Ωχ, ήρθε η άνοιξη!

Και περάσανε τα χιόνια, πάνε κι οι βροχές, μπήκαν στο πατάρι οι μπότες του σκι, καταχωνιάστηκαν στην ντουλάπα τα βαριά παλτά, ... Αυτό σημαίνει πως ήρθε η άνοιξη: τα δέντρα ανθίζουν, τα λουλούδια μοσχοβολούν, και τα πουλάκια τιτιβίζουν δηλαδή. Και φυσικά ο πεταλούδος ψάχνει την πεταλούδα του και ο μελισσούλος κάνει ματάκια στη μελισσούλα του. Τα ξέρουμε αυτά. Κι η διάθεση πάει και καλυτερεύει, τα μανίκια και τα μπατζάκια πάνε και κονταίνουν, τα ποδαράκια εξωτερικεύουν σιγά-σιγά το είναι τους. Όλα καλά, όλα ανθηρά με λίγα λόγια...

Μα τα πράγματα δεν είναι ποτέ έτσι απλά! Μαζί με την άνοιξη έρχεται συνήθως (!) και το Πάσχα. Το έχετε συνδυάσει με όμορφες αναμνήσεις; Με εξοχές, χαρές και πανηγύρια; Ελάτε τώρα, ας είμαστε λίγο ρεαλιστές! Όντως υπάρχει μια μέρα με εξοχές και πανηγύρια, αλλά πόσοι μπορούν να φτάσουν ένα κομμάτι ολόκληρο ως εκείνη τη μέρα και ποιος μπορεί στα αλήθεια να την απολαύσει τελικά;

Ας εξηγηθώ για να μην παρεξηγηθώ.
Έχει φτιάξει ο καιρός αφενός και έρχεται η μεγάλη γιορτή της Χριστιανοσύνης αφετέρου. Τι σημαίνει αυτό για τη μέση Ελληνίδα νοικοκυρά (ή μαμά αν προτιμάτε); Σημαίνει καθαριότητα του σπιτιού! Αλλά όχι τα πάνω-πάνω, όσα βλέπει η πεθερά, μιλάμε για καθαριότητα full complet από την καλή και από την ανάποδη. Τουτέστιν ξεκινάς μια εβδομάδα και κάνεις λαμπίκο παντζούρια, τζάμια, μπαλκόνια, φωτιστικά, κουρτίνες, τοίχους, πορτοπαράθυρα, χαλάκια, πατάκια, παπάκια, πουλάκια, μπιμπελό, σύνθετα, κρύσταλλα, και δε συμμαζεύεται. Φυσικά η μαμά δεν την παλεύει να τα κάνει όλα μόνη της, ο μπαμπάς είναι άντρας, και η κόρη στέφεται full-time η βασίλισσα του ξεσκονόπανου! Εύγε νέα μου! Το μόνο που σε σώζει είναι η μετανάστευση, αν δεν το προέβλεψες εγκαίρως κι έτυχε να είσαι τριγύρω ετοιμάσου να τρίψεις μέχρι να μη νιώθεις τον δεξί σου τον ώμο. Και τον αριστερό! Αν δε, έχεις τη μοναδική τύχη να υπάρχει και κήπος διαθέσιμος, τότε προβλέπεται ξεχορτάριασμα, σκάλισμα, φύτεμα, και άσπρισμα. Την μονοκατοικία μου μέσα δηλαδή!

