Πού πάμε;

-

Κλέφτες, ψεύτες, κρίση, συζητήσεις, μέτρα, ανακοινώσεις, απεργίες, πορεία, τραγωδία...
Και τώρα, τι;
Πού πάμε;
Πού πρέπει να πάμε;
Πού μπορούμε να πάμε;
Δε θέλω να το σκέφτομαι...

Comments

  1. SkoulikiThu May 06, 07:00:00 PM

    καμια ασυλια σε κανεναν
    καθε βια ειναι κατακριτεα ..και στην περιπτωση αυτη η μονη λεξη
    που χαρακτηριζει το γεγονος ειναι ψυχρη δολοφονια

    το λεω παντου και το ξαναλεω

    ReplyDelete
  2. kanivallosFri May 07, 01:57:00 PM

    Χαλάρωσε...
    Όταν δεν μπορείς να αποφύγεις το βιασμό, τουλάχιστον απόλαυσε τον. :))

    ReplyDelete
  3. next_dayFri May 07, 02:01:00 PM

    πού πάμε μάνα;;
    στο βουνό παιδί μου, κουράγιο....

    Φιλί!

    ReplyDelete
  4. ΖΕΡΒΑ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑSat May 08, 01:20:00 PM

    Που να πάμε εμείς.... εδώ που είμαστε θα μείνουμε και θα το απολαύσουμε δεόντος......
    Καλό Σαββατοκύριακο!!!!

    ReplyDelete
  5. JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟSSun May 09, 07:11:00 PM

    ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΠΑΝΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ.ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ:))))))

    ReplyDelete
  6. AnonymousThu May 20, 03:29:00 PM

    Το που πάμε δεν το ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι ότι μπορούμε να πάμε στην αυτοκριτική για αρχή και μετά πρέπει να πάμε προς τα πάνω, σαν κοινωνία πρώτα απο όλα και σαν πολιτεία μετά.

    Μην φοβάσαι πάντως, όσο αναρωτιέσαι που πάμε, υπάρχει η ελπίδα να πάμε κάπου καλύτερα, φτάνει να είμαστε πολλοί που αναρωτιούνται... κάποια στιγμή θα πράξουμε...

    Lykos
    ...

    ReplyDelete
  7. FriThu May 20, 11:59:00 PM

    Συμφωνώ μαζί σου, μακάρι να πάψουμε να επαναπαυόμαστε, να σταματήσουμε τα 'ωχ αδελφέ' και τα 'δε βαριέσαι'! Ένα βήμα προς το καλύτερο...
    Μου αρέσει αυτό που λες! Θα αναρωτιέμαι και μακάρι να είναι σύντομα τότε που θα πράξουμε...

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Όνειρο ζω; Μη με ξυπνάτε!

-
Image
Κάπου μεταξύ ύπνου και ξύπνιου, δεν ξέρω τι ώρα είναι, δε μπορώ να αποφασίσω αν πρέπει να ξυπνήσω ή αν μπορώ να αφεθώ. Το έτερον μου ήμισυ αναπνέει λίγο βαριά, ήχος στα όρια του καθησυχαστικού και του ενοχλητικού, αυτό μπορεί να μου κοστίσει τη συνέχεια του ύπνου μου. Τον σκουντάω λίγο, είναι μόλις 6 το πρωί, βολεύομαι καλύτερα, τελικά νυστάζω ακόμα... Και ξάφνου  - Τοκ-τοκ - Τοκ-τοκ; Από πού έρχεται τώρα αυτό; - Είμαι κι εγώ εδώ και είμαι ξύπνιο. Δε φταίω, δεν ξέρω τι ώρα είναι, μπορεί να με παρέσυρε το κάπου μεταξύ του ύπνου σου και του ξύπνιου σου. - E; Δεν πήγε το μυαλό μου με την πρώτη, δεν είναι σε εγρήγορση οι σκέψεις στις 6 το πρωί. Μα μετά κατάλαβα. Ήταν εκείνο το πλασματάκι που μεγαλώνει. Έχει δηλαδή γίνει δυνατό τώρα και μπορεί να κάνει αισθητή την παρουσία του; Καλώς το! Ανακάθησα, έβαλα τα χέρια μου στην κοιλιά μου, και τα δυο, εκείνο χόρευε, ή σάμπως να έπαιζε κουτσό; Έκατσα ακίνητη. Δεν ήξερα τι άλλο να κάνω. Η κοιλιά μου παλλόταν σε μη ...
Read more

