Βρε θα τις κάψω όλες, φούστες, γόβες, και καμιζόλες!*

*[Αυτή η ιστορία κέρδισε το 3ο βραβείο στο 12ο παιχνίδι "Παίζοντας με τις λέξεις". 
Το παιχνίδι μας προέτρεπε να φτιάξουμε μια ιστορία (μέχρι 500 λέξεις) που να περιέχει τις λέξεις μπαλαρίνα, πλήκτρο, κάγκελο, τοίχος και αυτοκτονίαΟι ψήφοι σας και τα καλά σας λόγια ήταν μεγάλη τιμή και μεγάλη χαρά για εμένα! 
Σας ευχαριστώ θερμά!]

Έγκυος; Έγκυος! Τι έγκυος; Είμαι έγκυος!
Να χαρώ; Να βάλω τα κλάματα; Να φοβηθώ ίσως, μήπως;
Μα τι αρμόζει σε τέτοιες περιπτώσεις δηλαδή;

«Να χαρείς, γιατί να μη χαρείς, 35 χρονών μοσχάρα έφτασες, πόσες βόλτες θα κάνεις ακόμα;», μου τα κοπανάει ο άλλος μου εαυτός. Αυτός ο αγγελικός.

Άραγε να πάω στο γιατρό; Μήπως είναι νωρίς; Μήπως είναι αργά; Αλλά καλύτερα νωρίς παρά αργά.
Παραληρώ και πατάω αργά-αργά ένα-ένα τα πλήκτρα του τηλεφώνου. Λες και περιμένω από κάθε πλήκτρο και μιαν απάντηση στις χαοτικές μου σκέψεις. Μα τι λέω; Εδώ εγώ, με όλη τη σοφία που με διακρίνει (διδακτορικά, προϋπηρεσίες και δε συμμαζεύεται, να περιαυτολογήσω δε θέλω άλλο), και δε μπορώ να τις ξεμπλέξω τις σκέψεις, κουβάρι σαν τα σγουρά μου τα μαλλιά, τα πλήκτρα θα τη σώσουν την κατάσταση;

Απαντάει, κλείνω ραντεβού.
Κοιτάω έναν άδειο τοίχο και σκέφτομαι…
Πάει η μεσούλα μου, σκέφτομαι!
«Σιγά την μπαλαρίνα!», ανταπαντάει ο εαυτός μου.
Μην κρατήσει τη γλώσσα του μια φορά!

«Τι να σου πω μωρέ με τις ανοησίες που ακούω, μέση δαχτυλίδι και πράσινα άλογα! Κυρά μου αν ήθελες να φοράς στρετς εσύ να έβαζες στρετς και στον άλλο, ξέρεις πού, που τα αφήνετε όλα ελεύθερα (τα πουλιά τα παραπούλια) και μετά την πληρώνω εγώ με τις ανασφάλειες σας», τα είπε και ξαλάφρωσε ο εαυτός.

Αυτό βέβαια μου θύμισε να τρέξω στην ντουλάπα.
Παντελόνια στενά, φούστες πένσιλ, LBD, γόβες, τακούνια. «Ε ρε της επένδυσης μου το κάγκελο!», σκέφτομαι φωναχτά. Τι κάνουμε τώρα; Τι άλλο; Τα φοράμε, όλα μαζί αν χρειαστεί, όσο ακόμα προλαβαίνουμε!

Στο ιατρείο περιμένω σε ένα σαλονάκι μουσταρδί τρε πασέ. Μα μουσταρδί;
Μου είπε να πάω γύρω στις 9. Το βράδυ!
Ειδικά για την περίσταση έβαλα φούστα πένσιλ εμπριμέ, ένα ύφασμα, να σου κάνει έναν γοφό, την είχα συνδυάσει με μονόχρωμη μπλούζα σε χυτή γραμμή, τι να σας τα λέω τώρα!