Και τέλος πάντων, την καρδιά σου κάνεις πέτρα και βοηθάς. Τι κι αν τρέχεις σαν το τρελό στη δουλειά; Τα απογεύματά σου έχουν αφιέρωμα στη ζώνη του AZAX. Γιατί στο κάτω-κάτω της γραφής μένεις σε σπίτι όχι σε σταύλο.
Κάνεις το λοιπόν, την τελευταία βουρτσιά με ασβέστη και κατάκοπος (ίσως και κάπως ευχαριστημένος) κοιτάς τα έργα σου. Τώρα, μπορεί να σκέφτεσαι πως τελείωσαν τα δύσκολα, έχει φτάσει η Μεγάλη Εβδομάδα, μπορείς να κάνεις βόλτα στα μαγαζιά, να ψωνίσεις για τα βαφτιστήρια σου, να δεις τους φίλους σου (οι περισσότεροι έχουν πιο χαλαρό ωράριο λόγω των γιορτών), να πας στην εκκλησία, και τέλος πάντων να ετοιμαστείς για τις εξοχές, της χαρές, και τα πανηγύρια. Μα όχι! Τα πανηγύρια, όπως λέει η Ελληνίδα νοικοκυρά (ή μάνα αν προτιμάτε), χρειάζονται την σωστή προετοιμασία. Είναι εντωμεταξύ να μην πει η νοικοκυρά προετοιμασία και να είσαι τριγύρω! Γιατί την επόμενη στιγμή θα βρεθείς βαλμένος μέχρι τους αγκώνες σε μια λεκάνη με υλικό να ζυμώνεις πασχαλινά κουλούρια! Ζύμωνε και δώστου και γύρνα και τούμπαρε και πρόσθεσε και αφαίρεσε και πλάσε και ψήσε και κάνε κουλούρια για έναν λόχο να τρώει ως τα βαθιά του γεράματα. "Μα θα φιλέψουμε κιόλας καλή μου Friούλα!". Ανάθεμα την φιλοτιμία μας δηλαδή.

Τα φτιάχνεις τα κουλούρια και τα στολίζεις σε πιατέλες κι έχει φτάσει η Μεγάλη Τρίτη. Αααα, άψογη μέρα για τσουρέκια! "Τι; Τα παλιό-έτοιμα θα πας στα βαφτιστήρια σου;". Δηλαδή να μην έχω φίλους να μην βαφτίζω τα παιδιά τους για να βρω την ηρεμία μου; Τα ζυμώνεις και κρατάς ώρα, κάνεις δεήσεις στις επτά παρθένες και τους οκτώ αγγέλους, τα ξαναζυμώνεις, τα πιστρώνεις με κουβέρτες, τα σταυρώνεις και κάπου στην Μεγάλη Τετάρτη τα έχεις έτοιμα και χαίρεσαι.

Και άντε μύρισε το σπίτι γλυκά για να καταλάβουμε πως έρχονται γιορτές. Όμως τι είναι μετά; Μα είναι Μεγάλη Πέμπτη αγαπητέ μου αναγνώστη μετά. Και τι συμβαίνει τη Μεγάλη Πέμπτη σε όλα τα Ελληνικά σπίτια; Βάφουμε αυγά και σφάζουμε αρνιά. Αυγά όχι 10-15 για το καλό! Όχι, όχι, όχι! Πάνω από 100 γιατί τα έχουμε δικά μας και γουστάρουμε να τα βάφουμε, έχετε πρόβλημα εσείς; Και γιατί "θα φιλέψουμε κιόλας". Το ότι τα τρώμε μετά ως το τέλος Μαΐου μπαγιάτικα, δεν είναι της παρούσης. Ο αληθινός λόγος βέβαια είναι πως "βρήκαμε παπά, ας θάψουμε καμπόσους", τουτέστιν αφού η Fri πετυχαίνει ωραίο (!) κόκκινο χρώμα στα αυγά, βάφει τουλάχιστον 100 δικά μας κι όσα κουβαλάνε οι γειτόνισσες γιατί σε αυτές δεν πετυχαίνει το χρώμα. Μα ο Φασιανός είμαι η άτιμη η γυναίκα;
Και καλά τα αυγά δε μιλάνε ούτε βρωμάνε. Τα αρνιά όμως; Κι ας μην περιγράψω την κατάσταση που ακολουθεί, οι σκηνές είναι σκληρές για όσους έχουν συνηθίσει να το παίρνουν έτοιμο το αμνοερίφιο από τον κρεοπώλη της γειτονιάς. Μόνο να αναφερθώ πολύ επιγραμματικά στην πάλη της εκάστοτε νοικοκυράς με τα εντόσθια του ζώου και τη μυρωδιά (ααααχ αυτή η μυρωδιά) που σκεπάζει όλη την άνοιξη, και την ανθισμένη μυγδαλιά και την ανθισμένη πασχαλιά, που καλύτερα να ήταν Γενάρης δηλαδή και να είχες συνάχι...

