Ένας γάμος με απ΄όλα; Να τ' αφήσω;

- Παντρεύεται η πρώην μου, μου λέει ο καλός μου. Θέλεις να πάμε στο γάμο;
- Ποια πρώην σου αγάπη μου που έχουμε σχέση μια αιωνιότητα και μια μέρα; Αυτή που πιανόσασταν χέρι-χέρι στο δημοτικό;
- Ε, αυτή.
- Ε, τότε να πάμε. Είμαι πολιτισμένη εγώ! (Λέμε τώρα... Αλλά μια σιγουριά την είχα, δεν ξέρει και πιάνο ο δικός μου, πώς θα παίξει το Follow your heart;)

Και ντύνομαι και σενιάρομαι, γιατί μπορεί η αιωνιότητα να είναι πολύ, αλλά δε θα επιτρέψω η πρώην να είναι πιο όμορφη από εμένα! Έβαλα τα σέα μου, έβαλα τα μέα μου, μέχρι και κομμωτήριο πήγα η αχτένιστη να στρώσω την αφάνα!

Η πρώην τυχαίνει να είναι και οικογενειακή φίλη, οπότε μαντέψτε ποιος άλλος ήταν καλεσμένος; Η πεθερούλα φυσικά! Και ο κουνιάδος και η συννυφάδα (αλλά αυτοί δεν πειράζει!). Έξω τους ρίξαμε τους ανθρώπους τόσοι νοματέοι!

Το λοιπόν, κινάμε και φτάνουμε στην εκκλησία. Έριχνε και ψιλόβροχο, να' σου η δικιά σου αγκαζέ με την πεθερούλα κάτω από την ίδια ομπρέλα για να μη χαλάσει το μαλλί. Είχα και ένα άγχος γιατί δεν το έχει η πεθερούλα το τακούνι, φόραγα κι εγώ το δεκάποντο, γλιστρούσε και ο δρόμος και σκεφτόμουν τώρα θα το κάνουμε το θεαματικό να γελάσει κάθε καρυδιάς καρύδι! Αλλά το σώσαμε τελικά...

Ο διάκοσμος στην είσοδο της εκκλησίας παρέπεμπε σε Χριστούγεννα, λίγο από βιλούδο, λίγο από βαθύ κόκκινο, λίγο από γκι. Με το εορταστικό κλίμα των ημερών πήγαινε χάρμα! Η διακόσμηση εσωτερικά ήταν δεν-είχα-χρόνο-ασχολήθηκα-5-λεπτά-και-έβαλα-10-τριαντάφυλλα-τα-μισά-να-κοιτάνε-προς-τα-κάτω. Λες να ήταν σχέδιο;

Κάθομαι στην καρεκλίτσα μου (μην με χτυπήσει το δεκάποντο από τώρα κι έχουμε να εντυπωσιάσω και τη νύφη!) και περίμενα να αρχίσει η τελετή. Δεν ήξερα κανέναν, αλλά ήθελα να του γνωρίσω όλους! Είχε πολύ ζουμί η υπόθεση! Τελικά, αυτό το στρετς και αυτή η πούλια φορέθηκαν πολύ φέτος...

Ήταν και μια κυρία (κάτι σε πολύ κοντινό του ζευγαριού), στα πενήντα φεύγα, με σώμα μαμάς που θες να της ζουπάς τα μαγουλάκια, το γνωστό στενό φόρεμα, σε χρυσαφί με γκλίτερ, και γόβα με πάνω από δέκα πόντους τακούνι και πάνω από 2 νούμερα μεγαλύτερο νούμερο. Ποιος της το έκανε αυτό της κυρίας; Πράγματα που κανονικά είναι απλά, όπως το να κάτσεις και να περπατήσεις, για την κυρία είχαν γίνει μαραθώνιος.

Η νύφη ήρθε και εν μέσω χειροκροτημάτων το ζευγάρι εισήλθε στην εκκλησία. Να γραφτεί στα πρακτικά ως σημείωση (κι όχι επειδή είμαι εμπαθής) πως η ανθοδέσμη της νύφης ήταν από κρίνα.

