Είναι τρελοί αυτοί οι ευρωπαίοι!

Εχθές πέρασα τη βραδιά μου με τύπους από όλον τον κόσμο (το 'ευρωπαίοι' στον τίτλο είναι καταχρηστικό). Νομίζετε μετά από μια τέτοια βραδιά δεν έχω ιστορίες να διηγηθώ?
Ας πιάσουμε τα πράγματα από την αρχή...

Τους τελευταίους κάμποσους μήνες (χρόνο κοντέυω να κλείσω δηλαδή) ζω και εργάζομαι στη Γερμανία. Πήρα τη βαλίτσα μου, τα μισό-μασημένα αγγλικά μου και την άγνοια μου για τα γερμανικά και τσουπ ήρθα! Τι να με κάνω που είμαι ταξιδιάρικη ψυχή? Και τι να κάνω που το έτερον μου ήμισυ είναι ακόμα πιο ταξιδιάρικο από εμένα, και άντρας καριέρας δηλαδή (!), και πήρε την απόφαση να εγκατασταθεί εδώ?
Ήρθα λοιπόν, δε λέω οι άνθρωποι στο ινστιτούτο με υποδέχτηκαν μια χαρά, και μου έδειξαν το γραφείο μου: ευάριο, ευήλιο, με τις ανέσεις του και με το Γάλλο του να κάθεται απέναντι μου. Και ναι, ήμουν (πανάθεμα με) σε international περιβάλλον! Έχοντας μεγαλώσει και ζήσει μόνο σε μικρές πόλεις, το να ζω εδώ ήταν και είναι για εμένα μια μεγάλη εμπειρία...

Το Γάλλο τον άκουγα να μου λέει 'Good morning' το πρωί και 'See you' το απόγευμα. Σκέφτηκα πως θα είναι ντροπαλό το παιδί, όπως άλλωστε ήμουν και εγώ. Αυτό συνεχίστηκε... Μετά από καποιους μήνες ο Γάλλος έφυγε γιατι βρήκε δουλειά στο Παρίσι. Πάλι καλά που γράφουν τα ονόματα μας στην πόρτα και έμαθα πως τον λένε τον άνθρωπο!
Καλά δε με πείραζε, γιατι είχα γνωρίσει εντωμεταξύ άλλα άτομα από το ινστιτούτο για να κάνω παρέα, και είχα φυσικά και το έτερον μου ήμισυ (τον άντρα τον ταξιδιάρη και καριερίστα που λέγαμε) για να με στηρίζει και να με ξεναγεί στην πόλη...
Και πριν να φύγει καλά καλά ο Γάλλος μου, να την ήρθε και εγκαταστάθηκε στο γραφείο η Ινδή. Τι, νομίσατε πως θα έμενα δίχως office-mate? Και πώς ήταν ο Γάλλος μου ήσυχο παιδί να κοιτάει τη δουλεια του? Η Ινδή καμία σχέση! Μπούρου μπόυρου όλη την ώρα. Ακόμα και όταν διάβαζε ξεχνιόταν και τα έλεγε δυνατά! Βέβαια για αυτό το λόγο εφευρέθηκαν τα ακουστικά: τα βάζεις, βουλώνεις τα αυτιά σου και δουλεύεις. Αλλά το ένοιωθα πως κάποιες φορές στο τσακ έφτασε η Ινδή από το να σηκωθεί και να μου τα βγάλει από τα αυτιά!
Τι να λέμε τώρα? Από πού να την πιάσουμε? Από την εμφάνιση? Το ντύσιμο? Το 'τα ξέρω όλα και συμφέρω'? Αυτή είναι κεφάλαιο από μόνη της!