Το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης είσαι κατάκοπος, πτώμα, θέλεις να ξαπλώσεις και να ξυπνήσεις μετά από ένα 3/ήμερο κατευθείαν στις χαρές και στα πανηγύρια. Αλλά τέτοιες ώρες ποιος τις σκέφτεται τις χαρές; Είναι η μέρα των 12 Ευαγγελίων, η μέρα που η εκκλησία είναι γεμάτη κόσμο, που καρέκλα δεν έχει που να κάνεις πέντε ευχέλαια μαζεμένα, που οι γριές σε κοιτάνε από πάνω ως κάτω και επισημαίνουν "πόσο μεγάλωσες", που αλλάζεις βάρος μία στο αριστερό το πόδι και μία στο δεξί και που πας και σωριάζεσαι στο τέλος στο κρεβάτι σου. Ποιος μίλησε για χαρές;

Κάπου στην Μεγάλη Παρασκευή αρχίζουν οι φαγωμάρες. Είναι η συσσωρευμένη κούραση, είναι που δεν τρως κανονικό φαγητό κάμποσες μέρες τώρα, είναι που τέτοια μέρα επιβάλλεται ούτε λάδι να μην φας, είναι που τα νεύρα σου έχουν γίνει τσατάλια με όλα αυτά. Και προσπαθείς να συντονίσεις τα βαφτιστήρια με το κοκορέτσι και την περιφορά του Επιταφίου και όλα λάθος τα κάνεις κι έχεις τη μάνα να σε ψέλνει, αμήν.

Το Μεγάλο Σάββατο απλά κάνεις υπομονή. Το έχεις πάρει απόφαση πια πως κάθε χρόνο θα περνάς το δράμα σου, κι αφού κατάφερες να φτάσεις ως εδώ χωρίς να σφάξεις κανέναν, ακόμα κι αν δε νιώθεις τα χέρια σου και τα πόδια σου, ακόμα κι αν δε μιλιέσαι με τη μάνα σου, χρειάζεται να κάνεις μια μέρα ακόμα υπομονή (πού θα πάει η άτιμη, δε θα περάσει;) για να γυρίσεις σε αυτούς τους υπέροχους αλλοτινούς ρυθμούς σου, δηλαδή δουλειά, σπίτι, γυμναστήριο, καφέ. Και κάπως έτσι κάνοντας υπομονή, μπαίνεις στην τελική ευθεία και βοηθάς στις ετοιμασίες για το βραδινό και για το αυριανό γεύμα.

Πετάγεσαι 10-15 φορές στο σούπερ μάρκετ γιατί όλο και κάτι χρειάζεται που δεν υπάρχει διαθέσιμο στο ντουλάπι/ψυγείο, τσιγαρίζεις, στρώνεις, ξεστρώνεις, αλατίζεις, πιπερίζεις, μαρινάρεις, κόβεις, ψιλοκόβεις, λαδώνεις, τεντώνεις, ζαρώνεις. Κι έχεις κάπου ενδιάμεσα ραντεβού στο κομμωτήριο για να κάνεις το μαλλί τέντα-λάχανο γιατί επιβάλλεται λόγω της ημέρας. Που θα σε δει ντε η κα. Σούλα! Κι αν πέρυσι ήσουν ανύπαντρη θα σε ρωτήσει αν "παντρεύτηκες;" (κι ας το ξέρει), κι αν πέρυσι ήσουν παντρεμένη θα σε ρωτήσει αν "ετοιμάζεις παιδί;" και "τι περιμένετε καλέ;". Οπότε να μην έχει να λέει η κα. Σούλα πως "έτσι που κυκλοφορεί, πώς περιμένει να βρει γαμπρό!" ούτε "τώρα παντρεύτηκε και έδεσε το γάιδαρο της!". Αυτονόητα πράγματα δηλαδή...