Έγινε το μυστήριο, περιμέναμε στη σειρά μας για να ευχηθούμε στους νεόνυμφους, πήραμε την μπομπονιέρα (που ήταν ένα λίοπανο διακοσμημένο με ρόδι), και κατευθυνθήκαμε προς το αυτοκίνητο (αγκαζέ και με ομπρέλα, ακόμα έβρεχε γαμώτο!) για να πάμε στο κοσμικόν κέντρον.

Εντωμεταξύ, ο καλός μου είχε βρει όλους τους συμμαθητές του και είχαμε γίνει ένας λόχος άτομα!

Έτυχε να φτάσουν πρώτοι στο κέντρο ο κουνιάδος και η συννυφάδα, "πιάστε θέσεις και για εμάς", τους είπαμε. Φτάσαμε κι όλοι οι υπόλοιποι μετά από λίγο. Βόλευε να καθήσει ο καλός μου κοντά στους (από άλλοτε) συμμαθητές του (τόσα είχαν να πουν!), εγώ να καθήσω κοντά στον καλό μου (ήθελα να γνωρίσω και την πρότερη παρέα του ντε!), ο κουνιάδος να καθήσει κοντά στον αδελφό του (τα ήξερε κι αυτός τα παιδιά), κι έμεινε η συννυφάδα πλάι-πλάι με την πεθερούλα (Είναι καινούρια, ώρα να χαλαρώσει η παλιά, έτσι πάνε αυτά! Δεν ξέρω βέβαια πότε θα παλιώσει αυτή μιας και άλλη νύφη δεν προβλέπεται...).

Ενόσω γίνονταν οι συστάσεις και βολευόμασταν (τσιμπώντας από το γαμοκούλουρο γιατί μας είχε πιάσει μαύρη πείνα, το οποίο παρεμπιπτόντως ήταν πολύ νόστιμο!), πήραν και τα όργανα τη θέση τους στην πίστα.

Για το κέντρο τι να πω; Ωραίο σίγουρα, μα τόσο μεγάλο και ο κόσμος τόσος πολύς (700 άτομα +;) που ένιωθα να έχω πάει στην ετήσια κοπή πίτας των τραπεζικών υπαλλήλων νομού Αττικής. Αδιάφορο, εμείς είχαμε την παρέα μας και τα γαμοκούλουρα που μας αντιστοιχούσαν οπότε όλα καλά.

Το ζευγάρι δεν είχε ακόμα εμφανιστεί, την κυρία με το μεγάλο νούμερο παπούτσι πάνω από δέκα πόντους τακούνι την διέκρινα κάπου στο βάθος της αίθουσας. Η λύρα άρχισε να χτυπάει και τα φαγητά άρχισαν να έρχονται. Δώστου η λύρα, φέρε το ψητό, έλα λέμε η μαντινάδα, άρπα λέμε την πιατέλα με το γαμοπίλαφο. Πεντοζάλης τα όργανα, γιόμισμα στα ποτήρια με το κρασί. Κι εκεί που σκεφτόμουν πως κάπου τώρα θα σκάσουν μύτη τα κοριτσάκια των τραπεζοϋπαλλήλων να μας μοιράσουν λαχνούς για τη λαχειοφόρο αγορά, ήρθε το ζευγάρι. Α ναι, τους είχαμε ξεχάσει αυτούς!