Ο ιατρός έφτασε μετά τις 10:30. Το βράδυ ντε!
Είδε όλες τις κυρίες που περίμεναν πριν από εμένα και γύρω στη 1, εκεί που η πένσιλ είχε γίνει γομολάστιχα και μου είχε ανέβει ως το σαγόνι από το κουτουλίδι που είχα ρίξει στον μουσταρδί τον καναπέ, με φώναξε.

Με εξέτασε. «Είστε ολίγων έγκυος», μου λέει.
- Τι ολίγον;
- Ημερών.
- Αααα. («Στα μούτρα σου!», πετάγεται ο εαυτός.)

Μετά με κοίταξε με ένα χαμόγελο σαν κακιασμένος προϊστάμενος, σήκωσε το λάβαρο της επαναστάσεως και ξεκίνησε (χαιρέκακα νομίζω).
«Όχι στο αλάτι, στη ζάχαρη, στις σάλτσες, στα καυτερά, στα τηγανητά, στο αλκοόλ, στο τσιγάρο, στην επαφή, στα στενά, στην ορθοστασία, στο καθισιό, στα ταξίδια, στα μαντολίνα, στις απλωτές, στις μπηχτές, …», έλεγε.

Τα είχα χάσει!
Μα και στα στενά; Μόλις είχα κάνει τα σχέδιά μου για τα στενά!
Κι όταν λέει τα ταξίδια εννοεί κι εκείνα τα 2-3 που έχω προγραμματίσει για Χανιά, Λιθουανία, Αυστρία κι Ελβετία για τους επόμενους 5 μήνες; Κυρίως επαγγελματικά ήτανε…
Και τις επαφές; Ποιες επαφές; Τρίτου τύπου; Για 9 μήνες; Έρχεται στο μυαλό μου η σκηνή με τον Κωνσταντάρα και το χλιμίντρισμα. Χαμογελάω…

Κάτι δωδεκάποντες Manolo Blahnik που είχα πάντως προέβησαν ήδη σε αυτοκτονία.

Comments

  1. Κι εγώ σε είχα ψηφίσει γιατί ήταν υπέροχη η ιστορία καθώς και το χιούμορ σου!! Σε φιλώ γλυκά και περιμένω τις επόμενες ιστορίες σου!!
    Καλή σου μέρα! :)))

    ReplyDelete
    Replies
    1. Σε ευχαριστώ πολύ και για την ψήφο και για τα καλά σου λόγια!
      Φιλιά και σε εσένα, ελπίζω η έμπνευση και το χιούμορ να μας κρατάνε συντροφιά για πολύ ακόμα ;-)
      Καλή εβδομάδα! :-)

      Delete
  2. χεχε! Είχε πάρει το δύο μου και μακάρι να μπορούσα να τις δώσω το τρία μου αλλά ας όψεται ένα success story!
    Ήταν ευφυέστατο έξυπνο χιούμορ κι ακόμα δεν έχω μάθει τι είναι ...οι καμιζόλες ! αχαχαχαα!
    Φιλάκια!

    Καλή συνέχεια στις Ιστορίες από Φθινόπωρο!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Σε ευχαριστώ πολύ και για την ψήφο και για τα τόσο θερμά σου λόγια!
      Οι καμιζόλες ειναι ίδιωματισμός στο χωριό της μάνας για τις μεσάτες πουκαμίσες :-)
      Καλή εβδομάδα! :-)

      Delete

      Delete
  3. πολύ καλή ,χαλαρωτική , χιουμοριστική η ιστορία σου!

    και πολύ αληθινή μου φαίνεται.....


    μου είναι αδύνατον να τις διαβάσω όταν παίζετε το παιχνίδι ,γιατί με κουράζει να τις διαβαζω μαζεμένες ,αλλά θα σε διαβάζω απο εδώ χωρίς ψήφο δυστυχώς χαχαχαχα

    ReplyDelete
    Replies
    1. Δεν έχει σημασία η ψήφος, αρκεί το γέλιο και η χαλάρωση ;-)
      Καλή εβδομάδα και με το καλό η επιστροφή στα σχολεία!