Και μετά μου λες εμένα για εξοχές, χαρές και πανηγύρια. Μωρέ τι θέλει κι έρχεται η άνοιξη; Χάθηκε να ήταν κατευθείαν καλοκαίρι;

υ.γ. Θα με δει κι η πεθερά κι έχω άγχος αν ο απ' αυτός μου είναι το σωστό μέγεθος φέτος :-S

Comments

  1. Ευτυχώς πλέον τα γλιτώνω όλα αυτά, μένω μακριά από μαμά και πεθερά και απλά απολαμβάνω τα καλούδια που τους έχει βγει ο πάτος να ετοιμάσουν... εδώ το ψυγείο μου καθάρισα κι ακόμα έχω εφιάλτες... Θυμάμαι πάντως σαν καθαρόαιμο παιδί της πόλης, Πάσχα στην Αμφιλοχία γύρω στα 14 μου να προσπαθώ να μάθω στα ξαδέρφια να φτιάχνουν τάρτα φράουλα και ο θείος παραδίπλα να σφάζει το δύστυχο το αρνί... εκεί να δεις εφιάλτες μετά!

    Καλό μας Πάσχα!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Κι εγώ μάλλον τα γλιτώνω τελευταία. Τα πολλά-πολλά τουλάχιστον... Αλλά βιώματα μιας ζωής είναι αυτά, είναι να μην έχω χτυποκάρδια με το που βλέπω τις παπαρούνες να κοκκινίζουν; Όσο για το αρνί, μόνο 1-2 νομίζεις έχω δει στα τελευταία τους; Έτσι είναι όμως άμα έχεις γιαγιά κτηνοτρόφο και ζεις μόλις 20 χμ. μακριά από το χωριό, έχει τα θετικά του έχει και τα μακάβριά του...

      Καλό μας Πάσχα! :-)

      Delete
  2. χαχαχα ετσι ακριβως ειναι...εμενα η μητερα μου με πηρε τηλεφωνο και μου εκλεισε ραντεβου για τα κουλουρια την Κυριακη!!!!!!!μα την Κυριακη;;;;που περιμενω πως και πως να φορτωσω τα κουτσουβελα στον συζυγο και να βγω με τις φιλες για καφε;;;και αντε εκανα ολα τα παραπανω,γυαλισα τα παντζουρια και μπαλκονια!!!και μολις τελειωνω ΝΑ η σκονη και το κοκκινοχωμα της Σαχαρας!!!!!!!!τα νευρα μου..........

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ααααχ, τι τραβάμε κι εμείς οι κόρες!
      Εγώ πάντως την απέφυγα τεχνηέντως φέτος τη γενική καθαριότητα του σπιτιού. Προς το παρόν τουλάχιστον...

      Καλό Πάσχα Νάσια!
      Καλώς μας όρισες :-)

      Delete
    2. καλέ, γιατί δε μπορώ να σχολιάσω, μόνο ριπλάι μπορώ να κάνω; Τέλοσπαντων, ήθελα να πω ότι σε καταλαβαίνω, εμένα η μάνα μου με περιμένει Μ. Πέμπτη να φτιάξουμε γλυκά, κι εγώ η κακομοίρα 2 μήνες τώρα βάφω, χτίζω, σοβατίζω κι όλα τα συμπαρομαρτούντα και δε με βαστάνε τα πόδια μου. Ευτυχώς, γλίτωσα το καθάρισμα, θα έρθει η κ. Αννά, αλλά όλα μου τα σχολικά χρόνια έχω τρίψει ασημικό, ήμαρτον, αφού έλεγα εγώ θα βάλω πλαστικά στο σαλόνι, να τα πετάω κάθε χρόνο!