Ήπιαν την σαμπάνια τους, χόρεψαν τον τετ-α-τετ χορό τους (όχι με λύρα αυτό), χαιρέτισαν τον κόσμο και κάθησαν στο τραπέζι τους. Κάπου στο βάθος κήπος, ούτε που τους βλέπαμε. Συνεχίσαμε να τρωγοπίνουμε και να συζητάμε (εξαιρετικό παρεάκι!), και μόλις το ζευγάρι με τους λοιπούς συγγενείς έδωσαν το σύνθημα του χορού ορμίσαμε στην πίστα. Εμ, μα πότε θα κάνω εγώ το εφέ μου;

Κάποια στιγμή πήρα είδηση πως εκείνο το έρμο το κοριτσάκι, η καινούρια ντε, ήταν σε κατάσταση λιγοθυμιάς (να θυμηθώ να της κάνω δώρο ένα ζευγάρι ωτοασπίδες!). "Έλα κούκλα μου να χορέψεις, φτάνει τώρα!". Ήρθε το κορίτσι, μα πού να πάρει τα πόδια του; Είχε γίνει πουρές το μυαλό της τόση ώρα, δεν έδινε εντολή να αλλάξει βήμα. Μα καλά τη βάλαμε να κάτσει εκεί που τη βάλαμε, πώς είναι δυνατόν και την ξεχάσαμε στην ίδια θέση τόση ώρα; Της φέραμε ντεπόν, τι να σου κάνει ένα χάπι, αυτό που της συνέβηκε θέλει ένα μήνα αποτοξίνωση για θεραπεία! Τελικά, ο κουνιάδος και η συννυφάδα έφυγαν. Μάτι το είπε η πεθερούλα...

Κι εκεί που εμείς συνεχίσαμε να πίνουμε και να χορεύουμε, είδα τη νύφη να φοράει σταράκια με κόκκινο σοσόνι και την κουμπαρά τζην κάτω από το φόρεμα. Το πάρτυ έπαιρνε άλλη διάσταση! Μεγάλη φράση, που κατάλαβα τη σημασία της αμέσως μετά.

Η ορχήστρα σταμάτησε να παίζει, ευχήθηκε στο ζευγάρι και άδειασε την πίστα. Κι ο κόσμος έκατσε στις θέσεις του. Ο φωτισμός χαμήλωσε μετά, σε σημείο να ψάχνω την μύτη μου (που μικρή δεν την λες!). Άρχισαν φωτορυθμικά τρελά και σε μια γιγαντοοθόνη προβάλλονταν η πίστα. "Ώπα, εδώ είμαστε", σκέφτηκα. Όπως αποδείχτηκε η φαντασία μου ήταν πολύ μικρότερη των περιστάσεων.

Ο dj έριξε τσιφτετέλι τρελό και στην πίστα μέσα από καπνούς (ναι καπνούς, χωρίς καμία υπερβολή!) εμφανίστηκε κοπέλα με περιβολή χανούμισσας (ημίγυμνη δηλαδή) και την εφτάπεπλο να κάνει νάζια και σκέρτσα και να κουνάει τους γοφούς και το στήθος και να γίνεται του τσιφτετελιού το κακό συναπάντημα. Είχαμε μείνει άφωνοι! Όλοι! Και η πεθερούλα (που είχε φύγει εντωμεταξύ) με αυτό το θέαμα το ίδιο θα πάθαινε! Τι σχέση έχει αυτό με το γάμο κανείς δε μπόρεσε να εξηγήσει. Ούτε αν πλήρωσαν για αυτό ή ήταν δώρο του καταστήματος καταφέραμε να μάθουμε. Ωιμέ! Και αφού τα έκανε όλα η καλλιτέχνης με την εφτάπεπλο, την πέταξε μετά, και πήρε κεριά. Τα φωτορυθμικά και η μουσική όπως τα έχουμε πει. Τα ανάβει η μαντάμ τα κεριά και δώστου να το κουνάει και να χύνει τα λιωμένα κεριά στον πληθωρικό γοφό και στην χωρίστρα του στήθους. Τι φταίω η γυναίκα, πες μου! Και είχα φάει και ένα σκασμό γαμοπίλαφο (μου αρέσει το άτιμο!)... Και αφού τέλος πάντων, τα έχυσε παντού τα κεριά, παίρνει μετά χρυσοποίκιλτη μαγκούρα. Να την ακουμπάει τη μαγκούρα στο στήθος και τσακ να κάνει και να την πετάει στο αέρα. Ρε τι λες! Κι εγώ που νόμιζα πως όλοι οι γάμοι είναι οι ίδιοι... Το ολοκλήρωσε το πρόγραμμα της καμιά φορά η μαντάμ (ένα 20/λεπτο άφωνοι είχαμε μείνει!) πήρε τον εξοπλισμό της και χάθηκε μέσα στους καπνούς όπως είχε εμφανιστεί. Βρε λες να μου έπεσε βαρύ το βραστό και βλέπω εφιάλτες; Μα βρήκα τη φωνή μου και ρώτησα. Όλοι τον ίδιο είχαμε δει...