      Delete
  4. Πανέμορφη η ιστορία σου, ξεχώρισε απ' την αρχή.
    Μπράβο σου και εύχομαι να ξαναδιακριθούν κείμενά σου στα επόμενα παιχνίδια.
    Πιστεύω να σου άρεσε το δώρο που σου έστειλα.
    Φιλάκια

    ReplyDelete
    Replies
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Φλώρα! Κι εσύ καλή συνέχεια στη διοργάνωση του παιχνιδιού!
      Το δώρο δεν το έλαβα ακόμα. Πότε το έστειλες; Δεν πιστεύω να χάθηκε! Σε ευχαριστώ όπως κι αν έχει :-)
      Φιλιά και καλή εβδομάδα!

      Delete
  5. Να τολμήσω να την κάνω την ερώτηση;
    Αυτοβιογραφικό;

    ReplyDelete
    Replies
    1. Και δεν τολμάς; Τι έχεις να χάσεις;
      Βασισμένο σε αληθινά γεγονότα ;-) Άιντε να δούμε τι θα δούμε!
      Φιλιά!

      Delete
  6. Κρίμα τις Manolo... Τις λυπήθηκε η ψυχή μου!
    My sincerest best wishes!

    ReplyDelete
    Replies
    1. χα, εμένα να δεις! Αλλά πάλι με χρόνους με καιρούς πάλι θα μου σφυρίζουν ακόμα και τα πατώματα ;-)

      Delete
  7. Εγώ παρά λίγο να σε ψηφίσω αλλά κόλλησα στις.....καμιζόλες!χα,χα,χα,χα
    Τώρα που διάβασα ότι είναι οι μεσάτες πουκαμίσες είναι.....too late!
    Εδώ που τα λέμε απορώ που δεν σε ψήφισα καθότι εκτιμώ ιδιαίτερα τα κείμενα με χιουμοριστική διάθεση,άσε που θεωρώ ότι είναι πολύ πιο δύσκολη η γραφή χιουμοριστικών κειμένων.
    Το βλέπω στον εαυτό μου όταν θέλω να γράψω ανάρτηση που να κάνει τον αναγνώστη να σκάσει το χειλάκι του.
    Μικρή είμαι όμως(χα,χα,χα)έχω μέλλον μπροστά μου και θα μάθω(να ψηφίζω σωστά ντε!)
    Τις φιλούρες μου!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Παρά λίγο; Αααα, δε μας τα λες καθόλου καλά! Τι; Νόμισες πως έχουμε δημοκρατία; χαχα

      Χαίρομαι που σε έκανα να γελάσεις, αυτός ήταν ο στόχος (και δευτερευόντος η ψήφος) ;-)
      Καλώς επέστρεψες! Να έχουμε έναν όμορφο φθινόπωρο εύχομαι.

      Φιλιά και σε εσένα!

      Delete
  8. Χαχχαχαχα, πολύ ωραία ιστορία, εγώ πέθανα και με τον Κωνσταντάρα που χλιμιντρίζει, άκου τι σκέφτηκε... καλημέρες

    ReplyDelete
    Replies
    1. Είναι να μην το σκεφτείς με 9 μήνες στην λειψυδρία; χαχα
      Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
      Την καλημέρα μου...

      Delete
  9. Στην αρχή διάβασα μόνο το "Είμαι έγκυος" και πήγα να χαρώ!!
    Όμορφη ιστορία :))

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ευχαριστώ!
      Και μπορείς να χαρείς γιατί στηρίζεται σε αληθινά γεγονότα ;-)
      Καλημέρα...

      Delete
  10. Χαχα..μάντεψε!!
    Έτσι είχα γελάσει και τότε που την πρωτοδιάβασα και σε ψήφισα!!
    Το είπα και πριν, αλλά θα το ξαναπώ...είσαι απόλαυση!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Σε ευχαριστώ πολύ!!!
      Ελπίζω να συνεχίσω να σε κάνω να γελάς με τις ιστορίες μου... :-)

      Delete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Νέο ξεκίνημα σε νέους τόπους

Είμαι η Μαίρη Παναγιωταρά

Κάνε Διάλεξη και θα δεις!