Γράμμα από την Κίνα Νο2

Πολύ-αγαπημένη μου αδελφή,

Σε χαιρετώ από τα πέρατα της γης, της κίτρινης για να μην ξεχνιόμαστε. Πες στο μπαμπά είμαι καλά, πες στη μαμά να με ξεματιάζει αδιαλείπτως πρώτη της δουλειά κάθε πρωί.

Εδώ που με έριξε η δουλειά (κι η τύχη μου η κίτρινη) τα πράγματα πάνε περίπου όπως σας τα έχω πει. Άντε ίσως και λίγο χειρότερα, αλλά μην το κάνουμε και θέμα! Μένω σε ένα ξενοδοχείο πολύ καλό, με τις κρεβατάρες μου, τις καναπεδάρες μου, τα λουτρά μου, τα έτσι κι αλλιώτικα μου, παράπονο δεν έχω! Αφού για να καταλάβεις στη λεκάνη μου ρίχνουν ροδοπέταλα κάθε πρωί. Ποια λεκάνη καλέ; Της τουαλέτας! Τι να σου λέω τώρα... Για να δεις και να καταλάβεις σου στέλνω και φωτογραφία (μετά με συγχωρήσεως δηλαδή!).

Και η θέα από το δωμάτιο μου δεν είναι άσχημη, σαν να πρασίνισε ο τόπος, σαν να φάνηκε κάπως ο ουρανός. Θα φταίει που μας έχει τρυπήσει τα κοκαλάκια μας η βροχή ως φαίνεται. Ήρθε και διαλύθηκε το καυσαέριο όλο, και γύρευε πού πήγε και κάθισε. Ευτυχώς δηλαδή που δε βάζω μπουγάδα!

Από τη μία πλευρά βλέπω τα φασίλιτις (πώς το λέμε μωρέ στην Ελλάδα;) του ξενοδοχείου. Είδες πισινούλα που την έχουμε; Πολύ σένια! Καλά εννοείται πως δε μπαίνεις μέσα που να σε κάνουν χρυσή, μην ξεχνιόμαστε κιόλας! Την υγειά μας να έχουμε...

Από την άλλη πλευρά βλέπω γήπεδα, δέντρα και κάτι θάλασσες. Βρε αυτό θα φταίει που φαίνεται το μπλε του ουρανού, το θαλασσινό αεράκι το παίρνει ως φαίνεται το καυσαέριο και το ταξιδεύει στην άλλη πόλη που ήμανε την προηγούμενη φορά. Λες και δεν τους έφτανε εκεί το δικό τους καυσαέριο, χρειάζουνταν και το αποδημητικό! Τέλος πάντων...

Οπότε που λες, με τέτοια καλή διάθεση ξεκινάω το πρωί. Μετά βέβαια πηγαίνω στη δουλειά και μου φεύγει, αλλά μπορούμε να τα έχουμε όλα δικά μας; Δηλαδή εγώ το προσπαθώ να μη μου φύγει, αλλά να για παράδειγμα κάνουμε ένα μπρέικ για σνακ και στο μηχάνημα που ρίχνουμε τα κόινς βγάζει κάτι τσιπς.

Δεν το καταλαβαίνεις στην αρχή, τσιπς λες είναι, δεν τα πήρες δα για να κάνεις ασκητική ζωή, για να σου κόψει τη λιγούρα τα πήρες. Αλλά Βούδα μου κίτρινε, Κλυταιμνήστρα πανούργα, όχι να τρώω πόδια κότας και σε τσιπς, ΟΧΙ! Θα γίνω Μεταξάς, θα τους πυρπολήσω, θα τους ανατινάξω, δε θέλω να τους βλέπω! Πόδια κότας στο μπουφέ του πρωινού, πόδια κότας στην λαϊκή την αγορά, πόδια κότας στη σούπα, ψητά, τηγανητά. Μα και σε τσιπς; Τέλος, τέλος, καλύτερα να τρώω τα ροδοπέταλα από ξέρεις πού!

Με αυτά και μ' εκείνα μου ανεβαίνει η πίεση, χτυπάει ταβάνι, έχω και τον συνάδελφο δίπλα με τα πτύελα... Θεέ μου σχώρα με! 

Τι να κάνω; Τι άλλο να κάνω; Υπομονή και μασάζ κάνω. Πάω και με τρίβουν, στο κεφάλι με τρίβουν,  στις πατούσες με τρίβουν, να ξεχαστώ και να ξεχάσω με τρίβουν. Δε θα έρθει Πάσχα, δε θα έρθω στη Ελλάδα, έχω να βάλω αυγά και κουλούρια στη βαλίτσα...