Εν τέλει ήπιαμε λίγο κρασί ακόμα και ανεβήκαμε κι εμείς στην πίστα να κάνουμε το πρόγραμμά μας παρέα με τα φωτορυθμικά και τα τσιφτετέλια. Πόσο ντέρτι είχε επιτέλους αυτός ο dj; Με αυτά και με τούτα μας πήρε το ξημέρωμα...

Και άμα ήταν η νύφη να είναι με το σταράκι και το σοσόνι, εγώ τι στο καλό σκαρφάλωσα πάνω στο δεκάποντο; Και με τρίποντο πάλι εντύπωση θα έκανα! Και θα ήμουν και πιο άνετη... Τι εντύπωση δηλαδή, που έτσι όπως τα είχε όλα αυτός ο γάμος, ούτε το κερασάκι στην τούρτα δεν ήμουν εγώ... Τι; Γίνομαι εμπαθής; Βρε παιδιά, είμαι μια αιωνιότητα και μια μέρα με το άτομο, λέτε ακόμα να έχω ανασφάλειες;

Comments

  1. Απίθανο ιβέντ, πραγματικά, κρίμα που έφυγε η πεθερούλα και δεν είδε το κέρινο ομοίωμα της Μαντάμ Τισό να λικνίζεται με τη χρυσοποίκιλτη ράβδο. Αλήθεια, πείτε μου, ποιο άσμα χόρεψε το ζεύγος; το ρωτάω γιατί έχω παρακολουθήσει νεόνυμφους να μπλουζάρουν υπό μουσική υπόκρουση Γιάννη Πλούταρχου κι έκτοτε με καταδιώκουν εφιάλτες λίγο πριν την πανσέληνο... Τι κερδίσατε στη λαχειοφόρο; Δεν μας είπατε...

    ReplyDelete
    Replies
    1. Κρίμα, κρίμα, δε λές τίποτα!
      Αυτό με το άσμα στον τετ-α-τετ δεν το θυμούμαι καθόλου! Τι να πρωτοχωρέσει κι αυτό το μυαλό με τόση πληροφορία σε μια μόνο βραδιά;
      Στην λαχειοφόρο ένα ατμοσίδερο κέρδισα τελικά... Ή λες να ήταν δώρο για τους νεόνυμφους;

      Delete
  2. τέτοιο κέφι σε γάμω πρώτη φορά ακούω!!! μια χαρά!!! χαχαχα!!!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Καλέ τέλεια! Το συζητάς;

      Delete
  3. σόρρι!!! σε γάμο ήθελα να πώ!!!!!!!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Γλώσσα λανθάνουσσα... χιχι

      Delete
  4. Για τον καθιερωμένο χορό του ζεύγους η επιλογή φαντάζομαι ήταν η λίμνη των κύκνων... και ο κόσμος αντί για χειρόκροτημα ψέλλιζε το κύκνειο άσμα του. :P :P

    ReplyDelete
    Replies
    1. Μου αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι! :D :D
      Πάντως, τώρα που το επαναφέρω στη μνήμη μου το event (τι το ήθελα;), ο κόσμος το είχε ρίξει στο γαμοπίλαφο εκείνη την ώρα, πού μυαλό για χορούς κτλ.; Άσε που ακόμα το "καλό" δεν είχε αρχινίσει!

