Περιμένοντας τον Κοντό...

Κατ' επίφαση γιατί ψηλός είναι ο άνθρωπος.

Άνοιξε που λέτε καινούρια θέση σε κεντρικό πανεπιστήμιο του Αγίου Πρόπερσυ, έγιναν οι αιτήσεις πριν από ένα χρόνο, κανονίστηκαν οι ομιλίες των υποψηφίων αιτούντων παρεπιδημούντων φέτος.

Είναι καιρός για καινούριες θέσεις; Όχι βέβαια! Αλλά με τους ρυθμούς που προχωράει η διαδικασία, μέχρι να ολοκληρωθεί, θα έχει βγει η Ελλάδα από την κρίση. Λέμε τώρα...

Κι έκανε το έτερον μου ήμισυ αίτηση για να γίνει καθηγηταρέος. Πού πας βρε πρόβατο; Εδώ μιλάμε για τέρατα! Της επιστήμης καλέ, με την καλή την έννοια!

Μέρα τάδε, κτίριο τάδε, αίθουσα δείνα, ώρα 13:30, του λέει ο Κοντός. Φόρεσε ο δικός μου υφασμάτινο παντελόνι, με έβαλε να του σιδερώσω το πουκάμισο μπας και το δικό του σιδέρωμα δεν ήταν αντάξιο της περίστασης, έβαλε χαμόγελο 'είμαι άνετος' και φύγαμε. Πήγα κι εγώ μαζί του, να του κρατάω το χέρι του άνετου ντε!

Από την αγωνία του μπας κι αργήσουμε, φτάσαμε ώρα 11:30, τσίμα κάρτα δηλαδή. Αλλά τι να του πεις; Επειδή την είδα τη βαλίτσα πως θα τράβαγε μακριά και δεν είμαι να χάνω γεύμα (τρελαίνομαι), καθήσαμε στο κυλικείο και πήρα τοστάκι ελαφρύ και καφέ σε κουβά. Πήρε κι ο καλός μου κάτι να τσιμπήσει. Εκτός του ότι ήταν πολύ χαλαρός και ήθελε να αράξει στο κυλικείο, άμα είναι νηστικός τον πιάνει νευρικότητα. Βέβαια άμα είναι χορτάτος τον πιάνει υπνηλία, αλλά είπαμε να πάρουμε το ρίσκο περιμένοντας τον Κοντό...

Στο κυλικείο γινόταν ο μάυρος χαμός! Μάυρος από τα τσιγάρα... Όπως θα έπρεπε δηλαδή σε έναν πανεπιστημιακό καφενέ. Και η αλήθεια είναι πως τρελαίνομαι και για πανεπιστημιακούς και για καφενέδες! Ααααχ! Φοιτητές με σκισμένα τζην και καφέ ανά χείρας, φοιτήτριες με σκισμένα τζην και στριφτό τσιγάρο (αυτές βέβαια μου ήταν αδιάφορες), τάβλι, πρέφα κοκ., ότι έπρεπε για να ξεχαστεί ο άνετος. Εγώ βλεφάριασα κάτι νεαρούς, τα μαναράκια μου (!), αλλά με τον κολλιτσίδα από δίπλα μου δεν είχα και πολλά περιθώρια...

Με αυτά και με τα άλλα πέρασε η ώρα και 13:00 νταν ο χαλαρός ξανατσιτώθηκε. Τον έλεγξα για λεκέδες (από καφέ, λάδι, τυρί κτλ.), μη μας πουν και λιγούρια τα τέρατα (της επιστήμης), και ξεκινήσαμε. Για την αίθουσα δείνα, που όπως αποδείχτηκε δεν ήταν και τόσο προφανές το πού βρισκόταν. Μετά από μια μίνι εξερεύνηση στο κτίριο, εγώ, που είμαι τρομερός ιχνηλάτης, ρώτησα έναν δίμετρο με πολλές προοπτικές μελαχρινό φοιτητή και μας οδήγησα ευθύς αμέσως στην σωστή αίθουσα. Η πόρτα ήταν κλειστή, η ταμπέλα έγραφε "αίθουσα συνεδριάσεων", από μέσα ακούγονταν συζητήσεις, κι όλο αυτό (για κάποιο λόγο που δεν καταλαβαίνω) λειτούργησε προτρεπτικά για τους ιδρωτοποιούς αδένες του χαλαρού. Τστστς, αναφώνησα, τσάμπα σιδέρωνα εγώ; Ο καλός μου όμως δεν έδειξε να με συμμερίζεται...

Επειδή είμαι καλός άνθρωπος, είπα να του κάνω παρέα μέχρι να ανοίξει η πόρτα. Αφού ερχόταν εκείνη η αποφράδα ώρα, ισχυρίστηκα πως θα περίμενα απέξω για να μην ενοχλώ. Το πλάνο όπως καταλαβαίνετε ηταν βέβαια να επιστρέψω, μόνη αυτή τη φορά, στο κυλικείο. Ααααχ!