Κι από Σεπτέμβρη ... μπάχαλο (ή μήπως όχι;)

-
Image
Καλέ δε λέω για τον Σεπτέμβρη που θα μας έρθει, πού να ξέρω από τώρα τι θα γίνει η γυναίκα, τον προηγούμενο θυμήθηκα εχθές στον ύπνο μου κι είδα εφιάλτη. Τι τα θέλω και τα θυμάμαι θα μου πεις, ε αυτά με θέλουν και με θυμούνται. Αλλά δε μου τη χαλάνε τη ζαχαρένια μου, άι σιχτίρ! Ήταν 8 Αυγούστου (στο περίπου), παραθερίζαμε στο νησί, κι ήμουν αραχτή (λέμε τώρα, όσο αραχτή μπορεί να είναι μάνα με 1,5 και 3 χρονών παιδιά) σε έναν υπαίθριο παιδότοπο (κατάλαβες δηλαδή διασκέδαση, αχ πού είναι εποχές που δεν σήκωνα τον απ' αυτό μου όλη μέρα από τα τρέντι τα μπητς τα μπαρς;) κι έπινα πίνα πορτοκαλάντα (γιατί τα καμάρια μου πάντα θέλουν χυμό, αλλά ποτέ δεν τον τελειώνουν, 5 ευρώ κόστιζε ο άτιμος!). Τα παιδιά μας μαλλιοτραβιόντουσαν έπαιζαν με κάτι άλλα σκασμένα καλά παιδάκια εντός της περίφραξης (ούτε που τα ξέραμε, όσο η αυλόπορτα παρέμενε κλειστή καλά ήταν, δεν παθαίνουν τίποτα), εγώ είχα καθίσει πλάτη για να μη βλέπω και τα λέγαμε με τον καλό μου, ενώ περιμέναμε κάποιους φίλους μας (...
Read more

Κάνε Διάλεξη και θα δεις!

-
Image
Γράφτηκαν κι είναι 110, ζωή να έχουν! Βγήκε το πρόγραμμα κι είμαι η πρώτη τους, τώρα αυτό είναι για καλό; Ετοιμάστηκα μέρες πριν, σκέφτηκα πολλές φορές πώς θα μπω, τι θα πω, πώς θα τους το πω, η πρώτη εντύπωση διαμορφώνει συμπεριφορές. Ξύπνησα νωρίς με έναν κόμπο. Στο στομάχι και στο λαιμό. Δύο κόμπους δηλαδή. Χρόνια την κάνω αυτή τη δουλειά, αλλά η 'πρεμιέρα' είναι πάντα κάπως. Έχω συνηθίσει και σε άλλα μεγέθη, κακά τα ψέματα! Είμαι στα εργαστήριά μου, με 20-30 άτομα, να τους δείχνω, να με ρωτάνε, να κάνουμε παρέα πιο πολύ, αλλά αυτό... Διάλεξη σε 110 πρωτοετείς! Και μάλιστα η πρώτη τους! Με έλουσε ένας ιδρώτας. Κρύος θα ήταν... Πλύθηκα, ντύθηκα, βάφτηκα. Ελαφρά, μη με νομίσουν για καμιά κιτς παλιόγρια! Έχω πάθει και μια θλάση (αυτό είναι άλλη ιστορία, θα σας την πω μια των ημερών) και πάω κούτσα-κούτσα σαν λίγο από ψωράλογο. Αυτό με μάρανε τώρα να σκεφτούν πως έχω το ένα πόδι πιο κοντό από το άλλο. Ποιος θα τους μαζέψει μετά το μυαλό στα ουσιώδη; Και λέει, εκεί που μπαίν...
Read more