Και ας φτάσουμε στα χθεσινοβραδινά...
Φεύγει σήμερα η Ινδή και εχθές βγήκαμε να της κάνουμε αποχαιρετιστήριο δέιπνο καλέ! Μα ήταν δυνατόν να λείπω εγώ από εκεί, η παρεούλα της στο γραφείο για 2 ολόκληρους μήνες? Μαζευτήκαμε λοιπόν, όλες οι φυλές του κόσμου και πήγαμε για φαγητό: 2 Έλληνες, 1 Ιταλός, 1 Αλγερινή, 1 Ινδός, 1 Ρουμάνα, 1 Γερμανο-Αλβανός, 1 Γερμανο-Σέρβα, 2 Γερμανοί και φυσικά η αποχωρήσασα Ινδή.
Δεν ξέρω αν έχετε βγει ποτέ για φαγητό με μη-Έλλληνες, άλλά όπως και να το κάνουμε έιμαστε μαθημένοι αλλιώς. Με τους (καταχρηστικά) Ευρωπαίους πρέπει να φας στις 7:30 γιατί μετά γουργουρίζει το στομάχι τους από την πείνα και κινδυνεύουν να λιποθυμήσουν και να σου μείνουν στα χέρια, πρέπει να πας σε ένα μέρος που να έχει επιλογές για εκείνους που είναι vegeterian, για εκέινους που δεν τρώνε το χοιρινό, για τους άλλους που δεν τρώνε το μοσχάρι και πάει λέγοντας. Τι να πεις? Τόσοι διαφορετικοί άνθρωποι πρέπει να σεβαστείς τις διαφορές στην κουλτούρα... Μα δεν είναι τόσο απλό! Γιατί επί πρόσθετα πρέπει να βρεις και ένα σχετικά φτηνό εστιατόριο, γιατι 'ανοιχτοχέρηδες' δε τους λες! Βάλαμε κάτω όλους τους περιορισμούς, λύσαμε την εξίσωση μας και το βρήκαμε το μέρος για dinner. Τι dinner δηλαδή με τον ήλιο εκεί πάνω δε μπορώ να το καταλάβω, αλλά τέλος πάντων....

Και έφτασε η αποχωρήσασα Ινδή σα μια άλλη Θεά, ντυμένη στα κίτρινα τα εμπριμέ τα καλοκαιρινα, με το ασχετο παπούτσι το καφέ το χεμωνιάτικο, αστραφτερή και χαμογελαστή! Και μιας και ήταν αποχωρήσασα τη βάλαμε στην κεφαλή του τραπεζιού...

Ήρθε η κοπέλα να παραγγείλουμε. Ξέρετε πως είναι αυτά στην Ελλάδα: "φέρε 4 κανάτες νερό και 2 lt κρασί για αρχή και βλέπουμε". Μα εδώ πάνε όλα με το σταγονόμετρο. Πρώτα από όλα το νερό! Μα να σε δουν στο δρόμο να λιποθυμάς από τη ζέστη νερό δε θα σου φέρει κανείς, μπύρα μπορεί... Καλά για το κρασί που είναι 'ακριβό' δεν το συζητάω! Το αποτέλεσμα? 11 άτομα και πήραμε όλα και όλα 1 lt κρασί και 3 lt νερό! Να σου κάτσει το φαγητό να μην έχεις κάτι να το σπρώξει κάτω! Και καλά τα ποτά έιναι το εύκολο κομμάτι, βγάζεις που λέει ο λόγος από την τσάντα σου ένα μπουκαλάκι και πίνεις. Τι να κάνεις όμως, να πετάξεις έξω και τη μπριζόλα σου? Ξέρετε εδώ στην Ευρώπη, παραγγέλνει ο καθένας κυρίως και side dish. Τι side και βλακείες είναι αυτές? Αν δε βάλεις κάτω τα 'μεσιανά' σου, να γεμίσει το τραπέζι χρώμα, να στάξεις και λίγο στο τραπεζομάντηλο καθώς μεταφέρεις μπουκιές από πιάτο σε πιάτο πώς να το ευχαριστηθείς? Και προτείνει το έτερον μου ήμισυ να πάρουμε μεσιανά και ανοίγουν οι άλλοι τα μάτια ΝΑ! "Βρε καλέ μου 2 χρόνια στην Ευρώπη ακόμα να τους μάθεις? Εγώ θα στα λέω αυτά?" Τέλος πάντων, συμφωνούμε 4 άτομα, ένα από τα οποία και η καλοκαιρινή χαμογελαστή αποχωρήσασα Ινδή, να πάρουμε μεσιανά. "Φέρε τη σαλάτα και τα ψητά λαχανικά και τις κροκέτες και το σαγανάκι (εξ' ευρωπαϊσμένο με μέλι και δεντρολίβανο) και την τορτίγια (εξ' ευρωπαϊσμένη ομελέτα) και τα μπουρεκάκια και και... Και στο τέλος, με όλα τα μάτια στραμένα πάνω του, "What? We are on diet!".
....

Καλά ήταν εχθές, γελάσαμε πολύ, φάγαμε καλά και για να καταλάβετε τόσο φιλικό ήταν το κλίμα που την ώρα του λογαριασμού πληρώσαμε zusammen!