      Delete
    3. Καλέ δεν ξέρω τι κουμπί πάτησες, αλλά δεν πειράζει...
      Εγώ δουλεύω ως αύριο και μετά θα την κάνω με ελαφρά πηδηματάκια από τη μάνα. Πάω βέβαια στην πεθερά, αλλά θα φορέσω λαστέξ, τι άλλη επιλογή μου μένει; :-) :-)

      Delete
  3. Καλέ αυτά είναι τα πάθη του Χριστού! Μέχρι να αναστηθεί, βγαίνει το λαδάκι στις ετοιμασίες! Τελικά το καλύτερο Πάσχα είναι αυτό που περνάς ως καλεσμένος... ;-)
    Καλή επιτυχία στην εξέταση της πεθεράς!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Α, ώστε έτσι! Να τρίβω και να τσιγαρίζω εγώ για να έρθει να σαβουριάσει η γατούλα! Δεν σου τα είπαν καλά :-Ρ
      Ευχαριστώ για τις ευχές, έχω αρχίσει ήδη να με λιμάρω ;-)

      Delete
  4. Δε με πείθεις με αυτά τα κουραστικά κατά τ' άλλα επιχειρήματα, Fri!
    χαχαχαχα :D :D :D

    ReplyDelete
    Replies
    1. Για έλα λοιπόν και κάτσε 1-2 εβδομάδες με τη μάνα μου να σε δω μετά κυρά-Βασίλισσα! :-Ρ
      Καλημέρα αγαπητή μου :-)

      Delete
  5. Ωωωωω πόσο σε αγαπώ μανούλα, καλέ θα με κάνεις να της πάρω 10 δώρα με αυτά που διάβασα, σοβαρολογείς τώρα;? Έτσι είναι το πάσχα στα μάτια της νοικοκυράς; Ναι συμφωνώ. Κατευθείαν καλοκαίρι.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Πάρε της, πάρε της, και το ένα δώρο να είναι μια οικιακή βοηθός με 10 χέρια παρακαλώ!
      Τα φιλιά μου :-)

      Delete
  6. ααχ τι τραβαμε και μεις οι κορες και οι νυφες παραλληλα.. πως σε καταλαβαινω, πως σε καταλαβαινω!! οταν ημαν φοιτητρια κ πηγαινα στο χωριο ελεγα, τωρα θα απλωσω τις αριδες μου στη βεραντα κ θα κανω φωτοσυνθεση. αμ δε, η σκουπα και το φακιολι με περιμεναν στη πορτα..τωρα πια που εγινα και σπιτονοικοκυρα, παρακαλαω τον αντρα μου να παμε τη Μ. Παρασκευή στο χωριό!!
    πως σε καταλαβαίνω! κουράγιο! δε μπορεις να πεις, εμείς που δε μένουμε κοντά, γλυτώνουμε τη γενική του σπιτιού μας τουλάχιστον χαχαχα
    Καλό Πάσχα να έχουμε :)

    υγ, θα σου λεγα το μυστικό για τη πεθερά αλλά το ξέρεις, λαστέξ!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ααααχ και πάλι ααχ!
      Φέτος τη γλίτωσα πάντως, όλο μετακινήσεις ήμουνα και δε μπορούσε να με βρει το "κακό" ;-)

      Α, κι ευχαριστώ για την αποκάλυψη του μυστικού, αλλά βρε παιδί μου σου κόβει την ανάσα το άτιμο και πώς στο καλό να ευχαριστηθώ το αρνί (και τα αυγά και το κοκορέτσι και το τσουρέκι);

      Delete
  7. ΕΥΧΟΜΑΙ ΣΑΝ ΤΟΥ ΚΕΡΙΟΥ ΤΟ ΑΓΙΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΣΟΥ ΦΩΤΕΙΝΗ ΧΩΡΙΣ ΣΤΑΛΙΑ ΣΚΟΤΑΔΙ!!!
    ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ!!!!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ευχαριστώ για τις όμορφες ευχές σου κι ανταποδίδω, χρόνια πολλά με υγεία και χαρές!

      Delete
  8. Η xristin σου εύχεται Καλό Πάσχα και καλό...... σούβλισμα!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Σε ευχαριστώ xristin, εύχομαι με τη σειρά μου χρόνια πολλά και καλά!

      Delete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Νέο ξεκίνημα σε νέους τόπους

Είμαι η Μαίρη Παναγιωταρά

Κάνε Διάλεξη και θα δεις!