Α, δε σου είπα έχω και τις επιτυχίες μου εδώ! Τις προάλλες που ήταν Σάββατο πήγαμε με συναδέλφους σε κλαμπ να το ρίξουμε έξω. Είναι, για να καταλάβεις, σαν ντίσκο του '80, πίστα, ντισκομπάλες, κτλ. Τρελά κέφια δηλαδή! Παίρνουμε τις μπύρες μας, κάνουμε τα καλαμπούρια μας, αισθάνομαι βλέμματα να με διαπερνούν από τριγύρω. "Μπα ιδέα μου θα είναι", σκέφτομαι. Κι όμως είναι κόσμος που με παρατηρεί, άντρες και γυναίκες. Χαμογελώ σε μια Κινεζούλα, παίρνει το θάρρος κι έρχεται να μου μιλήσει. Να χορέψει μαζί μου ήθελε στην πίστα. Ε, είπα να της κάνω το χατίρι. Χορέψαμε έναν χορό, κι άλλο, κι άλλο. "Νισάφι!", της λέω στα ελληνικά, "μην το παρακάνουμε κιόλας!". Με ευχαριστεί, πολύ ευγενική κοπέλα, και μετά μου λέει όλο θαυμασμό, "What a wonderful big nose that you have!", μου λέει! Συγκινήθηκα η γυναίκα, παρολίγον να με πάρουν τα ζουμιά! Δεν ήταν ιδέα μου πως όλοι με κοιτούσαν τελικά. Πες στη μαμά να μην αμελεί το ξεμάτιασμα κάθε πρωί, ναι;

Την Κυριακή πήγα για λίγο περπάτημα μπάι δε σι.

Ηρέμησε κάπως το μυαλό μου. Καλά μην φανταστείς παλιό χανιώτικο λιμάνι, αλλά την πλάκα του την είχε... Κι έτσι αμέριμνα όπως περιπλανιόμουν σε δρόμους και στενά πετυχαίνω μια υπαίθρια αγορά. Το ξέρεις πόσο μου αρέσει να χαζεύω τα εμπορεύματα, έτσι δεν είναι; Χώθηκα λοιπόν ανάμεσα σε πάγκους, σακούλια, και τσουβάλια.

Παίζει πολύ το αποξηραμένο εμπόρευμα εδώ. Ή μήπως να είναι λιαστό; Προσπάθησα να καταλάβω περί τίνος πρόκειται, όχι για να ικανοποιήσω την όρεξη μου καλέ (πλάκα κάνουμε;), μόνο για την περιέργειά μου...

Την αθερίνα μόνο μπόρεσα να καταλάβω. Ενδιαφέρεσαι; Να στείλω τσουβαλάκι; Πες το και στο μπαμπά, για ουζομεζές κάνει μάλλον... Ή για να τον έχεις εσύ στο γραφείο αντί για πασατέμπο. Λέμε τώρα...

Α, πήγα και σε ένα σούπερ μάρκετ! Τι να αγοράσεις καλέ; Γάλα από μήλο ή από φιστίκια; Έτσι για να χαζέψω λίγο πήγα... Σκορβούτο θα πάθω εδώ Παναγία μου! Αααχ, το Πάσχα έχει να στενάξει το πιρούνι! Τέλος πάντων, αλλού ήθελα να καταλήξω. Το τρεντ εδώ είναι να κυκλοφορούν άνετα, με πιτζαμούλες, με ρομπίτσες. Πας για ψώνια, γιατί να σε στενεύει ο καβάλος δηλαδής;

Μήπως για δώρα να σας φέρω τέτοιο κουστουμάκι; Είναι πάλι που φοβάμαι μήπως σας κάτσει κάπρι και του χαλάσετε το στυλ...

Σας φιλώ κι ανυπομονώ,

η αδελφή σου (με την υπέροχη μεγάλη μύτη).

υ.γ. Αν μου ζητήσουν να κάνω φωτογράφηση όχι δε θα πω, διεθνή καριέρα σου έρχομαι, ετοιμάσου!

υ.γ.2 Πες του μπαμπά να πάρει καμιά ντουζίνα Tsakiris, το μεγάλο μέγεθος(!), να τους τα κρατάω την άλλη φορά να δουν πώς είναι τα τσιπς...

υ.γ.3 Πες στη μαμά να εξαφανίσει από το ψυγείο του σπιτιού, το κρεοπωλείο της γειτονιάς, και την αυλή του χωριού όλα τα κοτερά. Δε θέλω μήτε να τα βλέπω!