό 'Ιδέα και Διακόσμηση'. Πήρα ποτό, συνοδευόταν από mainstream μουσική... Ο λογαριασμός ήταν 13 ευρώ, το ένα ποτό, αναρωτήθηκα αν ήταν ο σωστός, ήταν, τον πλήρωσα και έψαξα τριγύρω. Ας έβλεπα τουλάχιστον έναν διάσημο, τόσο δρόμο έκανα!

Καλή η Αράχωβα δε λέω, μα για να μην είμαι μονόχνωτη (και μόνο για αυτό!) την επόμενη μέρα πήγα για ντόπια προϊόντα άλλου είδους στους Δελφούς. Θαύμασα την ομορφιά χωρίς σχόλια...


Δελφοί

Αυτή τη μέρα παρέλειψα τον καφέ, ήπια τσίπουρο στην Ιτέα και όταν το στομάχι μου διαμαρτυρήθηκε στο δρόμο για τον γυρισμό έφαγα σουβλάκια στη Λιβαδειά. Άλλο πράγμα!


Λιβαδειά