Η ώρα πήγε 13:30, 13:45, 14:00, 14:20 και τέλος πάντων, για να μην τα πολυλογώ, η πόρτα δεν έλεγε να ανοίξει. Περιμέναμε τον Κοντό, το πουκάμισο είχε γίνει χάλια κι εγώ είχα αρχίσει να χάνω κάθε κέφι για κυλικεία και τα τοιαύτα. Καμιά φορά η πόρτα άνοιξε, βγήκε ο Κοντός μαζί με άλλες προσωπικότητες (ανατρίχιασες;) και δυο αιτούντες υποψηφίους. Ο δικός μου πήγε για τις απαραίτητες χειραψίες, εγώ λούφαξα σε ένα παγκάκι πιο πέρα για να περάσω απαρατήρητη. Λίγο ακόμα και μετά... ψηλοί όλου του πανεπιστημίου σας έρχομαι! Αμ δε! Με έπιασε το μάτι του Κοντού και τι να έκανα; Είμαι και γνωστή γνώριμη τοις πάσι η άτιμη... "Γειά σας κύριε Κοντέ μου! Γειά σας και λοιποί κύριοι! Τι μου κάνετε; Η γυναίκα, τα παιδιά, ο σκύλος; Πώς πάνε οι ερευνητικές σας δραστηριότητες; Σοβαρά; Μη μου πείτε!", έλεγα και προσπαθούσα να βγάλω από το μυαλό μου όποια σχέδια είχα κάνει. Η μοίρα μου πια ήταν προγεδιαγραμμένη, θα παρακολουθούσα την παρουσίαση.

Μπήκαμε στην αίθουσα, εγώ κι όλοι κύριοι γύρω από ένα οβάλ τραπέζι, ο καλός μου όρθιος στην άκρη της αίθουσας. Μωρέ έτσι όπως τον έβλεπα ένας κούκλος ήταν! Το χρυσούλι μου... Η παρουσίαση βέβαια αποδείχτηκε εξέταση, ο κούκλος τα έβγαζε πέρα άξια, κι έγω ήθελα να πάρω τηγάνι και να κατακεφαλίσω μερικούς-μερικούς. Μα να μιλάει ο άλλος ο άνθρωπος όρθιος μπροστά τους και αυτοί να μιλάνε μεταξύ τους, να σερφάρουν στο νετ, να πίνουν χυμούς, να μιλάνε στο τηλέφωνο; Ο μάι γκόντ με τέλεια προφορά, δηλαδή!

Κράτησε πολύ το πανυγήρι. Εκείνο το τοστ στο κυλικείο αποδείχτηκε τελικά η καλύτερη κίνηση της ημέρας! Ευχαριστούμε, όχι εμείς ευχαριστούμε, χαρήκαμε, όχι εμείς χαρήκαμε πιο πολύ, κι έξω από την πόρτα. Βρε τι τραβάω η γυναίκα!

Καλή επιτυχία κούκλε! Τουλάχιστον να γίνω κυρία μεγαλο-καθηγητού μία κάποια μέρα... :)

Comments

  1. Απολαυστική η περιγραφή σου!!!
    Και εύχομαι εξίσου απολαυστική να είναι και η απάντηση που θα δώσουν στον κούκλο σου!!!! Και να πείς στο τέλος χαλάλι το πουκάμισο που σιδέρωνα!!!!!

    Καλή επιτυχία!!

    Φιλί Διαμαντένιο!

    ReplyDelete
  2. Το χειρότερο που μπορώ να πάθω είναι να με πάρουν...

    Ο υποψήφιος (κερατάς;)

    ReplyDelete
  3. βρε μην ιδρώνετε άδικα!! Θα πάμε όλοι μαζί και σύντομα σε μεγαλύτερο και λαμπρότερο Ίδρυμα της Πελοποννήσου!!!! Λίγη υπομονή!!!

    Η γραμματεύς του τωρινού ταπεινού Ιδρύματος

    ReplyDelete
  4. Καλά μαντάτα και σύντομα!
    Έτσι μπορεί να σας έχουμε και λίγο πιο κοντά να ανασαίνουμε πιο συχνά κι εμείς λίγη καθηγητική/κοσμοπολίτική αύρα! :-)

    ReplyDelete
  5. @next_day
    Ευχαριστώ πολύ :)
    Για να δούμε για την απάντηση και για να δούμε και για το χρόνο που θα την πάρουμε...

    @υποψήφιο
    Αυτό ξαναπές το! Αλλά όπως και να το κάνεις θα είναι μια ηθική ικανοποίηση ;)
    Και το κείμενο στην παρένθεση τι το ήθελες; Με παρεξήγησες...

    ReplyDelete
  6. @γραμματεύς
    Το σύντομα σε αυτή τη χώρα είναι σχετικό...
    Πάντως ναι, αυτή μπορεί να είναι τελικά μια ευτυχής κατάληξη ;)

    @pgaval
    Ευχαριστούμε :)
    Σε αναμονή και θα δείξει...

    ReplyDelete
  7. Από μένα πολλές πολλές ευχές να γίνει γρήγορα!!!!!
    Την καλησπέρα μου!!!!

    ReplyDelete
  8. Καλη εβδομαδα να ξεκινησει και ας εχουμε* προχειρο * παντα ενα χαμογελο να το μοιρασουμε σε οσους το εχουν αναγκη. Δεν στοιχιζει τιποτα,αλλα αξίζει πολλά.
    Να εισαι παντα καλά.Αργω να περασω αλλα παντα προσπαθω να ειμαι συνεπης:)

    ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΕΥΧΟΜΑΙ.

    ReplyDelete
  9. @stavroulazerva
    Ευχαριστούμε Σταυρούλα:)
    Μακάρι όλα να πάνε καλά, ότι κι αν σημαίνει αυτό...

    @JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS
    Ευχαριστώ νεαρέ για όλες σου τις ευχές :)
    Καλή εβδομάδα να έχεις κι εσύ!

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Νέο ξεκίνημα σε νέους τόπους

Είμαι η Μαίρη Παναγιωταρά

Κάνε Διάλεξη και θα δεις!