Καρικατούρα

Του λέω 'καλημέρα'.
Μου απαντάει κάτι σαν καλημέρα ανάμεσα από τα δόντια του.

Είναι ψηλός, ξερακιανός, με μακριά ακατάστατα χέρια, με μακριά νευρικά δάχτυλα, κοντό μαλλί, καμπουρίτσα, γυαλιά παλαιικά, κουτσαίνει ελαφρώς από το δεξί του πόδι. Φοράει καπέλο όταν έχει ήλιο. Ένας νέος 23 χρονών.

Μπαίνει και βγαίνει κάθε μέρα, χωρίς να μιλάει πολύ. Κι αν μιλάει δεν είμαι σίγουρη για το τι λέει.
Κάθεται με τις ώρες μπροστά στον υπολογιστή. Αυτή είναι άλλωστε η 'δουλειά' του. Τα νευρικά του δάχτυλα κινούνται ασταμάτητα! Στο ποντίκι, στο πληκτρολόγιο, στον αέρα...
Νευρικά δάχτυλα, ακατάστατα χέρια, ακατάληπτα μουρμουρητά.

Δεν τον έχω δει ποτέ να πίνει ή να τρώει κάτι όσες ώρες κι αν είναι εκεί. Περίεργο...
Μόνο να απευθύνεται στους συνεργάτες του με το 'Να σου κάνω μια ερώτηση;' ορθώνοντας το δείκτη του δεξιού του χεριού. Πολλές απορίες και μια λεπτή σχεδόν τσιριχτή φωνή να διαταράσσει την ησυχία του γραφείου...

Μετά από μήνες πολλούς ένας συνεργάτης του τον ρώτησε: 'Πού χτυπήσες το πόδι σου;'
Μάλλον αγενής...
Κι εκείνος απάντησε: 'Με κόβει το παπούτσι.'
Μάλλον αλλόκοτος.
Από την επόμενη φόρεσε σανδάλια και περπατούσε σχεδόν κανονικά.

Μια άλλη φορά είχαν μαζευτεί συνάδελφοι στο γραφείο. Συζητούσαμε για πράγματα άσχετα. Κοινωνικού ενδιαφέροντος.
Εκείνος μπροστά από τον υπολογιστή. Δε συμμετείχε στην κουβέντα. Ως συνήθως.
Ξαφνικά ορθώνει το δείκτη του δεξιού του χεριού. 'Έκτακτη είδηση', αναφωνεί. Τον κοιτάνε όλοι και λέει, 'Βρέχει στη Θεσσαλονίκη'.
Είδηση κοινωνικού ενδιαφέροντος. Κι ας μένουμε στην Πελοποννησό.

Καλό μήνα σε όλους :)