      Delete
  5. Για να σχολιάσω όλα τα ωραια,θα χρειαστεί ολοκληρη αναρτηση,περιοριζομαι στη σκηνη "βροχή-ομπρέλα-αγκαζέ νυφη-πεθερά",πολύ θα ήθελα φωτογραφία:))

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ώστε τα βρήκες ωραία, είναι κι αυτός ένας τρόπος να το πεις... χαχα
      Και επιτέλους τι βίτσιο είναι αυτό να μας θέλεις και φωτογραφία; Δηλαδή με προκαλείς πραγματικά! :) :)

      Delete
  6. Νυφη και πεθερά αγκαζέ,σπανιο ντοκουμεντο:))

    ReplyDelete
    Replies
    1. Μα πραγματικά θα ξαναπροκαλέσω το σκηνικό για να αποτυπώσω τη στιγμή!

      Delete
  7. θα χαρώ να τα λέμε... μ'αρέσει να χαμογελώ
    Λαμπρινή

    ReplyDelete
  8. ω Θεέ μου. κ εσύ τα τραβάς αυτά ε?..
    αυτό με τη χανούμισα και την εφταπεπλο δε μου τυχε, χαρα στο κουραγιο σου που βγηκες με τα λογικα σου απο τη λαχειοφορο, και με ατμοσίδερο μάλιστα.
    είχαμε πάει κ εμείς στο γάμο μιας γειτονισσας που την γούσταρε κάργα ο δικός μου όταν ήταν μπέμπης. και καλά πόντιοι μέχρι το κόκκαλο, 2 ποντιακούς χόρεψα. ντροπή κ αίσχος.
    κ έβαλα κ εγώ τα Louboutin με τη κόκκινη τη σόλα να σκάσουν οι φιλενάδες της αμα μόνο με 2 χορούς, τι να προλάβουν να δουν?
    γνώρισα και την πρώην του σύζυγου κ με έπιασε ανασφάλεια. θέλω συνταγή για υπεράνω!
    δυστυχώς δεν είχαμε ούτε γαμοπίλαφο ούτε βραστά..
    όσο για τη πεθερά.. είσαι πολύ τυχερή που έχεις συννυφάδα. ο κουνιάδος μου ο ανεπρόκοπος δε βλέπω να παντρεύεται σύντομα..

    άντε περαστικά μας.
    (βρε μήπως η λαχειοφόρος ήταν το μουλεν ρουζ της τουρκιας κ μπερδέψατε τις προσκλήσεις?..)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Μα νόμιζες πως μόνη ήσουν προνομιούχα; Όσο για το 'περαστικά μας', δε θέλω να σε απογοητεύω, αλλά αυτό αργεί ακόμα! χιχι

      Λοιπόν, η συνταγή για να είσαι υπεράνω είναι απλή και πηγάζει από το γεγονός ότι ο σύζυγος είναι δικός σου κι όχι της πρώην! Το έπιασες; ;-)
      (Βοηθάει βέβαια άμα η πρώην έχει το μαύρο της το χάλι, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία...)

      Σε φιλώ!

      Delete
  9. @VAD σπάνιο ντοκουμέντο???για ρώτα εμένα που σα ψηλότερη κρατώ το παρασόλι κ τη πεθερά μαζί να μη πέσει κ γίνουμε φίρμα...

    ReplyDelete
    Replies
    1. Άρα δική σας φωτογραφία θα πρέπει να στείλουμε στο VaD, θα έχει πιο πολύ πλάκα! :D :D

      Delete
  10. εισαι απιθανη!!!!!!!χαρα στο κουραγιο σου:))
    Να περνας ομορφα ευχομαι.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, ... μα νομίζεις έχω επιλογή; :):)
      Καλή εβδομάδα!

      Delete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Νέο ξεκίνημα σε νέους τόπους

Είμαι η Μαίρη Παναγιωταρά

Κάνε Διάλεξη και θα δεις!